Xαραλαμπίδης Aνδρέας ν. Aλίκης Παναγιώτου Mελωδία (Xαραλαμπίδου) (1997) 1 ΑΑΔ 724

(1997) 1 ΑΑΔ 724

[*724]26 Ioυνίου, 1997

[ΠΙΚΗΣ, Π., ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ,

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ,

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΑΛΛΗΣ,

ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]

ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ,

Ενάγων-Αιτητής,

v.

ΑΛΙΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΜΕΛΩΔΙΑ (ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ),

Εναγομένης-Καθ’ ης η αίτηση.

(Αίτηση Αρ. 13/97).

 

Δικαιοδοσία Δικαστηρίων — Αίτηση για έκδοση διατάγματος για τη συνέχιση της δίκης από το μέλος του Πλήρους Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, το οποίο μαζί με τον Πρόεδρο - που διορίστηκε στη θέση Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου - μετείχε στην ακρόαση της υπόθεσης — Κρίθηκε ότι δεν παρέχεται εξουσία για τη χορήγηση της αιτούμενης θεραπείας μέσω εναρκτήριας πρωτογενούς αίτησης ή οποιουδήποτε άλλου διαβήματος έξω από τα όρια της δικαιοδοσίας και των εξουσιών του Δικαστηρίου.

Ανώτατο Δικαστήριο — Δικαιοδοσία — Εγγενείς και σύμφυτες εξουσίες του Δικαστηρίου.

Η δίκη, η οποία βρισκόταν σε σχετικά προχωρημένο στάδιο, διακόπηκε με τον διορισμό του Προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου στη θέση Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Με την αίτησή του ο ενάγων ζήτησε σειρά θεραπειών που έχουν ως άξονα τη διάσωση της διαδικασίας και τον αποκλεισμό του ενδεχόμενου επανεκδίκασης της υπόθεσης.

Κατά την ακρόαση της έφεσης το αίτημα περιορίστηκε στην έκδοση διαταγής για συνέχιση της ακρόασης της υπόθεσης από το άλλο μέλος του Πλήρους Επαρχιακού Δικαστηρίου που μετείχε στην ακρόαση της υπόθεσης.  Η καθ’ ης η αίτηση συναίνεσε στο αίτημα.

[*725]Αποφασίστηκε ότι:

Η Δ.48, στην οποία θεμελιώνεται διαδικαστικά η αίτηση, διέπει την υποβολή ενδιάμεσων αιτήσεων. Η παρούσα, συνιστά εναρκτήρια πρωτογενή αίτηση, σκοπούσα στον προσδιορισμό του θέματος το οποίο τίθεται προς εκδίκαση και την παροχή των θεραπειών που ζητούνται.

Καμιά από τις συνταγματικές ή νομοθετικές διατάξεις στις οποίες βασίζεται η αίτηση δεν παρέχει εξουσία στο Ανώτατο Δικαστήριο για την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος.

Οι εγγενείς εξουσίες του Δικαστηρίου, τις οποίες επικαλέσθηκε ο αιτητής, δεν διευρύνουν τη δικαιοδοσία ή τις εξουσίες του Δικαστηρίου, ούτε έχουν ως λόγο την επέκτασή τους.

Δεν παρέχεται εξουσία για την έκδοση του διατάγματος.

H αίτηση απορρίφθηκε. Kαμία διαταγή για έξοδα.

Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:

Γενικός Εισαγγελέας v. Ανδριανού και Άλλων (1995) 1 Α.Α.Δ. 486,

Γερασάκη v. Waft Shipping (1989) 1(E) A.A.Δ. 393,

Γενικός Εισαγγελέας v. Aρτεμίου και Άλλου (1991) 2 Α.Α.Δ. 150,

Ορφανίδης κ.α. v. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 44,

Διευθυντής των Φυλακών v. Τζεννάρο Περέλλα (1995) 1 A.A.Δ. 217.

Aίτηση.

Aίτηση με την οποία ο ενάγων επιδιώκει τη διάσωση της διαδικασίας στην Πολιτική Aγωγή 845/88 του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Kρονίδης, Π.E.Δ., Iντιάνος, E.Δ.), έτσι ώστε να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο επανεκδίκασης της υπόθεσης.

Κ. Ταλαρίδης, για τον Αιτητή-Ενάγοντα.

Γ. Τεουλίδης, για την Καθ’ ης η αίτηση-Εναγομένη.

Cur. adv. vult.

ΔIKAΣTHPIO: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα [*726]δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π.

ΠΙΚΗΣ, Π.: Ο αιτητής είναι ο ενάγων και η καθ’ ης η αίτηση η εναγομένη στην Πολιτική αγωγή 845/88, του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας. Η υπόθεση ακούστηκε από το πλήρες Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας απαρτιζόμενο από τον κ. Κρονίδη, Πρόεδρο Επαρχιακού Δικαστηρίου και τον κ. Ιντιάνο, Επαρχιακό Δικαστή. Ακούστηκαν δώδεκα μάρτυρες για τον ενάγοντα και οκτώ για την εναγομένη, πριν τη διακοπή της δίκης, λόγω του διορισμού του κ. Κρονίδη στη θέση Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου και του συνακόλουθου τερματισμού της υπηρεσίας του ως Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου.

Με την αίτησή του ο ενάγων εξατείται σειρά θεραπειών που έχουν ως άξονα την διάσωση της διαδικασίας και τον αποκλεισμό του ενδεχόμενου επανεκδίκασης της υπόθεσης. Τα δύο πρώτα αιτήματα (α) και (β) που έχουν ως λόγο την έκδοση διαταγής για τη συνέχιση της ακρόασης της υπόθεσης από το πλήρες Επαρχιακό Δικαστήριο με την ίδια σύνθεση και διαζευκτικά, για τη συνέχιση της ακρόασης, από το πλήρες Επαρχιακό Δικαστήριο με διαφοροποιημένη σύνθεση, ΧατζηΧαμπής, Πρόεδρος Επαρχιακού Δικαστηρίου και Ιντιάνος, Επαρχιακός Δικαστής, εγκαταλείφθηκαν. Αναγνωρίστηκε ότι αφότου διορίστηκε Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου ο κ. Κρονίδης, έπαυσε να περιβάλλεται με τη δικαιοδοσία και τις εξουσίες Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου. (Κατώτερου Δικαστηρίου, κατά το Σύνταγμα.) Οι δικαιοδοσίες και εξουσίες Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου και Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου είναι αμοιβαία αποκλειστέες.

Επίσης έγινε κατανοητό ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα συνέχισης της ακρόασης της υπόθεσης από Δικαστήριο με διαφορετική σύνθεση γεγονός, που θα αποστερούσε το εκδικάζον Δικαστήριο των βασικών εχέγγυων για την κρίση της αξιοπιστίας των μαρτύρων. Έτσι, το αίτημα περιορίστηκε κατά την ακρόαση της έφεσης στην έκδοση διαταγής για τη συνέχιση της ακρόασης της υπόθεσης από το άλλο μέλος του  Πλήρους Επαρχιακού Δικαστηρίου  που μετείχε στην ακρόαση της υπόθεσης.

Κατά το χρόνο διακοπής της δίκης, ο κ. Ιντιάνος τότε Επαρχιακός Δικαστής, εστερείτο καθ’ ύλη δικαιοδοσίας να επιληφθεί του επιδίκου θέματος της αγωγής. Δικαιοδοσία για την εκδίκαση υπόθεσης του ύψους της απαίτησης του ενάγοντα, απέκτησε μετά την τροποποίηση του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν. 14/60) που επετεύχθη με τον τροποποιητικό Νόμο Ν. 102(1)/96 της 29ης [*727]Νοεμβρίου 1996, και την προαγωγή του στις 14 Απριλίου 1997, σε Ανώτερο Επαρχιακό Δικαστή. Οι συγκυρίες αυτές, υπέβαλε ο κ. Ταλαρίδης, καθιστούν εφικτή την έκδοση διαταγής για τη συνέχιση της ακρόασης της υπόθεσης από τον κ. Ιντιάνο.

Η αίτηση βασίζεται,  (α) στα Άρθρα 30 και 35 του Συντάγματος και το Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, (κυρώθηκε με το Ν. 39/62), που κατοχυρώνουν παράλληλα, ως θεμελιώδες δικαίωμα του ανθρώπου, τη διαπίστωση των αστικών του δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, μέσω δημόσιας ακροαματικής διαδικασίας  «εντός ευλόγου χρόνου». (β) Το Άρθρο, 154(2), (προφανώς πρόκειται περί δακτυλογραφικού λάθους, νοείται το Άρθρο 155(2)), και το Άρθρο 163 του Συντάγματος, που αναφέρονται αντίστοιχα στη δικαιοδοσία και τη ρυθμιστική εξουσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για την έκδοση Διαδικαστικών Κανονισμών. (γ)  Τις πρόνοιες των άρθρων 31 και 63 του περί Δικαστηρίων Νόμου. (δ) Τις πρόνοιες της Δ.48, θ. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 11, και 12 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας· και (ε) τις «εγγενείς εξουσίες του Δικαστηρίου».

Η Δ.48 στην οποία θεμελιώνεται διαδικαστικά η αίτηση διέπει την υποβολή ενδιάμεσων αιτήσεων. Η παρούσα συνιστά εναρκτήρια πρωτογενή αίτηση, σκοπούσα στον προσδιορισμό του θέματος το οποίο τίθεται προς εκδίκαση και την παροχή των θεραπειών που ζητούνται. Η καθ’ ης η αίτηση συναινεί στο αίτημα.

Διατηρούμε τις επιφυλάξεις μας για το παραδεχτό της αίτησης ενόψει του μέσου με το οποίο υποβάλλεται. (Βλ. Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Παναγιώτη Ανδριανού και 1. Του πλοίου “Mavroudis”, Κυπριακής Σημαίας, τώρα ευρισκόμενου στο Λιμάνι Λεμεσού, 2. P.P. Winds Shipping Co. Limited. Πολιτική Έφεση αρ. 9408 - 19.5.1995. Γερασάκη v. Waft Shipping (1989) 1 A.A.Δ. (Ε) 393. Ανεξάρτητα από τις επιφυλάξεις αυτές καμιά από τις συνταγματικές ή νομοθετικές διατάξεις στις οποίες βασίζεται η αίτηση δεν παρέχει εξουσία στο Ανώτατο Δικαστήριο για την έκδοση του διατάγματος το οποίο επιδιώκεται. Όπως προκύπτει από τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Γενικός Εισαγγελέας v. Αρτεμίου και Άλλου (1991) 2 Α.Α.Δ. 150· και Ορφανίδης κ.α. v. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 44, δεν παρέχεται εξουσία για τη χορήγηση θεραπείας μέσω εναρκτήριας πρωτογενούς αίτησης ή οποιουδήποτε άλλου διαβήματος έξω από τα όρια της δικαιοδοσίας και των εξουσιών του Δικαστηρίου. Οι «εγγενείς εξουσίες του Δικαστηρίου», τις οποίες επικαλείται ο αιτητής, δεν διευρύνουν τη δικαιοδοσία ή τις εξουσίες του Δικαστηρίου, ούτε έχουν ως λόγο [*728]την επέκτασή τους.  Οι σύμφυτες εξουσίες του Δικαστηρίου είναι εκείνες που εξυπακούονται από τη φύση της λειτουργίας του - Δικαστήριο της δικαιοσύνης - χάριν της αποτελεσματικής άσκησης των δικαιοδοσιών του και της αποτροπής της κατάχρησης των ενώπιόν του διαδικασιών.

(Βλ. μεταξύ άλλων, Αίτηση Τζεννάρο Περέλλα, Ιταλία, για την έκδοση εντάλματος της φύσεως Habeas Corpus, Πολιτική Έφεση αρ. 9173 - 16.3.1995.)

Διαπιστώνουμε ότι δεν παρέχεται εξουσία για την έκδοση του διατάγματος ή τη χορήγηση των θεραπειών τις οποίες επιζητεί ο αιτητής. Δεν είμαστε αδιάφοροι για τις επιπτώσεις που ενέχει η διακοπή της δίκης στα δικαιώματα των διαδίκων. Ούτε θέλουμε να προεξοφλήσουμε με την απόφασή μας την τύχη πιθανού αιτήματος στο Επαρχιακό Δικαστήριο για τη συνέχιση της εκδίκασης της υπόθεσης από τον κ. Ιντιάνο. Επί του θέματος δεν διατυπώνουμε οποιαδήποτε άποψη.

Η αίτηση απορρίπτεται, δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.

H αίτηση απορρίπτεται. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.


 


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο