ECLI:CY:ODLAR:2023:6
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ. Γ. Αντωνιάδη, Π.
Αρ. Αίτησης: 5/2021
Μεταξύ:
Κ. Μ., Α. 11, Λάρνακα
Αιτητή
και
Μ.-Ρ. Θ. Α.Τ. ΧΧΧΧΧΧ
Καθ’ ης η αίτηση
Αίτηση ημερομηνίας 01.11.2022 για διαγραφή μέρους της παραγράφου 14 της Υπεράσπισης και Ανταπαίτησης
Ημερομηνία: 14 Μαρτίου 2023
Εμφανίσεις:
Για τον Αιτητή: κα Παναγή για κ.κ. Αργυρού & Κωνσταντίνου Δ.Ε.Π.Ε.
Για την Καθ’ ης η αίτηση: κα Κ. Χατζησέργη
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Ο Αιτητής με την υπό εκδίκαση αίτηση του ζήτησε από το Δικαστήριο:
Α. Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσεται η διαγραφή των ισχυρισμών που αναφέρονται στην παράγραφο 14 της Υπεράσπισης και Ανταπαίτησης της Καθ’ ης η αίτηση από την λέξη «Περαιτέρω» η οποία βρίσκεται στην Τρίτη γραμμή της σελίδας 8 μέχρι το τέλος της παραγράφου, επειδή οι ισχυρισμοί που περιλαμβάνονται σε αυτήν είναι άσχετοι με τα επίδικα θέματα, αχρείαστοι, σκανδαλώδεις και ενοχλητικοί που τείνουν να προκαταβάλουν και/ή να περιπλέξουν και/ή καθυστερήσουν την υπόθεση.
Β. Οποιαδήποτε άλλη διαταγή το Δικαστήριο θα κρίνει δίκαιη υπό τις περιστάσεις.
Γ. Τα έξοδα της αίτησης πλέον ΦΠΑ (αρ.[ ])
Η παρούσα αίτηση βασίζεται στον Νόμο 23/90, άρθρα 11, 12, 14 και 16, στον Περί Ρυθμίσεως των Περιουσιακών Σχέσεων των Συζύγων Νόμο του 1991
(Ν.231/91), στον περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Διαδικαστικό Κανονισμό του
1990, Καν.2, 3, 4, 5 και 11, στους Θεσμούς περί Πολιτικής Δικονομίας Δ.19.
Θ.26, Δ.48.Θ.14, 9(j) και Δ.64 στις αρχές της Επιείκειας, στις Γενικές και Συμφυείς Εξουσίες του Δικαστηρίου και στην πρόσφατη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Στην ένορκη δήλωση του που συνοδεύει την Αίτηση του ο Αιτητής αναφέρει μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα:-
Μελέτησα με προσοχή την Υπεράσπιση και Ανταπαίτηση την οποία καταχώρησε η Καθ’ ης η αίτηση στις 28/6/22 και διαπιστώνω ότι στην παράγραφο 14 της υπεράσπισης και ανταπαίτησης, η Καθ’ ης η αίτηση προβάλλει αναληθείς ισχυρισμούς οι οποίοι είναι παντελώς άσχετοι με τα επίδικα ζητήματα, αχρείαστοι, σκανδαλώδεις και ενοχλητικοί.
Όπως με συμβουλεύουν οι δικηγόροι μου, όλοι οι αναφερόμενοι στην παράγραφο 14 αναληθείς ισχυρισμοί, από τη λέξη «Περαιτέρω» η οποία βρίσκεται στην τρίτη γραμμή της σελίδα 8 μέχρι και το τέλος της παραγράφου, αφορούν ζητήματα παντελώς άσχετα με το υπό εκδίκαση ζήτημα, σκανδαλώδη, μου αποδίδονται κατηγορίες και/ή με ενοχοποιούν και/ή μου αποδίδουν μομφή και/ή κακή πίστη, και/ή ανεντιμότητα και/ή συμπεριφορά προκλητική και τείνουν να επηρεάσουν δυσμενώς το Δικαστήριο για το άτομο μου και/ή να προκαλέσουν αμηχανία και/ή να καθυστερήσουν τη δίκαιη δίκη της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτησης.
Όπως με συμβουλεύουν οι δικηγόροι μου, με βάση τα όσα αναφέρθηκαν ανωτέρω, το Δικαστήριο θα πρέπει να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ μου και να εγκρίνει την αίτηση μου. Η εκδίκαση της αίτησης χωρίς την διαγραφή των ισχυρισμών της παραγράφου 14 ως αναφέρεται ανωτέρω, θα συνεπάγεται τη πρόκληση εξόδων και την καθυστέρηση στην εκδίκαση της υπόθεσής αφού θα αναλωθεί πολύτιμος δικαστικός χρόνος για την παρουσίαση μαρτυρίας προς υποστήριξη των εκατέρωθεν θέσεων των δυο πλευρών για ισχυρισμούς άσχετους με τα επίδικα θέματα, σκανδαλώδεις, ενοχλητικούς και ισχυρισμούς που μου αποδίδουν ποινικά αδικήματα.
Όπως με συμβουλεύουν οι δικηγόροι μου η διαγραφή των ισχυρισμών που ζητώ να διαγραφούν δεν επηρεάζει την Καθ’ ης η αίτηση αντίθετα εξυπηρετεί το συμφέρον της δικαιοσύνης.
Αντίθετη ήταν η άποψη της Καθ’ ης η αίτηση, η οποία καταχώρησε ένσταση βασίζοντας αυτή στον Περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμο 23/90, άρθρα 11, 12, 14 Και 16, στον περί Ρυθμίσεως των Περιουσιακών Σχέσεων των Συζύγων Νόμο του 1991 (Ν.231/91), στον Περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Διαδικαστικό Κανονισμό του 1990, Καν.2,3,4,5 και 11, στους Θεσμούς περί Πολιτικής Δικονομίας Δ.19, Θ.26, Δ.48, Θ.14, 9(i) και Δ.64 στις αρχές της Επιείκειας, στις Γενικές και Συμφυείς Εξουσίες του Δικαστηρίου και στην πρόσφατη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Ως λόγους ένστασης, η Καθ’ ης η αίτηση αναφέρει τους ακόλουθους:-
Η αίτηση στηρίζεται σε λανθασμένη και/ή ανεπαρκή νομική βάση.
Κανένας λόγος και/ή πραγματικός λόγος δεν προβάλλεται που να δικαιολογεί την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων.
Οι ισχυρισμοί που επιδιώκεται η διαγραφή τους, αποτελούν αναγκαίες θέσεις και/ή σχετικά γεγονότα που άπτονται της ουσίας και των ουσιωδών γεγονότων της υπεράσπισης και τυχόν διαγραφή τους, θα στερήσει την δυνατότητα προώθησης των θέσεων της Καθ’ ης η αίτηση.
Ουδέν στοιχείο παρουσιάζεται από τον Αιτητή στην αίτηση του ημερομηνίας 01/11/2022 το οποίο να αποδεικνύει πως το μέρος του περιεχομένου της παραγράφου 14 της έκθεσης υπεράσπισης είναι άσχετο, σκανδαλώδες, ενοχλητικό, αχρείαστο και αναληθές.
H έκθεση υπεράσπισης συντάχθηκε σύμφωνα με τους θεσμούς πολιτικής δικονομίας και κανένας ισχυρισμός δεν είναι άσχετος με τα υπό εκδίκαση ζητήματα, ούτε είναι σκανδαλώδη και ούτε αποδίδονται στον Αιτητή κατηγορίες, ούτε τον ενοχοποιούν ούτε του αποδίδουν μομφή ή κακή πίστη και/ή ανεντιμότητα και/ή προκλητική συμπεριφορά και ούτε τείνει να επηρεάσουν δυσμενώς το Δικαστήριο ούτε να προκαλέσουν αμηχανία ή να καθυστερήσουν την δίκαιη δίκη.
Τα αναφερόμενα στην παράγραφο 14 που ζητείται η διαγραφή τους, αποτελούν πραγματικά γεγονότα και δίδονται λεπτομέρειες για τα οποία θα δοθεί μαρτυρία στο Δικαστήριο για απόδειξη τους.
Στην ένορκη δήλωση της που συνοδεύει την ένσταση της, η Καθ’ ης η αίτηση αναφέρει μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα:-
Τα όσα αναφέρονται στην παράγραφο 14 της έκθεσης υπεράσπισης μου, το περιεχόμενο της οποίας ο Αιτητής ζητά όπως διαγραφεί, είναι όλα αληθή και θα αποδειχθούν με μαρτυρία στο Δικαστήριο. Το ότι καταχωρήθηκε η ποινική υπόθεση με αριθμό 8570/2022 εναντίον του Αιτητή και εκκρεμεί ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας για παραβίαση των προσωπικών μου δεδομένων και αναφέρεται στα πλαίσια της παρούσας αίτησης Περιουσιακών Διαφορών, το γνωρίζει πολύ καλά ο Αιτητής και ότι είναι πέρα για πέρα αληθείς, είναι σχετικοί με τα επίδικα θέματα αφού ο Αιτητής παραβίαζε τα προσωπικά μου δεδομένα για να αποκαλύψει τυχόν περιουσιακά μου στοιχεία και δεν είναι σκανδαλώδεις αφού για τον λόγον της παραβίασης των προσωπικών μου δεδομένων έχει καταχωρηθεί η ποινική υπόθεση με αριθμό 8570/2022 εναντίον του.
Αρνούμαι παντελώς το περιεχόμενο της παραγράφου 3 της ενόρκου δηλώσεως του Κ. Μ.. Όσα αναφέρονται στην παράγραφο 14 της έκθεσης υπεράσπισης μου είναι πραγματικά γεγονότα τα οποία θα αποδειχθούν στο Δικαστήριο με μαρτυρία και τεκμήρια. Αν ο Αιτητής πιστεύει ότι αυτά τα οποία αναφέρονται στην παράγραφο 14 της έκθεσης υπεράσπισης τα πράττει ένας ανέντιμος άνθρωπος, είναι σκανδαλώδη και του αποδίδουν κακή πίστη, τότε δεν είμαι εγώ που του τα καταλογίζω αλλά ο ίδιος στον εαυτό του.
Οι ισχυρισμοί της παραγράφου 14 που επιδιώκεται η διαγραφή τους, αποτελούν αναγκαίες θέσεις και είναι σχετικοί με τα επίδικα θέματα που άπτονται της ουσίας της υπόθεσης και των ουσιωδών γεγονότων της υπεράσπισης και τυχόν διαγραφή τους θα μου στερήσει τη δυνατότητα προώθησης των θέσεων μου.
Ο Αιτητής δεν παρουσιάζει κανένα στοιχείο στην αίτηση του που να καταδεικνύει ότι οι ισχυρισμοί του μέρους του περιεχομένου της παραγράφου 14 που επιζητείται η διαγραφή τους είναι σκανδαλώδεις, άσχετοι, ενοχλητικοί, αχρείαστοι και αναληθείς.
Το Δικαστήριο παραθέτει αυτούσια την παράγραφο 14 της Έκθεσης Υπεράσπισης και Ανταπαίτησης της Καθ’ ης η αίτηση:
14. Η Καθ' ης η Αίτηση αναφορικά με τους ισχυρισμούς του Αιτητή που περιέχονται στην παράγραφο 16 των γεγονότων της Αιτήσεως ισχυρίζεται ότι ο Αιτητής με την συμπεριφορά και τις παράλογες αξιώσεις του αξιώνοντας ποσά τα οποία δεν έχουν καμία νομική βάση και/ή δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αφού δεν έχει αποδείξει τέτοια συνεισφορά που να δικαιούται οποιοδήποτε ποσό και/ή η συνεισφορά του είναι κατά πολύ λιγότερη από την κατ' ισχυρισμό συνεισφορά που αναφέρει και καλεί τον Αιτητή σε αυστηρή απόδειξη των ισχυρισμών του. Περαιτέρω, η Καθ' ης η Αίτηση ισχυρίζεται ότι πρόσφατα υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον από συγκεκριμένο αγοραστή για πώληση της κατοικίας κάτι που θα απέβαινε προς το συμφέρον και των δύο διαδίκων, ωστόσο ο Αιτητής την απέρριψε χωρίς καθόλου προσπάθεια για διευθέτηση της υπόθεσης. Περαιτέρω, η Καθ' ης η Αίτηση ισχυρίζεται ότι, κατά την διάρκεια των πολλών και συνεχών προσπαθειών για εξώδικη διευθέτηση της μεταξύ τους διαφορά, ο Αιτητής με παρανοϊκή και/ή παράλογη και/ή επιθετική συμπεριφορά και/ή άλλως πως, προέβαινε σε τηλεφωνικές απειλές εναντίον της με αποτέλεσμα η Καθ' ης η Αίτηση να τρομοκρατείται για την ίδια τη ζωή της, προβαίνοντας σε καταγγελία στις Αρμόδιες Αστυνομικές Αρχές, αφού η ίδια όπως ισχυρίζεται, διαπίστωσε ότι ο Αιτητής εκ προθέσεως και/ή χωρίς δικαίωμα απόκτησης πρόσβασης στο σύνολο ή σε μέρος συστήματος πληροφοριών και/ή εκ προθέσεως και/ή χωρίς δικαίωμα διαγραφής και/ή πρόκλησης ζημιάς και/ή φθοράς και/ή αλλοίωσης και/ή εξάλειψης ηλεκτρονικών δεδομένων ενός συστήματος πληροφοριών και/ή απόκλισης της πρόσβασης στα δεδομένα αυτά και/ή εκ προθέσεως και/ή χωρίς δικαίωμα, άσκησε τέτοια συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένης της πρόσβασης, παρεμβολής ή υποκλοπής μη εξουσιοδοτημένη από τον ιδιοκτήτη και/ή από την Καθ' ης η Αίτηση και/ή εξουσιοδοτημένο πρόσωπο της Καθ' ης η Αίτηση και/ή από άλλο νόμιμο δικαιούχο του συστήματος και/ή μέρους του και/ή μη επιτρεπόμενη δυνάμει των νομοθετικών προνοιών και/ή επέμβαση στην Ιδιωτική ζωή και/ή πρόκλησης ψυχικής βίας και/ή ηθικής βλάβης και/ή άλλως πώς κατά παράβαση του Συντάγματος αρ. 15 και/ή κατά παράβαση του άρθρου 44 του Περί Αστικών Αδικημάτων Νόμος Κεφ. 148 και/ή κατά παράβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις θεμελιώδεις ελευθερίες που αναγνωρίζονται, από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Ευρωπαϊκή σύμβαση περί προάσπισης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, συμπεριλαμβανομένων της προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα της ιδιωτικής ζωής της ελευθερίας έκφρασης και πληροφόρησης και/ή κατά παράβαση του άρθρου 16 παράγραφος 1 Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) και το άρθρο 8 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και/ή κατά παράβαση της Οδηγίας 2013/40/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και/ή άλλων νομοθετικών προνοιών. Ως εκ των ως άνω, οι Αρμόδιες Αστυνομικές Αρχές μετά από σχετικές έρευνες και λήψη καταθέσεων, καταχώρησαν την ποινική υπόθεση υπ' αριθμό 8570/2022 εναντίον του Αιτητή.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ – ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ
Το αίτημα για διαγραφή στηρίζεται στην Δ.19 θ. 26 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας η οποία προβλέπει τα εξής:
«The Court or a Judge may, at any stage of the proceedings, order to be struck out or amended any matter in any endorsement or pleading which may be unnecessary or scandalous or which may tend to prejudice, embarrass, or delay the fair trial of the action. »
Σε ελεύθερη μετάφραση:
«Το Δικαστήριο ή Δικαστής μπορεί καθ' οιονδήποτε στάδιο της διαδικασίας να διατάξει τη διαγραφή ή τροποποίηση οιουδήποτε ζητήματος σε οιανδήποτε οπισθογράφηση ή δικόγραφο η οποία μπορεί να θεωρηθεί μη αναγκαία ή σκανδαλώδης ή που τείνει να προκαταβάλει, περιπλέξει ή καθυστερήσει την όλη εκδίκαση της αγωγής».
Οι νομολογιακές αρχές που διέπουν τη διαγραφή δικογράφου κατ' επίκληση της Δ.19 Θ. 26 έχουν διατυπωθεί και στη νομολογία.
Για το τι εστί σκανδαλώδες, άχρηστος ή ενοχλητικός ισχυρισμός, σχετική είναι η υπόθεση Buttes Gas & Oil Co ν. Hammer (1975) 2 WLR 425, στην οποία λέχθηκαν τα εξής στη σελίδα 439:
«Now, as Lord Denning M.R. has already pointed out, this is a striking out application and in relation to any striking out application two things at least are clear. First, in considering any application to strike out, the Court will not go outside the pleadings themselves. Secondly the Court will only exercise their undoubted right to strike out all or part of the pleadings in a very clear case».
Σε ελεύθερη δε μετάφραση:
«Τώρα όπως και ο Λόρδος Denning M.R. έχει ήδη επισημάνει, αυτή είναι αίτηση για διαγραφή και σε σχέση με οποιαδήποτε αίτηση διαγραφής δύο ζητήματα τουλάχιστον είναι ξεκάθαρα. Πρώτον εξετάζοντας οποιαδήποτε αίτηση διαγραφής, το Δικαστήριο δεν θα πρέπει να ξεφεύγει από τα δικόγραφα τα ίδια. Δεύτερον το Δικαστήριο θα εξασκήσει την αδιαμφισβήτητη εξουσία του να διαγράψει μέρος ή ολόκληρο το δικόγραφο σε μία πολύ καθαρή περίπτωση.»
Στην υπόθεση Γιαννάκης Καλλικάς ν. Ελληνικής Τράπεζας (2010) 1(Β) ΑΑΔ
1238, ειπώθηκαν τα πιο κάτω:
«Τα δικόγραφα θα πρέπει να περιέχουν μόνο μια συνοπτική έκθεση των ουσιωδών γεγονότων, στην οποία στηρίζεται η απαίτηση ή η υπεράσπιση. Οτιδήποτε περιττό, τείνει να επισκιάσει την υπόθεση του διαδίκου και δεν προωθεί ούτε τα συμφέροντα του ίδιου ούτε βέβαια και της δικαιοσύνης. Τέτοια δικόγραφα θα έπρεπε να τύχουν αντιμετώπισης σύμφωνα με τις δυνατότητες που προσφέρουν οι Θεσμοί για διαγραφή τους (βλ. Δ.19 θ.26 και Δ.27 θ.3), εφόσον κριθεί ότι η διατήρησή τους θα δυσχεράνει τη διεξαγωγή δίκαιης δίκης.»
Συγκεκριμένα, πότε ένα δικόγραφο μπορεί να χαρακτηρισθεί ότι προκαλεί αμηχανία (embarrassing), σχετικά είναι τα εξής από το σύγγραμμα Bullen & Leake "Precedents of Pleadings” 12η έκδοση, σελ. 147:
«Accordingly, a pleading is embarrassing which is ambiguous or unintelligible or which states immaterial matter and so raises irrelevant issues which may involve expense, trouble and delay and thus will prejudice the fair trial of the action, and so is a pleading which contains unnecessary or irrelevant allegations. »
Σε ελεύθερη δε Ελληνική μετάφραση:
«Συναφώς ένα δικόγραφο είναι προσβλητικό εάν είναι διφορούμενο ή ακατανόητο ή περιέχει άσχετα ζητήματα και τοιουτοτρόπως εγείρει άσχετα ζητήματα τα οποία δυνατόν να προκαλούν έξοδα, ανωμαλία και καθυστέρηση και ως εκ τούτου τείνουν να επηρεάσουν δυσμενώς τη δίκαιη δίκη της αγωγής και ως εκ τούτου είναι δικόγραφο το οποίο περιέχει μη αναγκαίους ή άσχετους ισχυρισμούς.»
Για το ίδιο ζήτημα σχετικά είναι τα πιο κάτω από την υπόθεση Davy ν. Garrett [1878] 7 C. D. 473 (η οποία ακολουθήθηκε στην Re - W. R. Willcocks & co Ltd [1973] 2 ΑΙ E.R. 93):
«Although the Court of Appeal will not readily interfere with the discretion of the Court of first instance in a matter of procedure, it is its duty to exercise its own discretion as to whether a pleading is so framed as to embarrass the opposite party. In a case, therefore, where a statement of claim was in the opinion of the Court of Appeal calculated to embarrass the Defendants by reason of its stating immaterial facts, and setting out at great length documents which could not be material except as evidence by way of admission, it was ordered to be struck out, though a motion for that purpose had been dismissed with costs by the Court below. The rule that evidence is not to be pleaded applies to admissions as well as to other evidence».
Σε ελεύθερη δε Ελληνική μετάφραση:
«Παρά το ότι το Εφετείο δεν είναι πρόθυμο να επέμβει στη διακριτική ευχέρεια του πρωτόδικου Δικαστηρίου σε ζήτημα διαδικασίας, είναι καθήκον του το οποίο πρέπει να εξασκήσει σύμφωνα με τη δική του διακριτική ευχέρεια στο κατά πόσο ένα δικόγραφο έχει με τέτοιο τρόπο διατυπωθεί έτσι ώστε να προκαλεί αμηχανία στην άλλη πλευρά. Συνακόλουθα σε περίπτωση που μία έκθεση απαίτησης είναι κατά την άποψη του Εφετείου τέτοια που προκαλεί αμηχανία στους Εναγόμενους, συνεπεία της καταγραφής σε αυτή ασχέτων γεγονότων και της παράθεσης σε μεγάλη έκταση περιεχόμενο εγγράφων τα οποία δεν μπορούν να είναι ουσιώδη, παρά μόνο ως μαρτυρία υπό μορφή παραδοχής, διατάχθηκε όπως αυτά διαγραφούν παρά το ότι αίτηση για τον σκοπό αυτό είχε απορριφθεί με έξοδα από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Ο κανονισμός ότι μαρτυρία δεν θα πρέπει να δικογραφείται εφαρμόζεται και σε παραδοχές ως επίσης και σε οποιαδήποτε άλλη μαρτυρία.»
Η εξουσία του Δικαστηρίου, με βάση τη Δ.19 θ.26, όπως τονίζεται από τη νομολογία πρέπει να ασκείται με προσοχή και φειδώ [βλ. Παγκύπριος Εταιρεία Αρτοποιών Λτδ ν. Σαββίδη (1997) 1 ΑΑΔ 692 και Cyber Group Ltd v. Χαραλαμπίδη κ.ά (2004) 1(Γ) ΑΑΔ 1860]. Η διαγραφή δικογράφου δυνάμει της Δ.19 θ.26, όπως και της Δ.27 θ.3, αποτελεί εξαιρετικό μέτρο που δικαιολογείται μόνον εφόσον το δικόγραφο κρίνεται αναντίλεκτα ανυπόστατο. Το δικόγραφο δε, κρίνεται αποκλειστικά με βάση το περιεχόμενό του και τις αντικειμενικές συνέπειες που συνεπάγεται η τεκμηρίωση των ισχυρισμών που προβάλλονται σ’ αυτό [βλ. In Re Pelmako Developments Ltd (1991) 1 ΑΑΔ 246 και Συμβούλιο Αποχετεύσεων Λεμεσού-Αμαθούντος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2007) 1(Α) ΑΑΔ 21]. Το μέρος δε εκείνο του δικογράφου που ζητείται να διαγραφεί πρέπει να συγκεκριμενοποιείται. Στα πλαίσια αυτά λαμβάνεται υπόψη τόσο η φύση της αγωγής, όσο και η σχετικότητα των ζητούμενων να διαγραφούν ισχυρισμών, με τα επίδικα θέματα αυτής. Ακόμη δεν τίθεται θέμα μαρτυρίας και αξιολόγησης των εκατέρωθεν ισχυρισμών μέσα από τις έγγραφες προτάσεις. Αναφορικά με τον τρόπο άσκησής της σχετική είναι η υπόθεση Πελετιές ν. Ataya (1990) 1 ΑΑΔ 504.
Σύμφωνα με τη νομολογία ένα δικόγραφο ή ισχυρισμός ο οποίος είναι σκανδαλώδης, όπως, π.χ., όταν περιέχει κατηγορίες ανεντιμότητας (dishonesty), ανηθικότητας (immorality) ή ανεπαίσχυντης (outrageous) συμπεριφοράς, δεν θα διαγραφεί αν είναι απαραίτητος ή σχετικός με οποιοδήποτε επίδικο ζήτημα στη διαδικασία. Όπως λέχθηκε στην υπόθεση Christie ν. Christie (1873) LR 8 Ch. 499, το μοναδικό ερώτημα είναι κατά πόσο το ζήτημα το οποίο φέρεται ως σκανδαλώδες θα ήταν αποδεκτό σαν μαρτυρία προς απόδειξη της αλήθειας οποιουδήποτε ισχυρισμού στο δικόγραφο ο οποίος είναι ουσιώδης σε σχέση με την αξιούμενη θεραπεία. Έτσι, όσο βαριές και αν είναι οι κατηγορίες που περιέχει ένα δικόγραφο, είτε αυτές είναι κατηγορίες ανηθικότητας είτε άλλως πως, αυτές δεν θεωρούνται σκανδαλώδεις εντός της έννοιας του κανονισμού αν είναι σχετικές με τα επίδικα ζητήματα, δηλαδή, αν θα επηρεάσουν το αποτέλεσμα της αγωγής αν αποδειχθούν αληθινές.
Όπως φαίνεται στη σελίδα 367 του Annual Practice του 1956, για να διαπιστωθεί αν ένα ζήτημα είναι σκανδαλώδες, πρέπει να εξετασθεί εάν τούτο θα αποτελούσε αποδεκτή μαρτυρία για να δείξει την αλήθεια ενός δικογραφημένου ισχυρισμού, o οποίος είναι ουσιώδης αναφορικά με τη θεραπεία που ζητείται. Σκανδαλώδη, άχρηστα και ενοχλητικά θέματα είναι εκείνα τα οποία θεωρούνται ανήθικα ή γίνονται με σκοπό τον επηρεασμό του αντιδίκου. Όμως, αν είναι σχετικά, τότε δεν είναι κατ' ανάγκη και σκανδαλώδη, ούτε και διαγράφεται ισχυρισμός απλώς και μόνο διότι είναι αχρείαστος, εκτός και αν είναι εξόφθαλμα άσχετος.
Στην Esquire Holdings Ltd v. Tsentas Developers κ.ά. Πολ. Έφεση 191/15 ημερ. 23.3.16 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα σε σχέση με τα αιτήματα διαγραφής:
«Με βάση τη σχετική νομολογία κάθε αίτημα για διαγραφή δικογράφου είναι εξαιρετικό μέτρο και μέρη από τη δικογραφία μπορούν να διαγραφούν όταν τείνουν να επηρεάσουν δυσμενώς, να προκαλέσουν αμηχανία, ή να καθυστερήσουν τη δίκαιη δίκη της αγωγής. Όπως έχει τεθεί από παλαιά (βλ. Annual Practice 1958, σελ. 477 κ.ε.) απλή πολυλογία δεν προκαλεί αμηχανία. Το Δικαστήριο δεν υποδεικνύει στα μέρη πώς θα διαμορφώσουν την υπόθεση τους εφόσον αυτά δεν παραβαίνουν τους Κανόνες. Ακόμη και αν ένα δικόγραφο περιέχει αχρείαστα ζητήματα τούτο δεν είναι αρκετό για να οδηγήσει το Δικαστήριο στη διαγραφή του εφόσον δεν προκαλείται ζημιά στον αντίδικο. Η τελευταία αυτή φράση αποτελεί το ουσιώδες στοιχείο ως προς την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου αλλά και ως προς τη συναφή αιτιολογία που πρέπει να δίδεται για τη διαγραφή».
Επίσης, σύμφωνα με τη νομολογία, εάν σε δικόγραφο περιέχονται ισχυροί παντελώς άσχετοι (με τρόπο ώστε ο Αιτητής θα πρέπει να απαντήσει σε αυτούς) από τους οποίους θα προκληθούν έξοδα και καθυστέρηση στην υπόθεση, τότε αυτοί δικαιολογούνται να διαγραφούν. Ισχυρισμοί που προβάλλονται για ανεντιμότητα και συμπεριφορά προσβλητική για τον αντίδικο, εφόσον δεν είναι σχετικοί με τα επίδικα ζητήματα, θεωρούνται σκανδαλώδεις. O Αιτητής δε είναι ο διάδικος εκείνος που πρέπει να αποδείξει ότι με κάποιο τρόπο βλάπτεται από την αντικανονικότητα [βλ. Soboh Petroleum (Cyprus) Ltd v. Hussein LI Nasrat Abdullah κ.ά. (2013) 1 Α.Α.Δ. 1520].
Γενικά σκανδαλώδη, ενοχλητικά και άχρηστα θέματα είναι εκείνα τα οποία θεωρούνται ανήθικα ή υποβιβαστικά ή γίνονται με στόχο τον επηρεασμό της άλλης πλευράς, αλλά αν είναι σχετικά τότε δεν είναι κατ' ανάγκη και σκανδαλώδη, ούτε και διαγράφεται ισχυρισμός απλώς και μόνο διότι είναι αχρείαστος εκτός αν είναι εμφανώς άσχετος.
Η παρούσα αίτηση διαγραφής, αφορά υπόθεση η οποία εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου να επιλύει τις Περιουσιακές Σχέσεις των Συζύγων, θέμα που διέπεται από τις διατάξεις του Ν. 232/91.
Συγκεκριμένα, το άρθρο 2 ορίζει ότι:
«περιουσία» σημαίνει την κινητή και ακίνητη ιδιοκτησία η οποία αποκτήθηκε πριν από το γάμο με την προοπτική του γάμου ή οποτεδήποτε μετά τη σύναψη του γάμου από οποιοδήποτε από τους συζύγους.
«συνεισφορά» σημαίνει την οποιασδήποτε μορφής συνεισφορά των συζύγων στην απόκτηση ή τη δημιουργία περιουσίας και περιλαμβάνει τη φροντίδα της οικογενειακής εστίας και των μελών της οικογένειας.».
Το άρθρο 14 ορίζει ότι:
«14(1). Σε περίπτωση που ο γάμος λυθεί ή ακυρωθεί ή σε περίπτωση διάστασης των συζύγων και η περιουσία του ενός συζύγου έχει αυξηθεί, ο άλλος σύζυγος, εφόσον συνέβαλε με οποιοδήποτε τρόπο στην αύξηση αυτή, δικαιούται να εγείρει αγωγή στο Δικαστήριο και να απαιτήσει την απόδοση του μέρους της αύξησης το οποίο προέρχεται από τη δική του συμβολή.
(2). Η συνεισφορά του ενός συζύγου στην αύξηση της περιουσίας του άλλου τεκμαίρεται ότι ανέρχεται στο ένα τρίτο της αύξησης, εκτός αν αποδειχθεί μεγαλύτερη ή μικρότερη συνεισφορά.
(3) Στην αύξηση της περιουσίας των συζύγων δεν υπολογίζεται ό,τι αυτοί απέκτησαν:
α) από δωρεά, κληρονομία, κληροδοσία ή άλλη χαριστική αιτία.
β) με διάθεση περιουσίας που αποκτήθηκε με τις αναφερόμενες στην παράγραφο (α) αιτίες.».
Στην παράγραφο 14 της Υπεράσπισης και Ανταπαίτησης της Καθ’ ης η αίτηση από την λέξη «Περαιτέρω» στην τρίτη γραμμή της σελίδας 8 μέχρι το τέλος της παραγράφου, της οποίας ουσιαστικά ζητείται η διαγραφή από τον Αιτητή αναφέρονται από την Καθ’ ης η αίτηση οι έντονες αντιπαραθέσεις των διαδίκων αναφορικά με προσπάθειες που έγιναν για πώληση της κατοικίας της και για τον τρόπο που της συμπεριφέρθηκε ο Αιτητής με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να τον καταγγείλει στις αρμόδιες αστυνομικές αρχές. Περαιτέρω, ο Αιτητής ζητά την διαγραφή ισχυρισμών της Καθ’ ης η αίτηση για «δήθεν» τηλεφωνικών απειλών εναντίον της και παράνομης πρόσβασης στα προσωπικά της δεδομένα χωρίς την άδεια της, κατά παράβαση του Συντάγματος και των σχετικών νόμων της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αποτέλεσμα των πιο πάνω ισχυρισμών της Καθ’ ης η αίτηση, η Αστυνομία καταχώρησε την ποινική υπόθεση εναντίον του Αιτητή με αριθμό 8570/2022, η οποία εκκρεμεί μέχρι σήμερα.
Τα πιο πάνω θέματα που αφορούν τους διαδίκους έχουν πάρει το δρόμο της Δικαιοσύνης σε άλλα Δικαστήρια και καθήκον του Οικογενειακού Δικαστηρίου και αποστολή του είναι η εκδίκαση των Περιουσιακών Διαφόρων των διαδίκων.
Ούτε και προβλήθηκε οτιδήποτε για τη ζημιά που τυχόν θα υποστεί ο Αιτητής από τη μη διαγραφή των επίδικων παραγράφων. Και όπως λέχθηκε στην απόφαση Esquire Holdings Ltd ν. Tsentas Developers κ.ά ανωτέρω «Ο Αιτητής δε είναι ο διάδικος εκείνος που πρέπει να αποδείξει ότι με κάποιο τρόπο βλάπτεται από την αντικανονικότητα».
Συνακολούθα, κρίνω ότι η αίτηση διαγραφής δεν εμπίπτει στις πρόνοιες της Δ.19 Θ. 26 όπως αυτή έχει ερμηνευθεί από την παρατεθείσα νομολογία και αρχές. Συνεπώς η αίτηση διαγραφής ημερ. 01/11/2022 απορρίπτεται.
Τα έξοδα, όπως θα υπολογισθούν και εγκριθούν από το Δικαστήριο, επιδικάζονται υπέρ της Καθ' ης η αίτηση και εναντίον του Αιτητή τα οποία όμως να καταβληθούν μετά το πέρας της εκδίκασης της εναρκτήριας αίτησης.
(Υπ.) ………………………………….
Γ. Γ. Αντωνιάδης, Π. Οικ. Δ.
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
/ΟΤ