ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ
ENΩΠΙΟΝ: Χ. Πογιατζή, Δ. Οικ. Δ.
Αρ. Αίτησης։ 131/2020
Μεταξύ:
Θ.Σ.
Αιτήτρια
-και-
Κ.Ο.
Καθ΄ ου η αίτηση
Ημερομηνία: 09 Φεβρουαρίου, 2024
Εμφανίσεις:
Για την Αιτήτρια: κα Ε. Τουμπή για M. ECONOMIDES KRANOS & CO. LLC
Για τον Καθ΄ ου η αίτηση: κα Ε. Λάμπρου για ΖΑΝΝΑ ΦΑΧΙΡΙΔΟΥ Δ.Ε.Π.Ε.
ΑΠΟΦΑΣΗ
Από τον γάμο τους οι διάδικοι απέκτησαν πέντε τέκνα, την Ε.Ο., τον Γ.Ο., τον Π.Ο. που είναι τρίδυμα και οι οποίοι γεννήθηκαν στις 06/07/2006, τον Σ.Ο. που γεννήθηκε στις 02/10/2010 και τον Δ.Ο. που γεννήθηκε στις 28/01/2013. Διαμένουν όλοι με την Αιτήτρια στο χωρίο Μοναγρούλι της επαρχίας Λεμεσού. Στις 29/04/2015 εκδόθηκε διάταγμα λύσης του γάμου των διαδίκων από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού.
Στις 30/01/2015 εκδόθηκε εκ συμφώνου διάταγμα στα πλαίσια της Αίτησης διατροφής με αρ. 402/2014 από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού με το οποίο ο Καθ’ ου η Αίτηση διατασσόταν από την 01/02/2015 να καταβάλλει στην Αιτήτρια μηνιαίως το ποσό των €80,00 για κάθε ένα ξεχωριστά από τα πέντε ανήλικα τέκνα.
Στις 02/07/2020 η Αιτήτρια καταχώρησε την υπό εξέταση Αίτηση με την οποία αιτείται την έκδοση διατάγματός με το οποίο να τροποποιείται το διάταγμα ημερομηνίας 30/01/2015 και να αυξηθεί η συνεισφορά του Καθ’ ου η Αίτηση για το κάθε ένα από τα πέντε ανήλικα τέκνα του από τα €80,00 στα €150,00-. μηνιαίως.
Ακολούθως, στις 23/02/2021 ο Καθ’ ου η Αίτηση καταχώρησε την Υπεράσπιση του με την οποία υποστηρίζει μεταξύ άλλων ότι το αιτούμενο ποσό αύξησης της διατροφής είναι υπερβολικό και ιδιαίτερα αυξημένο σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες των ανήλικων τέκνων και ότι δεν είναι σε θέση να καταβάλει το αιτούμενο ποσό αφού το εισόδημα του δεν επαρκεί για να καλύψει τις βασικές του βιοτικές ανάγκες.
Η ακρόαση διεξήχθη με την καταχώριση της έγγραφης μαρτυρίας των διαδίκων με βάση τη νέα Δ.30 Θ. 5 εδάφιο (1) και 4 αλλά και τον θεσμό παρ. 10 εδάφιο (2) των Περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών, ως αυτοί έχουν τροποποιηθεί. Οι ενόρκως δηλούντες δεν αντεξετάστηκαν, ενώ ούτε υπήρξε οποιαδήποτε καταχώρηση συμπληρωματικής-απαντητικής μαρτυρίας από τους διαδίκους, μέσω συμπληρωματικής ενόρκου δηλώσεως. Οι προσπάθειες των μερών και/ή των συνηγόρων τους για εξώδικη διευθέτηση της παρούσης δεν είχαν κάποιο θετικό αποτέλεσμα και συνεπώς η παρούσα υπόθεση οδηγήθηκε σε ακρόαση. Ακολούθως, οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των διαδίκων παρέδωσαν τις γραπτές τους αγορεύσεις και το Δικαστήριο επιφύλαξε την τελική του απόφαση.
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΙΤΗΤΡΙΑΣ։
Με βάση την Αίτηση της Αιτήτριας, αυτή ισχυρίζεται ότι μετά την έκδοση του προαναφερόμενου διατάγματος, η οικονομική κατάσταση του Καθ’ ου η Αίτηση αλλά και τα γεγονότα και οι συνθήκες επί των οποίων στηρίχθηκε η έκδοση του έχουν μεταβληθεί και/ή διαφοροποιηθεί ουσιαστικά συνεπώς καθίσταται αδήριτη ανάγκη το διάταγμα να τροποποιηθεί. Οι συνθήκες και οι ανάγκες διαβίωσης και συντήρησης των ανήλικων τέκνων των διαδίκων έχουν διαφοροποιηθεί καθοριστικά αφού έχουν παρέλθει περισσότερο από πέντε έτη από την έκδοση του διατάγματος και έχουν αυξηθεί οι ηλικίες των ανήλικων τέκνων των διαδίκων.
Ειδικότερα, η Αιτήτρια ισχυρίζεται στην Αίτηση της αλλά και στην ένορκη μαρτυρία της ημερομηνίας 16/02/2022, ότι τα τρίδυμα τέκνα των διαδίκων η Ε.Ο., ο Γ.Ο. και ο Π.Ο. διέρχονται πλέον την εφηβική ηλικία και οι ανάγκες και τα έξοδα τους διαφοροποιήθηκαν άρδην. Παρακολουθούν φιλολογικά μαθήματα ύψους €90,00 μηνιαίο κόστος έκαστος, ήτοι για το συνολικό ποσό των €270,00-. Στην ένορκη μαρτυρία της όμως αναφέρει ότι το εν λόγω κονδύλι ανέρχεται στα €220,00 και προσκομίζει ως Τεκμήριο 2, δύο αποδείξεις ημερομηνίας 07/10/2020 και 30/03/2021.
Επιπρόσθετα, στην Αίτηση της αναφέρει ότι τα τρίδυμα τέκνα των διαδίκων εξακολουθούν να παρακολουθούν μαθήματα αγγλικών των οποίων το μηνιαίο κόστος των διδάκτρων αυξήθηκε από τα €100,00 και για τους τρείς συνολικά στα €65,00 για έκαστο εξ’ αυτών, ήτοι για το συνολικό ποσό των €195,00 μηνιαίως. Στην ένορκη μαρτυρία της όμως, αναφέρει ότι τα τρίδυμα τέκνα των διαδίκων μαζί με τον υιό τους Σ.Ο. εξακολουθούν να παρακολουθούν μαθήματα αγγλικών και ότι για τα τέσσερα τέκνα το ποσό διδάκτρων ανέρχεται στο συνολικό ποσό των €275,00 μηνιαίως πλέον €100,00 ανά έτος για τα βιβλία των αγγλικών. Η Αιτήτρια προσκομίζει δύο σχετικές αποδείξεις για τα δίδακτρα των αγγλικών για τα τέσσερα τέκνα ως Τεκμήριο 3. Ισχυρίζεται ότι τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων από την σχολική χρονιά 2022-2023 θα παρακολουθήσουν επιπρόσθετα μαθήματα μαθηματικών και φυσικής μαζί με τα αγγλικά και άρα το κόστος τους θα ανέλθει στο ποσό των €880,00-.
Περαιτέρω, το ανήλικο τέκνο των διαδίκων Ε.Ο. παρακολουθεί μαθήματα ωδείου, ήτοι πιάνο και φωνητική το μηνιαίο κόστος των οποίων ανέρχεται στο ποσό των €110,00 μηνιαίως. Ο Σ.Ο. παρακολουθεί μαθήματα κιθάρας με κόστος διδάκτρων ύψους €60,00 μηνιαίως. Επίσης, ο υιός των διαδίκων Γ.Ο. παρακολουθεί μαθήματα ντραμς που έχουν αυξηθεί στο ποσό των €70,00 μηνιαίως. Στην ένορκη μαρτυρία της, η Αιτήτρια προσθέτει στα έξοδα ωδείου και τα μαθήματα που άρχισε εδώ και ένα έτος ο υιός των διαδίκων Π.Ο. ύψους €40,00. Αναφέρει ότι το συνολικό κόστος των μουσικών μαθημάτων των προαναφερόμενων ανήλικων τέκνων ανέρχεται στο ποσό των €220,00 μηνιαίως και προσκομίζει σχετικές αποδείξεις πληρωμής ως Τεκμήριο 5.
Στην συνέχεια, η Αιτήτρια αναφέρει στην Αίτηση της ότι το ανήλικο τέκνο των διαδίκων Δ.Ο. που κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος ήταν μόλις δύο ετών και τώρα είναι 7 ετών παρακολουθεί εξωσχολικά μαθήματα τα δίδακτρα των οποίων ανέρχονται στο ποσό των €128,00 μηνιαίως. Για το ίδιο κονδύλι, στην ένορκη γραπτή μαρτυρία της αναφέρει ότι ο Δ.Ο. παρακολουθεί μαθήματα 2 φορές εβδομαδιαίως και τα μηνιαία δίδακτρα ανέρχονται περίπου στο ποσό των €200,00 προσκομίζοντας και σχετική βεβαίωση παρακολούθησης ως Τεκμήριο 7.
Επίσης, αναφέρει στην Αίτηση της ότι αναλαμβάνει επί ετήσιας βάσης την αγορά του σχολικού ρουχισμού και της γραφικής ύλης για τα πέντε ανήλικα τέκνα των διαδίκων το κόστος των οποίων ανέρχεται στο ποσό των €1,500-. ετησίως.
Η Αιτήτρια ισχυρίζεται στην ένορκη γραπτή μαρτυρία της ότι τα ιδιαίτερα μαθήματα των τέκνων τους είναι αναγκαία για την μαθητική εξέλιξη τους και με την σύμφωνη γνώμη του Καθ’ ου η Αίτηση, ενώ τα μουσικά μαθήματα είναι αναγκαία για την πνευματική και ψυχική τους ανάπτυξη μακριά από την πίεση της καθημερινότητας.
Επιπρόσθετα, η Αιτήτρια ισχυρίζεται ότι η ψυχαγωγία των πέντε ανήλικων τέκνων τους προϋποθέτει δαπάνες συνολικού ύψους €120,00 μηνιαίως. Περαιτέρω, η Αιτήτρια αναφέρει ότι επιβαρύνεται με τα έξοδα διατροφής, ένδυσης και συντήρησης των ανήλικων τέκνων τους τα οποία είναι ιδιαίτερα αυξημένα συγκριτικά με τον χρόνο έκδοσης του Διατάγματος. Προς απόδειξη του εν λόγω ισχυρισμού της επισυνάπτει στην ένορκη μαρτυρία της διάφορα δικαιολογητικά έγγραφα ως Τεκμήρια 8-15.
Στην Απάντηση στην Υπεράσπιση της, η Αιτήτρια αναφέρει ότι με βάση την Αίτηση με αρ. 402/2014 τα έξοδα των ανήλικων τέκνων καθορίζονταν στα €1.153,08 ενώ τα έξοδα τους με την αύξηση της ηλικίας τους έχουν αυξηθεί ριζικώς και ανέρχονται στο ποσό των €2.303,00-.
Όσον αφορά τα εισοδήματα της, η Αιτήτρια ισχυρίζεται στην Αίτηση αλλά και στην ένορκη γραπτή μαρτυρία της ότι οι μηνιαίες απολαβές της δεν έχουν μεταβληθεί από την ημερομηνία έκδοσης του διατάγματος και λαμβάνει επίδομα πολύτεκνου γονέα ύψους €711,67 αλλά και επίδομα μονογονιού ύψους €917,73 μηνιαίως. Παρουσιάζει σχετικές πιστωτικές σημειώσεις εμβάσματος ως Τεκμήρια 16 και 17. Ισχυρίζεται ότι επειδή ανέλαβε αποκλειστικά την φροντίδα των ανήλικων τέκνων των διαδίκων, είναι εξαιρετικά δύσκολο να εξεύρει πρωϊνή εργασία μέχρι το μεσημέρι, παρά τις προσπάθειες στις οποίες έχει προβεί στο παρελθόν.
Αναφέρει ότι επωμίζεται όλα τα έξοδα των πέντε ανήλικων τέκνων της και βρίσκεται σήμερα σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση λόγω των αυξημένων αναγκών τους και για αυτό αναγκάζεται να δανείζεται τρόφιμα, γάλα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης από συγγενείς και φίλους αλλά και προϊόντα με πίστωση από τοπικές υπεραγορές.
Ισχυρίζεται στην ένορκη μαρτυρία της ότι ο Καθ’ ου ενώ αρχικά της έδωσε διαβεβαιώσεις πως θα την βοηθά οικονομικά πέραν του ποσού που αναφέρεται στο Διάταγμα ημερομηνίας 30/01/2015 αλλά και στην ανατροφή των τέκνων τους, εν τούτοις δεν προσφέρει απολύτως τίποτε και καταβάλλει την διατροφή καθυστερημένα. Αναφέρει ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση διαμένει σε μεγάλη ιδιόκτητη κατοικία και δεν έχει άλλα έξοδα πέραν από την συντήρηση του εαυτού του ενώ η ίδια διαμένει με τα πέντε ανήλικα τέκνα της σε ένα μικρό κατάλυμα χωρίς άνεση και με πολλές στερήσεις. Θεωρεί ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση εργάζεται, είναι υγιής και έχει την δυνατότητα να καλύψει το ποσό διατροφής των €750,00 μηνιαίως που διεκδικεί για τα πέντε ανήλικα τέκνα τους.
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΘ’ ΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ։
Στον αντίποδα, ο Καθ΄ ου η αίτηση προβάλλει στην Έκθεση Υπεράσπισης του και στην έγγραφη μαρτυρία του, διάφορους ισχυρισμούς με στόχο να καταδείξει μεταξύ άλλων στο Δικαστήριο από την μία ότι τα έξοδα των τέκνων τους τα οποία αναφέρει η Αιτήτρια δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και είναι υπερβολικά, ενώ από την άλλη ότι ο ίδιος δεν είναι σε θέση να καταβάλει τα ποσά που αυτή αξιώνει. Θα επισημάνω τα κυριότερα σημεία των θέσεων του Καθ’ ου η Αίτηση.
Αρχικά, ο Καθ’ ου η Αίτηση υποστηρίζει ότι οι ισχυρισμοί της Αιτήτριας περί διαφοροποίησης και/ή μεταβολής της οικονομικής κατάστασης του ίδιου είναι αναληθείς, ασαφείς και αόριστοι αλλά και ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την τροποποίηση του διατάγματος.
Είναι η θέση του Καθ’ ου η Αίτηση, ότι τα χρηματικά ποσά των διδάκτρων των ανήλικων τέκνων στα οποία αναφέρεται η Αιτήτρια δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και είναι υπερβολικά αυξημένα. Ισχυρίζεται ότι τα περισσότερα από τα ιδιαίτερα μαθήματα των ανήλικων τέκνων του δεν είναι απολύτως αναγκαία για την ευημερία τους και ότι προτεραιότητα έχει η κάλυψη των βιοτικών τους αναγκών. Επίσης, απορρίπτει το κονδύλι των εξωσχολικών μαθημάτων που παρακολουθεί ο ανήλικος Δ.Ο. επειδή δεν αναφέρεται το είδος των μαθημάτων αυτών.
Αναφέρει ότι η Αιτήτρια δεν έχει καταρτίσει συγκριτικό πίνακα με τις ανάγκες όλων των ανήλικων τέκνων τους πριν και μετά την έκδοση του διατάγματος. Ως εκ τούτου, δεν μπορούν να υπολογιστούν τα έξοδα για τις ανάγκες των παιδιών τους πριν και μετά την έκδοση του εν λόγω διατάγματος και δεν καταδεικνύεται το πώς αυτές έχουν μεταβληθεί και/ή αυξηθεί. Περαιτέρω, ο Καθ’ ου ισχυρίζεται ότι η Αιτήτρια δεν αναγράφει το κόστος διατροφής και σίτισης των ανήλικων τέκνων σήμερα παρά μόνο δίνονται πληροφορίες για τα ιδιαίτερα μαθήματα τους.
Ο Καθ’ ου η Αίτηση ισχυρίζεται ότι μετά την έκδοση του διαζυγίου του με την Αιτήτρια συζεί με την σύντροφο του με την οποία απέκτησαν ένα ανήλικο τέκνο ηλικίας 5 ετών ενώ πλέον περιμένουν το δεύτερο παιδί τους. Έχει να συντηρήσει την νέα του οικογένεια και τα πέντε ανήλικα τέκνα του από τον προηγούμενο του γάμο, συνεπώς τα έξοδα του είναι πάρα πολλά και δυστυχώς με τον μισθό που λαμβάνει δυσκολεύεται να ανταπεξέλθει οικονομικά και είναι δύσκολες οι συνθήκες διαβίωσης του. Ουδέποτε ήταν αδιάφορος και πάντοτε προσπαθεί να καταβάλει το ποσό διατροφής ύψους €580,00 στα παιδιά του με αρκετή δυσκολία και στερήσεις. Επικοινωνεί με τα ανήλικα τέκνα του καθημερινά στην οικία του φροντίζοντας και συντηρώντας τα, ενώ αυτά ασχολούνται με την μελισσοκομία και τους δίνει έξτρα χρήματα κάθε μήνα.
Πολλές φορές αναγκάζεται να δανείζεται χρήματα από φίλους του για να μπορέσει να πληρώσει τα δικά του προσωπικά έξοδα, τους λογαριασμούς και τα έξοδα της συντρόφου του που λόγω της εγκυμοσύνης της δεν εργάζεται.
Ειδικότερα, αναφέρει ότι πληρώνει μηνιαίως το ποσό των €200,00 για ηλεκτρικό ρεύμα, το ποσό των €171,57 στο Κοινοτικό Συμβούλιο Μοναγρουλλίου, αλλά και μηνιαία δόση δανείου ύψους €541,04. Προσκομίζει σχετικές καταστάσεις λογαριασμών με σκοπό να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του ως Τεκμήρια. Θεωρεί ότι η Αιτήτρια είναι υγιής και μπορεί να αρχίσει να εργάζεται για να συντηρεί τις ανάγκες της αλλά και των ανήλικων τέκνων της που είναι πλέον αρκετά μεγάλα και τα πρωϊνά βρίσκονται στο σχολείο.
Αναφέρει ότι η Αιτήτρια λαμβάνει επίδομα μονογονιού και τέκνου ύψους €3,010 με βάση τραπεζικές καταστάσεις που καταχώρησε η ίδια με την Συμπληρωματική Ένορκη δήλωση της ημερομηνίας 22/07/2022. Ο ίδιος εργάζεται στα «Τσιμεντοποιία Βασιλικού» και λαμβάνει σταθερό μηνιαίο μισθό ύψους €1,341,58-. ενώ αναγκάζεται να εργάζεται υπερωρίες για αυτό οι απολαβές του δεν είναι σταθερές. Ισχυρίζεται ότι δεν είναι σε θέση να καταβάλει το αιτούμενο χρηματικό ποσό αφού το εισόδημα του δεν επαρκεί για να καλύψει τις βασικές του ανάγκες και έξοδα διαβίωσης.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ։
Με βάση τις πρόνοιες του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990 (Ν.216/90) εισάγεται η αρχή της υποχρέωσης και των δύο γονέων για την από κοινού διατροφή των ανήλικων τέκνων τους ανάλογα με τις δυνάμεις τους (άρθρο 33.1) (Βλ. Μαρκουλίδης v. Μαρκουλίδη κ.α. (1998) 1(Γ) ΑΑΔ 1386).
Ειδικότερα, το Άρθρο 37(1) του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Ν. 216/90, προνοεί ότι το μέτρο της διατροφής προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του και τις οικονομικές δυνατότητες που υπάρχουν για τη διατροφή του προσώπου. Περαιτέρω, στο άρθρο 37(2) αναφέρεται ότι η διατροφή περιλαμβάνει όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση και ευημερία του δικαιούχου και επιπλέον, ανάλογα με την περίπτωση, τα έξοδα για την εν γένει εκπαίδευσή του.
Στην υπόθεση Παναγιώτου ν. Σφικτού, (2001) 1(Α) ΑΑΔ 625 τονίστηκε ότι το μέτρο της διατροφής δεν μπορεί πάντα να εξευρεθεί με απόλυτους αριθμούς. Η κοινή λογική και η πείρα της ζωής είναι παράγοντες οι οποίοι διαδραματίζουν ρόλο στην καλύτερη αντίληψη των γεγονότων προς εντοπισμό των πραγματικών αναγκών συγκεκριμένων ατόμων (Βλ. Μαρκουλίδης ν. Μαρκουλίδη κ.α. (ανωτέρω), Χαραλάμπους ν. Χαραλάμπους (2010) 1 (Β) ΑΑΔ 951).
Θα πρέπει να επισημανθεί, ότι το Δικαστήριο δεν δεσμεύεται από τη μαρτυρία των διαδίκων, αλλά είναι καθήκον του να ασχοληθεί με το εύλογο των κονδυλίων (βλ. Μαρκουλίδης ν. Μαρκουλίδη κ.α. (ανωτέρω). Κονδύλια που κατ’ ισχυρισμό απαιτούνται για συγκεκριμένες ανάγκες μπορεί να μην γίνουν αποδεκτά από το Δικαστήριο, είτε στη βάση ότι δεν υπήρξε ικανοποιητική τεκμηρίωση, είτε γιατί διαπιστώθηκε υπερβολή, οπόταν και μπορεί να μειωθούν. Άλλα έξοδα μπορεί να κριθεί ότι δεν αφορούν βασικές ανάγκες και να μην γίνουν καθόλου αποδεκτά. Εάν για συγκεκριμένο κονδύλι δεν υπάρχει περί του αντιθέτου μαρτυρία, αυτό δεν οδηγεί απαρέγκλιτα στην αποδοχή του (βλ. Ρουσουνίδης ν. Ρουσουνίδου, Έφεση αρ. 25/19, απόφαση του Δ.Ο.Δ. ημερομηνίας 15/12/2021).
Στην καθοδηγητική απόφαση Α.Γ ν. Σ.Α.Τ. Έφεση αρ. 36/2018 ημερομηνίας 07/05/2020 προσδιορίστηκε τι ακριβώς περιλαμβάνει ο ορισμός της διατροφής ως ακολούθως:
«...η διατροφή προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του. Συνεπώς η λέξη «διατροφή» δεν αποδίδει την πλατιά έννοια που ο σοφός νομοθέτης φρόντισε επιγραμματικά να αποδώσει. Η διατροφή, σύμφωνα με την έννοια που δίδει ο νόμος, δεν καλύπτει μόνο τη δαπάνη για την τροφή. Περιλαμβάνει κάθε αναγκαία βιοτική δαπάνη όπως τροφή, στέγη, ντύσιμο, φωτισμό, θέρμανση, ψυχαγωγία, νοσηλείες και φάρμακα, συγκοινωνία, επικοινωνία, έξοδα για γενική μόρφωση και επαγγελματική εκπαίδευση. Ο νομοθέτης με την διατύπωση του Νόμου καθόρισε τόσο το πλάτος της διατροφής όσο και το επίπεδο της πάντοτε μέσα στα μέτρα του δυνατού (βλ. Κουμάντου Παραδόσεις Οικογενειακού Δικαίου, 2ος Τόμος σελ. 44 κ.ε).»
Σε κάθε περίπτωση όμως, το ζητούμενο είναι πάντοτε να διατηρηθεί το επίπεδο ζωής των ανηλίκων που θα είχαν αν οι γονείς τους συμβίωναν, όσο αυτό είναι δυνατόν (βλ. Κορελλίδης ν. Κορελλίδη (2012) 1 Α.Α.Δ. 1975).
Το άρθρο που ρυθμίζει την τροποποίηση υφιστάμενου διατάγματος διατροφής είναι το άρθρο 38 του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990 Ν.216/90 όπως αυτό έχει τροποποιηθεί, το οποίο προνοεί τα ακόλουθα:
«Αν αφότου εκδόθηκε η απόφαση που προσδιορίζει τη διατροφή μεταβλήθηκαν οι όροι της, το Δικαστήριο μπορεί να τροποποιήσει την απόφαση του ή και να διατάξει τον τερματισμό της διατροφής.»
Το άρθρο αυτό ερμηνεύθηκε σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου (βλ. Χριστοδούλου v. Χριστοδούλου (1993) 1 Α.Α.Δ. 195, Αριστείδου v. Χρυσάνθου (1994) 1 Α.Α.Δ. 711, Ζένιου v. Ζένιου (1998) 1 Α.Α.Δ. 796, Δημητρίου v. Περδίου (2005) 1 Α.Α.Δ 1418). Παραθέτω απόσπασμα από την καθοδηγητική απόφαση Άντρη Αντρέου και Ιωάννη Τσίρου Έφεση Αρ. 16/2013, ημ. 21/12/2016:
«Η νομολογία έχει καθορίσει ότι μόνο γεγονότα τα οποία ανακύπτουν μετά την έκδοση του αρχικού διατάγματος είναι δυνατό να ληφθούν υπόψη προς αναθεώρηση του υφιστάμενου διατάγματος. Είναι η μεταβολή των όρων που καθιστά την αρχική απόφαση μεταρρυθμιστέα. Αυτό σημαίνει ότι οιοσδήποτε των διαδίκων που υπόκειται στο αρχικό διάταγμα διατροφής, μπορεί να υποβάλει αίτηση για τροποποίηση είτε προς τα άνω, είτε προς τα κάτω, ή ακόμη και να επιδιώξει εξ ολοκλήρου τερματισμό της διατροφής, (δέστε σχετικά και τα όσα αναφέρονται στα συγγράμματα του Ε. Κουνουγέρη-Μανωλεδάκη: Οικογενειακό Δίκαιο, Τόμος ΙΙα, σελ. 144-145, Γιώργου Κουμάντου: Οικογενειακό Δίκαιο, Τόμος ΙΙ, σελ. 123-125 και Βασίλη Βαθρακοκοίλη: Το Νέο Οικογενειακό Δίκαιο, Γ΄ Έκδοση, σελ. 515-518, που ερμηνεύουν το αντίστοιχο άρθρο 1494 του Αστικού Κώδικα). Ο αιτητής έχει βέβαια το βάρος απόδειξης ότι οι όροι του υφιστάμενου διατάγματος διατροφής έχουν μεταβληθεί ούτως ώστε να είναι αναγκαία η τροποποίηση του».
Επιπρόσθετα, στην Λ.Μ. ν. Γ.Τ., Έφ. Αρ.22/2021, ημερ.23.6.2022, το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο επισήμανε τα ακόλουθα:
«Η τελευταία παρατήρηση είναι βέβαια ορθή, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν αναφύονται δυσκολίες, όταν τα δεδομένα στη βάση των οποίων εκδόθηκε το αρχικό διάταγμα δεν έχουν καταγραφεί, πολύ περισσότερο όταν παραμένουν αδιευκρίνιστα ή και αμφισβητούμενα. Σε γενικές γραμμές, το ποσό του διατάγματος διατροφής παιδιού, προκύπτει από την επεξεργασία τριών στοιχείων. Των αναγκών του παιδιού και των οικονομικών δυνατοτήτων των γονέων του ξεχωριστά. Απαιτείται να έχει μεταβληθεί τουλάχιστο ένα στοιχείο για να δικαιολογείται η τροποποίηση του διατάγματος διατροφής του. Αλλά κι' έτσι, υπάρχουν δυσκολίες, γιατί και στο πιο απλό παράδειγμα όπου τα εισοδήματα του γονέα που καταβάλλει διατροφή έχουν μειωθεί, είναι η νέα αναλογία τους προς το αναλλοίωτο εισόδημα του άλλου γονέα που θα καθορίσει το νέο ποσό και τη σχετική μείωση».
Με βάση την πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, οι αρχές του δικονομικού δικαίου περιορίζουν τα επίδικα θέματα σε εκείνα τα οποία προσδιορίζονται από την δικογραφία, δηλαδή την απαίτηση, την υπεράσπιση και την απάντηση. Ούτε η διεύρυνση από το πρωτόδικο δικαστήριο θεμάτων άλλων από τα επίδικα θέματα δεν επιφέρει τη διεύρυνση των επιδίκων θεμάτων, τα οποία προσδιορίζονται από τις έγγραφες προτάσεις. Γενικά, το δικαστήριο οφείλει να αγνοήσει μαρτυρία εκτός δικογράφων, η οποία παρείσφρησε στη δίκη, έστω και χωρίς ένσταση (βλ. Μ. Παπακόκκινου κ.ά. ν. Μ. Θεοδοσίου (1991) 1 ΑΑΔ 379, Ερμογένης Χριστοδούλου ν. Γ. Περικλέους (1998) 1 ΑΑΔ 1122).
Στις διαδικασίες αιτήσεων για διατροφή είναι ευθύνη των γονέων να προβαίνουν σε πλήρη και αληθή αποκάλυψη των οικονομικών τους πόρων και δυνατοτήτων ώστε να καθορίζεται η υποχρέωση για διατροφή σύμφωνα με το νόμο. Στην καθοδηγητική υπόθεση Δημητρίου ν. Περδίου (2005) 1(Β) Α.Α.Δ. 1418, τονίστηκαν τα ακόλουθα (σελ. 1421─1422):
«Όπως έχει η σχετική νομοθετική διάταξη (βλ. άρθρο 33(1) του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990, Ν.216/90) η υποχρέωση για διατροφή των ανηλίκων τέκνων μιας οικογένειας ανήκει και στους δυο γονείς, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση του καθενός. Έχουν και οι δυο υποχρέωση όπως προβαίνουν σε πλήρη και ειλικρινή αποκάλυψη των πραγματικών τους εισοδημάτων και όχι μόνο των εξόδων τους. Στην υπόθεση Ette v. Ette (1965) 1 All E.R. 341, 346 έχει λεχθεί ότι όταν ο Καθ΄ ου η αίτηση δεν προβαίνει ο ίδιος σε ειλικρινή και πλήρη αποκάλυψη σχετικά με την οικονομική του κατάσταση, τότε το δικαστήριο μπορεί, λαμβάνοντας υπόψη τη φύση του επαγγέλματος του και το τι κερδίζουν άλλοι στο ίδιο το επάγγελμα, να υπολογίσει ότι ο Καθ΄ ου η αίτηση έχει ψηλότερα, από ό,τι ισχυρίζεται, εισοδήματα. Η αρχή αυτή συνάδει και με τον κανόνα ότι εκεί που κάποιος έχει την αποκλειστική γνώση γεγονότων, οφείλει να τα αποδείξει (βλ. Tarapoulouzis v. District Officer (1962) C.L.R. 91 και Μαρκουλίδης ν. Μαρκουλίδη κ.α. (1998) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1386, 1390). Επομένως, σε υποθέσεις διατροφής των ανηλίκων τέκνων μιας οικογένειας, η οικονομική δυνατότητα του καθενός από τους γονείς δεν είναι θέμα που θα πρέπει να αποδεικνύεται από τον Αιτητή ή την Αιτήτρια, ανάλογα με την περίπτωση, αλλά θέμα αληθινής αποκάλυψης από τους ίδιους τους γονείς, των αντιστοίχων εισοδημάτων τους. Το δε δικαστήριο, προβαίνει σε πλήρη έρευνα αυτών των στοιχείων».
Περαιτέρω, θα πρέπει να επισημανθεί ότι οι αγορεύσεις των συνηγόρων των διαδίκων, όπως έχει νομολογηθεί, δεν αποτελούν μέσο προσαγωγής μαρτυρίας ή διεύρυνσης των επίδικων θεμάτων (βλ. Μισιρλής ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1995) 3 ΑΑΔ 379).
AΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ & ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ։
(α) Τα εισοδήματα των γονέων։
Αναφορικά με τα εισοδήματα της Αιτήτριας, αυτή ανέφερε αρχικά στην Αίτηση της
αλλά και στην ένορκη γραπτή μαρτυρία της ότι οι μηνιαίες απολαβές της δεν έχουν μεταβληθεί από την ημερομηνία έκδοσης του διατάγματος και λαμβάνει επίδομα πολύτεκνου γονέα ύψους €711,67 και επίδομα μονογονιού ύψους €917,73 μηνιαίως. Παρουσιάζει σχετικές πιστωτικές σημειώσεις εμβάσματος ως Τεκμήρια 16 και 17 που αφορούν την περίοδο Νοεμβρίου 2021. Ισχυρίζεται ότι επειδή ανέλαβε αποκλειστικά την φροντίδα των ανήλικων τέκνων των διαδίκων, είναι εξαιρετικά δύσκολο να εξεύρει πρωϊνή εργασία μέχρι το μεσημέρι, παρά τις προσπάθειες στις οποίες έχει προβεί στο παρελθόν. Συνεπώς μέχρι και σήμερα είναι άνεργη και λαμβάνει κυβερνητικά επιδόματα, γεγονός που είναι παραδεκτό και από τον Καθ’ ου η Αίτηση.
Σε σχέση με το ύψος των εισοδημάτων της, ο Καθ’ ου η Αίτηση προβάλλει τον ισχυρισμό ότι αυτή λαμβάνει επίδομα μονογονιού και τέκνου ύψους €3,010 για το έτος 2021 και €2,675 για το έτος 2020, με βάση τραπεζικές καταστάσεις που καταχώρησε η ίδια με την Συμπληρωματική Ένορκη δήλωση της ημερομηνίας 22/07/2022. Σε κάθε περίπτωση, η πιο πάνω θέση του Καθ’ ου η Αίτηση δεν δικογραφείται και συνεπώς δεν μπορώ να την λάβω καθόλου υπόψη στην αξιολόγηση μου, με βάση την σχετική νομολογία.
Εξάλλου, δεν μπορώ να αποδεχθώ αποσπασματικά τις καταγραφές μίας πολυσέλιδης κατάστασης λογαριασμού χωρίς την ύπαρξη μαρτυρίας για την ανάλυση και επεξήγηση τους, η οποία κατά την γνώμη μου καθίσταται αναγκαία αφού σε αυτήν δεν διευκρινίζεται το ακριβές και σταθερό ποσό που λαμβάνει η Αιτήτρια από κρατικά επιδόματα και για ποια συγκεκριμένη περίοδο. Να αναφέρω ότι ουδέποτε ζητήθηκε η αντεξέταση οποιουδήποτε διαδίκου σε σχέση με το ζήτημα των εισοδημάτων τους και αυτοί περιορίστηκαν στην έγγραφη μαρτυρία τους. Με βάση την πιο πάνω διαπίστωση, δεν έχω λόγο από το να μην αποδεχθώ την θέση της Αιτήτριας η οποία υποστηρίζεται από επαρκή σχετική μαρτυρία και έγγραφα ότι λαμβάνει το συνολικό ποσό των €1.629,40-. μηνιαίως από κρατικά επιδόματα.
Επιπρόσθετα, ο Καθ’ ου η Αίτηση θεωρεί ότι η Αιτήτρια είναι υγιής και μπορεί να αρχίσει να εργάζεται για να συντηρεί τις ανάγκες της αλλά και των ανήλικων τέκνων της που είναι πλέον αρκετά μεγάλα και τα πρωϊνά βρίσκονται στο σχολείο, ώστε να συνεισφέρει και αυτή στην συντήρηση τους.
Σε κάθε περίπτωση όμως, το Δικαστήριο εν προκειμένω, θα πρέπει να προβεί σε σύγκριση των εισοδημάτων των διαδίκων από τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος μέχρι και σήμερα, ούτως ώστε να αξιολογήσει αν πράγματι υπήρξε οποιαδήποτε μεταβολή των συνθηκών που να δικαιολογεί την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων. Αξίζει να αναφερθεί ότι δεν παρουσιάστηκε από πλευράς της Αιτήτριας οποιαδήποτε μαρτυρία και/ή έγγραφο από αυτήν σε σχέση με τα εισοδήματα της κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος διατροφής ημερομηνίας 30/01/2015, ούτως ώστε να αξιολογηθεί η όποια μεταβολή των εισοδημάτων της συγκριτικά με τα μετέπειτα έσοδα της μέχρι και σήμερα. Η Αιτήτρια, περιορίστηκε μόνο σε μία απλή αναφορά στην Αίτηση αλλά και στην ένορκη μαρτυρία της, ότι δεν μεταβλήθηκαν τα εισοδήματα της από την έκδοση του διατάγματος μέχρι και σήμερα.
Καθίσταται προφανές ότι στα εισοδήματα της Αιτήτριας θα πρέπει να συνυπολογιστεί και το ποσό που η ίδια λαμβάνει μηνιαίως από κρατικά επιδόματα για τα πέντε τέκνα της, που φαίνεται ότι είναι και τα μοναδικά της έσοδα, αφού αυτή εξακολουθεί να μην εργάζεται. Έχει κριθεί σε αριθμό αποφάσεων του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου, ότι επιδόματα αυτής της μορφής υπολογίζονται στα εισοδήματα του γονέα που τα λαμβάνει (βλ. Κυριακίδης ν. Θεμιστοκλέους Έφ. Αρ. 18/19 ημερ. 3.12.2020 και Ε.Σ. ν. Ε.Σ. Έφ. Αρ. 17/2019 ημερ. 5.2.2021).
Στην Konyalian v. Paskulov Έφεση Αρ. 2/20, ημερομηνίας 24/06/2021, το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο έκρινε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο θα έπρεπε να συνυπολογίσει τα επιδόματα μονογονεϊκής οικογένειας που λάμβανε η Εφεσείουσα στα εισοδήματα της και όχι να τα αφαιρέσει από τα έξοδα των ανηλίκων.
Σε κάθε περίπτωση, τονίζω ότι δεν φαίνεται να προκύπτει οποιαδήποτε μαρτυρία των συνολικών εισοδημάτων και επιδομάτων που λάμβανε η Αιτήτρια κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος, έτσι ώστε να αξιολογηθεί τυχόν μεταβολή των εισοδημάτων της.
Από την άλλη πλευρά, όσον αφορά τα εισοδήματα του Καθ’ ου η Αίτηση ενώ αυτός στα δικόγραφα του δεν προβαίνει σε οποιαδήποτε αναφορά στις απολαβές του, σπεύδει στην ένορκη του κατάθεση να αναφέρει ότι εργάζεται στα «Τσιμεντοποιία Βασιλικού» και λαμβάνει σταθερό μηνιαίο μισθό ύψους €1,341,58-. ενώ αναγκάζεται να εργάζεται υπερωρίες για αυτό και οι απολαβές του δεν είναι σταθερές.
Στον αντίποδα, ενώ η Αιτήτρια ισχυρίζεται στα δικόγραφα της ότι η οικονομική κατάσταση του Καθ’ ου έχει μεταβληθεί, εν τούτοις δεν αναφέρει ούτε στην Αίτηση της αλλά ούτε και στην ένορκη μαρτυρία της το ύψος των εισοδημάτων του, συνεπώς ο εν λόγω ισχυρισμός της παρέμεινε μετέωρος και ατεκμηρίωτος. Περαιτέρω, η Αιτήτρια ουδέποτε αμφισβήτησε το ύψος των εισοδημάτων που ανέφερε ο Καθ’ ου στην ένορκη κατάθεση του, ούτε ζήτησε την αντεξέταση του επί αυτού του θέματος, για αυτό και θεωρώ ότι η μαρτυρία του σε σχέση με τα εισοδήματα του παρέμεινε αναντίλεκτη και την αποδέχομαι.
Συνεπώς, με βάση την ίδια την δήλωση του Καθ’ ου η Αίτηση, αποδέχομαι ότι αυτός λαμβάνει συνολικά μηνιαία εισοδήματα που υπολογίζονται στα €1.341,58-. Προκύπτει ακόμα ότι ούτε ο Καθ’ ου η Αίτηση έχει προσκομίσει οποιαδήποτε μαρτυρία ή έγγραφα για τις απολαβές του κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος, ούτως ώστε να αξιολογηθεί τυχόν μεταβολή των εισοδημάτων του από τις 30/01/2015 μέχρι και σήμερα.
Συνοψίζοντας, κρίνω με βάση τα πιο πάνω ότι δεν έχει επέλθει οποιαδήποτε μεταβολή των εισοδημάτων των διαδίκων συγκριτικά από τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος ημερομηνίας 30/01/2015 μέχρι και σήμερα, συναφώς δεν φαίνεται να προκύπτει αντικειμενικά οποιαδήποτε μεταβολή των συνθηκών που αφορά τον εν λόγω παράγοντα.
(β) Τα έξοδα των τέκνων։
Αναφορικά με τα έξοδα των ανήλικων τέκνων της, η Αιτήτρια ισχυρίζεται στην Απάντηση της ότι με βάση την Αίτηση με αρ. 402/2014 στην βάση δηλαδή της οποίας εκδόθηκε το διάταγμα ημερομηνίας 30/01/2015 τα έξοδα τους ανέρχονταν στο ποσό των €1.153,08 ενώ σήμερα επειδή έχουν μεγαλώσει αρκετά, τα έξοδα τους ανήλθαν στο ποσό των €2.303,00.
Να επισημάνω ότι η Αιτήτρια παρέλειψε να παρουσιάσει οποιαδήποτε μαρτυρία και/ή έγγραφο αναφορικά με το είδος και το ύψος των εξόδων των πέντε ανήλικων τέκνων της κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος και ούτε έχει προσκομίσει οποιοδήποτε αντίγραφο της Αίτησης με αρ. 402/2014, ούτως ώστε το Δικαστήριο να είναι σε θέση να εξετάσει και να διαπιστώσει αν πραγματικά έχουν αυξηθεί τα έξοδα τους από τότε μέχρι και σήμερα, ήτοι αν έχουν μεταβληθεί οι συνθήκες.
Επιπρόσθετα, μελετώντας τα δικόγραφα αλλά και την ένορκη μαρτυρία της Αιτήτριας διαπίστωσα ότι αυτή δεν έχει προβεί σε ξεχωριστή ανάλυση όλων των εξόδων των πέντε ανήλικων τέκνων της, παρά μόνο επικεντρώθηκε σε περιγραφή των φροντιστηρίων και των δραστηριοτήτων τους. Παραλείπει να αναφέρει ποια είναι τα συνολικά μηνιαία έξοδα τους για την διατροφή και συντήρηση τους και σπεύδει στην ένορκη κατάθεση της να επισυνάψει διάσπαρτες αποδείξεις πληρωμής των εξόδων τους που αφορούν τα έξοδα διατροφής, ένδυσης και υπόδησης τους, τα σχολικά και ιατρικά τους έξοδα, υποδεικνύοντας ότι αυτά είναι αυξημένα συγκριτικά με τα έξοδα των ανήλικων τέκνων κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος.
Να επισημάνω ότι δεν παρέχεται δικαιοδοσία στο παρόν Δικαστήριο να καθορίσει είτε τα έξοδα του ανήλικου είτε την εισοδηματική ικανότητα των γονέων κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος, αφού κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε ουσιαστικά με αναθεώρηση του (βλ. Χριστοδούλου ν. Χριστοδούλου (1993) 1 Α.Α.Δ. 195).
Σε κάθε περίπτωση, είναι η θέση μου ότι τα έξοδα των ανήλικων τέκνων των διαδίκων όπως τα παρουσιάζει η Αιτήτρια είναι κάπως υπερβολικά και σε κάποιο βαθμό όχι τόσο αναγκαία, ιδίως αυτά που αφορούν τα μουσικά μαθήματα ωδείου, τα οποία δεν θεωρώ ότι μπορούν να ενταχθούν στον σκληρό πυρήνα των βασικών εξόδων διαβίωσης ενός παιδιού, από την στιγμή που η οικονομική κατάσταση της μητέρας τους που ακόμα παραμένει στην ανεργία και συντηρείται από κρατικά επιδόματα, δεν το επιτρέπει.
Ο Καθ’ ου η Αίτηση στην Υπεράσπιση του αλλά και μέσα από την ένορκη γραπτή του μαρτυρία περιορίζεται σε απλή άρνηση και αμφισβήτηση των κονδυλίων και εξόδων που απαιτούνται για την διατροφή και συντήρηση των πέντε ανήλικων τέκνων του, αναφέροντας ότι αυτά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και είναι υπερβολικά αυξημένα. Ισχυρίζεται ότι τα περισσότερα από τα ιδιαίτερα μαθήματα των ανήλικων τέκνων του δεν είναι απολύτως αναγκαία για την ευημερία τους και ότι προτεραιότητα έχει η κάλυψη των βιοτικών τους αναγκών.
Είναι η θέση μου, ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση δεν αμφισβητεί εμπράκτως τα έξοδα των ανήλικων τέκνων, την αναγκαιότητα τους αλλά και την υποχρέωση καταβολής τους, ενώ παραλείπει να παραθέσει την δική του θέση για το είδος και το ύψος του κάθε κονδυλίου ξεχωριστά αλλά και ποια από αυτά θεωρεί ως εύλογα έξοδα. Ούτε φαίνεται να διαμαρτυρήθηκε ποτέ για αυτά συνεπώς συνάγεται ότι σιωπηρώς τα αποδέχθηκε.
Επιπρόσθετα, λαμβάνω υπόψη τα προσωπικά έξοδα του Καθ’ ου η Αίτηση τα οποία αφορούν την μηνιαία δόση δανείου του αλλά και τους λογαριασμούς κοινωφελών υπηρεσιών που πληρώνει. Ο Καθ’ ου αναφέρει ότι δημιούργησε νέα οικογένεια με την σύντροφο του και έχει δύο παιδιά μαζί της, άρα επωμίζεται πλέον πολλά έξοδα, παραλείπει όμως να προβεί σε ανάλυση των εν λόγω εξόδων και ούτε προβαίνει σε οποιαδήποτε αναφορά στο ύψος τους, συνεπώς οι ισχυρισμοί του παρέμειναν μετέωροι και ατεκμηρίωτοι.
Όσον αφορά την δόση δανείου του Καθ’ ου η Αίτηση, να αναφέρω ότι η διατροφή των παιδιών του Καθ’ ου η Αίτηση προηγείται έναντι της δόσης του δανείου του (βλ. Δημητρίου ν. Περδίου (2005) 1 ΑΑΔ 1418). Εξάλλου, οφείλω να τονίσω στο σημείο αυτό, ότι με βάση την σχετική νομολογία η υποχρέωση ενός προσώπου να παράσχει εύλογη διατροφή για το παιδί του, συνυπάρχει με την υποχρέωση να συντηρεί την νέα του οικογένεια και αυτή του η υποχρέωση προηγείται έναντι όλων των άλλων υποχρεώσεων. (βλ. Zacharia v. Zacharia (1969) 1 C.L.R. 307, 321).
Επανερχόμενος στο ζήτημα των εξόδων των πέντε ανήλικων τέκνων των διαδίκων, επιθυμώ να τονίσω ότι δεν έγινε καμία σύγκριση των σημερινών εξόδων των παιδιών με τα έξοδα τους κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος στις 30/01/2015, ούτως ώστε το Δικαστήριο να προχωρήσει σε ασφαλή ευρήματα αναφορικά με την έκταση της μεταβολής των αναγκών τους ή για οποιαδήποτε ξεκάθαρη αύξηση των αναγκών, στην βάση θετικής μαρτυρίας. Η απλή αναφορά σε αύξηση των αναγκών των ανήλικων τέκνων με γενικό και αόριστο τρόπο και χωρίς την εξειδίκευση και ανάλυση τους, απλά επικαλούμενη την αύξηση της ηλικίας τους δεν μπορεί να αξιολογηθεί ως επαρκής τεκμηρίωση και επαλήθευση οποιασδήποτε μεταβολής των συνθηκών. Το γεγονός ότι έχουν παρέλθει αρκετά έτη από την έκδοση του διατάγματος δεν τεκμηριώνει αυτόματα την αύξηση των αναγκών των ανήλικων τέκνων, αλλά απαιτείται ο φέρων το βάρος απόδειξης να προσφέρει θετική μαρτυρία που να επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς του.
Η Αιτήτρια είχε υποχρέωση να αποδείξει τα κονδύλια που απαιτούντο για την κάλυψη των αναγκών των ανήλικων τέκνων της και τα οποία είχαν ληφθεί υπόψη κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος ημερομηνίας 30/01/2015, έτσι ώστε το Δικαστήριο να ήταν σε θέση να καθορίσει κατά πόσο αυτά διαφοροποιήθηκαν και σε ποιο βαθμό (βλ. Μ ν. Ξ. Έφεση Αρ. 8/2018, ημερομηνίας 03/12/2020).
Η δε παρουσίαση από μέρους της Αιτήτριας αποδείξεων πληρωμής κάποιων εξόδων των ανήλικων τέκνων, δεν προσδίδει κάτι ουσιαστικά στην υπόθεση της, διότι δεν τεκμηριώθηκαν οι ανάγκες και τα έξοδα τους κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος ημερομηνίας 30/01/2015, ώστε να μπορεί το Δικαστήριο να προβεί στην απαιτούμενη σύγκριση.
Ό,τι εξετάζεται στην παρούσα διαδικασία είναι μόνο η αλλαγή των συνθηκών. Η μη ρητή δικογράφηση από την Αιτήτρια της μεταβολής που επήλθε στις τότε και νυν ανάγκες των πέντε ανήλικων τέκνων, ουσιαστικά αποστερεί από το Δικαστήριο την δυνατότητα να ασχοληθεί με την ουσία της θέσης της για αύξηση του απαιτούμενου ποσού διατροφής τους. Νοείται ότι δεν μπορεί να συναχθεί ότι μεταβλήθηκαν οι όροι ενός διατάγματος, εάν δεν αποδειχθεί πρώτα ποιοι ήταν αυτοί οι όροι με βάση τους οποίους αυτό εκδόθηκε. Συνεπώς, είναι η θέση μου ότι η Αιτήτρια απέτυχε να αποσείσει το βάρος απόδειξης τυχόν νέων γεγονότων ή μεταβολών που ανέκυψαν μετά την έκδοση του διατάγματος ημερομηνίας 30/01/2015 και κυρίως των γεγονότων που προηγήθηκαν αυτού.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ։
Συνακόλουθα, υπό το φως των πιο πάνω διαπιστώσεων και ευρημάτων μου, κρίνω ότι δεν έχει επέλθει και δεν έχει τεκμηριωθεί οποιαδήποτε μεταβολή των συνθηκών και των όρων του διατάγματος ημερομηνίας 30/01/2015 και συνεπώς η Αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί και απορρίπτεται.
Τα έξοδα, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, επιδικάζονται υπέρ του Καθ’ ου η Αίτηση και εναντίον της Αιτήτριας.
(Υπ.) .......................................
Χ. Πογιατζής, Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής