Πηχίδης Πέτρος (1996) 1 ΑΑΔ 895

(1996) 1 ΑΑΔ 895

[*895]16 Aυγούστου, 1996

[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155(4) ΚΑΙ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ)

ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ 23/90 ΑΡΘΡΟ 17(1) (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΤΩΝ

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ),

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΠΗΧΙΔΗ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡIΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΝΤΑΛΜΑ ΤΗΣ

ΦΥΣΗΣ CERTIORARI,

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ, (Γ. ΣΕΡΓΙΔΗΣ, ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΣ

ΔΙΚΑΣΤΗΣ) ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΤΗΝ 7.8.96 ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ 54/96

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ.

(Αίτηση Αρ. 152/96)

 

Προνομιακά εντάλματα — Certiorari — Νομικά εσφαλμένη απόφαση — Εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή Νόμου, δεν υπόκειται σε έλεγχο με προνομιακό ένταλμα τύπου certiorari εκτός αν το σφάλμα μπορεί να διακριβωθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο αμέσως και χωρίς έρευνα των ενώπιόν του στοιχείων.

Ο αιτητής, ζήτησε από το Ανώτατο Δικαστήριο άδεια να καταχωρίσει αίτηση με σκοπό την έκδοση προνομιακού εντάλματος με το οποίο να ακυρώνεται η απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας να παραχωρήσει τη συζυγική οικία στη σύζυγο δυνάμει του Άρθρου 17(1) του περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμου του 1990 (Ν. 23/90).

Σύμφωνα με τον αιτητή το Οικογενειακό Δικαστήριο ερμήνευσε λανθασμένα τον όρο “συμβίωση” στο πιο πάνω άρθρο και συνεπώς [*896]περιέπεσε σε πλάνη.

Αποφασίστηκε ότι:

(1)          Νομικά εσφαλμένη απόφαση δεν υπόκειται σε έλεγχο με προνομιακό ένταλμα Certiorari εκτός στις περιπτώσεις φανερά εσφαλμένης ερμηνείας ή εφαρμογής νόμου σε δεδομένη περίπτωση, που μπορεί να διακριβωθεί αμέσως από το Ανώτατο Δικαστήριο και όχι κατόπιν διεξοδικής έρευνας των ενώπιον των στοιχείων ή μαρτυρίας.

(2)          Το θέμα της ερμηνείας του όρου “συμβίωση” στο Άρθρο 17(1) του Ν. 23/90 δεν συνιστά περίπτωση ύπαρξης νομικής πλάνης προφανούς από τα πρακτικά, αλλά περί ερμηνείας του σχετικού όρου η οποία προσβάλλεται ως λανθασμένη και συνεπώς το Aνώτατο Δικαστήριο δεν μπορεί να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ έκδοσης εντάλματος τύπου Certiorari.

Η αίτηση απορρίφθηκε.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

In Re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250,

Aνθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41.

Αίτηση.

Αίτηση με την οποία ο αιτητής ζητά να του παραχωρηθεί άδεια να καταχωρίσει αίτηση για την έκδοση εντάλματος Certiorari για ακύρωση απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Σεργίδης, Δ.) ημερομηνίας 7.8.96 με την οποία παραχωρήθηκε η αποκλειστική χρήση της συζυγικής οικίας στην αιτήτρια (Aίτηση Αρ. 54/96).

Ν. Ανδρέου, για τον Αιτητή.

APTEMHΣ, Δ.: Aνάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την αίτησή του αυτή ο Αιτητής ζητά άδεια για έκδοση εντάλματος Certiorari για ακύρωση του διατάγματος του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερομ. 7.8.96, με την οποία το δικαστήριο βασιζόμενο στο Άρθρο 17(1) του Ν. 23/90 έδωσε αποκλειστική χρήση της συζυγικής οικίας στην αιτήτρια της Αίτησης 54/96 του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας.

[*897]Οι προϋποθέσεις που απαιτούνται από το άρθρο αυτό για την έκδοση διατάγματος είναι:

(α)  Γνωστοποίηση προς τον αρμόδιο Επίσκοπο για συνδιαλλαγή, ή

(β)  Καταχώρηση αιτήσεως διαζυγίου, ή

(γ)  Διακοπή της συμβίωσης.

Το πρωτόδικο δικαστήριο βρήκε ότι οι δυο πρώτες προϋποθέσεις δεν υφίσταντο αλλά υφίστατο η τρίτη προϋπόθεση, δηλαδή η διακοπή της συμβίωσης, και εξέδωσε το διάταγμα υπέρ της αιτήτριας στην Αίτηση του Οικογενειακού Δικαστηρίου.

Η βάση της αίτησης για άδεια έκδοσης εντάλματος Certiorari είναι η ύπαρξη εμφανούς νομικού σφάλματος, ότι δηλαδή το πρωτόδικο δικαστήριο ερμήνευσε λανθασμένα τη λέξη “συμβίωση” του Άρθρου 17(1) του Ν. 23/90 και κατ’ ακολουθία ενήργησε χωρίς δικαιοδοσία.

Οι αρχές που διέπουν την άσκηση της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων υπήρξαν το αντικείμενο πολλών αποφάσεων (Δέστε μεταξύ άλλων Re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250 και Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41).  Η αρχή που προκύπτει από τις αποφάσεις αυτές είναι ότι όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο το δικαστήριο εκδίδει προνομιακά εντάλματα μόνον όπου υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις, όπως για παράδειγμα έκδηλη παρανομία.

Επίσης, χαρακτηριστικές περιπτώσεις κατά τις οποίες θα μπορούσε να εκδοθεί το αιτούμενο ένταλμα είναι η έλλειψη δικαιοδοσίας ή αρμοδιότητας ενός δικαστηρίου, η παραβίαση καθιερωμένων αρχών φυσικής δικαιοσύνης και περιπτώσεις όπου υπάρχει νομική πλάνη η οποία είναι προφανής από τα πρακτικά (error of law apparrent on the face of the record).

Ο τελευταίος αυτός λόγος σίγουρα δεν περιλαμβάνει οποιαδήποτε νομικά εσφαλμένη απόφαση αλλά αναφέρεται μόνο σε περιπτώσεις φανερά εσφαλμένης ερμηνείας νόμου ή εσφαλμένης εφαρμογής του σε δεδομένη περίπτωση. Δεν είναι δηλαδή αρκετή η ύπαρξη κάποιας σοβαρής πλάνης ή πλάνης σε σχέση με μια καλά καθιερωμένη αρχή.  Η πλάνη πρέπει να είναι τέτοια που να μπορεί αμέσως να διακριβωθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο και όχι κατό[*898]πιν διεξοδικής έρευνας των ενώπιόν του στοιχείων ή μαρτυρίας. Ένα παράδειγμα είναι περίπτωση όπου είχε εκδοθεί διάταγμα υιοθεσίας ανηλίκου, ενώ κατά παράβαση του σχετικού νόμου,  ο αιτητής δεν ήταν κατά 18 χρόνια μεγαλύτερος από τον υιοθετούμενο.

Ερχόμενος τώρα στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης επισημαίνω τα ακόλουθα:

Το πρωτόδικο δικαστήριο ερμήνευσε την έννοια του όρου “συμβίωση” με αναφορά σε συγγράμματα και κατέληξε ότι, με βάση τη μαρτυρία και τα ευρήματά του, υπήρξε στην παρούσα περίπτωση διακοπή συμβίωσης.  Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή προσέβαλε με την αγόρευσή του την ερμηνεία αυτή που έδωσε το πρωτόδικο δικαστήριο ως λανθασμένη.

Έχοντας εξετάσει με προσοχή το όλο θέμα έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η παρούσα δεν είναι περίπτωση ύπαρξης νομικής πλάνης που είναι προφανής από τα πρακτικά με την έννοια στην οποία αναφέρθηκα πιο πάνω.  Πρόκειται απλώς περί ερμηνείας του σχετικού όρου η οποία προσβάλλεται ως λανθασμένη.

Ως εκ τούτου βρίσκω ότι η υπόθεση αυτή δεν εμπίπτει στις περιπτώσεις εκείνες όπου το Δικαστήριο μπορεί να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια και να εκδώσει ένταλμα τύπου Certiorari.  Επιπρόσθετα, πρέπει να παρατηρήσω ότι η ύπαρξη άλλου ένδικου μέσου, δηλαδή του δικαιώματος έφεσης, και η μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, όπως για παράδειγμα έκδηλης παρανομίας, συνηγορούν υπέρ του πιο πάνω συμπεράσματός μου.

Κάτω από το φως των πιο πάνω η αίτηση για έκδοση άδειας έκδοσης εντάλματος Certiorari απορρίπτεται.

H αίτηση απορρίπτεται.

 

 


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο