ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ
Ενώπιον: Ν. Παπακωνσταντίνου Πότση, Δ.
Αρ. Αίτησης: 4/2014
Μεταξύ:
Γ. Μ.
Αιτητή
και
Μ. Σ. ΟΥ.
Καθ’ ης η αίτηση.
------------------------------
Απόφαση
Ημερομηνία: 11 Αυγούστου 2023
Εμφανίσεις:
Για τον Αιτητή : κ. Αβραάμ
Για την Καθ’ ης η αίτηση: κ.κ. Γιώργος Φ. Πιττάτζης Δ.Ε.Π.Ε.
ΑΠΟΦΑΣΗ
Στις 21/12/2015, εκδόθηκε εκ συμφώνου τελικό διάταγμα διατροφής με το οποίο διατάσσετο η Καθ' ης η αίτηση όπως καταβάλλει στον Αιτητή από 01/01/2016 το ποσό των €250 το μήνα, από 01/07/2016 το ποσό των €300 και από την 01/01/2017 το ποσό των €350 το μήνα, ως η συνεισφορά για τη διατροφή των ανήλικων τέκνων τους. Το εν λόγω διάταγμα διατροφής επιδόθηκε στην Καθ' ης η αίτηση στις 26/11/2018.
Ο Αιτητής με ένορκες δηλώσεις του ημερομηνίας 2/11/2022 και 23/03/2023, ζήτησε την έκδοση εντάλματος φυλάκισης εναντίον της Καθ’ ης η αίτηση για την είσπραξη, υπό μορφή προστίμου, του ποσού των €15.050 και €1.545 αντίστοιχα.
Με βάση τις πιο πάνω ένορκες δηλώσεις του Αιτητή, εκδόθηκαν κλήσεις ημερομηνίας 14/11/2022 και 27/03/2023 αντίστοιχα, σύμφωνα με το άρθρο 124Α του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, ΚΕΦ 155, με την οποία καλείτο η Καθ' ης η αίτηση όπως εμφανισθεί στο Δικαστήριο, για να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους παρέλειψε να συμμορφωθεί με το διάταγμα διατροφής και ειδικότερα γιατί παρέλειψε να πληρώσει το ποσό των €15.050 το οποίο αφορά διατροφή για τους μήνες Μάιο 2019 μέχρι Νοέμβριο 2022, συμπεριλαμβανομένων και €5 για τα χαρτόσημα και ποσό €1.545 το οποίο αφορά διατροφή για τους μήνες Δεκέμβριο του 2022 μέχρι Μάρτιο του 2023, συμπεριλαμβανομένων €5 για τα χαρτόσημα και ποσό €140 που αφορά την αυτόματη αύξηση σύμφωνα με το νόμο 10% για τους μήνες 01/12/2022 – 01/03/2023, όπως φαίνεται στις πιο πάνω ένορκες δηλώσεις.
Η Καθ' ης η Αίτηση, στις 27/06/2023 καταχώρησε ένσταση συνοδευόμενη με ένορκη δήλωση της στην οποία εκθέτει τους λόγους για τους οποίους ενίσταται στην έκδοση εντάλματος φυλάκισης της. Οι συγκεκριμένοι λόγοι ένστασης της είναι οι ακόλουθοι:
«1. Ο Αιτητής αποκρύπτει από το Δικαστήριο την αλήθεια.
2. Η αίτηση είναι καταχρηστική και αδικαιολόγητη.
3. Ο Αιτητής δεν δικαιούται το αιτούμενο ποσό καθότι το ποσό δεν
οφείλεται. Επιπρόσθετα ο Αιτητής καθυστερημένα και αδικαιολόγητα
καταχώρησε τα εντάλματα/κλήσεις τον Νοέμβριο του 2022 και τον
Μάρτιο του 2023 με αποτέλεσμα η Καθ’ ης η Αίτηση να απωλέσει
στοιχεία και να υπόκειται σε ανεπανόρθωτη ζημιά.
4. Ο Αιτητής κωλύεται να διεκδικεί διατροφή από τον Μάϊο του 2019, ήτοι διατροφή πέρα των τεσσάρων ετών.
5. Ο Αιτητής προχώρησε στην επίδοση του διατάγματος διατροφής στην Καθ’ ης η Αίτηση 3 χρόνια μετά την έκδοση του.
6. Η αίτηση είναι νόμω και ουσία αβάσιμη.
7. Η ένορκη δήλωση που στηρίζει την αίτηση βασίζεται σε ψευδή και αναληθή γεγονότα.
8. Το υπόβαθρο γεγονότων βάσει του οποίου εκδόθηκε το διάταγμα διατροφής έχει μεταβληθεί.
9. Τυχόν έκδοση του διατάγματος θα έχει δυσμενείς συνέπειες σε βάρος της Καθ’ ης η Αίτηση.
10. Τα ποσά που ισχυρίζεται ότι είναι πληρωτέα δεν οφείλονται».
Τα γεγονότα στα οποία στηρίζεται η ένσταση παρατίθενται στην ε/δ της Καθ’ ης η Αίτηση.
Οι δικηγόροι των διαδίκων αγόρευσαν προφορικά.
Η βασική θέση της Καθ’ ης η Αίτηση ήταν ότι τα πρώτα χρόνια κατέβαλλε διατροφή ενώ μετέπειτα συμφώνησε με τον Αιτητή όπως σταματήσει να βλέπει τα ανήλικα τέκνα τους και σταματήσει να καταβάλλει διατροφή, συμβιβασμό τον οποίο όπως αναφέρει η Καθ’ ης η Αίτηση αποδέχτηκε επειδή αντιμετώπιζε σοβαρές οικονομικές δυσκολίες και ούτως ή άλλως ήταν αδύνατο να επικοινωνήσει με τα τέκνα της για τους λόγους που εξηγεί, συμφωνία η οποία όπως αναφέρει έγινε προφορικά στη παρουσία της δικηγόρου της. Περαιτέρω όπως αναφέρει, στις 5/10/2022 ο ανήλικος υιός τους Μαρίνος είχε σοβαρό τροχαίο δυστύχημα και πήγε να τον δει και ο Αιτητής δημιούργησε επεισόδια και έκτοτε όποτε προσπαθούσε να προσεγγίσει τα ανήλικα της δημιουργούσε επεισόδια. Είναι η θέση της Καθ’ ης η Αίτηση ότι ο Αιτητής καταχώρησε τα εντάλματα εκδικητικά και κακόπιστα επειδή τον Οκτώβριο του 2022 μέχρι τον Νοέμβριο του 2022 κατέβαλε προσπάθειες να έχει επαφή με τα ανήλικα, ώστε με εκβιαστικό τρόπο να την απομακρύνει ξανά από την ζωή τους. Περαιτέρω αναφέρει ότι ο Αιτητής κωλύεται να διεκδικεί διατροφή τεσσάρων χρόνων και ότι είναι βέβαιη ότι δεν οφείλει αυτά τα ποσά που διεκδικεί. Όπως αναφέρει, ο Αιτητής παρέλειψε να διεκδικήσει διατροφή για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην έχει στοιχεία μέχρι πότε πλήρωνε. Αναφέρει ότι το ποσό που διεκδικεί δεν οφείλεται και πως όταν σταμάτησε να πληρώνει ήταν πολύ μεταγενέστερα και το ποσό σίγουρα πολύ μικρότερο. Όπως περαιτέρω αναφέρει αδυνατεί να καταβάλει οποιοδήποτε ποσό καθότι βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση. Επιπρόσθετα αναφέρει ότι είναι έγκυος 3 μηνών και λόγω προβλημάτων υγείας δεν εργάζεται. Η Καθ’ ης η Αίτηση επιπρόσθετα ισχυρίζεται ότι ούτε ο Αιτητής επιβαρύνεται με τα έξοδα των ανηλίκων τα οποία όπως αναφέρει, ανέλαβε η μητέρα του Αιτητή τη συντήρηση και μεγάλωμα τους.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Το θέμα της διατροφής ανηλίκου ρυθμίζεται από τον Περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμο, Ν. 216/1990 και συγκεκριμένα από το Μέρος ΙΙ του Νόμου, άρθρα 33 έως 43. Το άρθρο 40 προνοεί για την εκτέλεση των διαταγμάτων διατροφής και ως χρηματικών ποινών σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, που είναι και η περίπτωση που εξετάζει το Δικαστήριο.
Το άρθρο 124Α του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου (Κεφ. 155), όπως τροποποιήθηκε, προνοεί τη διαδικασία που ακολουθείται λόγω παράλειψης πληρωμής διατροφής:
«124Α.(1) Ανεξάρτητα από τις διατάξεις των άρθρων 118 έως 124 του παρόντος Μέρους, στις περιπτώσεις που πρόσωπο παραλείπει να συμμορφωθεί με διάταγμα διατροφής, που εκδίδεται δυνάμει του περί Ρυθμίσεως των Περιουσιακών Σχέσεων των Συζύγων Νόμου και του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου, το πρόσωπο προς όφελος του οποίου εκδόθηκε το διάταγμα δύναται να καταχωρίσει στο Δικαστήριο ένορκη δήλωση για την έκδοση εντάλματος φυλάκισης του προσώπου που παρέλειψε να συμμορφωθεί και το Δικαστήριο, αφού καλέσει το επηρεαζόμενο πρόσωπο να εμφανιστεί ενώπιον του κατά τα οριζόμενα στο εδάφιο (2), δύναται να εκδώσει ένταλμα φυλάκισης εναντίον του επηρεαζόμενου προσώπου για την περίοδο που ορίζεται στο ένταλμα και για τέτοια περαιτέρω περίοδο στην οποία το πρόσωπο δυνατό να υπόκειται δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 128 σε σχέση με τα έξοδα εκτέλεσης του εντάλματος φυλάκισης.
(2) Για να καταστεί δυνατή η εμφάνιση του επηρεαζόμενου προσώπου και να εκδοθεί το ένταλμα φυλάκισης δυνάμει του παρόντος άρθρου, το Δικαστήριο καλεί γραπτώς το επηρεαζόμενο πρόσωπο να εμφανιστεί ενώπιον του κατά την καθοριζόμενη στην κλήση ημερομηνία, που ορίζεται το αργότερο εντός δεκαπέντε ημερών από την καταχώριση της ένορκης δήλωσης, για να εξηγήσει τους λόγους γιατί παρέλειψε να συμμορφωθεί με το διάταγμα διατροφής και τον πληροφορεί ότι σε περίπτωση μη εμφάνισής του το ένταλμα φυλάκισης δύναται να εκδοθεί:
Η επίδοση της κλήσης σύμφωνα με το παρόν άρθρο γίνεται στον καθορισμένο τύπο και δύναται να επιτευχθεί με την αποστολή της κλήσης στο επηρεαζόμενο πρόσωπο με το σύνηθες ταχυδρομείο με επιστολή που απευθύνεται σε αυτό στον τελευταίο γνωστό ή το συνήθη τόπο διαμονής του».
Το Δικαστήριο εφαρμόζοντας τις πρόνοιες της παραπάνω διάταξης κάλεσε την Καθ’ης η Αίτηση να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους παρέλειψε να συμμορφωθεί με το διάταγμα του, δίνοντας της έτσι την ευκαιρία να ακουστεί επί του θέματος. Συνακόλουθα ακολουθήθηκε η προβλεπόμενη από τον νόμο διαδικασία.
Στο Νόμο 216/90, που ρυθμίζει τη διατροφή ανηλίκων, δεν τίθεται οποιοσδήποτε χρονικός περιορισμός για παρελθούσες οφειλές διατροφών ανηλίκων, όπως συμβαίνει με τη διατροφή συζύγων, όπου υπάρχει σχετική νομοθετική ρύθμιση και συγκεκριμένα το άρθρο 9(3) του Ν. 232/91, όπου προνοείται ότι «ποσό που οφείλεται δυνάμει διατάγματος διατροφής για περίοδο μεγαλύτερη από δύο χρόνια δεν μπορεί να εισπραχθεί, αλλά οποιαδήποτε περίοδος απουσίας του οφειλέτη από τη Δημοκρατία δεν υπολογίζεται για τους σκοπούς της παρούσας παραγράφου».
Συνακόλουθα, δεν τίθεται από το Ν. 216/90, για θέματα διατροφής ανηλίκων, οποιοσδήποτε χρονικός περιορισμός για παρελθούσες οφειλές διατροφών, ακριβώς επειδή ο δικαιούχος είναι ένα ανήλικο παιδί και όχι ο ενήλικας σύζυγος ( Ι.Γ.Σ ν Κ.Π, Έφεση αρ.1/2023 ημερομηνίας 06/04/2023, Χριστόφορου-ν-Χριστόφορου, Νομικό Ερώτημα αρ. 373 ημερ. 2/5/2017, ECLI:CY:AD:2017:C155)
Η Καθ’ ης η Αίτηση δεν αντεξετάστηκε επί του περιεχομένου της ένορκης της δήλωσης ούτε ζητήθηκε από τον Αιτητή η καταχώρηση τυχόν συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης. Εάν ο Αιτητής μετά την καταχώρηση της ένστασης αισθανόταν την ανάγκη να απαντήσει, αντικρούσει ή αμφισβητήσει συγκεκριμένα επί μέρους θέματα που εγέρθηκαν μέσω της ένστασης είχε το δικαίωμα είτε προφορικά είτε με γραπτή αίτηση να ζητήσει να του επιτραπεί να καταχωρήσει απαντητική-συμπληρωματική ένορκη δήλωση.
Κανένα από το μέρη δεν ζήτησε την καταχώρηση τυχόν συμπληρωματικών ενόρκων δηλώσεων ούτε ζήτησε την αντεξέταση επί των ενόρκων δηλώσεων.
Ο ισχυρισμός της Καθ’ ης η Αίτηση περί σύναψης προφορικής συμφωνίας ότι θα σταματούσε να καταβάλλει διατροφή με αντάλλαγμα να μην έχει επικοινωνία με τα ανήλικα παρέμεινε αναντίλεκτος.
Η αναφορά της Καθ’ ης η Αίτηση στη σύναψη προφορικής συμφωνίας, είναι γενική και αόριστη χωρίς να καθορίζει πότε συνάφθηκε η συμφωνία αυτή, πότε ξεκίνησε να ισχύει και συνεπώς ποιους μήνες από τις αιτούμενες διατροφές αφορούσε και κατ’ επέκταση για ποιους μήνες θεωρεί η Καθ’ ης η Αίτηση ότι απαλλάχθηκε από την αντίστοιχη υποχρέωση καταβολής διατροφής λόγω της προφορικής συμφωνίας .
Η Καθ’ ης η Αίτηση όφειλε δυνάμει διατάγματος διατροφής να καταβάλλει το ποσό των €350 από την 01/01/2017, διάταγμα το οποίο της επιδόθηκε στις 26/11/2018, γεγονότα τα οποία δεν αμφισβητεί. Ο Αιτητής αξιώνει διατροφές από τον Μάιο του 2019 μέχρι τον Μάρτιο του 2023. Ο ισχυρισμός της Καθ’ ης η Αίτηση ότι τα πρώτα χρόνια κατέβαλλε διατροφή παρέμεινε αναντίλεκτος, ωστόσο η Καθ’ ης η Αίτηση δεν διευκρινίζει μέχρι πότε κατέβαλλε διατροφή. Όπως αναφέρει γενικά και αόριστα στην παράγραφο 9 της ένορκης της δήλωσης «Όταν σταμάτησα να πληρώνω ήταν πολύ μεταγενέστερα και το ποσό σίγουρα πολύ μικρότερο». Δεν παρουσίασε οποιαδήποτε μαρτυρία ή οποιοδήποτε αποδεικτικό αναφορικά με τους μήνες για τους οποίους ισχυρίζεται ότι κατέβαλλε διατροφή αλλά ούτε διευκρινίζει ή συγκεκριμενοποιεί την χρονική περίοδο δηλαδή τους μήνες για τους οποίους είναι η θέση της ότι δεν οφείλει να καταβάλει διατροφή επειδή την κατέβαλε ή επειδή θεωρεί ότι απαλλάχθηκε κάτω από την προφορική συμφωνία.
Πέρα των πιο πάνω και σε σχέση με την θέση της Αιτήτριας ότι συμφωνήθηκε προφορικά ότι θα σταματούσε να καταβάλλει διατροφή, η υποχρέωση διατροφής ανηλίκου δεν αποτελεί συμβατική υποχρέωση, αλλά υποχρέωση εκ του νόμου. Σχετικό είναι το άρθρο 33 του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990 (Ν.216/90), σύμφωνα με το οποίο οι γονείς έχουν υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους από κοινού, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις. Με την έκδοση του διατάγματος διατροφής η εκ του νόμου υποχρέωση της Καθ’ ης η Αίτηση καθορίστηκε σε συγκεκριμένο ποσό ύψους €350 μηνιαίως από 01/01/2017. Καμία προφορική ή γραπτή συμφωνία δεν μπορεί να απαλλάξει τον υπόχρεο γονιό από την υποχρέωση καταβολής διατροφής για το μέλλον και συνακόλουθα η θέση της Αιτήτριας ότι απαλλάχθηκε από την υποχρέωση καταβολής διατροφής λόγω προφορικής συμφωνίας με τον Αιτητή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή[1].
Όπως αναφέρει ο καθηγητής Α.Σ. Γεωργιάδης στο σύγγραμμα του «Οικογενειακό Δίκαιο», Γ΄έκδοση στη σελ. 738 :
«III. Διατάξεις αναγκαστικού δικαίου
Οι διατάξεις για τη διατροφή είναι κατά μεγάλο ποσοστό διατάξεις αναγκαστικού δικαίου και συνεπώς οι αντίθετες συμφωνίες των μερών, που διαταράσσουν την ισορροπία της υποχρέωσης και του δικαιώματος διατροφής σε βάρος του δικαιούχου, είναι άκυρες. Κανόνας ενδοτικού δικαίου είναι π.χ. ο κανόνας για καταβολή της διατροφής σε χρήμα (ΑΚ 1496, 1497) ή ο κανόνας ότι διατροφή οφείλεται από την υπερημερία (ΑΚ1498). Από την άλλη, κανόνας αναγκαστικού δικαίου είναι π.χ. η απαγόρευση παραίτησης από τη διατροφή για το μέλλον, όχι όμως για παρελθόν (ΑΚ 1499 εδ.α'), ακόμη και αν γίνεται με αντάλλαγμα.»
Παραθέτω πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση στην υπόθεση I. Γ. Σ -ν- Κ. Π. Έφεση με αρ. 1/2023 ημερομηνίας 06/04/2023
« Η επίκληση και εφαρμογή της αρχής της αποποίησης δικαιώματος, όταν αυτό απορρέει από Νόμο, παρουσιάζεται να είναι πιο άκαμπτη σε περιπτώσεις διαδικασιών που αφορούν υποχρεώσεις σχετικά με τα παιδιά καθώς όπως υποδεικνύεται στο Halsbury's Laws of England, 4th ed. Reissue, Τόμος 16(2) par. 960: «Τhis form of estoppel does not operate according to the ordinary principles in matrimonial and family proceedings.»
Σημειώθηκε περαιτέρω πως όταν το Δικαστήριο εξετάζει υποθέσεις ανηλίκου μεταξύ των οποίων διαχείριση της περιουσίας του ή εισόδημα προερχόμενο από αυτήν, το συμφέρον και ευημερία του ανηλίκου πρέπει να αποτελεί για το Δικαστήριο το πρώτιστο κριτήριο (paramount consideration) (Thomson v. Thompson (1957) 1 All E.R. 161 στη σελ. 165.)
Όπως περαιτέρω αναφέρθηκε στην πιο πάνω απόφαση
«..Η τοιαύτη υποχρέωση όπως ανωτέρω λέχθηκε αφορά τη διατροφή του ανηλίκου, ο οποίος είναι και ο δικαιούχος, ενώ η υποχρέωση για προσφυγή στο Δικαστήριο για μείωση ή τροποποίηση των όρων της, βαρύνει τον υπόχρεον αυτής, εδώ τον εφεσείοντα και όχι τον δικαιούχο..»
Ο Αιτητής είχε υποχρέωση να αναζητήσει τις οφειλόμενες διατροφές έγκαιρα και όχι να αφήσει να συσσωρευτούν στο υπέρογκο ποσό €16.595. Ωστόσο η αδράνεια του Αιτητή να διεκδικήσει τις οφειλόμενες διατροφές και η σύναψη της αναφερόμενης απο την Καθ’ης η Αίτηση προφορική συμφωνίας μεταξύ τους, δεν απαλλάσσει την Καθ’ ης η Αίτηση από την υποχρέωση της για καταβολή διατροφής απέναντι στα ανήλικα, αλλά ούτε και απεμπολεί τα δικαιώματα των ανήλικων δικαιούχων. Το εκδοθέν διάταγμα διατροφής εξακολουθεί να ισχύει μέχρι την ενηλικίωση του/των ανηλίκων εκτός εάν ακυρωθεί ή ανασταλεί ή τροποποιηθεί με άλλο διάταγμα του δικαστηρίου. Η Καθ’ ης η Αίτηση θα μπορούσε να προχωρήσει στην καταχώρηση αίτησης για ενδεχόμενη ακύρωση, αναστολή ή τροποποίηση του εκδοθέντος διατάγματος διατροφής κάτι το οποίο δεν έπραξε. Το στάδιο αυτό δεν είναι κατάλληλο για την αναίρεση υφιστάμενου διατάγματος διατροφής. Σχετικό το άρθρο 38(1) του Ν.216/90 που προνοεί τα ακόλουθα:
«38.(1) Αν αφότου εκδόθηκε η απόφαση που προσδιορίζει τη διατροφή μεταβλήθηκαν οι όροι της, το Δικαστήριο μπορεί να τροποποιήσει την απόφαση του ή και να διατάξει τον τερματισμό της διατροφής».
Η συνήγορος της Καθ’ ης η Αίτηση στην προφορική της αγόρευση, επικαλούμενη τους προβαλλόμενους από την Καθ’ ης η Αίτηση ισχυρισμούς και επικαλούμενη το τεκμήριο Αθωότητας, παρέπεμψε το Δικαστήριο στην απόφαση Αναφορικά με την Αίτηση του Θεόδωρου Θεοδωράκη για την παραχώρηση άδειας καταχώρησης αίτησης για έκδοση διατάγματος CERTIORARI, (2013) 1 ΑΑΔ 1725. Κανένα τεκμήριο αθωότητας δεν έχει παραβιαστεί για όλους τους λόγους που εξηγούνται πιο πάνω. Δόθηκε στην Καθ’ης η Αίτηση η ευκαιρία να ακουστεί. Όπως σε εκείνη την περίπτωση έτσι και εδώ το διάταγμα διατροφής εξακολουθούσε να ισχύει και η Καθ’ ης η Αίτηση σε κανένα διάβημα δεν προέβη για να τροποποιήσει ή ακόμη και να ακυρώσει το διάταγμα διατροφής.
Για όλους τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω πιο πάνω απορρίπτονται όλοι οι λόγοι ένστασης που προβάλλει η Καθ’ ης η Αίτηση.
Στον Νόμο αυτό, εκτός αν από το κείμενό του προκύπτει διαφορετική έννοια:-
“μητέρα” σημαίνει έγκυο ή και μητέρα ανήλικου τέκνου ηλικίας μέχρι τριών ετών
“πλημμέλημα” σημαίνει αδίκημα για το οποίο νόμος δηλώνει ότι είναι πλημμέλημα ή το οποίο είναι αδίκημα τιμωρητέο με ποινή φυλάκισης μικρότερη των τριών ετών
“ποινή στερητική της ελευθερίας” σημαίνει ποινή φυλάκισης, αλλά δεν περιλαμβάνει ποινή φυλάκισης με αναστολή εκτέλεσης ή ενεργοποίηση ποινής φυλάκισης με αναστολή.
Το άρθρο προνοεί 3.(1) Παρά τις διατάξεις οποιουδήποτε άλλου νόμου, όπου σε νόμο προβλέπεται ποινή στερητική της ελευθερίας για οποιοδήποτε αδίκημα, η εν λόγω ποινή δεν επιβάλλεται σε μητέρα, αν δε συντρέχουν στη δεδομένη περίπτωση όλες οι πιο κάτω προϋποθέσεις:
(α)Το αδίκημα είναι κακούργημα ή είναι πλημμέλημα το οποίο κρίνεται από το δικαστήριο ως σοβαρό λαμβανομένης υπόψη της φύσης του αδικήματος σε συνδυασμό με τις περιστάσεις της υπόθεσης,
(β)το αδίκημα διαπράχθηκε με τη χρήση βίας κατά του ατόμου και λαμβανομένων υπόψη των περιστάσεων της υπόθεσης το δικαστήριο κρίνει ότι η μητέρα αποτελεί άμεσο ή και συνεχιζόμενο κίνδυνο για την κοινωνία, και
(γ) το δικαστήριο κρίνει, λαμβανομένων υπόψη των περιστάσεων της υπόθεσης, ότι δεδομένου του άμεσου ή και συνεχιζόμενου κινδύνου που η μητέρα αποτελεί για την κοινωνία, είναι ανεπαρκής για την προστασία της κοινωνίας, κάθε άλλη ποινή, κύρωση, ή μέτρο που το δικαστήριο δύναται να επιβάλει για το αδίκημα δυνάμει οποιουδήποτε εκάστοτε σε ισχύ νόμου, περιλαμβανομένης της προσφοράς κοινοτικής εργασίας, και δε δικαιολογείται επίσης η έκδοση διατάγματος αναστολής ποινής φυλάκισης κατά τα διαλαμβανόμενα σε οποιοδήποτε εκάστοτε σε ισχύ νόμο.
(2) Κανένα δικαστήριο δε διατάσσει την κράτηση μητέρας ύποπτης για τη διάπραξη πλημμελήματος ή κακουργήματος εκτός εάν το δικαστήριο θεωρεί το διερευνώμενο αδίκημα ως σοβαρό λαμβανομένης υπόψη της φύσης του αδικήματος σε συνδυασμό με τις περιστάσεις της υπόθεσης.
(3) Οι διατάξεις των εδαφίων (1) και (2) δεν τυγχάνουν εφαρμογής σε σχέση με αδικήματα τιμωρητέα δυνάμει του εκάστοτε σε ισχύ περί Βίας στην Οικογένεια (Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Νόμου, τα οποία κατά τα διαλαμβανόμενα στον εν λόγω Νόμο διαπράττονται από μητέρα εναντίον ανήλικου τέκνου της, φυσικού ή υιοθετημένου, ή εναντίον άλλου ανήλικου που διαμένει μαζί της ή σε σχέση με αδικήματα τιμωρητέα δυνάμει του εκάστοτε σε ισχύ περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου».
Η Καθ’ ης η Αίτηση είναι έγκυος 3 μηνών συνεπώς είναι πρόσωπο που εμπίπτει στις πρόνοιες του Νόμου. Περαιτέρω, δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις που τάσσουν οι παράγραφοι (β) και (γ) του άρθρου 3(1) του Νόμου. Ποινή στερητική της ελευθερίας σημαίνει ποινή φυλάκισης, αλλά δεν περιλαμβάνει ποινή φυλάκισης με αναστολή εκτέλεσης ή ενεργοποίηση ποινής φυλάκισης με αναστολή.
Έχοντας μελετήσει με προσοχή όλα τα πιο πάνω καθώς επίσης και τα όσα αγόρευσαν προφορικά οι δικηγόροι των διαδίκων και λαμβάνοντας υπόψη όλα τα πιο πάνω, το γεγονός ότι το διάταγμα διατροφής εξακολουθεί να ισχύει αφού δεν έχει ακυρωθεί, ανασταλεί ή τροποποιηθεί, το γεγονός ότι η Καθ’ ης η Αίτηση αναφέρει ότι είναι έγκυος και πρόβαλε οικονομική αδυναμία, θέσεις οι οποίες δεν αντικρούστηκαν, λαμβάνοντας περαιτέρω υπόψη ότι ο Αιτητής άφησε το ποσό των καθυστερημένων διατροφών να συσσωρευτεί στο υπέρογκο ποσό των €16.595, κρίνω ότι είναι ορθό και δίκαιο να εκδοθεί και εκδίδεται ένταλμα φυλάκισης εναντίον της Καθ' ης η αίτηση για περίοδο 12 μηνών, εκτός εάν πληρωθεί στον Αιτητή το ποσό των €16.595 και όπως υπάρχει αναστολή εκτέλεσης του εντάλματος μέχρι την 31/08/2023 και ακολούθως θα υπάρχει περαιτέρω αναστολή εκτέλεσης του εντάλματος από μήνα σε μήνα εάν και εφόσον η Καθ’ ης η Αίτηση καταβάλλει στον Αιτητή μηνιαίως από την 01/09/2023 και κάθε 1η μέρα εκάστου μηνός με πέντε μέρες χάρη το ποσό των €200, μέχρι την πλήρη εξόφληση ολόκληρου του ποσού. Παράλειψη πληρωμής οποιασδήποτε δόσης θα καθιστά το παρόν ένταλμα άμεσα εκτελεστό ως προς το υπόλοιπο οφειλόμενο ποσό.
Ενόψει των γεγονότων της υπόθεσης κρίνω ορθό να επιβαρυνθεί κάθε πλευρά τα δικά της έξοδα.
[Υπ.] ………………………….
Ν. Παπακωνσταντίνου Πότση, Δ.
Πιστόν Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
[1] Όπως αναφέρει ο καθηγητής Α.Σ. Γεωργιάδης στο σύγγραμμα του «Οικογενειακό Δίκαιο», Γ΄έκδοση στη σελ. 738, ο συμβατικός καθορισμός του ποσού της διατροφής είναι έγκυρος, αρκεί όμως αυτός να μην υποκρύπτει παραίτηση από την διατροφή για το μέλλον.