(1997) 1 ΑΑΔ 1755
[*1755]22 Δεκεμβρίου, 1997
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ΜΑΡΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ,
Εφεσείων-Καθ’ου η αίτηση,
v.
ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΠΑΛΛΟΥΡΙΩΤΙΣΣΑΣ,
Εφεσίβλητης-Αιτήτριας.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 9212).
Πολιτική Δικονομία — Εξέταση εξ αποφάσεως χρεώστη σχετικά με την ικανότητά του να πληρώσει το χρέος του — Η αίτηση για εξέταση των μέσων του χρεώστη, δεν είναι αναγκαίο, να στοιχειοθετείται με ένορκη δήλωση όταν τα γεγονότα που επικαλείται ο αιτητής εμφαίνονται στα μητρώα ή τα πρακτικά του Δικαστηρίου (books or records) — Η διαδικασία για προσδιορισμό των μέσων του εξ αποφάσεως χρεώστη, βάσει του Μέρους ΙΧ του Κεφ. 6, έχει εξεταστικό χαρακτήρα και εστιάζεται στη διαπίστωση των πόρων και μέσων του χρεώστη.
Εναντίον του εφεσείοντα είχε εκδοθεί διαταγή βάσει του Άρθρου 91 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου για αποπληρωμή του χρέους του προς τους εφεσίβλητους με μηνιαίες δόσεις ΛΚ30. Η οφειλή καθορίστηκε με βάση απόφαση που εκδόθηκε βάσει του περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου του 1985 (Ν. 22/85, Ν. 68/87) και η οποία ενεγράφη ως απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας. Το εξ αποφάσεως χρέος ανέρχεται σε ΛΚ4.880 πλέον τόκος 9% από 1.1.90.
Η απόφαση προσβάλλεται για τους πιο κάτω λόγους:
1. Το γεγονός της εγγραφής δεν επιμαρτυρείται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση για την εξέταση των μέσων του χρεώστη και τη διαπίστωση των δυνατοτήτων του προς αποπληρωμή του χρέους με δόσεις.
2. Το εύρημα ότι ο εφεσείων είχε πρόσθετα προς το μισθό του, μηνιαίες απολαβές Λ.Κ.50 από υπερωριακή εργασία είναι ακροσφαλές.
[*1756]Αποφασίστηκε ότι:
1. Δυνάμει της Δ.48, θ.1 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας που διέπει την υποβολή αίτησης προς αποπληρωμή χρέους με δόσεις, ανάγκη για τη στοιχειοθέτηση της αίτησης με ένορκη δήλωση, παρίσταται μόνο στην περίπτωση που ο αιτητής επικαλείται γεγονότα τα οποία δεν εμφαίνονται στα μητρώα ή τα πρακτικά του Δικαστηρίου.
2. Το γεγονός της εγγραφής της απόφασης υποδηλώνεται και από την αναφορά στην ένορκη δήλωση στην έκδοση εντάλματος κινητών.
3. Το εύρημα ότι ο εφεσείων είχε εισόδημα Λ.Κ.50 τον μήνα από υπερωριακή εργασία συναρτάται κατά κύριο λόγο με τη μαρτυρία του ιδίου του εφεσείοντα και το συμπέρασμα που μπορούσε να εξαχθεί από αυτή τη μαρτυρία.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Πατσαλοσαββής v. Διευθυντή Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων (1989) 1(E) Α.Α.Δ. 45,
Φλαγκοφάς v. Αταλέζα Λτδ (1989) 1(E) Α.Α.Δ. 686,
Gesico Photographic Ltd v. J.K. Video Art Co. Ltd (1991) 1 C.L.R. 134.
Έφεση.
Έφεση από τον καθ’ ου η αίτηση 2 κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Nαθαναήλ, A.E.Δ.) που δόθηκε στις 23/6/94 (Aρ. Γενικής Aίτησης 107/91), με την οποία διατάχθηκε να προβεί στην αποπληρωμή του χρέους του προς τους αιτητές με μηνιαίες δόσεις εκ Λ.K.30,-.
Ε. Βραχίμη, για τον Εφεσείοντα.
Π. Αγγελίδης, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Ο εφεσείων διατάχθηκε, βάσει του άρθρου 91 [*1757]του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, να προβεί στην αποπληρωμή του χρέους του προς τους εφεσίβλητους με μηνιαίες δόσεις £30. Η οφειλή καθορίστηκε “με βάση διαιτητική απόφαση”, όπως τη χαρακτηρίζει το πρωτόδικο Δικαστήριο, που εκδόθηκε βάσει του περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου του 1985 (Ν.22/85, Ν.68/87) και η οποία “με τη δέουσα διαδικασία ενεγράφη ως απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με σχετική διαταγή ημερομηνίας 17.4.1991”. Το εξ αποφάσεως χρέος ανέρχεται σε £4.880, πλέον τόκος 9% από 1.1.1990.
Στο φάκελο της υπόθεσης υπάρχουν όλα τα στοιχεία που καταμαρτυρούν την έκδοση της απόφασης βάσει του Ν.22/85 και την εγγραφή της στο Επαρχιακό Δικαστήριο. Η απόφαση προσβάλλεται, κατά πρώτο λόγο, γιατί το γεγονός της εγγραφής της δεν επιμαρτυρείται στην ένορκη δήλωση συνοδευτική της αίτησης για την εξέταση των μέσων του χρεώστη και τη διαπίστωση των δυνατοτήτων του προς αποπληρωμή του χρέους με δόσεις. Όντως, στην ένορκη δήλωση, συνοδευτική της αίτησης, δεν γίνεται αναφορά στην εγγραφή, εκτός στο βαθμό που εξυπακούεται από την μνεία που γίνεται στο γεγονός ότι εκδόθηκε “ριτ”, νοείται ένταλμα κινητών. Εφόσον ελλείπει το βάθρο στο οποίο στηρίζεται η αίτηση, που συνίσταται στην ύπαρξη απόφασης δυνάμενης να τύχει εκτέλεσης, η αίτηση έπρεπε να είχε απορριφθεί σύμφωνα με τη δικηγόρο του εφεσείοντα, ως ανυπόστατη. Εάν κριθεί ότι η θέση αυτή δεν ευσταθεί συντρέχει, υπέβαλε η δικηγόρος του εφεσείοντα, δεύτερος λόγος που δικαιολογεί τον παραμερισμό της, συναρτώμενος με το ακροσφαλές του ευρήματος ότι ο εφεσείων είχε, πρόσθετα προς το μισθό του, μηνιαίες απολαβές £50 από υπερωριακή εργασία.
Η λύση του πρώτου ζητήματος συσχετίζεται με τη στοιχειοθέτηση αίτησης για την αποπληρωμή χρέους με δόσεις. Το διαδικαστικό μέτρο για την υποβολή αίτησης προς αποπληρωμή χρέους με δόσεις προβλέπεται στη Δ.48 θ.1 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Πρόκειται, για ιδιόμορφη πρόνοια των Κυπριακών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας η οποία δεν έχει αντίστοιχο στους Αγγλικούς θεσμούς. Προβλέπει:
“48. 1. Every application to the Registrar shall be in writing stating the nature of the request made and referring to the specific section of the Law or to the specific Rule of Court upon which it is founded. If the application relies on any facts which do not appear in the Court books or records, it shall be supported by affidavit.”
Όπως ρητά ορίζεται, ανάγκη για τη στοιχειοθέτηση της αίτησης [*1758]με ένορκη δήλωση παρίσταται μόνο στην περίπτωση που ο αιτητής επικαλείται γεγονότα τα οποία δεν εμφαίνονται στα μητρώα ή τα πρακτικά του Δικαστηρίου (books or records). Στην προκειμένη περίπτωση το γεγονός της εγγραφής της απόφασης καταφαίνεται από τα πρακτικά του Δικαστηρίου συνεπώς, μπορούσε να γίνει αναφορά σ’ αυτά και το Δικαστήριο να τα σημειώσει ανεξάρτητα από τη μη έκθεσή τους στην ένορκη ομολογία. Δεν θα επεκταθούμε στα γεγονότα τα οποία μπορεί να αποτελέσουν το αντικείμενο ένορκης δήλωσης σε αιτήσεις για την αποπληρωμή χρέους με δόσεις. Θέλουμε να επισημάνουμε ότι η διαδικασία για τον προσδιορισμό των μέσων του εξ αποφάσεως χρεώστη, βάσει του Μέρους ΙΧ του Κεφ. 6, έχει εξεταστικό χαρακτήρα και εστιάζεται στη διαπίστωση των πόρων και μέσων του χρεώστη. (Βλ. Πατσαλοσαββής v. Διευθ. Τμ. Εσ. Προσ. (1989) 1(E) Α.Α.Δ. 45, Φλαγκοφάς v. Αταλέζα Λτδ (1989) 1(E) Α.Α.Δ. 686 και Gesico Photographic v. J.K. Video (1991) 1 Α.Α.Δ. 134).
Το γεγονός της εγγραφής της απόφασης υποδηλώνεται και από την αναφορά στην ένορκη δήλωση στην έκδοση εντάλματος κινητών.
Η εισήγηση του εφεσείοντα ότι η αίτηση ήταν ανυπόστατη κρίνεται ανεδαφική.
Και ο δεύτερος λόγος της έφεσης στερείται ερείσματος. Το εύρημα, ότι ο εφεσείων είχε εισόδημα £50 το μήνα από υπερωριακή εργασία, συναρτάται κατά κύριο λόγο, με τη μαρτυρία του ίδιου του εφεσείοντα ότι εκτελούσε περιοδικά τέτοια εργασία, το συσχετισμό των εσόδων με τα έξοδα του ιδίου και της οικογένειάς του και το συμπέρασμα που θα μπορούσε να εξαχθεί από αυτή τη μαρτυρία. Το εύρημα του Δικαστηρίου, υπό το φως του συνόλου της ενώπιόν του μαρτυρίας, κρίνεται εύλογο. Δεν παρέχεται πεδίο για επέμβαση.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο