ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ
Ενώπιον: Ν. Παπακωνσταντίνου Πότση, Δ.
Αρ. Αίτησης: 20/2020
Μεταξύ:
Γ. Δ.
Αιτητή
-και-
Ε. Α.
Καθ’ ης η αίτηση
------------------------------
Ημερομηνία: 11 Αυγούστου 2023
Εμφανίσεις:
Για τον Αιτητή / Καθ’ ου η Αίτηση : κ.κ. Μ. Ξ. Ιωάννου και Συνεργάτες
Για την Καθ’ ης η αίτηση / Αιτήτρια : κ.κ. Γιώργος Φ. Πιττάτζης Δ.Ε.Π.Ε.
Αίτηση ημερομηνίας 02/02/2023
ΑΠΟΦΑΣΗ
Περί την 22/07/2020 εκδόθηκε εκ συμφώνου τελικό διάταγμα στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αίτηση γονικής μέριμνας. Στο εκδοθέν διάταγμα αναγράφεται μεταξύ άλλων ότι :
«..Η Καθ’ ης η αίτηση διατάσσεται να παραδίδει στον και να παραλαμβάνει από τον Αιτητή στον τόπο διαμονής του τα πιο πάνω ανήλικα τέκνα τους..
... ο Αιτητής διατάσσεται να παραλαμβάνει από και να παραδίδει στην Καθ’ ης η Αίτηση στον τόπο διαμονής του τα πιο πάνω ανήλικα τέκνα τους..»
Στις 02/02/2023 η Καθ’ ης η Αίτηση στο εξής “η Αιτήτρια” καταχώρησε την υπό εξέταση αίτηση με την οποία ζητά
Άδεια και/ή διάταγμα για διόρθωση ή και της φράσης «το τόπο διαμονής του» που καταγράφεται στις δύο τελευταίες παραγράφους της δεύτερης σελίδας του εκδοθέντος και συνταχθέντος διατάγματος ημερ. 22/07/2020 στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο υπόθεση και αφορούν τον τόπο παράδοσης και παραλαβής των ανηλίκων σε «τόπο διαμονής τους».
Τα γεγονότα στηρίζονται στην ένορκη δήλωση της Αιτήτριας. Η Αίτηση βασίζεται στο άρθρο 9 του Συντάγματος, στον Περί Σχέσεων γονέων και τέκνων Ν.216/90 άρθρο 5 έως 9, στον Περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Διαδικαστικό Κανονισμό Καν 9 -11, στον Περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμο 23/1990 και στους Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμούς Δ.48 Καν 1,2 και 9, Διαταγή 25 Κανονισμοί 1- 6 , Δ.64 και στις συμφυείς εξουσίες και πρακτική του Δικαστηρίου.
Ο Αιτητής στο εξής “ο Καθ’ου η Αίτηση” καταχώρησε στις 07/03/2023 ένσταση τα γεγονότα στα οποία στηρίζεται αναφέρονται στην ένορκη του δήλωση ημερομηνίας 07/03/2023. Προβάλλει τους ακόλουθους λόγους ένστασης :
Α)Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την έκδοση διατάγματος ή και άδειας για διόρθωση του εκδοθέντος διατάγματος ημερομηνίας 22/07/2020.
Β) Η Αιτήτρια απόκρυψε και δεν αποκάλυψε όλα τα γεγονότα που έχουν σχέση με την παρούσα υπόθεση, δηλαδή αναφέρεται σε συμφωνίες οι οποίες ποτέ δεν συμφωνήθηκαν ή και υλοποιήθηκαν.
Γ) Η Αιτήτρια στην ένορκη της δήλωση παραθέτει ψευδείς ισχυρισμούς ή και απόκρυψε πληροφορίες από το Δικαστήριο για την αλληλογραφία που προϋπήρχε της έκδοσης του διατάγματος ημερομηνίας 22/07/2020.
Δ)Η Αιτήτρια δεν τεκμηρίωσε τον ισχυρισμό της ότι υπήρξε αλληλογραφία που να καταδεικνύει συμφωνία που επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό της, δεν επισύναψε την σχετική αλληλογραφία και δεν αποτελεί μαρτυρία της παρούσας αίτησης αφού η αίτηση στηρίζεται αποκλειστικά στην ένορκη δήλωση της Αιτήτριας.
Ε) Η αίτηση της Αιτήτριας πάσχει από ασάφεια.
Στ) Η αίτηση είναι ανυπόστατη καθώς επικαλείται τυπογραφικό ή δακτυλογραφικό λάθος, ενώ στην πραγματικότητα αν πετύχει θα αλλάξει ουσιαστικά το διάταγμα.
Είναι η θέση της Αιτήτριας ότι μετά την έκδοση του διατάγματος ο Καθ’ ου η Αίτηση παραλάμβανε κατόπιν της συμφωνίας τους τα ανήλικα από το σχολείο τους και τα παρέδιδε στο τόπο διαμονής τους. Περαιτέρω ισχυρίζεται ότι πριν λίγες εβδομάδες (η Αιτήτρια ορκίστηκε την 2/2/2023) εκδόθηκε κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας απόφαση στην αίτηση διατροφής και ότι μετά την έκδοση απόφασης ο Καθ’ ου η Αίτηση της απέστειλε απειλητικό μήνυμα ότι δεν είναι υποχρεωμένος να παραλαμβάνει και παραδίδει τα ανήλικα στο τόπο διαμονής τους, προτρέποντας την να ελέγξει το διάταγμα. Η Αιτήτρια αναφέρει ότι επικοινώνησε με τους δικηγόρους της οι οποίοι εντόπισαν ότι έγινε τυπογραφικό λάθος κατά την σύνταξη του διατάγματος και από την φράση «τόπο διαμονής τους» λείπει το «ς» το τελικό. Όπως αναφέρει, το δακτυλογραφικό λάθος δεν εντοπίστηκε νωρίτερα γιατί δεν είχε προκύψει προγενέστερα οποιοδήποτε ζήτημα. Περαιτέρω ισχυρίζεται ότι στην αλληλογραφία πριν δηλωθεί το διάταγμα στο e-mail της δικηγόρου του Καθ’ ου η Αίτηση καταγράφεται «η παραλαβή και παράδοση των ανηλίκων θα γίνεται στον τόπο διαμονής τους». Είναι δηλαδή η θέση της Αιτήτριας ότι αυτό που συμφωνήθηκε μεταξύ των μερών είναι να δηλωθεί εκ συμφώνου διάταγμα με το οποίο η παράδοση και παραλαβή των ανηλίκων να γίνεται από τον τόπο διαμονής τους (των ανηλίκων) και ότι από τυπογραφικό λάθος κατά την σύνταξη του διατάγματος αναγράφηκε από τον τόπο διαμονής του.
Από την άλλη πλευρά ο Καθ’ ου η Αίτηση ισχυρίζεται ότι δεν απείλησε την Αιτήτρια αλλά την προέτρεψε να δει το διάταγμα και ότι δεν πρόκειται για απλό τυπογραφικό/δακτυλογραφικό λάθος αφού μια τέτοια αλλαγή αλλάζει επί της ουσίας το εκδοθέν διάταγμα. Εάν πετύχει η αίτηση τότε ο Καθ’ ου η αίτηση θα επιβαρύνεται με έξοδα τα οποία υπό τον οικονομικό κλοιό που έχει περιέλθει μετά την απόφαση του Δικαστηρίου για την διατροφή των ανηλίκων θα τον καταστούσε ανήμπορο να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του. Αρνείται την ύπαρξη οποιασδήποτε συμφωνίας και αναφέρει ότι αφού δεν έχει επισυναφθεί οποιαδήποτε αλληλογραφία στην ένορκη δήλωση της Αιτήτριας δεν αποτελεί μαρτυρία και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για σκοπούς απόδειξης των ισχυρισμών της Αιτήτριας.
Ο διάδικοι δεν αντεξετάστηκαν επί του περιεχομένου των ενόρκων δηλώσεων τους ούτε καταχωρήθηκαν συμπληρωματικές ένορκες δηλώσεις.
Νομική Πτυχή.
Η υπό εξέταση αίτηση βασίζεται, μεταξύ άλλων, στην Δ.25, θ 1-6 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας καθώς επίσης και στις συμφυείς εξουσίες και πρακτική του Δικαστηρίου.
Σύμφωνα με τις πρόνοιες της Δ.25, θ.6. «Γραφικά λάθη σε δικόγραφα, αποφάσεις ή διατάγματα, ή λάθη που προκύπτουν σ' αυτά από οποιοδήποτε τυχαίο σφάλμα ή παράλειψη, μπορούν σε οποιοδήποτε χρόνο να διορθωθούν ανάλογα με τη φύση και έκταση του λάθους από το Δικαστήριο κατόπιν αίτησης, γραπτής ή προφορικής, χωρίς δικαίωμα έφεση».
Στην Ευαγγελίδη ν. Aegeas Navig. Ltd κ.ά. (2003) 1(Β) Α.Α.Δ. 1293, 1296, αναφέρθηκε ότι:
«Σύμφωνα με τη Διαταγή 25, θ.6 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, παρέχεται η δυνατότητα διόρθωσης γραμματικών λαθών ή λαθών που προκύπτουν από τυχαία παράλειψη σε δικαστικές αποφάσεις ή διατάγματα. Στην υπόθεση Σιβιτανίδης ν. Χαραλάμπους (1993) 1 Α.Α.Δ. 179 προσδιορίστηκε ότι αντικείμενο της Δ.25, θ.6 καθώς και της σύμφυτης εξουσίας του δικαστηρίου για διόρθωση λαθών σε δικαστικές αποφάσεις είναι η προσαρμογή ατελούς κειμένου στην έκδηλη κατά τα άλλα πρόθεση του δικαστηρίου. Γραμματικό λάθος είναι λάθος στη διατύπωση και όχι στον προσδιορισμό της ουσίας της πρότασης (Γεωργίου ν. Κυπριακών Αερογραμμών Λτδ (1999) 1 Α.Α.Δ. 1043). Όπως επίσης επισημαίνεται, γραμματικά λάθη προκύπτουν οποτεδήποτε το δικαστήριο παραλείπει ή αποτυγχάνει να δώσει σωστή λεκτική έκφραση στις εμφανείς προθέσεις του (βλέπε επίσης Koumi v. Republic (1987) 3 C.L.R. 1519 και Ε. Φιλίππου Λτδ ν. Compass Insurance (1989) 1 A.A.Δ. (Ε) 664).»
Όπως επίσης αναφέρθηκε στην Θεόδωρος Λαζάρου ν Νεμεσις Εργοληπτική Δημόπσια Εταιρεία (2012) 1 ΑΑΔ 1101, απόφαση ημερομηνίας 31/5/2012 η Δ.25 θ.6, εμπεριέχει τον κανόνα της απλής παράλειψης ή λάθους («slip rule»). Η εφαρμογή του «slip rule» σημαίνει τη δυνατότητα διόρθωσης παραλείψεων ή λαθών άνευ ουσιαστικής σημασίας αναγόμενα στην εκ παραδρομής τυπογραφική παράλειψη διατύπωσης γεγονότος κατά τη σύνταξη της απόφασης ή του διατάγματος, που φανερά δεν μεταφέρουν ορθά είτε το λεκτικό το οποίο αποτέλεσε το σκεπτικό του Δικαστηρίου, είτε τη σημασία του. Το τελεσίδικο των δικαστικών αποφάσεων, δεν αφήνει περιθώρια για διόρθωση αποφάσεων με τη συμπερίληψη διαταγών που αφορούν ουσιαστικές ρυθμίσεις και οι οποίες δεν μπορούν να ταξινομηθούν ως λάθη, (Ντάγκλας ν. Ντάγκλας (2008) 1 Α.Α.Δ. 744).
Όπως περαιτέρω λέχθηκε στην Θεόδωρος Λαζάρου (ανωτέρω) υπάρχει πάντοτε η σύμφυτη εξουσία του Δικαστηρίου να τροποποιεί τις αποφάσεις ή τα διατάγματα του ώστε να μεταφερθεί ορθά το μήνυμα τους ή να τα αποσαφηνίσει.
Η συμφυής δικαιοδοσία του Δικαστηρίου δεν παρέχει απεριόριστη ευχέρεια για τη διόρθωση λαθών ή παραλείψεων, όπως τονίζεται στη Sofocli v. Leonidou (1988) 1 C.L.R. 583, 587. "The inherent jurisdiction of the court to remedy errors in the process is not absolute but, as judicially acknowledged, confined to matters necessary to maintain its character as a court of justice."" [Βλ. Bremer Vulkan Schiffbau Und Maschinenfabrik v. South India Shipping Corpn. [1981] 1 All E.R. 289, 295 (H.C.); Corby D.C. v. Holst & Co. Ltd. [1985] 1 All E.R. 321 (C.A.)].
Ελληνική μετάφραση : "Η συμφυής δικαιοδοσία του Δικαστηρίου για τη διόρθωση λαθών κατά τη διαδικασία, δεν είναι απόλυτη αλλά, όπως έχει δικαστικά αναγνωριστεί, περιορίζεται σε θέματα αναγκαία για διασφάλιση του χαρακτήρα του ως δικαστηρίου της δικαιοσύνης"
Στη παρούσα υπόθεση το διάταγμα εκδόθηκε εκ συμφώνου στις 22/07/2020 στη βάση των δηλώσεων / αιτημάτων των μερών. Οι εμφανίσεις δεν έγιναν με φυσική παρουσία αλλά με ηλεκτρονική εμφάνιση μέσω αποστολής προς το Δικαστήριο e-mails, χωρίς αυτό να αναιρεί οτιδήποτε από την νομική υπόσταση/δέσμευση της εμφάνισης των μερών και των δηλώσεων τους. Σημειώνω δε ότι προς αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργούνταν σε σχέση με τον κορωνοϊό και ειδικότερα προς αποφυγής συνάθροισης μεγάλου αριθμού προσώπων στους χώρους του Οικογενειακού Δικαστηρίου, στον ουσιαστικό χρόνο οι εμφανίσεις γίνονταν μέσω αποστολής σχετικής αλληλογραφίας των διαδίκων. Η σχετική αλληλογραφία βρίσκεται στο φάκελο του Δικαστηρίου.
Όπως προκύπτει από το φάκελο του Δικαστηρίου, η Δικηγόρος της Αιτήτριας απέστειλε e-mail ημερομηνίας 21/07/2020 ώρα 06.40 μμ προς το Δικαστήριο με κοινοποίηση προς την δικηγόρο του Καθ’ ου η Αίτηση, παραθέτοντας το περιεχόμενο του κειμένου της απόφασης που όπως αναφέρει συνεννοήθηκαν με τον δικηγόρο που εκπροσωπεί τον Καθ’ ου η Αίτηση να εκδοθεί. Το διάταγμα εκδόθηκε ως το σχετικό κείμενο.
Στις 22/07/2020 η Δικηγόρος της Αιτήτριας προώθησε προς το Δικαστήριο και το e-mail ημερομηνίας 21/07/2020 ώρας 6.35 μ.μ, που είχε αποστείλει η δικηγόρος του Καθ’ου η Αίτηση προς την δικηγόρο της Αιτήτριας, αποδεχόμενη το περιεχόμενο του εν λόγω κειμένου που θα δήλωναν τα μέρη εκ συμφώνου στο Δικαστήριο. Αυτό που είναι σημαντικό να επισημανθεί είναι ότι η δικηγόρος του Καθ’ ου η Αίτηση στο εν λόγω e-mail της συμφωνεί με το περιεχόμενο του κειμένου που προτίθονταν τα μέρη να δηλώσουν και επιπρόσθετα ζητούσε να αναφερθεί/διευκρινιστεί ότι « η παραλαβή και παράδοση των ανηλίκων θα γίνεται στον τόπο διαμονής αυτών εντός της δικαιοδοσίας του δικαστηρίου», κάτι που όπως περαιτέρω αναφέρει μίλησαν μεταξύ τους οι δικηγόροι να αναφερθεί. Ο ίδιος δηλαδή ο δικηγόρος του Καθ’ ου η Αίτηση ζήτησε να διευκρινιστεί ότι η παραλαβή και παράδοση των ανηλίκων θα γίνεται στον τόπο διαμονής αυτών (δηλ. των ανηλίκων), ως φαίνεται να είχαν συμφωνήσει τα μέρη.
Οι συνήγοροι των διαδίκων παρέδωσαν στο δικαστήριο γραπτές αγορεύσεις.
Ο συνήγορος του Καθ’ ου η Αίτηση, επιχειρηματολογεί ότι παράλειψη της Αιτήτριας να επισυνάψει στην ένορκη της δήλωση ως τεκμήρια την αλληλογραφία στην οποία αναφέρεται δεν αφήνει περιθώριο στο Δικαστήριο να εξετάσει και διαπιστώσει το ίδιο το δικαστήριο την όποια αποδεικτική αξία των ισχυρισμών της, οι οποίοι εν προκειμένου τελούν υπό αμφισβήτηση.
Θα διαφωνήσω με τον συνήγορο του Καθ’ ου η Αίτηση. Η επίμαχη αλληλογραφία δεν αποτελεί απλά αλληλογραφία που ανταλλάχθηκε μεταξύ των διαδίκων και η οποία θα έπρεπε να επισυναφθεί ως τεκμήριο προκειμένου το Δικαστήριο να μπορεί να την αξιολογήσει ως μαρτυρία. Πρόκειται για τις δηλώσεις των μερών οι οποίες τέθηκαν υπόψη του δικαστηρίου μέσω της αποστολής e-mails από τους δικηγόρους τους με σκοπό την έκδοση εκ συμφώνου διατάγματος και βρίσκονται στο φάκελο του Δικαστηρίου. Εάν οι εμφανίσεις γίνονταν με φυσική παρουσία οι σχετικές δηλώσεις των δικηγόρων προς το δικαστήριο θα γίνονταν δια ζώσης. Οι εμφανίσεις έγιναν ηλεκτρονικά λόγω του κορωνοϊού.
Σημειώνω ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση στην παράγραφο 5 της ένορκης του δήλωσης δεν αρνείται ότι στον ουσιαστικό χρόνο η δικηγόρος που τον εκπροσωπούσε απέστειλε e-mail με το οποίο ζητά όπως ο τόπος παραλαβής και παράδοσης των ανηλίκων να είναι ο τόπος διαμονής αυτών, αλλά αυτό που ισχυρίζεται είναι ότι επειδή δεν επισυνάπτεται η σχετική αλληλογραφία ως τεκμήριο στην ένορκη δήλωση της Αιτήτριας δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για σκοπούς απόδειξης. Ακόμα και εάν ήθελε θεωρηθεί ότι η αλληλογραφία δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως απόδειξη επειδή δεν επισυνάπτεται ως τεκμήριο στην ένορκη δήλωση της Αιτήτριας, κάτι με το οποίο όπως αναφέρω πιο πάνω διαφωνώ, ο ισχυρισμός της Αιτήτριας στην παράγραφο 5 της ένορκης της δήλωσης ότι δηλαδή η δικηγόρος του Καθ’ ου η Αίτηση στην αλληλογραφία που απέστειλε πριν δηλωθεί το διάταγμα καταγράφει ότι «η παραλαβή και παράδοση των ανηλίκων θα γίνεται στο τόπο διαμονής τους», δεν αμφισβητήθηκε αφού ο Καθ’ ου η Αίτηση δεν αμφισβητεί ότι η δικηγόρος που τον εκπροσωπούσε είχε αποστείλει e-mail με αυτή τη δήλωση.
Όπως έχει νομολογηθεί η δήλωση δικηγόρου δεσμεύει τον πελάτη, αντίθετη προσέγγιση θα δημιουργούσε σοβαρότατα ρήγματα όχι μόνο στις σχέσεις μεταξύ δικηγόρων και πελατών αλλά και μεταξύ πελάτη και αντιδίκων (Hamisi Mwinyi Selmani ν Δημοκρατίας (2015) 2 ΑΑΔ 411). Συνακόλουθα ο Αιτητής κωλύεται από του να ισχυρίζεται ότι δεν συμφώνησε να δηλωθεί στην απόφαση ότι η παραλαβή και παράδοση θα γίνεται από τον τόπο διαμονής των ανηλίκων, αφού πρόκειται για δήλωση η οποία έγινε ρητά και διευκρινιστικά από τον ίδιο το δικηγόρο του και συνακόλουθα είναι δεσμευτική για τον ίδιο.
Επίσης ο Καθ’ ου η Αίτηση δεν αρνείται τον ισχυρισμό της Αιτήτριας ότι από την έκδοση του διατάγματος η παραλαβή των ανηλίκων γινόταν από το σχολείο και η παράδοση των ανηλίκων γινόταν στον τόπο διαμονής αυτών και ως εκ τούτου ο σχετικός ισχυρισμός της Αιτήτριας παρέμεινε αναντίλεκτος. Αυτό που αναφέρει ο Καθ’ ου η Αίτηση είναι ότι αν πετύχει η αίτηση θα επιβαρύνεται με έξοδα τα οποία υπό τον οικονομικό κλοιό που έχει περιέλθει από την έκδοση απόφασης στην αίτηση διατροφής θα καταστεί ανήμπορος να ανταπεξέλθει στις οικονομικές του υποχρεώσεις. Η μεταγενέστερη έκδοση απόφασης στην αίτηση διατροφής δεν μεταβάλλει την πρόθεση των μερών, η οποία κατά τον ουσιαστικό χρόνο και όπως προκύπτει από την πιο πάνω αλληλογραφία ήταν να δηλωθεί εκ συμφώνου διάταγμα γονικής μέριμνας όπου η παραλαβή και παράδοση των ανηλίκων θα γίνεται από και προς το τόπο διαμονής τους.
Από το γεγονός ότι η δικηγόρος του Καθ’ ου η Αίτηση με αλληλογραφία πριν δηλωθεί το διάταγμα ζήτησε η ίδια να διευκρινιστεί ότι η παραλαβή και παράδοση των ανηλίκων θα γίνεται στο τόπο διαμονής αυτών, κάτι που όπως περαιτέρω αναφέρεται στο εν λόγω e-mail είναι αυτό που είχαν μιλήσει μεταξύ τους οι δικηγόροι να αναφερθεί στην απόφαση, καθώς επίσης και από τον αναντίλεκτο ισχυρισμό της Αιτήτριας ότι από την έκδοση του διατάγματος μέχρι και την έκδοση απόφασης στην αίτηση διατροφής (η οποία εκδόθηκε λίγες εβδομάδες πριν της καταχώρηση της παρούσας αίτησης), ο Αιτητής παραλάμβανε τα ανήλικα από το σχολείο και τα παρέδιδε στον τόπο διαμονής τους, αποδέχομαι ότι η Αιτήτρια απέδειξε ότι αυτό που συμφωνήθηκε μεταξύ των μερών να δηλωθεί ήταν ότι η παραλαβή και παράδοση των ανηλίκων θα γίνεται από και προς τον τόπο διαμονής τους (των ανηλίκων) και ότι η παράληψη περίληψης του τελικού ‘ς’ στο κείμενο που στάλθηκε προς το Δικαστήριο οφείλεται σε τυπογραφικό λάθος κατά την δακτυλογράφηση και αποστολή του συμφωνημένου κειμένου από την δικηγόρο της Αιτήτριας προς το Δικαστήριο.
Κάθε Δικαστήριο, δύναται να διορθώσει απόφαση του εφόσον η διόρθωση αφορά σε γραμματικό λάθος σύμφωνα με τη Δ.25 θ.6 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, έννοια όμως που περιορίζεται σε λάθη που προκύπτουν από παράλειψη του Δικαστηρίου να δώσει σωστή λεκτική έκφραση στην κατά τα άλλα αναντίλεκτη πρόθεση του.
Στην παρούσα περίπτωση το τυπογραφικό λάθος προέκυψε κατά την δακτυλογράφηση από την δικηγόρο της Αιτήτριας του κειμένου που προτίθονταν τα μέρη να δηλωθεί ως εκ συμφώνου απόφαση. Αν και φαινομενικά αφορά την μη αναγραφή ενός «ς» στην πραγματικότητα μεταβάλλει την ουσία του διατάγματος αφού μεταβάλλει τον τόπο παραλαβής και παράδοσης των ανηλίκων.
Έχοντας εξετάσει με τη δέουσα προσοχή το εγερθέν ζήτημα, κρίνω ότι η αίτηση πρέπει να επιτύχει όχι όμως στη βάση της Δ.25 θ.6, αλλά στη βάση της σύμφυτης δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου. Αυτό, διότι, όπως έχει ερμηνευθεί η Δ.25 θ.6, η διόρθωση σε απόφαση ή διάταγμα Δικαστηρίου αφορά είτε λανθασμένη αναγραφή ή τυπογραφικό λάθος («clerical mistakes»), είτε σε λάθη που προέρχονται από τυχαία παράλειψη. Εάν η απόφαση ή διάταγμα συνταχθεί στη βάση της απόφασης, όπως αυτή έχει εκφραστεί και διατυπωθεί, δεν μπορεί να γίνει διόρθωση εφόσον δεν θεωρείται ότι υπήρχε απλή γραμματική ή λανθασμένη αναγραφή, λάθος ή παράλειψη στη διατύπωση της απόφασης ή του διατάγματος.
Στην παρούσα υπόθεση εκδόθηκε εκ συμφώνου διάταγμα στη βάση του κειμένου που στάλθηκε προς το Δικαστήριο, όπως εξηγείται πιο πάνω. Από την δήλωση της δικηγόρου του Καθ’ ου η Αίτηση, σε συνέχεια της οποία κοινοποιήθηκε προς το Δικαστήριο το τελικό κείμενο που επιθυμούσαν τα μέρη να δηλωθεί εκ συμφώνου, ήταν σαφές ότι πρόθεση των μερών ήταν να καθοριστεί ως τόπος παραλαβής και παράδοσης των ανηλίκων ο τόπος διαμονής αυτών, κάτι που όπως αναντίλεκτα αναφέρει η Αιτήτρια γινόταν από την έκδοση του διατάγματος μέχρι την πρόσφατη έκδοση απόφασης στην αίτηση διατροφής. Από τυπογραφικό λάθος στο κείμενο που δακτυλογράφηκε και στάληκε προς το δικαστήριο από την δικηγόρο της Αιτήτριας, ελλείπει το ‘ς’ από την φράση τόπο διαμονής του (ς) και κατ’ επέκταση από το εκδοθέν διάταγμα.
Όπως έχει λεχθεί στην Γ.Ν ν Μ.Μ.Χ Έφεση αρ. 24/2022 ημερομηνίας 23/03/2023 «..Οι σύμφυτες εξουσίες του Δικαστηρίου είναι εκείνες που εξυπακούονται από τη φύση της λειτουργίας του, ως Δικαστήριο της δικαιοσύνης, χάριν της αποτελεσματικής άσκησης των δικαιοδοσιών του και της αποτροπής της κατάχρησης των ενώπιον του διαδικασιών. Η σύμφυτη εξουσία δεν έχει απεριόριστο εύρος και δεν υφίσταται όταν υπάρχει πρόσφορη διαδικασία και αυτή δεν ακολουθείται...» Στην παρούσα περίπτωση δεν υπήρχε οποιαδήποτε άλλη πρόσφορη διαδικασία που θα μπορούσε να ακολουθηθεί από την Αιτήτρια για διόρθωση του λάθους. Το τυπογραφικό λάθος έγινε κατά την δακτυλογράφηση του κειμένου που απέστειλε η δικηγόρος της Αιτήτριας στο Δικαστήριο.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα πιο πάνω θεωρώ ότι η παρούσα είναι περίπτωση όπου δύναμαι και πρέπει να ασκήσω την σύμφυτη μου εξουσία για τη διασφάλιση του χαρακτήρα του Δικαστηρίου ως δικαστήριο της Δικαιοσύνης.
Για τους λόγους που εξήγησα πιο πάνω εκδίδεται διάταγμα διόρθωσης της φράσης «τόπο διαμονής του» που καταγράφεται στις δύο τελευταίες παραγράφους της 2ης σελίδας του εκδοθέντος και συνταχθέντος διατάγματος ημερομηνίας 22.07.2020 στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο υπόθεση και αφορούν τον τόπο παράδοσης και παραλαβής των ανηλίκων σε «τόπο διαμονής τους». Τα έξοδα υπέρ της Αιτήτριας και εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση όπως υπολογιστούν και ψηφιστούν.
[Υπ.] ………………………….
Ν. Παπακωνσταντίνου Πότση, Δ.
Πιστόν Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής