(1998) 1 ΑΑΔ 1513
[*1513]21 Σεπτεμβρίου, 1998
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
1. Α/ΦΟΙ ΜΥΛΩΝΑ Α.Ε.,
2. SPINTHAKIS STORE LIMITED,
Εφεσείοντες - Ενάγοντες,
ν.
MICHALAKIS AVRAAMIDES & CO LIMITED,
Εφεσιβλήτων - Εναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 9824)
Αποφάσεις και Διατάγματα — Απαγορευτικό Διάταγμα — Αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος που να απαγορεύει στους εναγομένους να χρησιμοποιούν συγκεκριμένο διακριτικό ως σήμα για τα προϊόντα τους — Άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν.14/60) — Αποκάλυψη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση — Πιθανότητα επιτυχίας, μικρή έστω στο βαθμό που να είναι ορατή, πρέπει να αποδειχθεί με τη μαρτυρία που προσάγεται προς υποστήριξη της αίτησης — Το βάρος αποδείξεως βρίσκεται στους ώμους των αιτητών οι οποίοι απέτυχαν να τεκμηριώσουν τους αμφισβητούμενους ισχυρισμούς τους για συσχετισμό μεταξύ του σήματος και του εμπορεύματος από το καταναλωτικό κοινό — Απόρριψη της αίτησης από το πρωτόδικο Δικαστήριο — Κρίθηκε δικαιολογημένη κατ’ έφεση.
Αστικά Αδικήματα — Αθέμιτος ανταγωνισμός — Άρθρο 35 του περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου, Κεφ. 148 — Ποίες οι προϋποθέσεις για στοιχειοθέτηση του αδικήματος.
Πολιτική Δικονομία — Ενδιάμεση αίτηση (για χορήγηση απαγορευτικού διατάγματος) — Αμφισβητούμενα γεγονότα — Επιβάλλεται η απόδειξή τους από το διάδικο που φέρει το βάρος της απόδειξης, με αποδεκτή μαρτυρία, δυνάμει του δικαίου της απόδειξης — Δ.48, θ.4 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Οι εφεσείοντες και οι εφεσίβλητοι είναι κατασκευαστές και πωλητές υποδημάτων που φέρουν το διακριτικό “WEHRMACHT”. Καμιά από τις δύο πλευρές δεν ενέγραψε το έμβλημα των προϊόντων της ως εμπορι[*1514]κού σήματος. Πρώτοι χρησιμοποίησαν τη λέξη “WEHRMACHT” οι εφεσείοντες.
Οι εφεσείοντες πέτυχαν την έκδοση διατάγματος για παροχή ενδιάμεσης θεραπείας. Οι εφεσίβλητοι έφεραν ένσταση στην επικύρωση του αρχικά χορηγηθέντος διατάγματος. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού έκρινε ότι οι ενάγοντες απέτυχαν να ικανοποιήσουν τις προϋποθέσεις του Άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν. 14/60) για την παροχή ενδιάμεσης θεραπείας και επίσης απέτυχαν να προσκομίσουν μαρτυρία που να ικανοποιεί το προκαταρκτικό αποδεικτικό μέτρο που θέτει το Άρθρο 32, προέβη στην απόρριψη του αιτήματος.
Οι εφεσείοντες εισηγήθηκαν στην έφεση ότι ικανοποιήθηκαν οι προϋποθέσεις που θέτει το Άρθρο 32, ενόψει της μαρτυρίας που έδωσαν οι διευθυντές τους, για το “μεγάλο”, κατά την εισήγησή τους, αριθμό υποδημάτων που διέθεταν στην κυπριακή αγορά.
Οι εφεσίβλητοι υποστήριξαν την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το γεγονός ότι οι εφεσείοντες προηγήθηκαν στη χρήση του επίδικου σήματος δεν τους παρέχει μονοπώλιο στη χρήση του. Δικαίωμα μπορεί να αποκτήσουν, μόνο όταν το καταναλωτικό κοινό ταυτίσει το σήμα με τα εμπορεύματά τους. Σε τέτοια περίπτωση, η χρήση του σήματος από τρίτους συνιστά αθέμιτο συναγωνισμό, έναντι του οποίου παρέχεται έννομη προστασία από το Άρθρο 35 του περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου, Κεφ. 148.
2. Οι εφεσείοντες δεν απέδειξαν με μαρτυρία τη χρονική περίοδο μέσα στην οποία διατέθηκαν τα υποδήματα, ούτε τον ισχυρισμό τους ότι τα εμπορεύματα των εφεσιβλήτων ήταν υποδεέστερης ποιότητας, ώστε να δημιουργείται κίνδυνος για αποστασιοποίηση του κοινού από τα εμπορεύματά τους, λόγω εσφαλμένων εντυπώσεων για την ποιότητά τους. Το αποδεικτικό μέτρο που θέτει το Άρθρο 32 δεν ικανοποιήθηκε. Ως εκ τούτου, η θέση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ότι οι εφεσείοντες δεν προσήγαγαν μαρτυρία η οποία να καταδεικνύει ορατή πιθανότητα στοιχειοθέτησης των προϋποθέσεων για τη χορήγηση απαγορευτικού διατάγματος, είναι ορθή.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
[*1515]Aναφερόμενες υποθέσεις:
Odysseos v. Pieris Estates Ltd a.o. (1982) 1 C.L.R. 557,
Krashias Shoe Factory Ltd v. Adidas Sportschuhfabriken Adi Dassier KG (1989) 1(E) A.A.Δ. 750,
Louis Vuitton v. Δέρμοσακ Λτδ. κ.ά. (1992) 1(B) Α.Α.Δ. 1453,
Μ & CH Mitsingas Trading Ltd. κ.ά. v. The Timberland Co. of U.S.A. (1997) 1(Γ) A.A.Δ. 1791.
Έφεση.
Έφεση από τους ενάγοντες κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Γιασεμής, E.Δ.), που δόθηκε στις 16 Oκτωβρίου, 1996 (Aρ. Aγωγής 276/96), με την οποία ακυρώθηκε το διάταγμα ημερ. 18.1.1996 που εκδόθηκε κατόπιν αίτησης των εναγόντων.
Π. Αγγελίδης με Α. Μυλωνά, για τους Eφεσείοντες-Eνάγοντες.
Ε. Φλουρέντζος, για τους Eφεσιβλήτους-Eναγομένους.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ.Μ. Πικής, Π.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Οι εφεσείοντες είναι κατασκευαστές και πωλητές υποδημάτων. Τα εμπορεύματά τους φέρουν στη φτέρνα το διακριτικό “WEHRMACHT”. Και οι εφεσίβλητοι είναι κατασκευαστές και πωλητές υποδημάτων, τα οποία είναι σηματοδοτημένα με το ίδιο λογότυπο. Καμιά από τις δύο πλευρές δεν εξασφάλισε την εγγραφή του εμβλήματος των βιομηχανικών της προϊόντων ως εμπορικού σήματος.
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, πρώτοι οι εφεσείοντες χρησιμοποίησαν τη λέξη “WEHRMACHT” ως σήμα για τα προϊόντα τους. Αυτό, βέβαια, δεν τους παρέχει μονοπώλιο στη χρήση του. Δικαίωμα μπορεί να αποκτήσουν, μόνο όταν το καταναλωτικό κοινό ταυτίσει το σήμα με τα εμπορεύματά τους. Σ’ εκείνη την περίπτωση, η χρήση του εμβλήματος από τρίτους συνιστά αθέμι[*1516]το συναγωνισμό, έναντι του οποίου παρέχεται έννομη προστασία από το Άρθρο 35 του περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου, ΚΕΦ. 148. Για τη στοιχειοθέτηση του αστικού αδικήματος, που προβλέπει το Άρθρο 35, απαιτείται η χρήση του σήματος σε βαθμό και έκταση, που το καταναλωτικό κοινό να ταυτίσει το σήμα με τα εμπορεύματα, ώστε η χρήση του από τρίτους να είναι ενδεχόμενο να προκαλέσει σύγχυση ή λάθος ως προς την προέλευση των εμπορευμάτων.
Το Δικαστήριο, αφού άκουσε τους εφεσίβλητους (εναγόμενους), οι οποίοι έφεραν ένσταση στην επικύρωση του αρχικά χορηγηθέντος Διατάγματος μετά από αίτηση των εφεσειόντων - (Άρθρο 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, ΚΕΦ. 6) - ακύρωσε το Διάταγμα. Έκρινε ότι οι ενάγοντες απέτυχαν να ικανοποιήσουν τις προϋποθέσεις που θέτει το Άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν. 14/60), για την παροχή ενδιάμεσης θεραπείας. Η αδυναμία εντοπίστηκε στην αποτυχία τους να αποκαλύψουν, με τη μαρτυρία στην οποία θεμελιωνόταν η αίτηση - (ένορκες δηλώσεις των διευθυντών των εφεσειουσών - (ουσιαστικά ταυτόσημες)) - ορατή πιθανότητα επιτυχίας στο ουσιαστικό τους αίτημα για τη χορήγηση απαγορευτικού διατάγματος. Η μαρτυρία, διαπίστωσε το Δικαστήριο, δεν αποκάλυψε την κτήση από τους ενάγοντες εμπορικής εύνοιας, συναρτημένης με τη χρήση του λογότυπου “WEHRMACHT”, ώστε να στοιχειοθετείται το αδίκημα του αθέμιτου ανταγωνισμού.
Ερμηνευτική των προϋποθέσεων, που θέτει το Άρθρο 32 του Ν. 14/60, για τη χορήγηση ενδιάμεσης θεραπείας, είναι η Odysseos v. Pieris Estates and Others (1982) 1 C.L.R. 557, στην οποία παραπέμπει το πρωτόδικο Δικαστήριο. Ενώ, όπως εξηγεί στην απόφασή του, η αποκάλυψη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση κρίνεται αντικειμενικά, με αναφορά στη διατυπωθείσα από τον εφεσείοντα θέση στην αγωγή του, η πιθανότητα επιτυχίας, μικρή έστω στο βαθμό που να είναι ορατή, πρέπει να αποδειχθεί με τη μαρτυρία που προσάγεται προς υποστήριξη της αίτησης. Το βάρος αυτό δεν το απέσεισαν οι εφεσείοντες και, για το λόγο αυτό, ακυρώθηκε το Διάταγμα.
Η μαρτυρία, την οποία προσήγαγαν οι ενάγοντες, προήλθε από τους διευθυντές των εφεσειουσών. Κατέθεσαν ότι διατέθηκαν 2000 ζεύγη υποδημάτων, φέροντα το χαρακτηριστικό “WEHRMACHT”. Παραμένει, όντως, αδιευκρίνιστο σημείο, όπως διαπίστωσε το πρωτόδικο Δικαστήριο, η χρονική περίοδος μέσα στην οποία διατέθηκαν τα υποδήματα.
[*1517]Άλλη ατέλεια, την οποία εντόπισε το πρωτόδικο Δικαστήριο, έγκειται στην απουσία μαρτυρίας από ειδήμονα, η οποία να υποστηρίζει τον ισχυρισμό των εναγόντων - ότι τα εμπορεύματα των εναγομένων ήταν υποδεέστερης ποιότητας, ώστε να δημιουργείται κίνδυνος για αποστασιοποίηση του κοινού από τα εμπορεύματά τους, λόγω εσφαλμένων εντυπώσεων για την ποιότητά τους. Η απουσία μαρτυρίας, που να ικανοποιεί το προκαταρκτικό αποδεικτικό μέτρο που θέτει το Άρθρο 32, κατέτεινε στην απόρριψη του αιτήματος για προσωρινή θεραπεία, το οποίο και απορρίφθηκε.
Η θέση των εφεσειόντων είναι ότι ικανοποιήθηκαν οι προϋποθέσεις που θέτει το Άρθρο 32, ενόψει της προαναφερθείσας μαρτυρίας των διευθυντών, για το “μεγάλο”, κατά την εισήγησή τους, αριθμό υποδημάτων που διέθεσαν στην κυπριακή αγορά.
Η ποσότητα των εμπορευμάτων, τα οποία διατίθενται, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μικρή ή μεγάλη, με αναφορά μόνο στον αριθμό των εμπορευμάτων. Τέτοιος χαρακτηρισμός μπορεί να προκύψει μόνο μετά τον προσδιορισμό της ποσοστιαίας αναλογίας των εμπορευμάτων που πωλούνται προς το σύνολο των εμπορευμάτων - (σ’ αυτή την περίπτωση υποδημάτων) - τα οποία διατίθενται κατά τη συγκεκριμένη περίοδο στην κυπριακή αγορά. Τέτοια μαρτυρία δεν προσάχθηκε.
Οι εφεσίβλητοι, εξάλλου, υποστήριξαν ότι το Διάταγμα έπρεπε να ακυρωθεί, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ενόψει της αμφισβήτησης των ουσιωδών γεγονότων, στα οποία στηρίζεται η αίτηση των εφεσειόντων, και της παράλειψής τους να τεκμηριώσουν τους αμφισβητούμενους ισχυρισμούς τους, όπως προβλέπει η Δ.48, θ.4 (όπως έχει ερμηνευθεί και τύχει εφαρμογής στην Krashias Shoe Factory ν. Adidas (1989) 1 Α.Α.Δ. 750 και στη Vuitton v. Δέρμοσακ Λτδ και Άλλης (1992) 1 Α.Α.Δ. 1453).
Όπως επισημάναμε στη M & CH Mitsingas Trading Ltd. κ.ά. ν. The Timberland Co of USA (1997) 1(Γ) A.A.Δ. 1791:- (σελ. 1799)
“Ο αθέμιτος ανταγωνισμός έχει προεκτάσεις, μεταξύ των οποίων και ο επηρεασμός της εμπορικής εύνοιας, που είναι δύσκολο να αποτιμηθούν σε χρήμα ή να εξακριβωθούν με βεβαιότητα.”
Η θέση του Δικαστηρίου - ότι οι εφεσείοντες δεν προσήγαγαν μαρτυρία, η οποία να καταδεικνύει ορατή πιθανότητα στοιχειο[*1518]θέτησης των προϋποθέσεων για τη χορήγηση απαγορευτικού διατάγματος - είναι ορθή. Η διάθεση και μόνο αριθμού υποδημάτων, μέσα σε ακαθόριστη, ουσιαστικά, χρονική περίοδο, δε στοιχειοθετεί συνταύτιση των εμπορευμάτων με το χρησιμοποιηθέν λογότυπο. Ούτε η πίστη των διευθυντών των δύο εταιρειών - ότι το καταναλωτικό κοινό είχε συσχετίσει τα εμπορεύματά τους με το προαναφερθέν σήμα - θεμελιώνει την ύπαρξη της ταύτισης. Απουσιάζει μαρτυρία, η οποία να τείνει να καταδείξει τον απαιτούμενο συσχετισμό μεταξύ του σήματος και του εμπορεύματος από το καταναλωτικό κοινό. Εφόσον απουσίαζαν οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση ενδιάμεσης θεραπείας, το Δικαστήριο δικαιολογημένα απέρριψε το αίτημα, άσχετα και ανεξάρτητα από τις αμφισβητήσεις των εφεσιβλήτων ως προς το βάσιμο του πραγματικού υπόβαθρου της αίτησης για ενδιάμεση θεραπεία.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο