ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ
Ενώπιον: Ν. Παπακωνσταντίνου Πότση, Δ.
Αρ. Αίτησης: 322/2018
Μεταξύ:
Λ. Π.
Αιτητή
-και-
Α. Π.
Καθ’ ης η αίτηση
------------------------------
Ενδιάμεση Αίτηση ημερομηνίας 12/07/2023
Ημερομηνία: 30 Νοεμβρίου 2023
Εμφανίσεις:
Για την Αιτήτρια: κ. Α. Γιαλελή.
Για τον Καθ’ ου η αίτηση: κα Χρ. Κανέλα.
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Στις 13/07/2022 η Αιτήτρια καταχώρησε εναντίον του Καθ’ ου η αίτηση, αίτηση παρακοής του εκ συμφώνου εκδοθέντος τελικού διατάγματος Γονικής Μέριμνας σε σχέση με την οποία ο Καθ’ου η αίτηση καταχώρησε ένσταση στις 17/11/2022.
Όπως προκύπτει από το φάκελο, η αίτηση παρακοής ορίστηκε σε διάφορες ημερομηνίες για ακρόαση και αναβλήθηκε για τους λόγους που φαίνονται στα πρακτικά του φακέλου. Στις 04/07/2023 όπου η αίτηση παρακοής ήταν ορισμένη για Ακρόαση, ο συνήγορος της Αιτήτριας ζήτησε αναβολή της ακρόασης καθότι προτίθετο να καταχωρήσει αίτηση για να του δοθεί άδεια για καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης. Η υπό κρίση αίτηση καταχωρήθηκε στις 12/07/2023.
Με την υπό εξέταση αίτηση, η Αιτήτρια ζητά «Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου δια του οποίου να παραχωρείται άδεια και/ή να επιτρέπεται η καταχώρηση συμπληρωματικής και/ή απαντητικής Ένορκης Δήλωσης, σε συνέχεια με την Ένορκη Δήλωση της Αιτήτριας ημερομηνίας 07/07/2022 και εις απάντηση συγκεκριμένων ισχυρισμών της Ενόρκου Δηλώσεως του Καθ’ου η Αίτηση ημερομηνίας 17/11/2022, που συνοδεύει την Ένσταση του.»
Τα γεγονότα επί των οποίων στηρίζεται η αίτηση παρατίθενται στην Ένορκη Δήλωση της Αιτήτριας, την οποία έχω μελετήσει δεόντως και λάβει υπόψη μου.
Η Αιτήτρια αναφέρει ότι είναι αναγκαίο να της επιτραπει να καταχωρήσει συμπληρωματική Ένορκη Δήλωση καθότι, όπως αναφέρει, έχει εξασφαλίσει περαιτέρω λεπτομέρειες και στοιχεία προς απόδειξη των ισχυρισμών της που εκτίθενται στην Ένορκη Δήλωσή της ημερομηνίας 07/07/2022 και για να απαντήσει με αποδείξεις και στοιχεία για τα όσα ο Καθ' ου η Αίτηση προβάλλει με την Ένορκή του Δήλωση που συνοδεύει την Ένστασή του. Στην παράγραφο 3 της Ένορκης της Δήλωσης απαντά στον ισχυρισμό του Καθ’ου η αίτηση σε σχέση με το χρόνο που κατά την άποψή της ο Καθ’ ου η αίτηση έλαβε γνώση του Διατάγματος και στις παραγράφους 4 μέχρι 7 της Ένορκης της Δήλωσης απαντά στους ισχυρισμούς του Καθ’ ου η αίτηση αναφορικά με ισχυριζόμενες παρατυπίες της αίτησης παρακοής. Στις παραγράφους 8 μέχρι 10 της Ένορκης της Δήλωσης, τις οποίες παραθέτω πιο κάτω αυτούσιες, αναφέρει:
«... 8. Επιπλέον, εις απάντηση των ισχυρισμών επί των παραγραφών 12 έως 14 της Ενόρκου Δηλώσεως του Καθ' ου η Αίτηση, θα πρέπει να αναφερθεί ότι λόγω της εργασίας μας με τον Καθ' ου η Αίτηση, τα τέκνα μας κάθε μέρα μετά το σχολείο τους πηγαίνουν στην οικία της γιαγιάς τους Λεώνης Παπακωνσταντίνου με σχολικό λεωφορείο, από την οποία και τα παραλαμβάνει κάθε μέρα ο Καθ' ου η Αίτηση. Αναφορικά με τις ημέρες επικοινωνίας μου με τα τέκνα, δικαιούμαι όπως παραλάβω εγώ τα ανήλικα από την οικία της γιαγιάς τους.
Αναφέρει επίσης ότι είναι απαραίτητο να απαντηθούν οι ισχυρισμοί του Καθ' ου η Αίτηση προς καλύτερη απόδειξη των ισχυρισμών της και για να μην βρεθεί και ο Καθ' ου η Αίτηση μετέπειτα προ εκπλήξεως. Το Τεκμήριο 1, που επισυνάπτεται στην Ένορκή της Δήλωση, αφορά Ένορκη Δήλωση της μητέρας της Αιτήτριας η οποία επαναλαμβάνει τα όσα αναφέρονται στις παραγράφους 8, 9 και 10 της Ένορκης Δήλωσης της Αιτήτριας.
Ο Καθ’ ου η αίτηση ενίσταται στην υπο κρίση αίτηση και προβάλλει 26 λόγους ένστασης, οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό επαναλαμβάνονται. Έχω μελετήσει δεόντως και προσεχτικά όλους τους προβαλλόμενους λόγους ένστασης. Συνοψίζοντας αυτούς, αναφέρω τα ακόλουθα:
Ο Καθ’ ου η αίτηση ενίσταται στην υπό κρίση αίτηση προβάλλοντας ότι η αίτηση είναι παράτυπη, αντικανονική, νομικά και πραγματικά αβάσιμη, ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος, ότι δεν επισυνάπτεται αντίγραφο της προτιθέμενης συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης και δεν προκύπτει ξεκάθαρα το ακριβές περιεχόμενο της προτιθέμενης συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης, ότι δεν υπάρχει «καλός λόγος» για τον οποίο θα πρέπει το Δικαστήριο να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ του αιτήματός της, ότι η αντίκρουση των λόγων ένστασης που προέβαλε ο Καθ’ου η αίτηση δεν συνιστά «καλό λόγο», ότι οι ισχυρισμοί που επιθυμεί να εισαγάγει δεν είναι στοιχεία και γεγονότα που προέκυψαν μετά την καταχώρηση της ένστασης του Καθ’ ου η Αίτηση αλλά εκ των υστέρων σκέψεις της Αιτήτριας με τις οποίες επιχειρεί να ενισχύσει και να θεμελιώσει με ανεπίτρεπτο τρόπο την υπόθεσή της και να μεταβάλει το πραγματικό υπόβαθρο των γεγονότων και ότι δεν αιτιολογεί για ποιο λόγο δεν περιέλαβε τα εν λόγω κατ’ ισχυρισμών γεγονότα στην αρχική Ένορκη Δήλωση, ότι επιχειρεί να θεραπεύσει την παρατυπία της Ένορκης Δήλωσης που υποστηρίζει την αίτηση παρακοής η οποία φέρει ημερομηνία προγενέστερη της καταχώρησης της αίτησης παρακοής και που συνεπώς συναρτάται με ανύπαρκτη αίτηση και συνακόλουθα και η επίδικη αίτηση στηρίζεται επί ανύπαρκτης αίτησης παρακοής, ότι επιχειρείται να προστεθεί επιχειρηματολογία, ότι η έγκριση της αίτησης, θα οδηγούσε δε σε μια ατέρμονη διαδικασία και σ’ ένα φαύλο κύκλο απαντήσεων και ανταπαντήσεων που δεν θα εξυπηρετούσε οποιοδήποτε σκοπό, τουναντίον θα οδηγήσει σε εκτροχιασμό της διαδικασίας, ότι η Αιτήτρια ουσιαστικά επιθυμεί να καταχωρήσει Απαντητική Ένορκη Δήλωση και όχι Συμπληρωματική Ένορκη Δήλωση, ότι η αίτηση καταχωρίστηκε με σκοπό την κωλυσιεργία της διαδικασίας και την πρόκληση καθυστέρησης, ότι η αίτηση συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας, καταχωρίστηκε κακόπιστα και με υπέρμετρα αδικαιολόγητη καθυστέρηση χωρίς να δικαιολογείται η καθυστέρηση επηρεάζοντας δυσμενώς τα συμφέροντα του Καθ’ ου η αίτηση, ότι η έγκριση της αίτησης δεν θα εξυπηρετήσει το συμφέρον της δικαιοσύνης.
Η ένσταση του Καθ’ου η αίτηση στηρίζεται σε δεκασέλιδη Ένορκή του Δήλωση, την οποία έχω μελετήσει δεόντως και λάβει υπόψη μου.
Ο Καθ’ ου η αίτηση επαναλαμβάνει στην Ένορκή του Δήλωση όλους τους προβαλλόμενους λόγους ένστασης και καταλήγει ότι η έκδοση του αιτούμενου διατάγματος δεν δικαιολογείται υπό τις περιστάσεις και καλεί το Δικαστήριο όπως ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια απορρίψει την αίτηση με έξοδα σε βάρος της Αιτήτριας.
Νομική Πτυχή
Η υπό εξέταση αίτηση, διέπεται από τους θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας ως ίσχυαν πριν την 01/09/2023. Η αίτηση, μεταξύ άλλων, στηρίζεται στη Δ.48 Θ.4 (2), η οποία παρέχει τη δυνατότητα στο Δικαστήριο να διατάξει την καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης ως ακολούθως:
«Το Δικαστήριο, ή Δικαστής, μετά από αίτηση ή προφορικό αίτημα, μπορεί, για καλό λόγο, να επιτρέψει την καταχώρηση συμπληρωματικών ενόρκων δηλώσεων. Η ακρόαση της αίτησης διεξάγεται στη βάση των γεγονότων που αναφέρονται στην αίτηση ή στις ένορκες δηλώσεις τηρουμένης της δυνατότητας αντεξέτασης που προνοείται από τη Δ.39».
Τόσον από την ανάγνωση της πιο πάνω διάταξης, όσον και από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, προκύπτει ότι είναι στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου κατά πόσον θα δοθεί άδεια για συμπληρωματική ένορκη δήλωση σε ενδιάμεσες αιτήσεις (βλ. Ματθαίου Φιλόκυπρος κ.ά. (2008) 1 Α.Α.Δ. 510 και Α. Messios and Sons Ltd κα ν. Λεωνίδα (2010) 1Α Α.Α.Δ. 195). Η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου για παραχώρηση άδειας για συμπληρωματική ένορκη δήλωση ασκείται με βάση γεγονότα τα οποία τίθενται ενώπιόν του. Σημαντικός παράγοντας που λαμβάνεται υπόψη για τους σκοπούς διαμόρφωσης της κρίσης του Δικαστηρίου είναι η φύση και οι ανάγκες της διαδικασίας την οποία η συμπληρωματική ένορκη δήλωση επιδιώκει να εξυπηρετήσει (βλ. Πολιτική Αίτηση Αρ. 45/2021, ημερομηνίας 02/04/2021).
Στα πλαίσια τέτοιου αιτήματος, ο αιτητής θα πρέπει να ικανοποιήσει το Δικαστήριο για την ύπαρξη καλού λόγου ώστε να δοθεί η σχετική άδεια για συμπληρωματική ένορκη δήλωση. Όσον αφορά την έννοια της φράσης «καλός λόγος» που αναφέρεται στη Δ.48 Θ.4(2), όπως έχει λεχθεί από τη νομολογία, αυτή θα πρέπει να ερμηνεύεται µε δεδομένη τη σχετικότητα µε τα επίδικα θέματα και των ισχυρισμών που επιχειρούνται να εισαχθούν. Αυτό, σε συνδυασμό πάντα µε το γενικότερο δικαίωμα κάθε διαδίκου να θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου, όλο το κατά την άποψη του αναγκαίο υλικό για την εκδίκαση της αίτησης. Σχετική είναι η υπόθεση Μαρία Κόκκινου v. Κυριάκου Κόκκινου, Έφεση αρ. 29/2014, ημ. 03/11/2016, στην οποία λέχθηκαν μεταξύ άλλων τα εξής:
«Καλός λόγος» προϋποθέτει την ύπαρξη κάποιας ανάγκης με απώτερο σκοπό την επίλυση των επίδικων ζητημάτων της ενδιάμεσης διαδικασίας και την ορθή απονομή της δικαιοσύνης.»
Είναι δε, επιθυμητό όπως η συμπληρωματική ένορκη δήλωση, για την οποία ζητείται άδεια για καταχώρηση, να επισυνάπτεται στην αίτηση ώστε το Δικαστήριο να είναι σε θέση να αποφασίσει για τη σχετικότητα των συγκεκριμένων ισχυρισμών και έχοντας ενώπιον του όλα τα δεδομένα, να κρίνει κατά πόσον υπάρχει καλός λόγος για έγκριση του αιτήματος.
Σύμφωνα µε την απόφαση Ματθαίου (ανωτέρω), τέτοιου είδους αιτήσεις αν δεν υπάρχει καλός λόγος και ειδικά όταν μια υπόθεση είναι ορισμένη για ακρόαση θα πρέπει να αποφεύγονται καθότι διακόπτουν και ανατρέπουν την κανονική πορεία της υπόθεσης. Προκύπτει, ως εκ τούτου, ότι αίτηση για συμπληρωματική ένορκη δήλωση θα πρέπει να καταχωρείται µόνο στις περιπτώσεις που υπάρχει καλός και ουσιαστικός λόγος µε την έννοια ότι είναι απολύτως αναγκαία για τους σκοπούς εκδίκασης της αίτησης.
Όπως έχει περαιτέρω λεχθεί, δεν αποτελεί καλό λόγο η άδεια για συμπληρωματική ένορκη δήλωση προκειμένου να απαντηθούν απλά κάποιοι ισχυρισμοί της άλλης πλευράς που δεν θα προσθέσουν τίποτε στην υπόθεση ή να προβληθούν νέοι ισχυρισμοί άσχετοι µε τα επίδικα θέματα, ειδικότερα όταν αυτοί ήταν γνωστοί κατά την καταχώρηση της αρχικής ένορκης δήλωσης του αιτητή.
Το βάρος απόδειξης της ύπαρξης καλού λόγου είναι πάντοτε στους ώμους του αιτητή που οφείλει να δείξει μέσα από την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση για συμπληρωματική ένορκη δήλωση τη σχετικότητα των ισχυρισμών που επιδιώκει να προσθέσει και ικανοποιητικούς λόγους γιατί οι ισχυρισμοί αυτοί δεν συμπεριλήφθηκαν στην αρχική του ένορκη δήλωση.
Στην Κώστα ν. Κώστα (2003) 1 (Α) ΑΑΔ 269 αναφέρεται η δυνατότητα καταχώρισης συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης σε αίτηση παρακοής διατάγματος:
«… Αλλά πέραν τούτου, η ένορκη δήλωση της Εφεσίβλητης όχι μόνο εκάλυπτε και τις εν λόγω συγκεκριμένες ημερομηνίες αλλά και, θετικά αντιστρατευόμενη τους ισχυρισμούς του Εφεσείοντα, καθιστούσε έτι πιο βεβαρημένη την υποχρέωση του να στοιχειοθετήσει την υπόθεση του. Τούτο ο Εφεσείων απέτυχε εντελώς να κάνει εφ' όσον ούτε αντεξέτασε την Εφεσίβλητη για να υποσκάψει ενδεχομένως τους δικούς της ισχυρισμούς ούτε επεδίωξε να καταχωρήσει συμπληρωματική ένορκη δήλωση για να τους αντικρούσει και να θέσει τη δική του εκδοχή ενώπιον του Δικαστηρίου. ...»
Η διαδικασία της αστικής παρακοής προσομοιάζει με την ποινική διαδικασία με την έννοια ότι όλα τα τυπικά και ουσιαστικά εχέγγυα του ποινικού δικαίου πρέπει να ικανοποιούνται (σχετική η Δρόσος Μιχαηλίδης v. Margita Μιχαηλίδου Poliakova Έφεση αρ. 22/2009 ημερ. 24.2.11 και In re Bramblevale Ltd (1970) Ch. 18 και Savings and Investment Bank Ltd v. Gas co (No 2) (1988) 1 All E.R. 975). Tο αποδεικτικό βάρος το φέρει ο Αιτητής ο οποίος πρέπει να ικανοποιήσει το Δικαστήριο στον ικανοποιητικό βαθμό και στη διαπίστωση της βεβαιότητας της ενοχής του Καθ' ου η αίτηση πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Πρόκειται για οιονεί ποινική διαδικασία (Halin v. Timur (2005) 1 AAΔ.424).
Όπως λέχθηκε στην Γ.Κ ν Ε.Ζ., Έφεση ΔΟΔ 8/21,ημερ.13/05/2021
«… Ναι μεν ο καθ' ου η αίτηση είχε το βάρος, υπό την έννοια που εξηγήθηκε, να στοιχειοθετήσει την υπεράσπιση που προέβαλε περί αντικειμενικής αδυναμίας συμμόρφωσης, η αιτήτρια όμως, διατηρώντας πάντοτε το βάρος να αποδείξει την αίτηση/κατηγορία πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, αντέκρουσε τους ισχυρισμούς του με συμπληρωματική ένορκη δήλωση, όπως θα μπορούσε να το πράξει και με αντεξέταση (βλ. Κώστα (ανωτέρω)). Αυτή την έννοια είχε η συμπληρωματική ένορκη δήλωση. Σε αντίθετη περίπτωση θα παρέμεναν αναντίλεκτοι οι ισχυρισμοί που προέβαλε ο καθ' ου η αίτηση περί αντικειμενικής αδυναμίας συμμόρφωσης. …»
Εξέταση της αίτησης
Με γνώμονα τις πιο πάνω αρχές και έχοντας μελετήσει με τη δέουσα προσοχή των όσων αναφέρονται στην ένορκη δήλωση της Αιτήτριας και το επισυνημμένο σε αυτή τεκμήριο, καθώς επίσης και τους λόγους ένστασης που προβάλλει ο Καθ’ου η αίτηση και των όσων αναφέρονται στην ένορκη δήλωση του Καθ’ου η αίτηση, καθώς επίσης και στην αίτηση παρακοής και στην ένσταση σε αυτή αλλά και των εκατέρωθεν ενόρκων δηλώσεων, και λαμβάνοντας υπόψη τα όσα μου ανέφεραν οι συνήγοροι των διαδίκων με τις αγορεύσεις τους, αναφέρω τα ακόλουθα:
Η αίτηση, σε σχέση με την οποία η Αιτήτρια ζητά την άδεια για καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης, αφορά αίτηση παρακοής δικαστικού διατάγματος σχετιζόμενου με το δικαίωμα επικοινωνίας της Αιτήτριας με τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων. Παρότι στην υπο εξέταση αίτηση δεν επισυνάπτεται προσχέδιο της προτιθέμενης συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης, ως θα ήταν επιθυμητό, εντούτοις από την ένορκή της δήλωση στην οποία στηρίζεται η αίτηση, προκύπτουν οι ισχυρισμοί τους οποίους επιθυμεί να περιλάβει με συμπληρωματική ένορκη δήλωση, έτσι το Δικαστήριο μπορεί να κρίνει κατά πόσον υπάρχει καλός λόγος για έγκριση του αιτήματος.
Οι ισχυρισμοί που αναφέρονται στις παραγράφους 8, 9 και 10 της ένορκης δήλωσης της Αιτήτριας, σχετίζονται με ισχυρισμούς και θέσεις που πρόβαλε ο Καθ' ου η αίτηση στην ένορκή του δήλωση προς υποστήριξη της ένστασής του στην αίτηση παρακοής. Συνεπώς, λαμβάνοντας υπόψη τη φύση της διαδικασίας, θεωρώ ότι αποκαλύπτεται καλός λόγο για την καταχώρηση της συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης σε σχέση με αυτούς τους ισχυρισμούς, καθότι έτσι θα δοθεί η ευκαιρία στην Αιτήτρια να παραθέσει τις δικές της απαντήσεις, θέσεις και διευκρινίσεις επί του περιεχομένου της ένορκης δήλωσης του Καθ’ου η Αίτηση, και έτσι το Δικαστήριο θα έχει την πλήρη εικόνα των θέσεων των δύο πλευρών και των γεγονότων που αφορούν την αίτηση παρακοής. Σημειώνω ότι στο στάδιο αυτό δεν αξιολογείται η μαρτυρία.
Αναφορικά δε με τους υπόλοιπους ισχυρισμούς που αναφέρονται στην ένορκη δήλωση της Αιτήτριας, πρόκειται για επιχειρηματολογία η οποία δεν θα της επιτραπεί να εισαγάγει με τη μορφή συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης.
Αναφορικά με την καθυστέρηση καταχώρησης της παρούσας αίτησης κρίνω ότι δεν οδηγεί αυτόματα στην απόρριψη της επίδικης αίτησης και συνακόλουθα δεν θα την απορρίψω γι’ αυτό το λόγο.
Σε σχέση με τον λόγο ένστασης του Καθ’ου η αίτηση ότι η ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση παρακοής φέρει ημερομηνία προγενέστερη της καταχώρησης της αίτησης παρακοής, κάτι που κατά την άποψή του καθιστά άκυρη την αίτηση παρακοής και συμπαρασύρει σε ακυρότητα και την παρούσα αίτηση και που συνεπώς κατά την άποψή του δεν θα πρέπει να επιτραπεί η καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης διότι έτσι θα θεραπευτεί η παρατυπία, παραπέμπω στον Περί Πολιτικής Δικονομίας (Τροποποιητικό) (Αρ.3) Διαδικαστικό Κανονισμό του 2022, ο Κανονισμός 3 της Διαταγής 39 τροποποιήθηκε δια της διαγραφής της φράσης «every affidavit shall be intituled in the cause or matter in which it is sworn;» και την αντικατάστασή της με τη φράση: «Κάθε ένορκη δήλωση θα τιτλοφορείται με αναφορά στην αιτία ή στο ζήτημα που αυτή αφορά, ανεξαρτήτως του χρόνου όρκισηςꞏ», συνακόλουθα δεν μπορεί να πετύχει ο προβαλλόμενος λόγος ένστασης.
Στη βάση όσων προσπάθησα να εξηγήσω πιο πάνω, έχοντας υπόψη τις θέσεις των δύο πλευρών και με γνώμονα τις νομολογιακές αρχές που εφαρμόζονται στην περίπτωση και ασκώντας τη διακριτική μου ευχέρεια, δίδεται άδεια όπως καταχωρηθεί συμπληρωματική ένορκη δήλωση από την Αιτήτρια στην οποία να συμπεριληφθούν οι ισχυρισμοί των παρ. 8, 9 και 10 της ένορκης της δήλωσης, μαζί με το επισυνημμένο στην παράγραφο 9 τεκμήριο.
Η συμπληρωματική ένορκη δήλωση να καταχωριστεί εντός 7 ημερών από σήμερα. Η αίτηση παρακοής ορίζεται για Ακρόαση την 15.1.2024, ώρα 10:00π.μ..
Ενόψει της πιο πάνω κατάληξής μου θεωρώ ότι τα έξοδα θα πρέπει να ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της αίτησης παρακοής, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα είναι εναντίον της Αιτήτριας.
[Υπ.] .…..……….……………………….
Ν. Παπακωνσταντίνου Πότση, Δ.
Πιστόν Αντίγραφον
Πρωτοκολλητής