(1998) 1 ΑΑΔ 1108
[*1108]22 Μαΐου, 1998
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
CYPRUS IMPORT CORPORATION LTD.,
Εφεσείουσα-Ενάγουσα,
v.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΕΝΕΚΗΣ,
Εφεσιβλήτου-Εναγομένου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 9359)
Έφεση — Επαναφορά απορριφθείσας έφεσης λόγω μη καταχώρησης περιγράμματος αγόρευσης, δυνάμει της Δ.35, θ.13 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας — Δεν παρέχεται στο Εφετείο τέτοια δικαιοδοσία, εκτός σε περιπτώσεις όπου η άρνηση επαναφοράς θα παραβίαζε το δικαίωμα που κατοχυρώνεται από το Άρθρο 30.3 (β) του Συντάγματος.
Η έφεση απορρίφθηκε στις 26.5.1997 λόγω παράλειψης της εφεσείουσας να συμμορφωθεί με διαταγή για υποβολή περιγράμματος αγόρευσης στην Πολιτική Έφεση 9359. Ο χρόνος για την υποβολή του περιγράμματος αγόρευσης εξέπνευσε περί την 1.4.1997.
Τα γεγονότα, στα οποία στηρίζεται η αίτηση, εκτίθενται σε ένορκη δήλωση δικηγόρου η οποία εργάζεται στο δικηγορικό γραφείο των δικηγόρων της εφεσείουσας. Αναφέρει ότι τρεις μήνες μετά την απόρριψη της έφεσης και πέντε περίπου μήνες μετά την εκπνοή του χρόνου για την υποβολή του περιγράμματος, έγινε αντιληπτό ότι παρέλειψαν να υποβάλουν το περίγραμμα και έμαθαν ότι η έφεση απορρίφθηκε. Ο λόγος της παράλειψης συμμόρφωσης προς τις εκδοθείσες οδηγίες του Δικαστηρίου για την καταχώρηση περιγραμμάτων αγορεύσεων ήταν η απώλεια του φακέλου της υπόθεσης κατά τη μετακόμιση των γραφείων τους σε νέα γραφεία, περί το τέλος του 1996.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Από εξέταση του φακέλου της έφεσης, προκύπτει ότι η μετακόμιση έγινε πριν την ημερομηνία που δόθηκαν οδηγίες για υποβολή περιγραμμάτων αγορεύσεων. Αυτό σημαίνει ότι δεν απωλέσθηκε [*1109]επαφή με την έφεση ως αποτέλεσμα της μετακόμισης. Επιπρόσθετα η αιτήτρια καταχώρησε τροποποιημένη Ειδοποίηση Έφεσης στις 12.2.1997.
2. Η εφεσείουσα δεν έδωσε καμιά εξήγηση αναφορικά με γεγονότα μεταγενέστερα της 12.2.1997.
3. Το γεγονός ότι ο εφεσίβλητος δεν ενίσταται στο αίτημα για επαναφορά δεν απαλλάσσει το Δικαστήριο να εξετάσει κατά πόσο:
α. παρέχεται ευχέρεια για επαναφορά της απορριφθείσας έφεσης και αν η απάντηση είναι καταφατική.
β. δικαιολογείται, υπό το φως των γεγονότων, η άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας υπέρ της εφεσείουσας.
4. Αν, στην προκείμενη περίπτωση, υποβαλλόταν αίτημα για την παράταση του χρόνου μετά την 1.4.1997 και πριν την απόρριψη της έφεσης θα παρεχόταν, ανάλογα με τα γεγονότα, η ευχέρεια έγκρισής του.
5. Όταν η αίτηση για επαναφορά γίνει μετά την απόρριψη της έφεσης, η επαναφορά μπορεί να επιτραπεί μόνο εφόσον προβλέπεται από τους Θεσμούς και μέσα στα πλαίσια που ορίζουν. Οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας δεν παρέχουν ευθέως τέτοια εξουσία, ούτε γίνεται πρόνοια για επαναφορά απορριφθείσας έφεσης από το Διαδικαστικό Κανονισμό [Ο περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβασίμων Εφέσεων) Διαδικαστικός Κανονισμός του 1996].
6. Οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας, περιλαμβανομένης και της Δ.35, όπως ήταν διαρθρωμένη κατά την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, υπόκεινται σε προσαρμογή κατά την εφαρμογή τους, ώστε να εναρμονίζονται προς το Σύνταγμα. Η προσαρμογή αυτή περιορίζει την εξουσία για επαναφορά έφεσης η οποία απορρίπτεται βάσει της Δ.35, θ.13, στις περιπτώσεις που η επαναφορά έχει ως λόγο τη διασφάλιση του δικαιώματος του διαδίκου που κατοχυρώνει το Άρθρο 30.3 (β) του Συντάγματος.
7. Στην παρούσα περίπτωση δεν τεκμηριώθηκε λόγος που θα μπορούσε να δικαιολογήσει την επαναφορά της έφεσης. Διασφαλίστηκε το δικαίωμα της αιτήτριας να προβάλει την υπόθεση της ενώπιον του Δικαστηρίου και δεν το άσκησε. Η απόρριψη της έφεσης οφείλετο στις δικές της παραλείψεις και το επακόλουθο της εφαρ[*1110]μογής των σχετικών θεσμικών διατάξεων.
Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Δήμος Στροβόλου v. Γιασεμίδου κ.ά. (1997) 3 Α.Α.Δ. 104,
Δημοκρατία v. Χριστοδούλου κ.ά. (1997) 3 Α.Α.Δ. 241,
Άλκης Χ. Χατζήκυριακος (Μπισκότα Φρου - Φρου) Λτδ. v. Terzian Trading House Ltd. (1998) 1 Α.Α.Δ. 102,
Τουβλοποιεία Παλαικύθρου Γίγας Λτδ v. Ουστά (Αρ. 1) (1994) 1 Α.Α.Δ. 109,
Τουβλοποιεία Παλαικύθρου Γίγας Λτδ v. Ουστά (Αρ. 2) (1994) 1 Α.Α.Δ. 262,
Βαρδιάνος v. Richards (1998) 1 Α.Α.Δ. 698.
Έφεση.
Aίτηση από την εφεσείουσα για επαναφορά της έφεσής της, η οποία απορρίφθηκε στις 26 Μαΐου, 1997, λόγω παράλειψής της να συμμορφωθεί με διαταγή του Δικαστηρίου για την υποβολή περιγράμματος αγόρευσης.
Π. Αγγελίδης, για την Εφεσείουσα - Αιτήτρια.
Δ. Ιωαννίδης για Μαθηκολώνη, για τον Εφεσίβλητο - Καθ’ ου η Αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ.Μ. Πικής, Π.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Το αντικείμενο της διαδικασίας είναι αίτηση για την επαναφορά έφεσης, η οποία απορρίφθηκε βάσει του Κ. 13 του περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996 - (Παράρτημα Δεύτερο της Επίσημης Εφημερίδας της Δημοκρατίας, Μέρος I, 22/3/96) - (ο «Διαδικαστικός Κανονισμός»).
[*1111]Η έφεση απορρίφθηκε στις 26 Μαΐου, 1997, ως επακόλουθο της παράλειψης της εφεσείουσας να συμμορφωθεί με διαταγή για την υποβολή περιγράμματος αγόρευσης εφεσείουσας στην Π.Ε. 9359.
Τα γεγονότα, στα οποία στηρίζεται η αίτηση, εκτίθενται σε ένορκη δήλωση δικηγόρου, η οποία εργάζεται στο δικηγορικό γραφείο των δικηγόρων της εφεσείουσας εταιρείας. Αναφέρει ότι στις 26 Αυγούστου, 1997, δηλαδή τρεις μήνες μετά την απόρριψη της έφεσης και πέντε, περίπου, μετά την εκπνοή του χρόνου για την υποβολή του περιγράμματος, έγινε αντιληπτό ότι παρέλειψαν να υποβάλουν το περίγραμμα και έμαθαν ότι η έφεση απορρίφθηκε. Συνειδητοποίησαν την παράλειψή τους από την επίδοση σ’ αυτούς καταλόγου εξόδων της έφεσης, από τους αντιδίκους, συνοδευόμενου από πρόσκληση να εμφανιστούν ενώπιον του Πρωτοκολλητή στις 9 Σεπτεμβρίου, 1997, σε σχέση με τον καθορισμό των εξόδων. Αναλήφθηκε έρευνα στο γραφείο, όπως υποστηρίζει η ομνύουσα, η οποία αποκάλυψε ότι ο φάκελος της υπόθεσης είχε χαθεί «... και δεν είχε καταχωρηθεί στα ημερολόγια του γραφείου με αποτέλεσμα να μην συμμορφωθούμε στις εκδοθείσες οδηγίες του Δικαστηρίου για την καταχώρηση περιγραμμάτων αγορεύσεων ...» Ο λόγος της απώλειας του φακέλου αποδίδεται στο γεγονός ότι «... στο τέλος του 1996 προβήκαμε σε μετακόμιση των γραφείων μας από την οδό Μυκάλης 2Β στην οδό Θεμιστοκλή Θέρβη 10 και το φάϊλ της παρούσας υπόθεσης δεν είχε μεταφερθεί στα νέα γραφεία μας».
Πότε δόθηκαν οι οδηγίες του Δικαστηρίου για την υποβολή του περιγράμματος δεν αναφέρεται στην ένορκη ομολογία. Εξέταση του φακέλου της έφεσης αποκαλύπτει ότι δόθηκαν οδηγίες για την υποβολή περιγραμμάτων αγορεύσεων στις 31 Ιανουαρίου, 1997. Το συμπέρασμα, το οποίο μπορεί να εξαχθεί, είναι ότι δεν απωλέσθηκε επαφή με την έφεση, ως αποτέλεσμα της μετακόμισης. Στις 31 Ιανουαρίου, 1997, εγκρίθηκε αίτημα της αιτήτριας (εφεσείουσας), το οποίο υποβλήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου, 1996, για την τροποποίηση των λόγων έφεσης μέσα σε 15 ημέρες. Συγχρόνως, διατάχθηκε η υποβολή περιγραμμάτων, μετά την καταχώριση της ειδοποίησης έφεσης.
Η αιτήτρια καταχώρισε τροποποιημένη Ειδοποίηση Έφεσης στις 12 Φεβρουαρίου, 1997.
Γιατί η εφεσείουσα παρέλειψε να καταχωρίσει το περίγραμμά της, θα μπορούσε να εξηγηθεί μόνο με αναφορά σε γεγονότα με[*1112]ταγενέστερα της 12ης Φεβρουαρίου, 1997. Γι’ αυτά, καμιά εξήγηση δε δίδεται.
Ο χρόνος για την υποβολή του περιγράμματος εξέπνευσε περί την 1η Απριλίου, 1997.
Ο καθ’ ου η αίτηση, ο εφεσίβλητος, δεν ενίσταται στο αίτημα για επαναφορά. Αυτό δε μας απαλλάττει από την υποχρέωση να εξετάσουμε κατά πόσο:-
1. παρέχεται ευχέρεια για την επαναφορά της απορριφθείσας έφεσης· και, αν η απάντηση είναι καταφατική,
2. δικαιολογείται, υπό το φως των γεγονότων, η άσκηση της διακριτικής μας ευχέρειας υπέρ της εφεσείουσας.
Οι αιτητές επικαλέστηκαν την απόφαση του Δικαστηρίου στη Δήμος Στροβόλου ν. Γιασεμίδου και άλλων (1997) 3 Α.Α.Δ. 104 (βλ., επίσης, Δημοκρατία ν. Χριστοδούλου, κ.ά. (1997) 3 Α.Α.Δ. 241, Άλκης Χ. Χατζηκυριάκος (Μπισκότα Φρου-Φρου) Λτδ. ν. Terzian Trading House Ltd. (Αρ. 1) (1998) 1 Α.Α.Δ. 102), στην οποία εγκρίθηκε αίτημα για την παράταση του χρόνου για την υποβολή περιγράμματος αγόρευσης εφεσείοντος, το οποίο υποβλήθηκε μετά την εκπνοή του χρόνου αλλά πριν την απόρριψη της έφεσης, βάσει του Κ. 13(ε) του Διαδικαστικού Κανονισμού. Διαπιστώσαμε, για τους λόγους που εξηγούνται στην απόφαση εκείνη, ότι παρέχεται η δυνατότητα παράτασης της προθεσμίας και μετά την εκπνοή του χρόνου, εφόσον η έφεση δεν έχει απορριφθεί.
Και στην προκείμενη περίπτωση, αν υποβαλλόταν αίτημα για την παράταση του χρόνου μετά την 1η Απριλίου και πριν την απόρριψη της έφεσης, θα παρεχόταν, ανάλογα με τα γεγονότα, η ευχέρεια έγκρισής του. Διακρίνεται η περίπτωση της παράτασης του χρόνου για την υποβολή περιγράμματος σε αίτημα που υποβάλλεται ενώ η έφεση ευρίσκεται εν ζωή, από εκείνη όπου το διάβημα γίνεται μετά την απόρριψη της έφεσης. Στη δεύτερη περίπτωση, το αντικείμενο είναι η αναβίωση τελειωθείσας έφεσης, εξ ου και ο λόγος για επαναφορά της στη ζωή. Αυτό μπορεί να επιτραπεί μόνο εφόσο προβλέπεται από τους Θεσμούς και μέσα στα πλαίσια που ορίζουν. Οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας δεν παρέχουν ευθέως τέτοια εξουσία, ούτε γίνεται πρόνοια για την επαναφορά απορριφθείσας έφεσης από το Διαδικαστικό Κανονισμό.
[*1113]Οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας, περιλαμβανομένης της Δ.35, η οποία, στο βαθμό που δεν είναι ασυμβίβαστη με τις πρόνοιες του Διαδικαστικού Κανονισμού, διατηρεί την ισχύ της, δεν παρέχουν εξουσία για επαναφορά έφεσης η οποία απορρίπτεται.
Στην Τουβλ. Γίγας Λτδ. ν. Ουστά (Αρ.1) (1994) 1 Α.Α.Δ. 109, υποδείξαμε ότι οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας, περιλαμβανομένης της Δ.35, όπως ήταν διαρθρωμένη κατά την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, υπόκεινται σε προσαρμογή κατά την εφαρμογή τους, ώστε να εναρμονίζονται προς το Σύνταγμα. Και υποδείξαμε:- (σελ. 113)
«Η προσαρμογή αυτή περιορίζει την εξουσία για επαναφορά έφεσης η οποία απορρίπτεται βάσει της Δ.35, θ.13 στις περιπτώσεις που η επαναφορά έχει ως λόγο τη διασφάλιση του δικαιώματος του διαδίκου που κατοχυρώνει το Άρθρο 30.3(β) του Συντάγματος. Αυτό είναι το θεμέλιο της δικαιοδοσίας μας και μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο θα εξετάσουμε το εγερθέν θέμα.»
Το δικαίωμα, το οποίο κατοχυρώνει το Άρθρο 30.3(β) του Συντάγματος, αποβλέπει στη διασφάλιση πρέπουσας ευκαιρίας στο διάδικο να προβάλει τους ισχυρισμούς του ενώπιον του δικαστηρίου και την παροχή σ’ αυτό επαρκούς χρόνου για την προπαρασκευή της υπόθεσής του. Απολήγει στην κατοχύρωση δικαιώματος για την παροχή λογικής ευκαιρίας στο διάδικο να θέσει την υπόθεσή του ενώπιον του δικαστηρίου. Στην προκείμενη περίπτωση, εξασφαλίστηκε το δικαίωμα αυτό στην εφεσείουσα.
Μόνο όπου λόγοι πέραν της θελήσεως του διαδίκου εμποδίζουν την άσκηση του δικαιώματος αυτού, εγείρεται θέμα επαναφοράς της έφεσης, γιατί, σ’ εκείνη την περίπτωση, τεκμαίρεται ότι ο διάδικος στερήθηκε της ευκαιρίας να παρουσιάσει την υπόθεσή του. Αυτό δε συμβαίνει εκεί όπου η μη άσκηση του δικαιώματος οφείλεται σε αδιαφορία, αμέλεια, ή σφάλμα του. Διαφωτιστική για τις προϋποθέσεις που πρέπει να ικανοποιηθούν για επαναφορά της υπόθεσης, βάσει των αρχών που τέθηκαν στην Τουβλ. Γίγας Λτδ. ν. Ουστά (Αρ.1), (ανωτέρω), είναι και η απόφαση ως προς την αντιμετώπιση της ουσίας του ζητήματος στην ίδια υπόθεση - (Τουβλ. Γίγας Λτδ ν. Ουστά (Αρ.2) (1994) 1 Α.Α.Δ. 262.
Οι αρχές στην Τουβλ. Γίγας Λτδ. ν. Ουστά (Αρ.1), (ανωτέρω), έτυχαν εφαρμογής στην πρόσφατη απόφαση του Εφετείου στη Βαρδιάνος ν. Richards (1998) 1 Α.Α.Δ. 698. Το ακόλουθο από[*1114]σπασμα από την απόφαση του Εφετείου, που δόθηκε από το Δικαστή Νικήτα, χαρακτηρίζει το πλαίσιο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας για επαναφορά της έφεσης: (σελ. 704)
“Ο διάδικος δεν μπορεί, κατά κανόνα, να προβάλλει το λάθος, αμέλεια ή παράλειψη του δικηγόρου του για να πετυχαίνει την παράταση προθεσμιών ή την αναγέννηση δικαστικών διαδικασιών. Θα αποτελούσε ένα εύσχημο τρόπο υπερφαλάγγισης των δικονομικών διατάξεων. Από τη συμμόρφωση προς τα χρονοδιαγράμματα αυτά εξαρτάται η απρόσκοπτη απονομή της δικαιοσύνης και συνακόλουθα το κύρος της. Μας ενισχύουν, σε αυτή τη θέση, τα λεχθέντα στην υπόθεση Grand Metropolitan Nominee (No 2) Co Ltd v. Evans, The Times Law Reports, May 15, 1992:
‘The court should not be astute to find excuses for such failure since obedience to orders of the court is the foundation on which its authority is founded.’”
Στην προκείμενη περίπτωση, δεν έχει τεκμηριωθεί λόγος που θα μπορούσε να δικαιολογήσει την επαναφορά της έφεσης. Διασφαλίστηκε το δικαίωμα της αιτήτριας να προβάλει την υπόθεσή της ενώπιον του δικαστηρίου και δεν το άσκησε. Η απόρριψη της έφεσης ήταν το αποτέλεσμα των δικών της παραλείψεων και το επακόλουθο της εφαρμογής των σχετικών θεσμικών διατάξεων.
Διαπίστωσή μας είναι ότι ελλείπει ολοσχερώς το υπόβαθρο για την επαναφορά της έφεσης.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
H αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο