Cylaw

Mαϊρόζα Eστέϊτς Λτδ (Mairoza Estates Ltd) ν. Eταιρείας Δικαιωμάτων Eκτελέσεως Mουσικών Συνθέσεων Λτδ (The Performing Right Society Ltd) (1997) 1 ΑΑΔ 1

(1997) 1 ΑΑΔ 1

[*1]8 Ιανουαρίου, 1997

[ΠΙΚΗΣ, Π., ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]

ΜΑΪΡΟΖΑ ΕΣΤΕΪΤΣ ΛΤΔ (MAIROZA ESTATES LTD),

Εφεσείοντες-Εναγόμενοι,

ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΕΚΤΕΛΕΣΕΩΣ ΜΟΥΣΙΚΩΝ

ΣΥΝΘΕΣΕΩΝ ΛΤΔ (THE PERFORMING RIGHT SOCIETY LTD),

Εφεσιβλήτων-Εναγόντων.

(Πολιτική Έφεση Αρ. 9054).

Έφεση — Προθεσμία για καταχώρηση έφεσης — Είναι 42 ημέρες από την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης — Δ.35, θ.2 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών — Ειδοποίηση έφεσης με την οποία επροσβάλλετο η επιδίκαση εξόδων υπέρ των εναγόντων — Κρίθηκε εκπρόθεσμη και οδήγησε σε απόρριψη της έφεσης.

Έφεση — Έξοδα — Καθορισμός του ύψους των εξόδων — Αναγκαία η απόκτηση άδειας από το Ανώτατο Δικαστήριο — Δ.35, θ.20 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών.

Στις 16.6.93, το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε απαγορευτικό διάταγμα αναφορικά με την προσβολή δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας των εναγόντων-εφεσιβλήτων, πλέον αποζημιώσεις και έξοδα τα οποία διέταξε να υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και να εγκριθούν από το Δικαστήριο. Τα υπολογισθέντα έξοδα, τα οποία εγκρίθηκαν από το Δικαστήριο στις 16.9.93 ανήλθαν σε ΛΚ2.698,00.

Το Ανώτατο Δικαστήριο παραχώρησε στην εφεσείουσα άδεια για καταχώρηση έφεσης αναφορικά με το ύψος των εξόδων όπως αυτά υπολογίσθηκαν από τον Πρωτοκολλητή και εγκρίθηκαν από το Δικαστήριο στις 16.9.93. Όμως με την ειδοποίηση έφεσης επροσβάλλετο η απόφαση της 16.6.93 και όχι η μεταγενέστερη έγκριση των εξόδων από το Δικαστήριο.

Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την έφεση αποφάνθηκε ότι:

[*2]Η έφεση είναι εκπρόθεσμη αφού καταχωρήθηκε στις 16.11.93, ενώ θα έπρεπε να είχε καταχωρηθεί εντός 42 ημερών από τις 16.6.93 όπως προβλέπει η Δ.35, θ.2 των Διαδικαστικών Κανονισμών.

Η έγκριση των εξόδων που έγινε στις 16.9.93 δεν προσβάλλεται με την έφεση. Η προσβολή της απόφασης της 16.6.93 δεν περιλαμβάνει την απόφαση για έγκριση των εξόδων και η άδεια που δόθηκε στον εφεσείοντα δεν καλύπτει την προσβολή της απόφασης της 16.6.93.

Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα σε βάρος των εφεσειόντων.

Έφεση.

Έφεση από τους εναγόμενους σε σχέση με το ύψος των εξόδων όπως αυτά υπολογίστηκαν από τον Πρωτοκολλητή και εγκρίθηκαν από το Δικαστήριο στις 16.6.93.

Δ. Αριστείδου, για τους Εφεσείοντες.

Ε. Βραχίμη (κα), για τους Εφεσίβλητους.

Cur. adv. vult.

ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Χρυσοστομής.

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ: Η εφεσίβλητη εταιρεία με την αγωγή της αρ. 4092/90, του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, εναντίον της εφεσείουσας εταιρείας, αξιούσε, μεταξύ άλλων, διάταγμα του Δικαστηρίου που να απαγορεύει την προσβολή δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας της εφεσίβλητης πλέον αποζημιώσεις.

Στις 16.6.93, μετά από ακροαματική διαδικασία, το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε το απαγορευτικό διάταγμα που αξιούσε η εφεσίβλητη και επιδίκασε προς όφελός της £2,592 αποζημιώσεις, πλέον τα έξοδα της αγωγής της, τα οποία διέταξε να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και να εγκριθούν από το Δικαστήριο. Ο Πρωτοκολλητής υπελόγισε τα έξοδα τα οποία ανήλθαν στο ποσό των £2.698,00 και το Δικαστήριο τα ενέκρινε στις 16.9.93. Περισσότερες λεπτομέρειες της αγωγής της εφεσίβλητης δεν ενδιαφέρουν, γιατί η υπό κρίση έφεση στρέφεται εναντίον του ύψους των εξόδων, του υπολογισμού τους από τον Πρωτοκολλητή, αντί της ψήφισής τους και του ισχυρισμού περί αριθμητικού λάθους κατά £101,76.

[*3]Για το λόγο ότι η έφεση αφορά μόνο τα έξοδα, το Ανώτατο Δικαστήριο σύμφωνα με μονομερή αίτηση της εφεσείουσας στις 3.11.93, επέτρεψε την καταχώρηση έφεσης, πλην όμως αναφορικά με το ύψος των εξόδων μόνο, όπως αυτά υπολογίστηκαν από τον Πρωτοκολλητή και εγκρίθηκαν από το Δικαστήριο στις 16.9.93. Δεν ζητήθηκε και δεν δόθηκε άδεια για καταχώρηση έφεσης για το θέμα του υπολογισμού τους και όχι της ψήφισής τους από τον Πρωτοκολλητή ή για το ισχυριζόμενο αριθμητικό λάθος.

Aκούσαμε τους δικηγόρους των διαδίκων επί όλων των λόγων της έφεσης, πλην όμως προτού εξετάσουμε την ουσία θα επιληφθούμε πρώτα του θέματος που ήγειρε η δικηγόρος της εφεσίβλητης, που αφορά την εγκυρότητα της έφεσης.

Eίναι η εισήγησή της πως η έφεση είναι εκπρόθεσμη, δεδομένου ότι προσβάλλει την απόφαση της 16.6.93 και ενώ σύμφωνα με τους Διαδικαστικούς Kανονισμούς Δ.35 θ.2 θα έπρεπε να είχε καταχωρηθεί εντός 42 ημερών από τις 16.6.93, εντούτοις καταχωρήθηκε πολύ αργότερα και συγκεκριμένα στις 16.11.93. Eπίσης ανάφερε πως ενώ η εφεσείουσα με τη μονομερή αίτησή της ζήτησε άδεια από το Δικαστήριο, την οποία και πήρε, για να καταχωρήσει έφεση για να προσβάλει το ύψος των εξόδων που υπολογίστηκαν από τον Πρωτοκολλητή και εγκρίθηκαν από το Δικαστήριο στις 16.9.93, εντούτοις με την Eιδοποίηση Έφεσης προσβάλλει την απόφαση της 16.6.93 και όχι την έγκριση που έγινε στις 16.9.93.

Αν η έφεση στρεφόταν κατά της απόφασης της 16.9.93, αυτή δεν θα ήταν εκπρόθεσμη. Όμως όπως έχουμε επισημάνει, η έφεση στρέφεται ρητά κατά της απόφασης της 16.6.93, αντίγραφο της οποίας επισυνάπτεται στην Ειδοποίηση Έφεσης. Επίσης οι λόγοι έφεσης όπως είναι διατυπωμένοι έχουν κατά κύριο λόγο ως αντικείμενο την απόφαση για την επιδίκαση εξόδων υπέρ των εφεσιβλήτων και όχι τον καθορισμό του ύψους των επιδικασθέντων εξόδων. Η άδεια για την άσκηση έφεσης βάσει της Δ.35 θ.2 και 20 περιορίζεται στον καθορισμό του ύψους των επιδικασθέντων εξόδων και όχι σε αυτή ταύτη την απόφαση για την απόδοση εξόδων στους εφεσιβλήτους.

Η εισήγηση επομένως της δικηγόρου της εφεσίβλητης ότι η έφεση είναι εκπρόθεσμη μας βρίσκει σύμφωνους. Με την Ειδοποίηση Έφεσης πράγματι ο εφεσείων προσβάλλει την απόφαση της 16.6.93 και όχι την έγκριση των εξόδων από το Δικαστήριο που έγινε στις 16.9.93, κατά παράβαση της άδειας που της δόθη[*4]κε σύμφωνα με την μονομερή αίτησή της.

Η Ειδοποίηση Έφεσης αποτελεί το πλαίσιο της Έφεσης το οποίο καθορίζει την απόφαση ή το διάταγμα που προσβάλλεται, καθώς και τους λόγους πάνω στους οποίους βασίζεται η έφεση. Το πλαίσιο αυτό είναι περιοριστικό και δεν επιτρέπεται παρέκκλιση από αυτό.

Καταλήγοντας σ’ αυτό το αποτέλεσμα, δεν κρίνουμε σκόπιμο να εξετάσουμε τους λόγους της έφεσης.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος των εφεσειόντων.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο