(1967) 1 CLR 31
1967 March 31
[*31]
[JOSEPHIDES, STAVRINIDES, HADJIANASTASSIOU JJ.]
MODESTOS SAVVA PITSILLOS,
Appellant-Plaintiff,
v.
PAVLOS XIOUTAS AND 2 OTHERS,
Respondents-Defendants.
(Civil Appeal No. 4612).
Profession or trade-Right to practise-Constitution of Cyprus, Article 25-Right to practise any profession or to carry on any occupation, trade or business-Not established that Article 25 is applicable to the present case.
Constitutional Law-Constitution of Cyprus. Article 25-Right to practise any profession, trade or business-See under profession or trade above.
Cases referred to:
Board for Registration of Achitects etc. v. Kyriakides, (1966) 3 C.L.R. p. 640.
Appeal.
Appeal against the judgment of the District Court of Nicosia (Hadji Constantinou Ag. D.J.) dated the 17th January, 1967, whereby plaintiff’s claim for specific performance of a Court settlement, arrived at in a previous action, and for an injunction restraining the defendants from interfering with his right to practise his profession or trade was dismissed.
Appellant in person.
Ch. Velaris, for the respondents.
ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ: Το Δικαστήριον αφού ήκουσε τον εφεσείοντα δεν εθεώρησε αναγκαίον όπως καλέση τον κ. Βελάρην, Δικηγόρον των εφεσιβλήτων να απαντήση εις την αγόρευσιν του εφεσείοντος.
Ο εφεσείων είναι επαγγελματίας πλανοδιοπώλης παγωτού εις μαθητρίας διαφόρων σχολών, και οι εφεσίβλητοι είναι ο Γυμνασιάρχης, ο παιδονόμος και ο «καντινιέρης», αντιστοίχως, του Γυμνασίου Θηλέων Κύκκου.[*32]
Διά της αγωγής του ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου, ήτις απερρίφθη, ο εφεσείων εξαιτείτο, πρώτον, ειδικήν εκτέλεσιν συμβιβασμού γενομένου εις προγενεστέραν αγωγήν υπ’ αρ. 1187/65· δεύτερον, απαγορευτικόν διάταγμα εμποδίζον τους εναγομένους (εφεσιβλήτους), υπαλλήλους ή/και υπηρέτας ή/και αντιπροσώπους αυτών από του να επεμβαίνωσι εις το επάγγελμα του ενάγοντος (εφεσείοντος), το οποίον ούτος ισχυρίζεται ότι έχει δικαίωμα να ασκή ελευθέρως οπουδήποτε· τρίτον, δήλωσιν του δικαστηρίου, ότι αι μαθήτριαι έχουν δικαιώματα να αγοράζωσι από τον ενάγοντα τα είδη του· και τέταρτον, αποζημιώσεις.
Το Δικαστήριον ανέγνωσε την δικογραφίαν της υποθέσεως, καθώς και τους λόγους εφέσεως, τους συνταχθέντας υπό του εφεσείοντος (περί τας δέκα δαχτυλογραφημένας σελίδας). Επίσης το Δικαστήριον ήκουσε σήμερον περί την μίαν ώραν τον εφεσείοντα να αγορεύη προς υποστήριξιν της εφέσεώς του.
Λόγω του ότι ο εφεσείων δεν είναι νομικός δεν ηδυνήθη να υποστηρίξη ωρισμένα σημεία, τα οποία είναι βασικά εις την όλην υπόθεσιν. Βεβαίως, ο ίδιος αισθάνεται ότι έχει δίκαιον, όπως εδήλωσεν εις το Δικαστήριον και πιθανόν να έχη δίκαιον, όπως το αντιλαμβάνεται ο ίδιος κατά τον ιδικόν του τρόπον, αλλά αυτό δεν είναι αρκετόν διά το Δικαστήριον. Διά να αποδείξη την απαίτησίν του ο ενάγων εις κάθε υπόθεσιν, οφείλει να αποδείξη την νομικήν βάσιν επί της οποίας στηρίζει την τοιαύτην υπόθεσιν ανεξαρτήτως της σχετικής μαρτυρίας. Δυστυχώς, αυτήν την βάσιν, ο εφεσείων δεν ήτο εις θέσιν να αποδείξη ει το Δικαστήριον.
Ο εφεσείων ανεφέρθη εις δύο άρθρα του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Νόμος 14 του 1960), ήτοι εις το άρθρον 51 σχετικώς με μάρτυρας αρνουμένους να εξετασθώσι και εις το άρθρον 29 όπερ προνοεί ότι ο Δικαστήριον οφείλει να εφαρμόζη το Σύνταγμα και του νόμους της Δημοκρατίας. Είναι αρκετόν να λεχθή ότι αι πρόνιαι αύται του περί Δικαστηρίων Νόμου, είναι γενικής φύσεως και ότι δεν υποστηρίζωσι την υπόθεσιν του εφεσείοντος. Εν τέλει, ο εφεσείων εδήλωσεν ότι βασίζει την υπόθεσίν του επί του άρθρου 25 του Συντάγματος, δυνάμει του οποίου έκαστος έχει το δικαίωμα να ασκή οιονδήποτε επάγγελμα ή να επιδίδεται εις οιανδήποτε απασχόλησιν, εμπόριον ή επικερδή εργασίαν. Παρ’ όλον ότι το δικαίωμα να το ασκή όπως θέλει και όπου θέλει. Κατά το άρθρον 25 το δικαίωμα του νομοθέτου και της Διοικήσεως, αλλά δεν μας φαίνεται ότι προστατεύεται έναντι ιδιωτών, (Board for Registration of Architects etc. v. [*33] Kyriakides (1966) 3 C.L.R.p. 640). Καθ’ όσον αφορά του ιδιώτας θα πρέπει να ισχύουν αι πρόνιαι του κοινού αστικού ή ποινικού δικαίου. Αλλά επί αυτού του σημείου ο εφεσείων, μη ων νομικός, δεν ηδυνήθη να βοηθήση το Δικαστήριον.
Διά τους σκοπούς της παρούσης εφέσεως, αρκεί να λεχθή ότι, όπως συνετάχθη η απαίτησις και όπως επαρουσιάσθη η υπόθεσις υπό του εφεσείοντος ενωπίον του Επαρχιακού Δικαστηρίου και του Δικαστηρίου τούτου, είμεθα της γνώμης ότι δεν επεδείχθη ότι το άρθρον 25 του Συντάγματος εφαρμόζεται ή υποστηρίζει την υπόθεσιν του εφεσείοντος. Και εάν ακόμη το Πρωτόδικον δικαστήριον απεδέχετο όλην την μαρτυρίαν του εφεσείοντος και όλα τα γεγονότα όπως τα επαρουσίασεν ο ίδιος φρονούμεν ότι ο εφεσείων απέτυχε να αποδείξη την νομικήν βάσιν της υποθέσεώς του.
Δι’ αυτούς τους λόγους η έφεσις απορρίπτεται και καταδικάζεται ο εφεσείων ν πληρώση τα έξοδα της εφέσεως εις τους εφεσιβλήτους.
Η έφεσις απορρίπτεται μετ’ εξόδων.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο