Κωνσταντίνου ν. Σταύρου (Αρ. 1) (1995) 1 ΑΑΔ 157

(1995) 1 ΑΑΔ 157

[*157] 27 Φεβρουαρίου, 1995

[ΚΟΥΡΡΗΣ, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στές]

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,

Εφεσείων-Αιτητής,

ν.

ΔΕΣΠΩΣ ΑΒΡΑΑΜ ΣΤΑΥΡΟΥ (ΑΡ. 1),

Εφεσίβλητης-Καθ' ης η Αίτηση.

(Πολιτική Έφεση Αρ. 8034).

Έφεση — Τροποποίηση λόγων έφεσης — Εισαγωγή νέου λόγου έφεσης για επίδικο θέμα που συζητήθηκε ενώπιον τον πρωτόδικου Δικαστηρίου— Άδεια εισαγωγής νέου λόγου έφεσης — Καθυστέρηση υποβολής αίτησης.

Ο εφεσείων-αιτητής ζήτησε άδεια από το Δικαστήριο να τροποποιήσει την ειδοποίηση έφεσης, εισάγοντας τέσσερις λόγους που αφορούσαν ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου σχετικά με κληρονομική δισκοπάθεια.

Ο δικηγόρος της εφεσείουσας-καθ' ης η αίτηση έφερε ένσταση, ισχυριζόμενος ότι επρόκειτο περί προσπάθειας εισαγωγής νέων λόγων έφεσης και όχι διασαφήνισης υφιστάμενου. Επίσης ότι η αίτηση υπεβάλλετο σε καθυστερημένο στάδιο της διαδικασίας.

Αποφασίστηκε, ότι:

(1) Με την αιτούμενη τροποποίηση δεν εισήγοντο νέοι λόγοι έφεσης αλλά εγίνετο διασαφήνιση υφιστάμενων.

(2) Η αιτούμενη τροποποίηση θα έπρεπε να γίνει δεκτή έστω και σε καθυστερημένο στάδιο καθότι δεν θα προκαλούσε κώλυμα στην εφεσίβλητη.

(3) Έστω και αν επρόκειτο για εισαγωγή νέων λόγων έφεσης με την αιτούμενη τροποποίηση, η αίτηση θα έπρεπε να γίνει δεκτή για να αποδοθεί δικαιοσύνη καθ' όσον η δισκοπάθεια είχε συζητηθεί ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου. [*158]

Η αίτηση έγινε δεκτή με έξοδα εις βάρος τον εφεσείοντα-αιτητή.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Electrofabric Co. Ltd v. Nicolaidou (1978) 1 C.L.R. 421.

Αίτηση.

Αίτηση σε Πολιτική Έφεση με την οποία ο εφεσείων ζητά άδεια του Δικαστηρίου για τροποποίηση της ειδοποίησης έφεσης του.

Μ. Κυπριανού με Μ. Κυρμίζη (κα), για Εφεσείοντα-αιτητή.

Κ. Δημητριάδης, για την Εφεσίβλητη-καθ' ης η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Α. Κούρρης.

ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ.: Με την επίδικη αίτηση ο εφεσείοντας ζητά άδεια του Δικαστηρίου να τροποποιήσει την ειδοποίηση εφέσεως του, ως ακολούθως:

"Διά της διαγραφής της πρότασης "είναι το ίδιο το Δικαστήριο που προέτρεψε τον δικηγόρο του εφεσείοντος να μην φέρει τοιαύτη μαρτυρία με την δικαιολογία ότι ήδη έχει δοθεί τοιαύτη μαρτυρία και συνεπώς δεν εχρειάζετο" και την αντικατάστασή της με τα ακόλουθα:

"(α) Ο ισχυρισμός περί κληρονομικής δισκοπάθειας δεν αναφέρετο στην Έκθεση Υπεράσπισης της Εναγομένης -Εφεσίβλητης.

(β) Ο ισχυρισμός περί κληρονομικής δισκοπάθειας δεν τέθηκε στους μάρτυρες του Ενάγοντα-Εφεσείοντα κατά την αντεξέτασή τους.

(γ) Δεν υπήρξε από μέρους της Εναγομένης-Εφεσίβλητης θετική μαρτυρία που να αποδεικνύει κληρονομική δισκοπάθεια.

[*159]

(δ) Το βάρος της απόδειξης αναφορικά με την ύπαρξη κληρονομικής δισκοπάθειας βαραίνει αποκλειστικά την Εναγομένη-Εφεσίβλητη.".

Η αίτηση βασίζεται στη Δ.35, θ.4 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, όπου προβλέπεται πως η ειδοποίηση εφέσεως μπορεί να τροποποιηθεί οποτεδήποτε, όπως το Εφετείο κρίνει αναγκαίο.

Η εφεσίβλητη έφερε ένσταση στην αίτηση και στην ενώπιον μας συζήτηση έγινε αναφορά στη νομολογία που πραγματεύεται το θέμα.

Ο συνήγορος του εφεσείοντα εισηγήθηκε ότι οι λόγοι εφέσεως δεν εισάγουν νέο θέμα αλλά διευκρινίζουν τους λόγους εφέσεως που αναφέρονται ως λόγοι (Γ) και (Δ) στο εφετήριο.

Ο συνήγορος της εφεσίβλητης υποστήριξε ότι με την υπό κρίση αίτηση ο εφεσείοντας στην πραγματικότητα ζητά να εισάξει τέσσερις νέους λόγους έφεσης με έντεχνο τρόπο, ισχυριζόμενος ότι δήθεν τροποποιεί το λόγο (Δ) για διασαφήνισή του. Επίσης υπέβαλε ότι η αιτούμενη τροποποίηση γίνεται σε αρκετά καθυστερημένο στάδιο.

Έχουμε τη γνώμη ότι με την αιτούμενη τροποποίηση ο εφεσείοντας ζητά να διασαφηνίσει τους λόγους (Γ) και (Δ) του εφετηρίου του και καταλήξαμε να επιτρέψουμε την αιτούμενη τροποποίηση, παρόλο που αυτή γίνεται σε καθυστερημένο στάδιο, καθότι δεν θα προκαλέσει κώλυμα στην εφεσίβλητη.

Υπό τις περιστάσεις της παρούσας αίτησης, θα επιτρέπαμε την τροποποίηση ακόμα και στην περίπτωση που η τροποποίηση ζητούσε να εισάξει νέους λόγους έφεσης, για να αποδοθεί δικαιοσύνη στην παρούσα υπόθεση, καθότι η δισκοπάθεια είχε συζητηθεί ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου (Βλέπε Electrofabric Co. Ltd. v. Rena Ph. Nicolaidou (1978) 1 C.L.R. 421).

Υπό τις περιστάσεις, η αίτηση επιτρέπεται αλλά με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντα-αιτητή.

Η αίτηση έγινε δεκτή, με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντα - αιτητή.

 


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο