(1996) 1 ΑΑΔ 1107
[*1107] 29 Οκτωβρίου, 1996
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στές]
ΑΡΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ,
Εφεσείων-Εναγόμενος.
ν.
PHILIPPIDES SPRING CO. LTD,
Εφεσφλήτων-Εναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 8921)
Συμβάσεις— Αντιπροσωπεία — Παράλειψη από συμβαλλόμενο να αποκαλύψει ότι ενεργεί σαν αντιπρόσωπος όταν από τη φύση της εντολής δεν προκύπτει κάτι τέτοιο, δημιουργεί συμβατική σχέση και προσωπική ευθύνη στον συμβαλλόμενο.
Συμβάσεις— Αντιπροσωπεία— Παράλειψη από συμβαλλόμενο να αποκαλύψει ότι ενεργεί σαν αντιπρόσωπος όταν από τη φύση της εντολής δεν προκύπτει κάτι τέτοιο, η εκ των υστέρων αποκάλυψη ή απόδειξη της δεν απαλλάττει τον συμβαλλόμενο της προσωπικής ευθύνης, ο αντισυμβαλλόμενος έχει δικαίωμα επιλογής να στραφεί εναντίον του ή εναντίον του αντιπροσωπευόμενου.
Κατόπιν εντολής του Εφεσείοντα - εναγόμενου, οι εφεσίβλητοι -ενάγοντες, που διατηρούσαν γραφείο κηδειών, πρόσφεραν υπηρεσίες μεταφοράς αλλοδαπής νεκρής στο εξωτερικό. Ο εφεσείων - εναγόμενος, αρνήθηκε να πληρώσει, ισχυριζόμενος ότι ενεργο, σε ως αντιπρόσωπος τρίτου, από τον οποίο όμως οι εφεσίβλητοι -ενάγοντες δεν μπόρεσαν να εισπράξουν.
Οι εφεσίβλητοι - ενάγοντες καταχώρισαν αγωγή στην οποία το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι η μαρτυρία στοιχειοθετούσε προσωπική ευθύνη του εφεσείοντα - εναγομένου και εξέδωσε απόφαση εναντίον του.
Ο εφεσείων - εναγόμενος εφεσίβαλε την απόφαση. Εισηγήθηκε ότι το Δικαστήριο εσφαλμένα κατέληξε ότι υπήρξε συμβατική ευθύνη μεταξύ του και των εφεσιβλήτων - εναγόντων από την οποία απέρρεε [*1108] προσωπική του ευθύνη.
Αποφασίστηκε ότι:
(1) Ο εφεσείων - εναγόμενος, δεν απεκάλυψε ότι ενεργούσε ως αντιπρόσωπος τρίτου, ούτε από τη φύση της εντολής μπορούσε να συναχθεί ότι ενεργούσε ως αντιπρόσωπος και συνεπώς η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι υπήρξε συμβατική σχέση με τους εφεσίβλητους - ενάγοντες η οποία τον καθιστούσε προσωπικά υπεύθυνο, ήταν ορθή.
(2) Η εκ των υστέρων αποκάλυψη του εφεσείοντα - εναγομένου ότι θεωρούσε πως αντιπροσώπευε τρίτο, δεν μπορούσε να μεταβάλει έναντι των εφεσιβλήτων - εναγόντων την ήδη δημιουργηθείσα κατάσταση, όπως δεν θα τη μετέβαλλε ακόμα και αν αποδεικνυόταν αντιπροσώπευση, διότι και σ' αυτή την περίπτωση οι εφεσίβλητοι - ενάγοντες θα είχαν δικαίωμα επιλογής να στραφούν εναντίον του ενός ή του άλλου.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Saxon v. Blake [1861] 54 ER 597,
Collins v. Associated Greyhound Racecourses Ltd [1930] 1 Ch. 1 (CA),
Earnest Scragg and Sons Ltd v. Perseverance Banking and Trust Co Ltd [1973] 2 Lloyd's Rep. 101.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Παρπαρίνος, Ε.Δ.) που δόθηκε στις 22.3.93 (Αρ. Αγ. 4678/90) με την οποία προσβάλλεται το εύρημα του Δικαστηρίου ότι έφερε ο ίδιος προσωπική συμβατική ευθύνη έναντι των εναγόντων και όχι τρίτος τον οποίο ισχυρίστηκε ότι αντιπροσώπευε.
Λ. Παπαφιλίππου, για τον Εφεσείοντα - Εναγόμενο.
Λ. Ιωαννίδης για Ρ. Σχίζα, για τους Εφεσίβλητους - Ενάγοντες.
Cur. adv. vult. [*1109]
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάου, Δ.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Οι εφεσίβλητοι οι οποίοι διατηρούσαν γραφείο κηδειών πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους και υπέστησαν δαπάνη στην εκτέλεση εντολής η οποία τους δόθηκε για την ετοιμασία και μεταφορά στο εξωτερικό αλλοδαπής νεκρής. Την εντολή τους την έδωσε ο εφεσείων. Όταν μετά του ζητήθηκε πληρωμή αυτός προέβαλε ότι ενεργούσε ως αντιπρόσωπος τρίτου και ότι οι εφεσίβλητοι θα έπρεπε να ανατρέξουν στον τρίτο, το όνομα του οποίου τους έδωσε, για να εξασφαλίσουν την πληρωμή τους. Παρά τα σχετικά προς τούτο διαβήματά τους, οι εφεσίβλητοι δεν κατόρθωσαν να λάβουν οτιδήποτε. Κίνησαν λοιπόν αγωγή εναντίον του εναγομένου ως του προσώπου που τους είχε δώσει την εντολή και ως του μόνου προσώπου μετά του οποίου θεωρούσαν πως είχαν συμβληθεί.
Στη δίκη, μαρτυρία προσήγαγαν μόνο οι εφεσίβλητοι, ενώ ο εφεσείων περιορίστηκε στην εισήγηση ότι η προσαχθείσα μαρτυρία όχι μόνο δεν υποστήριζε την εκδοχή των εφεσιβλήτων αλλά κατέδειχνε πως ενεργούσε ως αντιπρόσωπος τρίτου με αποτέλεσμα να μην ευθύνεται ο ίδιος προσωπικά. Το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι η μαρτυρία στοιχειοθετούσε δική του προσωπική ευθύνη και εξέδωσε απόφαση εναντίον του.
Με την παρούσα έφεση προσβάλλεται η πρωτόδικη απόφαση ως εσφαλμένη σε ό,τι αφορά τα ευρήματα στη βάση των οποίων το δικαστήριο κατέληξε ότι υπήρξε συμβατική σχέση μεταξύ εφεσιβλήτων και εφεσείοντος από την οποία απέρρεε δική του προσωπική ευθύνη. Αφού ακούσαμε τον συνήγορο του εφεσείοντος, θεωρήσαμε πως δεν παρίστατο ανάγκη να ακούσουμε και τον συνήγορο της άλλης πλευράς. Ήταν χωρίς καμιά δυσκολία που καταλήξαμε.
Η μαρτυρία εναργέστατα καταδείχνει ότι ο εφεσείων, κατά τον χρόνο που έδωσε την εντολή στους εφεσίβλητους, δεν ανέφερε οτιδήποτε από το οποίο να συνάγεται ότι ενεργούσε ως αντιπρόσωπος άλλου έτσι ώστε οι εφεσίβλητοι να γνωρίζουν ότι συναλλάττονταν με άλλο και ότι θα έπρεπε να προσβλέπουν στον άλλο ως τον αντιπροσωπευόμενο για την πληρωμή τους. Ούτε και συνάγεται από τη φύση της εντολής ότι ο εφεσείων ενεργούσε ως αντιπρόσωπος. Το ότι εν τέλει το οφέλημα που θα προέκυπτε από όσα πρόσφεραν οι εφεσίβλητοι θα διοχετευόταν σε τρίτο πρόσωπο, δε σημαίνει και ότι δεν υπήρξε αντιπαροχή από τους εφεσίβλητους [*1110] προς τον Εφεσείοντα, που έδωσε την εντολή. Η εκ των υστέρων αποκάλυψη του Εφεσείοντα ότι θεωρούσε πως αντιπροσώπευε τρίτο, δεν μπορούσε να μεταβάλει έναντι των εφεσιβλήτων την ήδη δημιουργηθείσα κατάσταση. Όπως δεν θα την μετέβαλλε ακόμα και αν αποδεικνυόταν αντιπροσώπευση. Και τούτο διότι οι εφεσίβλητοι θα είχαν δικαίωμα επιλογής να στραφούν εναντίον του ενός ή του άλλου: βλ. Saxon v. Blake [1861] 54 ER 597; Collins v. Associated Greyhound Racecourses Ltd [1930] 1 Ch. 1 (CA); Ernest Scragg & Sons Ltd v. Perseverance Banking and Trust Co Ltd [1973] 2 Lloyd's Rep 101.
Θεωρούμε πως τα ευρήματα του πρωτόδικου δικαστηρίου ήταν, ενόψει της προσαχθείσας μαρτυρίας, πλήρως δικαιολογημένα. Μάλιστα, η κατάληξη στην οποία ήχθη ήταν η μόνη δυνατή.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο