(1997) 1 ΑΑΔ 1369
[*1369]27 Oκτωβρίου, 1997
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑOY, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ,
Εφεσείων-Εναγόμενος,
v.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΥ ΣΥΓΓΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
Εφεσίβλητου-Ενάγοντα.
(Πολιτική Έφεση Aρ. 9160).
Αμέλεια — Τροχαίο ατύχημα — Διασταύρωση δρόμου από παιδί — Παράβαση καθήκοντος συνετού οδηγού — Οδηγός αυτοκινήτου κτύπησε παιδί ηλικίας 11 χρόνων που προσπαθούσε να διασταυρώσει το δρόμο — Επιμερισμός ευθύνης από το πρωτόδικο δικαστήριο 70% στον οδηγό του αυτοκινήτου — Επικυρώθηκε κατ’ έφεση.
Ο εφεσίβλητος, ηλικίας σχεδόν 11 χρόνων κατά το χρόνο του δυστυχήματος, περπατούσε στον δρόμο που συμβάλλεται και διασταυρώνεται με τον κύριο δρόμο Πάφου - Μέσα Χωριού τον οποίο ακολουθούσε ο εφεσείων-εναγόμενος, οδηγώντας το αυτοκίνητό του με κατεύθυνση προς την Πάφο. Όταν προσπάθησε να περάσει απέναντι κτυπήθηκε από το αυτοκίνητο του εφεσείοντα. Ο εφεσείων που οδηγούσε με χαμηλή ταχύτητα, είδε το παιδί από απόσταση 100 μ. αλλά δεν υπολόγισε ότι θα διασταύρωνε το δρόμο πριν περάσει ο ίδιος. Όταν πρόσεξε το παιδί που προχώρησε να διασταυρώσει το δρόμο με γοργό βήμα και μετά να τρέχει, ήταν πολύ κοντά για να αποφύγει το δυστύχημα, το οποίο έγινε όταν ο μικρός είχε μπει 1.60 εκ. μέσα στον κύριο δρόμο.
Το Εφετείο απορρίπτοντας την έφεση κατά του επιμερισμού της ευθύνης από το πρωτόδικο δικαστήριο σε ποσοστό 70% για τον εφεσείοντα, αποφάνθηκε πως ένας συνετός οδηγός θα πρέπει να προβλέψει πως ένα παιδί που στέκεται στο δρόμο μπορεί να έχει πρόθεση να τον διασταυρώσει και επομένως να λάβει τα ενδεδειγμένα μέτρα προφύλαξης να μη το παρασύρει.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
[*1370]Υπόθεση που αναφέρθηκε:
Κυριακίδης v. Στυλιανού κ.ά. (1997) 1 A.A.Δ. 68.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Σταυρινίδης, A.E.Δ.) που δόθηκε στις 27/10/91 (Aρ. Aγωγής 2382/91) με την οποία επιμερίστηκε σ’ αυτόν ευθύνη 70% για την πρόκληση τροχαίου ατυχήματος.
Ελ. Κορακίδης, για τον Εφεσείοντα.
Α. Λάρδος, για τον Εφεσίβλητο.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ: Με την παρούσα έφεση προσβάλλεται η πρωτόδικη απόφαση, σύμφωνα με την οποία επιμερίστηκε ευθύνη 70% στον εφεσείοντα-εναγόμενο, που κτύπησε στις 29.8.87 με το αυτοκίνητό του NG224 τον εφεσίβλητο-ενάγοντα στον κύριο δρόμο Πάφου-Μέσα Χωριού. Κατά τo χρόνο του δυστυχήματος ο εφεσίβλητος ήταν σχεδόν 11 χρόνων, περπατούσε δε στο δρόμο που συμβάλλεται και διασταυρώνεται με τον πιο πάνω κύριο δρόμο. Όταν προσπάθησε ο μικρός να περάσει απέναντι, κτυπήθηκε από το αυτοκίνητο του εφεσείοντα, που οδηγείτο με κατεύθυνση την Πάφο. Οι συνθήκες, κάτω από τις οποίες έγινε το δυστύχημα, ήταν η βασική αναζήτηση του πρωτόδικου Δικαστηρίου οι διαπιστώσεις του οποίου, αφού ανέλυσε την προσαχθείσα μαρτυρία, ήσαν ως ακολούθως:
Ο εφεσίβλητος, όταν έφθασε στη διασταύρωση, σταμάτησε για να ελέγξει το δρόμο. Δεν είδε οχήματα και αρχικά με γρήγορο βήμα και ακολούθως τρέχοντας προσπάθησε να διασταυρώσει το δρόμο. Ο εφεσείων, που οδηγούσε με χαμηλή ταχύτητα, κτύπησε το μικρό όταν αυτός είχε μπει 1.60 εκ. μέσα στον κύριο δρόμο, έχοντας υπόψη την πορεία του εφεσείοντα.
Το κρίσιμο ερώτημα που κλήθηκε να απαντήσει το πρωτόδικο Δικαστήριο ήταν κατά πόσο οι περιστάσεις του δυστυχήματος συνιστούσαν κλασσική περίπτωση πεζού ο οποίος χωρίς οποιεσδήποτε προφυλάξεις ορμά τρέχοντας να διασταυρώσει δρόμο, οπόταν και βεβαίως ο οδηγός δε φέρει καμιά ευθύνη, ή ο εφεσείων είχε την ευκαιρία να προσέξει το παιδί, που αρχικά στεκόταν στη διασταύρωση με πρόθεση να περάσει στην αντίπερα πλευρά του δρόμου, και επομένως όφειλε να λάβει όλα τα εν[*1371]δεικνυόμενα μέτρα αποφυγής πιθανού δυστυχήματος.
Το Δικαστήριο είχε ενώπιόν του τη μαρτυρία του ίδιου του εφεσείοντα, σύμφωνα με την οποία είδε το παιδί να στέκει στη συμβολή των δρόμων από απόσταση 100 μέτρων. Υπολόγισε πως το παιδί θα παρέμενε ακίνητο μέχρις ότου περάσει ο ίδιος. Σε σχετική ερώτηση του συνηγόρου του παιδιού γιατί δεν πέρασε από το μυαλό του πως αυτό είχε την πρόθεση να διασταυρώσει το δρόμο, ο εφεσείων δεν απάντησε. Ο εφεσείων είπε επίσης πως πρόσεξε το παιδί που προχώρησε να διασταυρώσει το δρόμο με γοργό βήμα, και μετά να τρέχει, αλλά ο ίδιος ήταν πολύ κοντά για να αποφύγει το δυστύχημα.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, έκρινε πως ο εφεσείων είχε ευθύνη για το δυστύχημα, σε ποσοστό 70%, γιατί δεν έλαβε τα αναγκαία προστατευτικά μέτρα, ενώ είχε την ευκαιρία να το πράξει, εφόσον είδε το παιδί να στέκει στο δρόμο από απόσταση 100 μέτρων, με προφανή πρόθεση να προσπαθήσει να διασταυρώσει το δρόμο.
Τα γεγονότα της υπόθεσης προσομοιάζουν με αυτά στην Κώστα Κυριακίδης v. Χρυστάλλας Στυλιανού κ.ά., Πολιτική Έφεση 9043, ημερ.27.1.97, όπου το Εφετείο συμφώνησε με το σκεπτικό της πρωτόδικης απόφασης, στην οποία επισημάνθηκε πως ένας συνετός οδηγός θα πρέπει να προβλέψει πως ένα παιδί που στέκεται στο δρόμο μπορεί να έχει πρόθεση να τον διασταυρώσει, και επομένως να λάβει τα ενδεδειγμένα μέτρα προφύλαξης να μην το παρασύρει.
Ο συνήγορος του εφεσείοντα δεν μας έπεισε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλε στις διαπιστώσεις του, ή στο ποσοστό επιμερισμού της ευθύνης, και ως εκ τούτου η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο