Adidas Ltd ν. Krashias Shoe Ltd (Αρ.2) (1990) 1 ΑΑΔ 1087

(1990) 1 ΑΑΔ 1087

[*1087] 19 Δεκεμβρίου, 1990

[ΠΙΚΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στές]

ADIDAS SPORTSCHUFABRIKEN ADI DASSIER STIFTUNG AND CO. LTD.,

Εφεσείοντες,

v.

KRASHIAS SHOE FACTORY LTD. (Αρ.2),

Εφεσιβλήτων.

(Πολιτική Έφεση Αρ. 7288).

Πολιτική Δικονομία — Ασφάλεια για έξοδα εφέσεως — Διαταγή κοινή συναινέσει περί παροχής ασφαλείας εξόδων από την εφεσείουσα, με πρόνοιαν, ότι σε περίπτωση μη συμμορφώσεως, η έφεση θα θεωρηθεί ως απορριφθείσα — Μη συμμόρφωση με όρους διατάγματος — Απόρριψη εφέσεως.

Το διάταγμα για την ασφάλειαν εξόδων προέβλεπε για κατάθεση τραπεζικής εγγυήσεως εντός 2 μηνών. Η εφεσείουσα κατέθεσε την εγγύηση, πλην όμως αυτή εγγυάτο τις υποχρεώσεις των αντιπροσώπων της εφεσείουσας σε σχέση με την έφεση και όχι την ίδια την εφεσείουσα. Το Ανώτατο Δικαστήριο, αφού διεπίστωσε παράβαση των όρων του Διατάγματος, έκρινε ότι η έφεση έχει ήδη απορριφθεί, σύμφωνα με τους όρους του Διατάγματος. Το θέμα επαναφοράς της, αν γίνει σχετική αίτηση προς τούτο, παρέμεινε ανοικτό.

Έξοδα υπέρ αιτητών-εφεσιβλήτων.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Alahmari v. ALIA (1990) 1 Α.Α.Δ.434·

Jan ν. Σκάφους Mary Rose (1990) 1 Α.Α.Δ. 1082.

Αίτηση.

Αίτηση από τους εφεσίβλητους για διαταγή του Δικαστηρίου ότι η έφεση 7288 έχει εκπέσει και έπαυσε να αποτελεί θέμα της δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας του Ανώτατου Δικαστηρίου λόγω της παράλειψης των εφεσειόντων να καταθέσουν την εγγύηση η οποία προβλέπεται από τη [*1088] διαταγή του Δικαστηρίου ημερ. 14.5.90.

Μ. Μοντάνιος, για τους εφεσείοντες.

Κ. Μιχαηλίδης και Στ. Ερωτοκρίου (Κα.) για τους εφεσίβλητους.

Cur. adv. vult.

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα τη δώσει ο Δικαστής κ. Γ. Πικής.

ΠΙΚΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα, αλλοδαπή Εταιρεία, έχει την έδρα της στη Γερμανία. Αγωγή την οποία ήγειραν εναντίον των εναγομένων απορρίφθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας. Εναντίον της πρωτόδικης απόφασης ασκήθηκε έφεση, που συνιστά το αντικείμενο της πολιτικής έφεσης 7288.

Μετά από αίτηση των εφεσιβλήτων, το Εφετείο εξέδωσε στις 14/5/1990 την ακόλουθη διαταγή ως προς την παροχή, εκ μέρους των εφεσειόντων, ασφάλειας για τα έξοδα των εφεσίβλητων:

"Δικαστήριο: Ενόψει της συμφωνίας η οποία έχει επέλθει, διατάσσεται όπως οι εφεσείοντες - καθ' ων η αίτηση καταθέσουν τραπεζική εγγύηση για ποσό £1.000,- μέσα σε χρονικό διάστημα δύο μηνών. Στο μεταξύ η διαδικασία της έφεσης θα ανασταλεί.

Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης η έφεση θα θεωρηθεί ως απορριφθείσα. Τα έξοδα της αίτησης θα ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της έφεσης, αλλά δεν θα βαρύνουν εν πάση περιπτώσει τους αιτητές. Σε περίπτωση συμμόρφωσης θα υποβληθεί, μετά την καταχώριση της ασφάλειας για τα έξοδα, αίτηση για τον ορισμό της έφεσης για ακρόαση."

Νωρίτερα οι διάδικοι είχαν εκδηλώσει τη συμφωνία τους αναφορικά με τις επιπτώσεις που θα προέκυπταν σε [*1089] περίπτωση παράλειψης συμμόρφωσης με τη διαταγή του δικαστηρίου. Υπήρξε σύμπτωση απόψεων ότι το αποτέλεσμα θα ήταν η έκπτωση της έφεσης.

Η ευχέρεια του Δικαστηρίου για την έκδοση διαταγής για την παροχή ασφάλειας για τα έξοδα στο στάδιο της έφεσης, έχει επισημανθεί σε δύο πρόσφατες αποφάσεις, στην απόφαση του Εφετείου Alahmari v. ALIA The Royal Jordanian Airline* (1990) 1  Α.Α.Δ. 434 και στην απόφαση του Δικαστή Χ" Τσαγγάρη στην υπόθεση Jan ν. Σκάφους "MAR Υ ROSE"** (1990) 1  Α.Α.Δ. 1082.

Στις 5/12/1990, οι εφεσίβλητοι υπέβαλαν αίτηση η οποία απολήγει ουσιαστικά στο αίτημα όπως διακηρυχθεί ότι η πολιτική έφεση 7288 έχει εκπέσει και έπαυσε να αποτελεί θέμα της δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου λόγω της παράλειψης των εφεσειόντων να καταθέσουν την εγγύηση η οποία προβλέπεται στη διαταγή του Δικαστηρίου της 14/5/90. Οι εφεσείοντες αναγνωρίζουν ότι η εγγύηση που έχει κατατεθεί δεν ανταποκρίνεται στους όρους που έθεσε το δικαστήριο, υπέβαλαν όμως ότι αυτή αφίσταται μόνο τυπικά των διαταχθέντων, ενώ ουσιαστικά υπήρξε συμμόρφωση.

Εξέταση της εγγύησης που καταχωρήθηκε στο Δικαστήριο μέσα στο χρονικό διάστημα των δύο μηνών, αποκαλύπτει ότι η Λαϊκή Τράπεζα εγγυάται τις υποχρεώσεις τρίτου μέρους, ονομαστικά της Εταιρείας Costas Soleas Sports Co. Ltd., από τη Λεμεσό, σε σχέση με τις υποχρεώσεις της στην πολιτική έφεση 7288 Adidas Ltd v. Krashias Ltd. Διευκρινίζεται ότι η Τράπεζα παραμένει αλληλέγυος για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων του προαναφερθέντος μέρους του. Ο κ. Μοντάνιος εισηγήθηκε ότι εφόσον η εγγυητική απευθύνεται προς τους εφεσίβλητους και έχει ως θέμα την πολιτική έφεση 7288, οι εφεσείοντες

* Πολιτική Εφεση 6766, εκδόθηκε στις 7/6/90 και θα δημοσιευτεί στους Τόμους των Αποφάσεων (1990) 1  Α.Α.Δ. 434.

** Αγωγή Ναυτοδικείου 167/90, εκδόθηκε στις 8/12/1990 και θα δημοσιευτεί στους Τόμους των Αποφάσεων (1990) 1 Α.Α.Δ. 1082. [*1090]

εκπλήρωσαν ουσιαστικά τις υποχρεώσεις που τους είχαν επιβληθεί με τη διαταγή της 14/5/1990. Η καλή πίστη των εφεσειόντων δε μπορεί να αμφισβητηθεί, όπως εισηγήθηκε, ενόψει του γεγονότος ότι πριν την κατάθεση της εγγυητικής οι εφεσείοντες γνωστοποίησαν το περιεχόμενό της στο δικηγόρο των εφεσιβλήτων. Επίσης διακήρυξε την ετοιμότητα των εφεσειόντων να καταθέσουν νέα εγγύηση, αν τούτο κρίνεται αναγκαίο, με την οποία να συμμορφώνονται και τυπικά με τη διαταγή του Δικαστηρίου. Αντίθετα, ο κ. Μιχαηλίδης εισηγήθηκε ότι το χάσμα μεταξύ των όρων που επέβαλε το Δικαστήριο και εκείνων της εγγύησης παραμένει αγεφύρωτο, γεγονός που επισφραγίζει και την τύχη της έφεσης. Διαπιστώνουμε ότι η εγγυητική, η οποία έχει κατατεθεί, δεν ανταποκρίνεται στους όρους για ασφάλεια των εξόδων που είχαν τεθεί με την απόφαση του Δικαστηρίου της 14/5/90. Παρέχεται εγγύηση των υποχρεώσεων τρίτου προσώπου. Το γεγονός ότι η Εταιρεία Costas Soleas Sports Co. Ltd., είναι οι αντιπρόσωποι των εφεσειόντων στην Κύπρο, δεν πληρώνει το κενό το οποίο έχει διαπιστωθεί. Η εγγύηση η οποία προβλεπόταν από τη διαταγή της 14/5/90, ήταν εγγύηση της υποχρέωσης για την αποπληρωμή εξόδων για τα οποία δυνατό να καθίσταντο υπόχρεοι οι εφεσείοντες.

Δεν παρέχεται διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο να μεταβάλει σ' αυτό το στάδιο τους όρους της διαταγής του Δικαστηρίου της 14/5/1990. Βάσει των προνοιών της Δ.60, θ.5 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, παρέχεται διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο να διατάξει, κατά το χρόνο έκδοσης της διαταγής για την ασφάλεια των εξόδων, την απόρριψη της αγωγής σε περίπτωση μη συμμόρφωσης. Αυτό έγινε μάλιστα σ' αυτή την υπόθεση με την έγκριση των μερών. Συνεπώς, η παράλειψη των εφεσειόντων να συμμορφωθούν με τη διαταγή της 14/5/90, επέφερε και την έκπτωση της έφεσης, η οποία κρίνεται ως απορριφθείσα.

Δεν επιθυμούμε να προδικάσουμε την τύχη οποιασδήποτε αίτησης που θα μπορούσε να υποβληθεί στο μέλλον σε σχέση με την επαναφορά της έφεσης. Το θέμα δεν εγείρεται ενώπιόν μας και δεν θα μας απασχολήσει. Θεωρητι[*1091]κά η αίτηση η οποία αποτέλεσε το αντικείμενο της σημερινής μας απόφασης, δεν ήταν αναγκαία. Οι αμφισβητήσεις όμως των εφεσειόντων ως προς την εγκυρότητα της κατατεθείσας εγγύησης, καθιστούσαν αναγκαία την προσφυγή στο Δικαστήριο για τη διαπίστωση και διευκρίνιση των εκατέρωθεν δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των διαδίκων, γεγονός που δικαιολογεί και την έκδοση διαταγής για τα έξοδα υπέρ των αιτητών - εφεσιβλήτων.

Αίτηση απορρίπτεται με έξοδα  υπέρ των αιτητών.


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο