(1992) 1 ΑΑΔ 686
[*686] 17 Απριλίου. 1992
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155(4) ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ LAERTIS SHIPPING ENTERPRISES SPECIAL SHIPPING S.A., ΓΙΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ PROHIBITION ΚΑΙ/Η CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΚΑΙ/Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ, ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΙΤΗΣΗ 50/82, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 22 ΙΟΥΝΙΟΥ, 1982, ΓΙΑ ΕΓΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΞΕΝΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ TOY COMMERCIAL COURT OF THE QUEENS BENCH DIVISION OF THE HIGH COURT OF JUSTICE IN ENGLAND, HMEROMHNIAS 14 ΜΑΙΟΥ, 1982.
(Αίτηση Αρ. 56/87).
Προνομιακά διατάγματα — Certiorari —Υπέρμετρη καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησης — Δικαιολογεί απόρριψη της αίτησης χωρίς εξέταση της ουσίας.
Στις 22.6.82, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού αποφάσισε την εγγραφή, με βάση τον περί Αλλοδαπών Δικαστικών Αποφάσεων (Αμοιβαία Εκτέλεσις) Νόμο, Κεφ. 10, της απόφασης του εμπορικού τμήματος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αγγλίας, ημερομηνίας 14.5.82, με την οποία οι αιτητές καταδικάσθηκαν να πληρώσουν στην καθ'ης η αίτηση τράπεζα το ποσό των Δολ. ΗΠΑ 7.537.529,97 πλέον τόκους και έξοδα, δυνάμει εγγύησης που οι αιτητές είχαν δόσει σε χορηγηθέν δάνειο. Ειδοποίηση της εγγραφής επιδόθηκε στους αιτητές στις 20.7.82, για να τους δοθεί η ευκαιρία να υποβάλουν αίτηση για ακύρωση της εγγραφής της απόφασης μέσα σε 21 ημέρες από την επίδοση της ειδοποίησης. Οι αιτητές δεν έλαβαν κανένα διάβημα.
Πρωτοφειλέτης του πιο πάνω δανείου ήταν το πλοίο "ΜΑΡΙΑ", ιδιοκτησίας των αιτητών, και το οποίο είχε υποθηκευθεί για εξασφάλιση του δανείου. Το πλοίο "ΜΑΡΙΑ" αποτέλεσε αντικείμενο δικαστικής διαμάχης στο Ναυτοδικείο Κύπρου, και με βάση διαταγή του Ναυτοδικείου πωλήθηκε στις 13.10.83. Στις 11.3.85 η καθ'ης η αίτηση τράπεζα ζήτησε έκδοση διατάγματος επίσχεσης προς όφελός της του υπολοίπου του ποσού του εκπλειστηριάσματος του πλοίου για ικανοποίηση της πιο πάνω εγγραφείσας απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αγγλίας. Ακολούθησε [*687] δικαστική διαδικασία μεταξύ των διαδίκων για να αποφασισθεί κατά πόσο θα παρείχετο στους αιτητές παράταση του χρόνου υποβολής αίτησης για παραμερισμό της εγγραφής της πιο πάνω απόφασης. Στις 4.4.87, και αφού το Εφετείο είχε αποφασίσει ότι ορθά δεν είχε παραχωρηθεί τέτοια παράταση χρόνου, οι αιτητές ζήτησαν και πήραν άδεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου για καταχώρηση της παρούσας αίτησης, προβάλλοντας λόγους έλλειψης δικαιοδοσίας και πρόδηλης πλάνης νόμου. Η καθ'ης υπέβαλε ένσταση πάνω στην ουσία αλλά επιπλέον ισχυρίσθηκε ότι η αίτηση έπρεπε να απορριφθεί διότι είχε υπάρξει υπέρμετρη καθυστέρηση στην υποβολή της.
Αποφασίσθηκε ότι:
Καθυστέρηση στην υποβολή αιτήσεως certiorari αποτελεί λόγο άρνησης έκδοσής του χωρίς εξέταση της ουσίας της αίτησης. Στην παρούσα περίπτωση η αίτηση είχε καταχωρηθεί σχεδόν 5 χρόνια μετά την επίδοση της ειδοποίησης εγγραφής και γι'αυτό η καθυστέρηση ήταν υπερβολική και αδικαιολόγητη.
Η αίτηση απορρίφθηκε χωρίς διαταγή για έξοδα.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Re Williams & Glyn's Bank [1987] 1 C.L.R. 85·
R. v. Herrod [1976] 1 All E.R. 273·
Re Charalambous (1985) 1 C.L.R. 746·
Πιττάκης, αίτηση 149/89, απόφαση 19.4.90·
Turner v. Kingsbury Collieries Ltd. [1921] 3 K.B. 169·
Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41·
Rex v. Electricity Commissioners [1924] 1 K.B. 171·
Christofi v. Iacovidou (1986) 1 C.L.R 236.
Αίτηση.
Αίτηση για την έκδοση α) εντάλματος της φύσεως certiorari για παραπομπή και ακύρωση της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού στην Αίτηση Αρ. 50/82 ημερομηνίας 22 Ιουνίου, 1982 και β) εντάλματος prohibition που να εμποδίζει τους Δικαστές Χρ. Χατζητσαγγάρη, Π.Ε.Δ. και Δ. Χατζηχαμπή, Ε.Δ. και/ή το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού από του να ακούσουν, ή πε[*688]ραιτέρω επιληφθούν της αίτησης ημερ. 11 Μαρτίου, 1985 που καταχωρήστηκε στην πιο πάνω αίτηση.
Μ. Hλιάδης και Α. Σχορδής, για τους αιτητές.
Ε. Μοντάνιος, για την Royal Bank of Scotland plc.
Cur. adv. vult.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την παρούσα αίτηση, η οποία καταχωρίστηκε με άδεια που δόθηκε από το Δικαστήριο σε μονομερή αίτηση, οι αιτητές ζητούν:-
1. Την έκδοση εντάλματος φύσεως certiorari για παραπομπή στο Ανώτατο Δικαστήριο και ακύρωση:-
(α) Της Απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, ημερομηνίας 22 Ιουνίου, 1982, για εγγραφή, με βάση τον περί Αλλοδαπών Δικαστικών Αποφάσεων (Αμοιβαία Εκτέλεσις) Νόμο, Κεφ. 10, (ο "Νόμος"), της αλλοδαπής Απόφασης του Εμπορικού Τμήματος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αγγλίας, ημερομηνίας 14 Μαΐου, 1982·
(β) Της Απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, ημερομηνίας 26 Μαρτίου, 1985 και 27 Μαρτίου, 1985, για την έκδοση διατάταγματος επισχέσεως από το εκπλειστηρίασμα της πώλησης του πλοίου "MARIA", κατατεθειμένου στο Ανώτατο Δικαστήριο, στις Υποθέσεις Ναυτοδικείου Αρ. 73-85/ 82, και του εντάλματος επισχέσεως ημερομηνίας 28 Μαρτίου, 1985, απευθυνόμενο στον Αρχιπρωτοκολ-λητή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που εκδόθηκε σύμφωνα με τις διαταγές της 26ης Μαρτίου, 1985 και 27ης Μαρτίου, 1985.
2. Την έκδοση εντάλματος φύσεως prohibition, με το οποίο να εμποδίζονται οι Δικαστές Χρ. Χατζητσαγγάρης, Πρόεδρος Επαρχιακού Δικαστηρίου Λε[*689]μεσού, και Δ. Χατζηχαμπής, Επαρχιακός Δικαστής, και/ή το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, από του να ακούσει, ή, περαιτέρω, επιληφθεί αίτησης ημερομηνίας 11 Μαρτίου, 1985, που καταχωρίστηκε στην Αίτηση Αρ. 50/82 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, αναφορικά με την έκδοση του εντάλματος επισχέσεως του υπόλοιπου του εκπλειστηριάσματος του πλοίου "MARIA", κατατεθειμένου στο Ανώτατο Δικαστήριο, στις Αγωγές Ναυτοδικείου Αρ. 73-85/ 82, και/ή από του να εκδώσει περαιτέρω ή τελικό διάταγμα επισχέσεως, και από του να προχωρήσει περαιτέρω στη διαδικασία που άρχισε με τη διαταγή εγγραφής της αλλοδαπής Απόφασης στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, ημερομηνίας 22 Ιουνίου, 1982, περιλαμβανομένου και οποιουδήποτε τρόπου εκτέλεσής της.
Οι λόγοι που προβάλλονται για την έκδοση των ενταλμάτων certiorari και prohibition είναι:-
1. Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού δεν έχει δικαιοδοσία, γιατί οι αιτητές - εξ αποφάσεως οφειλέτες δεν κατοικούν στην επαρχία Λεμεσού, ούτε η περιουσία στην οποία αναφέρεται η Απόφαση - (to which the judgment relates) - βρίσκεται στην επαρχία Λεμεσού.
2. Πρόδηλη πλάνη νόμου και ειδικά του Άρθρου 4(1) του Κεφ. 10.
Ο δικηγόρος των εξ αποφάσεως δανειστών πρόβαλε λόγους ένστασης επί της ουσίας της αίτησης. Περαιτέρω, ισχυρίστηκε ότι οι αιτητές είναι ένοχοι αδικαιολόγητης καθυστέρησης στην υποβολή της παρούσας αίτησης και ότι υπάρχει ειδική Νομοθεσία που προβλέπει ένδικο μέσο για ακύρωση της εγγεγραμμένης Απόφασης, και, ως εκ τούτου, το Δικαστήριο, ασκώντας τη διακριτική του εξουσία, θα πρέπει να αρνηθεί να εξετάσει την ουσία της αίτησης για προνομιακά διατάγματα. [*690] Τα γεγονότα της υπόθεσης σε συντομία είναι:-
Οι αιτητές είναι Ανώνυμη Εταιρεία, εγγεγραμμένη στην Ελλάδα, με κύκλο εργασιών και διεύθυνση στην Αγγλία. Ήταν ιδιοκτήτες του πλοίου "MARIA". To πλοίο "ΜΑΡΙΑ" όφειλε με υποθήκη χρέος στους εξ αποφάσεως δανειστές και οι αιτητές ήταν εγγυητές του χρέους αυτού.
Στις 14 Μαΐου, 1982, στην Αγωγή 1982-W-N0.691, το Εμπορικό Δικαστήριο, Τμήμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αγγλίας, εξέδωσε Απόφαση υπέρ της Τράπεζας εναντίον των αιτητών για το πιο πάνω οφειλόμενο χρέος, για ποσό U.S.$7.537.529,97, τόκο και έξοδα.
Το πλοίο "MARIA" είχε συλληφθεί, με Ένταλμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε Αγωγή Ναυτοδικείου στην Κύπρο, στο λιμάνι της Λάρνακας και μεταφέρθηκε για λόγους ασφάλειας στο λιμάνι Λεμεσού.
Στις 19 Ιουνίου, 1982, οι εξ αποφάσεως δανειστές καταχώρισαν αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού για εγγραφή της πιο πάνω αλλοδαπής δικαστικής Απόφασης, με βάση το Νόμο.
Στις 22 Ιουνίου, 1982, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού εξέδωσε διαταγή, με την οποία διέταξε την εγγραφή της Απόφασης στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού και τόκο 4% από 22 Ιουνίου, 1982. Έδωσε οδηγίες να επιδοθεί γραπτή ειδοποίηση της εγγραφής στους αιτητές - εξ αποφάσεως οφειλέτες, στη διεύθυνση τους, με δικαίωμα τους να αποταθούν, μέσα σε 21 ημέρες από την επίδοση της ειδοποίησης, για ακύρωση της εγγραφής της Απόφασης και αναστολή της εκτέλεσης της Απόφασης μέχρι την εκπνοή των 21 ημερών από την ημέρα της επίδοσης της ειδοποίησης της εγγραφής.
Η επίδοση έγινε στις 20 Ιουλίου, 1982. Οι αιτητές δεν έλαβαν κανένα διάβημα.
Στις 13 Οκτωβρίου, 1983, το πλοίο "MARIA" πωλήθη[*691]κε για εκτέλεση των Αποφάσεων 73-85/82. Το εκπλειστηρίασμα κατατέθηκε σε έντοκο λογαριασμό στη Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα Λτδ., στο όνομα του Πρωτοκολλητή του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Από το πλειστηρίασμα πληρώθηκαν τα εξ αποφάσεως χρέη στις Αγωγές Αρ. 73-85/82 και 124-133/82, στις οποίες εκδόθηκαν εντάλματα με αίτηση των εναγόντων μελών του πληρώματος.
Στις 11 Μαρτίου, 1985, οι εξ αποφάσεως δανειστές, με αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, ζήτησαν άδεια για έκδοση διατάγματος επισχέσεως του υπόλοιπου εκπλειστηριάσματος.
Στις 26 Μαρτίου, 1985, το Δικαστήριο εξέδωσε διαταγή με βάση την αίτηση.
Στις 27 Μαρτίου, 1985, σε μονομερή αίτηση, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, σε εκτέλεση της Απόφασης που είχε εγγραφεί με τη διαταγή του Δικαστηρίου ημερομηνίας 22 Ιουνίου, 1982, όπως πιο πάνω αναφέρεται, εξέδωσε οδηγίες για έκδοση εντάλματος επισχέσεως του υπόλοιπου εκπλειστηριάσματος του πλοίου "MARIA", το οποίο ήταν κατατεθειμένο, δυνάμει διαταγής του Ανωτάτου Δικαστηρίου ημερομηνίας 10 Οκτωβρίου, 1983.
Το ένταλμα τούτο εκδόθηκε στις 28 Μαρτίου, 1985.
Η εκτέλεση της Αγγλικής Απόφασης, που είχε εγγραφεί στις 22 Ιουνίου, 1982, ύστερα από δικαστικό διάβημα ενός προτιθέμενου παρεμβαίνοντα, αναστάληκε μέχρι την 1η Φεβρουαρίου, 1985.
Στις 20 Απριλίου, 1985, οι αιτητές, σε μονομερή αίτηση, εξασφάλισαν παρέκταση για πέντε μέρες από 20 Απριλίου, 1985, του χρόνου υποβολής αίτησης για ακύρωση εγγραφής της Απόφασης.
Στις 22 Απριλίου, 1985, καταχώρισαν αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού για ακύρωση της εγγραφής της αλλοδαπής Απόφασης και, επίσης, αίτηση για [*692] ακύρωση του εντάλματος επισχέσεως.
Η διαταγή παρέκτασης του χρόνου, ημερομηνίας 20 Απριλίου, 1985, ακυρώθηκε από το Πλήρες Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού.
Οι αιτητές εφεσίβαλαν την Απόφαση του Πλήρους Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού και στις 27 Απριλίου, 1985, η διαδικασία του εντάλματος επισχέσεως αναβλήθηκε μέχρι την αποπεράτωση της αίτησης για ακύρωση της εγγραφής.
Στις 9 Μαρτίου, 1987, το Εφετείο απέρριψε την έφεση και επικύρωσε την Απόφαση του Δικαστηρίου Λεμεσού -(βλ., In re Williams & Glyn'sBank(1987) 1 C.L.R. 85).
To Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ότι η επίδοση της ειδοποίησης, που διατάχθηκε στις 22 Ιουνίου, 1982, από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, ήταν κανονική και ο χρόνος άρχισε να μετρά από την ημέρα της επίδοσης - 20 Ιουλίου, 1982. Με βάση τον Κανονισμό 6(4) των περί Αλλοδαπών Δικαστικών Αποφάσεων (Αμοιβαία Εκτέλεσις) Κανονισμών, παρέκταση του χρόνου μπορεί να δοθεί σε αίτηση που καταχωρίζεται σε οποιοδήποτε χρόνο κατά τον οποίο ο αιτητής συνεχίζει να έχει το δικαίωμα να αποταθεί για ακύρωση της εγγραφής. Και αν ακόμα το Δικαστήριο είχε διακριτική εξουσία, η καθυστέρηση των αιτητών στην υποβολή της αίτησης - 20 Απριλίου, 1985 - ήταν υπερβολική και δεν δικαιολογούσε την άσκηση της εξουσίας αυτής από το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Στις 21 Μαρτίου, 1987, μετά την έκδοση της Απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, οι δικηγόροι των μερών παρουσιάστηκαν ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού για τη διαδικασία του εντάλματος επισχέσεως.
Το Δικαστήριο έδωσε σχετικές οδηγίες και όρισε την ακρόαση στις 29 Απριλίου, 1987.
Στις 4 Απριλίου, 1987, σε μονομερή αίτηση των αίτη[*693]τών, δόθηκε άδεια για καταχώριση της παρούσας αίτησης.
Την υπόθεση χειριζόταν Δικαστής ο οποίος έχει αφυπηρετήσει.
Τα μέρη επανειλημμένα ζητούσαν αναβολή, λόγω πιθανών εξωδικαστηριακών διευθετήσεων και/ή του συμβιβασμού της Αγωγής Ναυτοδικείου Αρ. 59/82, στην οποία οι εξ αποφάσεως δανειστές αξιούν το ίδιο ποσό από το πλοίο "MARIA", δυνάμει της υποθήκης.
Με πολλή δυσκολία το Δικαστήριο έφτασε στο τέρμα της διαδικασίας.
Το διάταγμα certiorari είναι εποπτικό ελεγκτικό διάταγμα. Είναι πολύ δραστικό μέτρο. Με αυτό ακυρώνονται δικαστικές αποφάσεις και δικαστικές πράξεις.
Καθυστέρηση στην υποβολή αιτήσεων για έλεγχο με προνομιακό ένταλμα certiorari αποτελεί λόγο άρνησης έκδοσής του. Το Δικαστήριο, στην άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας για έκδοση του εντάλματος certiorari, λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψη την καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησης. Στο Halsbury's Laws of England, 4η Έκδοση, Τόμος 1(1), παράγραφος 170 αναφέρεται:-
"170. Delay in applying for relief. Where the High Court considers that there has been undue delay in making an application for judicial review, it may refuse to grant leave for the making of the application or any relief sought on the application, if it considers that the granting of the relief sought would be likely to cause substantial hardship to, or substantially prejudice the rights of, any person or would be detrimental to good administration. The court may consider the question of delay of its own motion even if the respondent indicates that no point would be taken on delay."
Στην υπόθεση R. v. Herrod [1976] 1 All E.R. 273, στη σελ. 278, ο Λόρδος Denning είπε:[*694]
"The truth is, of course, that certiorari is not an appeal at all. It is an exercise by the High Court of its power to supervise inferior tribunals: see R ν Northumberland Compensation Appeal Tribunal, ex parte Shaw. The time limit of six months is not an entitlement. It is a maximum rarely to be exceeded. Short of six months, there is the overriding rule that the remedy by certiorari is discretionary. If a person comes to the High Court seeking certiorari to quash the decision of the Crown Court - or any other inferior tribunal for that matter - he should act promptly and before the other party has taken any step on the faith of the decision. Else he may find that the High Court will refuse him a remedy. If he has been guilty of any delay at all, it is for him to get over it and not for the other side. In support, I would refer to R ν Sheward where five months elapsed. And in R ν Glamorgan Appeal Tribunal, ex parte Flicker Lord Reading CJ said:
.. the applicant could not succeed, for two months and a half had elapsed before he came to this court. If it is desired to take such an objection an application must be made at once ...'"
To Ανώτατο Δικαστήριο, σε μια σειρά αιτήσεων, αρνήθηκε την έκδοση εντάλματος certiorari, επειδή η αίτηση υποβλήθηκε με αδικαιολόγητη καθυστέρηση - (βλ., μεταξύ άλλων, In re Charalambous (1985) 1 C.L.R. 746· Αβραάμ Μ. Πιττάκης και Άλλη, Αίτηση Αρ. 149/89, (Απόφαση δόθηκε στις 19 Απριλίου, 1990, δε δημοσιεύτηκε ακόμα)).
Η παρούσα αίτηση καταχωρίστηκε σχεδόν πέντε χρόνια μετά την επίδοση της ειδοποίησης της εγγραφής. Από το 1985, για μια διετία, λάμβαναν άλλα ένδικα μέσα για ακύρωση της Απόφασης της εγγραφής.
Η καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησης είναι υπερβολική και αδικαιολόγητη.
Ο χρόνος μεταξύ της ημερομηνίας επίδοσης στους αι[*695]τητές της ειδοποίησης της εγγραφής και της καταχώρισης της παρούσας αίτησης είναι τόσο μεγάλος, που δεν επιτρέπει στο Δικαστήριο να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ τους.
Σε περίπτωση που Νόμος προβλέπει ειδική θεραπεία και/ή ειδικό ένδικο μέσο για ακύρωση της Απόφασης, ο αιτητής πρέπει να ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις για την έκδοση προνομιακού εντάλματος - (βλ. Turner v. Kingsbury Collieries Ld. (1921) 3 Κ.Β. 169· Γεώργιος Ανθίμου, (1991) 1 Α.Α.Δ. 41.
Η αίτηση για την έκδοση του εντάλματος certiorari θα απορριφθεί, χωρίς εξέταση της ουσίας.
Το ένταλμα prohibition απευθύνεται στο κατώτερο Δικαστήριο και το εμποδίζει από του να συνεχίσει τη διαδικασία με υπέρβαση δικαιοδοσίας, ή με παράβαση των νόμων της χώρας - (βλ. Rex v. Electricity Commissioners (1924) 1 Κ.Β. 171, 204· Christofi and Others v. Iacovidou (1986) 1 C.L.R. 236).
Στην παρούσα περίπτωση η Απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αγγλίας, ημερομηνίας 14 Μαΐου, 1982, παραμένει εγγεγραμμένη σύμφωνα με το Νόμο.
Το ένταλμα επισχέσεως είναι τρόπος εκτέλεσης απόφασης, σύμφωνα με το Άρθρο 14(l)(d) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6, (Νόμοι Αρ. 11/65, 161/89, 228/ 89). Λεπτομερείς πρόνοιες γι' αυτό τον τρόπο εκτέλεσης προβλέπονται στο Μέρος VII του Νόμου αυτού.
Το Άρθρο 4(2) του Νόμου προβλέπει:-
"(2) Subject to the provisions of this Law with respect to the setting aside of registration -
(a) a registered judgment shall, for the purposes of execution, be of the same force and effect; and [*696]
(b) proceedings may be taken on a registered judgment; and
(c) the sum for which a judgment is registered shall carry interest; and
(d) the registering Court shall have the same control over the execution of a registered judgment, as if the judgment had been a judgment originally given in the registering Court and entered on the date of registration:
Provided that execution shall not issue on the judgment so long as, under this Part of this Law and the Rules of Court made thereunder, it is competent for any party to make an application to have the registration of the judgment set aside, or, where such an application is made, until after the application has been finally determined,"
To Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, στο οποίο έγινε η εγγραφή της Αγγλικής Απόφασης, έχει δικαιοδοσία για την εκτέλεση της και ενεργεί, στη διαδικασία του εντάλματος επισχέσεως, σύμφωνα με τον περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμο.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η αίτηση αποτυγχάνει.
Η συμπεριφορά των διαδίκων στην παρούσα υπόθεση δεν δικαιολογεί την έκδοση διαταγής για έξοδα.
Η αίτηση απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο