(1997) 1 ΑΑΔ 729
[*729]27 Iουνίου, 1997
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ VESKO MICHAILOVIC ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ (AΡ. 2) ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ (CERTIORARI)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΝΤΙΜΟΥ ΔΙΚΑΣΤΟΥ ΤΕΡΕΖΑΣ ΚΑΡΑΚΑΝΝΑ ΗΜΕΡ.16.5.97 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡ.5435/97
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 25.1 & 2, 26.1, 10.1, 30.2 & 3, 155.4 & 2 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟ 14/60, ΑΡΘΡΑ 29, 30 ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 27 ΚΑΙ 76(1) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ.149 ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ
ΕΓΓΕΝΕΙΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ.
(Αιτήσεις Αρ. 71/97 & 72/97).
Προνομιακά Εντάλματα — Certiorari — Αίτηση για έκδοση εντάλματος certiorari που να ακυρώνει προσωρινό διάταγμα που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, με το οποίο εμποδίζετο ποδοσφαιρική ομάδα να συνάψει συμφωνία για πρόσληψη συγκεκριμένου ποδοσφαιριστή — Εγκρίθηκε η έκδοση του αιτούμενου εντάλματος.
Οι δύο αντίδικες ποδοσφαιρικές ομάδες ήταν το ΑΠΟΕΛ και η ΑΝΟΡΘΩΣΗ. Το ΑΠΟΕΛ καταχώρησε αγωγή εναντίον της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ απαιτώντας από αυτή να μη συμβληθεί με συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή, τον αιτητή στην παρούσα αίτηση, για ένταξή του στην ομάδα της. Ο αιτητής δεν ήταν μέρος στη διαδικασία. Το Ανώτατο Δικαστήριο παραχώρησε άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος certiorari που να ακυρώνει προσωρινό διάταγμα που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, με το οποίο εμποδίζετο η ΑΝΟΡΘΩΣΗ να συνάψει την πιο πάνω συμφωνία με τον αιτητή. Το ΑΠΟΕΛ έφερε ένσταση στην αίτηση για έκδοση του εντάλματος certiorari.
Αποφασίστηκε ότι:
[*730]Από τις εισηγήσεις του δικηγόρου του ΑΠΟΕΛ, διαφάνηκε ότι το ενδιαφέρον της ομάδας αυτής ήταν να εισπράξει τα δικαιώματα μεταγραφής, προτού ο ποδοσφαιριστής ενταχθεί σε άλλη ομάδα.
Το επίδικο διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου, δεν εκδόθηκε για να διασφαλιστεί το οικονομικό συμφέρον του ΑΠΟΕΛ, αλλά για να εμποδισθεί η ΑΝΟΡΘΩΣΗ να συνάψει οποιαδήποτε συμφωνία με τον αιτητή, ώστε να ενταχθεί στην ομάδα της μετά την 31.5.97, γιατί προφανώς κρίθηκε ότι η ΑΝΟΡΘΩΣΗ έχει τέτοια συμβατική υποχρέωση με το ΑΠΟΕΛ.
Η μη παρέμβαση του αιτητή βάσει της Δ.48(8)4, στην αίτηση στην αγωγή εναντίον της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ, όπου εκδόθηκε το επίδικο διάταγμα, δεν επηρεάζει καταλυτικά τη λήψη του παρόντος βήματος.
Το επίδικο διάταγμα κρίνεται, εν όψει των ανωτέρω, ως άκυρο. Εκδίδεται το αιτούμενο ένταλμα με το οποίο κηρύσσεται ως τέτοιο. Οι καθ’ ων η αίτηση να καταβάλουν τα έξοδα.
Eκδόθηκε ένταλμα certiorari με το οποίο ακυρώθηκε το επίδικο διάταγμα.
Aίτηση.
Aίτηση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari με το οποίο να ακυρώνεται το προσωρινό διάταγμα που εξέδωσε στις 16.5.97 το Eπαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας (Kαρακάννα, E.Δ.), με το οποίο εμποδίζετο το αθλητικό σωματείο Aνόρθωση, να συνάψει συμφωνία με τον αιτητή, για την ένταξή του στην ομάδα για οποιαδήποτε περίοδο μετά την 31.5.97.
Α. Παναγιώτου, για τον Αιτητή στην υπόθεση 71/97.
Δ. Παπαδόπουλος, για τον Αιτητή στην υπόθεση 72/97.
Π. Σπανός, για τους Καθ’ ων η αίτηση.
APTEMIΔHΣ, Δ: Aνάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Στις 10.6.97 έδωσα άδεια στον αιτητή Vesko Michailovic, ποδοσφαιριστή, να καταχωρίσει αίτηση για την έκδοση εντάλματος certiorari, με σκοπό την ακύρωση του προσωρινού διατάγματος που εξέδωσε στις 16.5.97 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, σε μονομερή αίτηση του αθλητικού σωματείου ΑΠΟΕΛ - καθ’ ων η αίτηση στην παρούσα διαδικασία. Με το επίδικο διάταγμα εμποδίζεται το επίσης αθλητικό σωματείο ΑΝΟΡΘΩΣΗ να συνάψει συμφωνία με [*731]τον αιτητή για την ένταξη στην ομάδα της, για οποιαδήποτε περίοδο μετά την 31.5.97. Στην αγωγή, που καταχώρισε το ΑΠΟΕΛ εναντίον της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ, δεν είναι συνεναγόμενος ο αιτητής. Έκρινα, ως εκ τούτου, πως εφόσον ο αιτητής δεν ήτο μέρος στη διαδικασία της αντιδικίας μεταξύ των δύο αθλητικών συλλόγων, δεν θα είχε την ευκαιρία να ακουστεί σε μια διαφορά που αφορούσε και την εργοδότηση του ιδίου ως ποδοσφαιριστή.
Σύμφωνα με τις οδηγίες του Δικαστηρίου καταχωρίστηκε, στις 12.6.97, αίτηση για έκδοση εντάλματος certiorari με σκοπό την ακύρωση του επίμαχου διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Είναι το αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας, και σ’ αυτήν φέρει ένσταση το ΑΠΟΕΛ.
Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί πως το ΑΠΟΕΛ καταχώρισε και εναντίον του αιτητή ξεχωριστή αγωγή με αξίωση να μην ενταχθεί στην ΑΝΟΡΘΩΣΗ μετά την 31.5.97. Η αγωγή όμως αυτή, όπως με έχουν πληροφορήσει οι συνήγοροι, έχει αποσυρθεί.
Επισημαίνω επίσης πως ο μοναδικός λόγος για τον οποίο έδωσα άδεια να καταχωριστεί η υπό συζήτηση αίτηση, είναι αυτός που αναφέρω πιο πάνω, και κανένας άλλος, και τούτο γιατί έκρινα πως για τους υπόλοιπους λόγους, που αναφέρονται στην αίτηση, αρμόδιο να αποφανθεί είναι το Επαρχιακό Δικαστήριο, από την απόφαση του οποίου μπορεί βεβαίως να ασκηθεί έφεση.
Θεώρησα επίσης πως το επίδικο προσωρινό διάταγμα αποτελεί δραστικό μέτρο που αφορά τον αιτητή, και γι’ αυτό άσκησα την εξουσία που παρέχεται στο Ανώτατο Δικαστήριο για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων, μολονότι το ζήτημα θα μπορούσε να αχθεί και επιλυθεί από το Επαρχιακό Δικαστήριο.
Ο δικηγόρος του αιτητή επανέλαβε στην αγόρευσή του αυτά που είπε και στο στάδιο της αίτησης για άδεια, προσθέτοντας πως η επιχειρηματολογία του ενδυναμώνεται ακόμη περισσότερο τώρα που η αγωγή του ΑΠΟΕΛ εναντίον του αιτητή έχει αποσυρθεί, ενώ δεν είναι διάδικος στην αγωγή του ΑΠΟΕΛ εναντίον της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ, όπου και εξεδόθη το επίδικο διάταγμα. Ο συνήγορος του ΑΠΟΕΛ ανέφερε στο Δικαστήριο πως ο αιτητής δεν μπορούσε να ήταν συνεναγόμενος με την ΑΝΟΡΘΩΣΗ, γιατί η εκκρεμούσα αγωγή στρέφεται εναντίον της ρητής πρόθεσης της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ να μην τηρήσει τη συμβατική της υποχρέωση, βάσει της οποίας παραχώρησε τον αιτητή στην ΑΝΟΡΘΩΣΗ για την ποδοσφαιρική περίοδο που λήγει 31.5.97, ενώ μετά απ’ αυτή την ημερομηνία θα [*732]πρέπει να επανέλθει στις τάξεις του ΑΠΟΕΛ. Η ΑΝΟΡΘΩΣΗ όμως δηλώνει πως έχει πρόθεση να εργοδοτήσει τον αιτητή για την επόμενη ποδοσφαιρική περίοδο.
Ο δικηγόρος του ΑΠΟΕΛ εισηγήθηκε επίσης πως η αξίωση του ΑΠΟΕΛ εναντίον της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ δεν επηρεάζει ποσώς τα δικαιώματα του αιτητή. Το ΑΠΟΕΛ ενδιαφέρεται όμως για την πιστή τήρηση της σύμβασης του με την ΑΝΟΡΘΩΣΗ, και αυτής με τον αιτητή ιδιαίτερα της παραγράφου 16 στην τελευταία, που έχει ως εξής:
“It is further agreed that if at the termination of this agreement or any extension thereof the player signs for another club, the club shall be entitled to receive by way of transfer fee an amount to its satisfaction.”
Με λίγα λόγια, και έτσι το έθεσε ενώπιόν μου ο συνήγορος, το ενδιαφέρον του ΑΠΟΕΛ είναι να εισπράξει τα δικαιώματα μεταγραφής, προτού ο ποδοσφαιριστής ενταχθεί σε άλλη ομάδα.
Έχω τη γνώμη πως το το επίδικο διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου δεν εκδόθηκε για να διασφαλιστεί το οικονομικό συμφέρον του ΑΠΟΕΛ. Με το διάταγμα, στο οποίο έχω ήδη αναφερθεί, εμποδίζεται η ΑΝΟΡΘΩΣΗ να συνάψει οποιαδήποτε συμφωνία με τον αιτητή ώστε να ενταχθεί στην ομάδα της μετά την 31.5.97, γιατί προφανώς κρίθηκε πως η ΑΝΟΡΘΩΣΗ έχει τέτοια συμβατική υποχρέωση με το ΑΠΟΕΛ.
Ο συνήγορος του ΑΠΟΕΛ ανέφερε παραιτέρω πως, εφόσον ο αιτητής είχε την ευκαιρία να εμφανιστεί στο Επαρχιακό Δικαστήριο στην αίτηση στην αγωγή εναντίον του, που έχει ήδη αποσυρθεί, θα μπορούσε να παρέμβει, βάσει της Δ.48(8)4, στην αίτηση στην αγωγή που στρεφόταν εναντίον της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ μόνο, όπου εκδόθηκε το επίδικο διάταγμα. Επί αυτού του σημείου, έχω την άποψη πως η ορθή διαδικασία με τα επηρεαζόμενα μέρη ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου θα έπρεπε να τηρηθεί από αυτόν που την άρχισε, δηλαδή το ΑΠΟΕΛ. Ήταν δικαίωμα βεβαίως του αιτητή να χρησιμοποιήσει τις πρόνοιες της πιο πάνω διαταγής, αλλά τούτο δεν επηρεάζει καταλυτικά τη λήψη του παρόντος βήματος.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω, αλλά και ιδιαίτερα τη δήλωση του δικηγόρου του ΑΠΟΕΛ, για τον ουσιαστικό δηλαδή σκοπό της αγωγής εναντίον της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ, που αφορά σε οικονομική αξίωση, το επίδικο διάταγμα που εξέδωσε το Επαρχιακό [*733]Δικαστήριο κρίνεται ως άκυρο. Εκδίδεται ως εκ τούτου ένταλμα certiorari, με το οποίο κηρύσσεται ως τέτοιο. Οι καθ’ ων η αίτηση, το ΑΠΟΕΛ, θα καταβάλουν επίσης τα έξοδα. Εκδίδεται το ίδιο διάταγμα και στην Αίτηση 72/97.
Εκδίδεται ένταλμα Certiorari με το οποίο ακυρώνεται το επίδικο διάταγμα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο