(1997) 1 ΑΑΔ 979
[*979]9 Σεπτεμβρίου, 1997
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΆΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ)
ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ ΛΤΔ. (AΡ. 4), ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΕΝΤΑΛΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ (ΓΛ.
ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ, ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ), ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΣΤΙΣ 14.7.97 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 8969/97 ΚΑΙ
ΕΠΙΔΟΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΤΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΤΙΣ 16.7.97.
(Αίτηση Αρ. 89/97).
Πολιτική Δικονομία — Ένορκες δηλώσεις — Καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης — Είναι επιτρεπτή εάν αναφέρεται σε νέα γεγονότα που προκύπτουν από ένορκες δηλώσεις που καταχωρήθηκαν από τους αντιδίκους.
Η αίτηση για εξασφάλιση άδειας για καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης, έγινε από τους αιτητές, με σκοπό να φέρει επίσημα ενώπιον του Δικαστηρίου, ορισμένα γεγονότα που συνέβησαν μετά την καταχώρηση της κύριας αίτησης Certiorari στις 24.7.97. Με την εισαγωγή των νέων γεγονότων στη διαδικασία, επιχειρείται να προβληθεί ο ισχυρισμός ότι υπάρχει κατάχρηση διαδικασίας εκ μέρους των καθ’ ων η αίτηση, λόγω της εξασφάλισης παρεμπίπτοντος απαγορευτικού διατάγματος, την ίδια ημέρα που η ισχύς παρόμοιου διατάγματος αναστάληκε με την παροχή άδειας στους αιτητές για καταχώρηση του πιο πάνω προνομιακού εντάλματος. Η αίτηση βασίστηκε στη Δ.59, κ.1 και 6 των Αγγλικών Θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου και στην υπόθεση In Re Aeroporos and Others.
[*980]Αποφασίστηκε ότι:
Σύμφωνα με το Ο.59 r.6 των Αγγλικών Θεσμών, το Δικαστήριο δύναται να επιτρέψει την καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης, εάν αναφέρεται σε γεγονότα που προκύπτουν από ένορκες δηλώσεις που καταχωρήθηκαν από τους αντιδίκους.
Στην παρούσα υπόθεση, η ένορκη δήλωση για την οποία ζητείται η άδεια για να επιτραπεί η καταχώρησή της, δεν αναφέρεται σε γεγονότα που προκύπτουν από το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης των καθ’ ων η αίτηση.
Θέμα κατάχρησης διαδικασίας τίθεται στην εκκρεμή αίτηση ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου (υπόθεση αρ. 90/97) στην οποία παραχωρήθηκε άδεια για καταχώρηση αίτησης για Certiorari, και όχι στην παρούσα υπόθεση.
Η ενδιάμεση αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει, εν όψει των προνοιών της Δ.59 κ.6(2) των Θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αγγλίας και των γεγονότων της παρούσας υπόθεσης.
H ενδιάμεση αίτηση απορρίφθηκε.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
In Re Aeroporos and Others (1988) 1 C.L.R. 302,
Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 2) (1992) 1 Α.Α.Δ. 761,
Beogradska D.D. (1996) 1 A.A.Δ. 911,
In re Argyrides (1987) 1 C.L.R. 23.
Aίτηση.
Aίτηση με την οποία η αιτήτρια ζητά άδεια για καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης, σχετικά με γεγονότα που συνέβησαν μετά την καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού διατάγματος certiorari, που αποσκοπούσε στην ακύρωση του προσωρινού διατάγματος ημερομηνίας 14.7.97, το οποίο εκδόθηκε από το Eπαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας (Γλ. Mιχαηλίδης, Δ.) στην Aγωγή Aρ. 8969/97.
Π. Πολυβίου, για τους Αιτητές.
[*981]Σπ. Ευαγγέλου με Θ. Ευαγγέλου (δνίς), για τους Καθ’ ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
KPONIΔHΣ, Δ.: Aνάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με αίτησή τους ημερομηνίας 25.8.1997 οι αιτητές ζητούν άδεια και/ή διάταγμα του Δικαστηρίου να καταχωρήσουν συμπληρωματική και/ή περαιτέρω ένορκη δήλωση του Φοίβου Στασόπουλου την οποία και επισυνάπτουν και φέρει ημερομηνία επίσης την 25.8.1997.
Αγορεύοντας ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών ανέφερε κατ’ αρχήν ότι, η ένορκη δήλωση που συμπληρωματικά επιζητεί την άδεια για να την καταχωρήσει, σκοπό έχει να φέρει επίσημα ενώπιον του Δικαστηρίου ορισμένα γεγονότα που συνέβησαν μετά την καταχώρηση της κύριας αίτησης Certiorari στις 24.7.1997. Τα γεγονότα αυτά συνοπτικά είναι τα εξής:-
Την 23.7.1997 οι καθ’ ων η αίτηση, μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ημερομηνίας 21.7.1997 να παραχωρήσει άδεια για καταχώρηση αίτησης Certiorari και να αναστείλει την ισχύ του διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου, καταχώρησαν νέα πανομοιότυπη μονομερή αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο και πέτυχαν την έκδοση παρόμοιου διατάγματος αυθημερόν. Σε σχέση με το δεύτερο αυτό διάταγμα οι αιτητές κατεχώρησαν στο Ανώτατο Δικαστήριο αίτηση για άδεια να καταχωρήσουν Certiorari η οποία τους εδόθη και συνάμα ανεστάλη και η ισχύς του δεύτερου διατάγματος.
Με την εισαγωγή των γεγονότων αυτών στη διαδικασία επιχειρείται, όπως ο ίδιος ο κ. Πολυβίου ανέφερε στην αγόρευσή του να προβληθεί ο ισχυρισμός του ότι υπάρχει κατάχρηση της διαδικασίας εκ μέρους των καθ’ ων η αίτηση, θέμα το οποίο και αυτεπάγγελτα μπορεί να εγείρει το Δικαστήριο.
Ο κ. Πολυβίου, στην αγόρευσή του βάσισε την αίτησή του αυτή στη Δ.59 κ.1 και 6, των Αγγλικών Θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου και στην υπόθεση In Re Aeroporos and Others (1988) 1 C.L.R. 302.
O ευπαίδευτος δικηγόρος των καθ’ ων η αίτηση υπέβαλε ότι οι αιτητές δεν έχουν δικαίωμα να καταχωρήσουν συμπληρωματική ένορκη δήλωση εφ’ όσον στις περιπτώσεις, όπως το αίτημα της κύριας αίτησης, δεν επιτρέπεται να δοθεί μαρτυρία επικαλούμενος προς τούτο τις υποθέσεις In re Argyrides (1987) 1 [*982]C.L.R. 23 και 30. Υπέβαλε επίσης ότι τα γεγονότα που αναφέρονται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει τη γραπτή ένσταση των καθ’ ων η αίτηση στην κυρία αίτηση δεν έχουν καμιά σχέση με τα γεγονότα της ένορκης δήλωσης που επιχειρείται να εισαχθεί στη διαδικασία. Τελικά, ως πρόσθετο λόγο, επικαλείται τη μεγάλη καθυστέρηση στην υποβολή του αιτήματος των αιτητών.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, στην άσκηση της δικαιοδοσίας έκδοσης προνομιακών ενταλμάτων, ακολούθησε δικαστική πρακτική ανάλογη με την Αγγλική και επικαλέσθηκε τους Αγγλικούς Θεσμούς (Βλέπε: In re Aeroporos and Others (πιο πάνω) και Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 2) (1992) 1 Α.Α.Δ. 761).
Σύμφωνα με το O.59 r.6 των Αγγλικών Θεσμών, το Δικαστήριο δύναται να επιτρέψει την καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης εάν αναφέρεται σε νέα γεγονότα που προκύπτουν από ένορκες δηλώσεις που καταχωρήθησαν από τους αντιδίκους.
Το O.59 r.6(2) έχει ως εξής:-
“The Court or Judge may on the hearing of the motion or summons allow the said statement to be amended, and may allow further affidavits to be used if they deal with new matter arising out of the affidavits of any other party to the application, and where the applicant intends to ask to be allowed to amend his statement or use further affidavits, he shall give notice of his intention and of any proposed amendment of his statement, and shall supply on demand and upon payment of the proper charges copies of any such further affidavits.”.
Σύμφωνα με τους Αγγλικούς Θεσμούς (O.59 r.6(2)), τόσο η αίτηση όσο και η ένορκη δήλωση που έχουν καταχωρηθεί για τους σκοπούς παροχής άδειας του Δικαστηρίου για την καταχώρηση εντάλματος Certiorari επιδίδονται στους καθ’ ων η αίτηση, μετά την παροχή της άδειας από το Δικαστήριο. Κανένας άλλος λόγος ή ένορκη δήλωση δεν είναι δυνατό να προστεθούν στην αρχική αίτηση, εκτός όπως αναφέρεται στο εδάφιο (2) του Κανονισμού 6 της Διαταγής 59 (πιο πάνω).
Στην παρούσα υπόθεση με την αίτησή τους οι αιτητές ζητούν άδεια να καταχωρήσουν συμπληρωματική ένορκη δήλωση για γεγονότα που συνέβησαν μετά την παροχή άδειας από το Δικαστήριο με τον ισχυρισμό ότι υπάρχει εκ μέρους των καθ’ ων η αίτηση κατάχρηση της διαδικασίας του Δικαστηρίου.
[*983]Έχω μελετήσει τόσο την ένορκη δήλωση για την οποία ζητείται η άδεια για να επιτραπεί η καταχώρησή της, όσο και την ένορκη δήλωση εκ μέρους των καθ’ ων η αίτηση που συνοδεύει τη γραπτή ένστασή τους. Είναι πρόδηλο ότι η πρώτη δεν αναφέρεται σε γεγονότα που προκύπτουν από το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης των καθ’ ων η αίτηση. Αντίθετα, η ένορκη δήλωση που επιχειρείται να εισαχθεί αναφέρεται σε γεγονότα μεταγενέστερα της καταχώρησης της αίτησης.
Συμφωνώ με τον κ. Πολυβίου ότι θέματα κατάχρησης της διαδικασίας του Δικαστηρίου λαμβάνονται υπ’ όψη αυταπάγγελτα από το Δικαστήριο (Βλέπε: Αναφορικά με αίτηση της Beogradska D.D., Πολιτική Έφεση αρ. 9495, ημερομηνίας 6.9.1996).
Στην παρούσα όμως υπόθεση δεν τίθεται θέμα κατάχρησης διαδικασίας. Το θέμα τίθεται στην εκκρεμή αίτηση ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Υπόθεση αρ. 90/97, στην οποία δόθηκε άδεια για καταχώρηση αίτησης για Certiorari.
Τόσο η παρούσα Αίτηση όσο και η Αίτηση αρ. 90/97 καταχωρήθηκαν από τους ίδιους τους αιτητές. Οι καθ’ ων η αίτηση δεν προωθούν ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου παράλληλες διαδικασίες που έχουν το ίδιο αντικείμενο.
Έχοντας υπ’ όψη τις πρόνοιες της Δ.59 κ.6(2) των Θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αγγλίας καθώς και τα γεγονότα της υπόθεσης, κατέληξα ότι η ενδιάμεση αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται.
H ενδιάμεση αίτηση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο