(1998) 1 ΑΑΔ 1572
[*1572]22 Σεπτεμβρίου, 1998
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ/στές]
GOODY’S EVAGOROU LTD (ΓΚΟΥΤΙΣ ΕΥΑΓΟΡΟΥ ΛΤΔ),
Εφεσείοντες- Eνάγοντες,
ν.
LANI RESTAURANTS LTD (ΛΑΝΙ ΡΕΣΤΟΡΑΝΤΣ ΛΤΔ),
Eφεσιβλήτων - Eναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10184)
Aποφάσεις και Διατάγματα — Παρεμπίπτον διάταγμα — Εκδοθέν μετά από μονομερή αίτηση — Πρέπει να στοχεύει στην παροχή προσωρινής θεραπείας λόγω της αντικειμενικής αδυναμίας της άμεσης διεξαγωγής της δίκης, και όχι στην ικανοποίηση του ουσιαστικού αιτήματος της δίκης — Η μη προώθηση της υπόθεσης από το διάδικο που επιδιώκει την απόκτηση προσωρινής θεραπείας οδηγεί σε απόρριψη της σχετικής αίτησης.
Οι ενάγοντες λειτουργούσαν εστιατόρια στη Λευκωσία και στην Πάφο με την επωνυμία “GOODY’S”. Στις 13.8.1997, καταχώρησαν γενικώς οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα και ex parte αίτηση για έκδοση παρεμπίπτοντος διατάγματος που να απαγορεύει τους εναγομένους να χρησιμοποιούν την ίδια ακριβώς επωνυμία για το εστιατόριό τους στη Λεμεσό προς αποφυγή σύγχυσης και επακόλουθης ζημιάς.
Οι ενάγοντες δεν καταχώρησαν έκθεση απαιτήσεως. Στις 26.2.98 απορρίφθηκε η αίτηση. Οι ενάγοντες καταχώρησαν την παρούσα έφεση. Η έκθεση απαιτήσεως καταχωρήθηκε τελικά στις 30.6.1998 μετά την καταχώρηση της έφεσης. Οι εφεσίβλητοι εισηγήθηκαν την απόρριψη της έφεσης ενόψει των πιο πάνω χειρισμών των εφεσειόντων.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε ορθά τη διακριτική του εξουσία ενόψει των αρχών που καθιερώθηκαν στην απόφαση Louis Vuitton v. Δερμοσάκ Λτδ & Άλλης. Στην απόφαση εκείνη τονίστηκε ότι η παροχή ενδιάμεσης θεραπείας δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέτρο [*1573]συνυφασμένο με την πιθανότητα εξασφάλισης ανάλογης θεραπείας κατά τη δίκη και ο διάδικος που την επιδιώκει υποχρεούται να προλειάνει, το ταχύτερο, το έδαφος για την εκδίκαση της υπόθεσης.
2. Το επείγον του πράγματος, που συνιστά το κύριο έρεισμα για παροχή προσωρινής θεραπείας, λόγω της αντικειμενικής αδυναμίας της άμεσης διεξαγωγής της δίκης, έχει εκλείψει με την πάροδο των δέκα σχεδόν μηνών που πέρασαν από την καταχώρηση της αγωγής.
3. Η αγωγή αφέθη στάσιμη με την προσδοκία της ικανοποίησης του ουσιαστικού αιτήματός της με παρεμπίπτον διάταγμα, με αποτέλεσμα την εκτροπή και χρήση του μηχανισμού για την έκδοση παρεμπίπτοντος διατάγματος για σκοπό διαφορετικό από εκείνο που είναι ταγμένο να εξυπηρετήσει.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Louis Vuitton v. Δερμοσάκ Λτδ κ.ά. (1992) 1 Α.Α.Δ. 1453,
Άκης (Μεταφορές Δεμάτων Eξπρές) Λτδ v. C. Koukkouris Trading Co. Ltd (1998) 1 A.A.Δ. 149.
Έφεση.
Έφεση από τους ενάγοντες κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Σούπασιης, E.Δ.), που δόθηκε στις 26 Φεβρουαρίου, 1998 (Aρ. Aγωγής 10305/97), με την οποία απορρίφθηκε μονομερής αίτηση για έκδοση παρεμπίπτοντος διατάγματος.
Β. Πιερίδου, για τους Eφεσείοντες.
Χρ. Μελίδης και Λ. Καμμίτση, για τους Eφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Στις 13 Αυγούστου 1997 καταχωρίστηκε γενικώς οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα και αυθημερόν υποβλήθηκε ex parte αίτηση για παρεμπίπτον διάταγμα, απαγορευτικό της χρήσης, κάτω από μορφές που περιγράφηκαν, [*1574]της λέξης “GOODY’S”. Oι ενάγοντες λειτουργούσαν από μερικά χρόνια εστιατόρια στη Λευκωσία και στην Πάφο με αυτή την επωνυμία, οι εναγόμενοι άνοιξαν εστιατόριο με την ίδια επωνυμία στη Λεμεσό και στόχευαν στην αποφυγή σύγχυσης και επακόλουθης ζημιάς.
Δόθηκαν οδηγίες για την επίδοση της αίτησης στους εναγομένους και τροχιοδρομήθηκε η εκδίκασή της. Έκτοτε η αγωγή παρέμεινε σε στασιμότητα αφού οι ενάγοντες δεν καταχώρισαν έκθεση απαιτήσεως. Στις 26.2.98 απορρίφθηκε η αίτηση και ακολούθησε η παρούσα έφεση. Χωρίς καμιά απολύτως παράλληλη ενέργεια, έστω και τότε, για προώθηση της αγωγής. Ετέθη το θέμα και η έκθεση απαιτήσεως καταχωρίστηκε, εκκρεμούσας της έφεσης, μόλις στις 30.6.98. Οι εφεσίβλητοι επικαλούνται τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και εισηγούνται την απόρριψη της έφεσης ενόψει των πιο πάνω χειρισμών, ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο.
Στην υπόθεση Louis Vuitton v. Δερμοσάκ Λτδ και Άλλης (1992) 1 Α.Α.Δ. σελ. 1453 τονίστηκαν τα ακόλουθα:
“Πριν τελειώσουμε, θέλουμε να επισύρουμε την προσοχή σε μια απαράδεκτη τακτική. Παρά την επιμονή των εφεσειόντων στην εξασφάλιση επειγόντως ενδιάμεσης θεραπείας, παρέλειψαν να προωθήσουν την εκδίκαση της υπόθεσης, παραλείποντας μέχρι και την ακρόαση της έφεσης, τριάμισυ περίπου χρόνια μετά την αγωγή, να καταχωρήσουν την έκθεση με την απαίτησή τους. Θέλουμε να τονίσουμε ότι η παροχή ενδιάμεσης θεραπείας δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέτρο συνυφασμένο με την πιθανότητα εξασφάλισης ανάλογης θεραπείας κατά τη δίκη. Η δίκη είναι η καθιερωμένη διαδικασία για τον καθορισμό και διακήρυξη των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των διαδίκων. Το κύριο έρεισμα για την παροχή προσωρινής θεραπείας είναι η αντικειμενική αδυναμία της άμεσης διεξαγωγής της δίκης. Επομένως βαρύνεται ο διάδικος που την επιδιώκει να προλειάνει, το ταχύτερο, το έδαφος για την εκδίκαση της υπόθεσης.”
Στην υπόθεση Άκης (Μεταφορές Δεμάτων Eξπρές) Λτδ ν. C. Koukkouris Trading Co. Ltd (1998) 1 A.A.Δ. 149 τα γεγονότα ήταν παρόμοια με αυτά της παρούσας. Η αντιδικία αφορούσε στο δικαίωμα χρήσης ορισμένης επωνυμίας, επιδιώχθηκε η απαγόρευσή της με παρεμπίπτον διάταγμα, η αίτηση απορρίφθηκε και η έφεση, όπως και στην παρούσα υπόθεση, αφορούσε κυρίως [*1575]στην κρίση του πρωτόδικου δικαστηρίου ως προς το ισοζύγιο της ευχέρειας. Είχε κριθεί πως η έκδοση του διατάγματος θα ανάγκαζε την εναγόμενη να αλλάξει την εμπορική της επωνυμία, με αποτέλεσμα τον τερματισμό της διαφοράς από εκείνο το στάδιο. Εδώ το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε πως ή έκδοση του παρεμπίπτοντος διατάγματος θα οδηγούσε στο κλείσιμο του εστιατορίου των εφεσιβλήτων και το κύριο επιχείρημα των εφεσειόντων ήταν πως αυτό δεν ήταν υποχρεωτικό. Θα ήταν αρκετό να άλλαζαν την επωνυμία του που, βέβαια, αποτελεί ακριβώς το επίδικο ζήτημα. Το Εφετείο έκρινε πως ασκήθηκε ορθά η διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου αλλά, με αναφορά στην πιο πάνω υπόθεση, απέρριψε την έφεση και για το λόγο που προκύπτει από το απόσπασμα που ακολουθεί:
“Είναι νομολογιακά καθιερωμένο ότι όπου το αίτημα για έκδοση προσωρινών διαταγμάτων είναι ταυτόσημο με τα αιτούμενα διατάγματα της αγωγής και η τυχόν έκδοση τους επιφέρει ουσιαστικά και τον τερματισμό της διαφοράς μεταξύ των διαδίκων ή του ενδιαφέροντός τους να συνεχίσουν με την ταχύτατη εκδίκαση της αγωγής, όπως προνοούν οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας, σε συνάρτηση πάντοτε με το ισοζύγιο της ευχέρειας, δεν πρέπει να παραχωρούνται. Η θέση αυτή διαπιστώνεται, στην παρούσα υπόθεση, από τη συμπεριφορά των εφεσειόντων. Όταν εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, ένα και πλέον χρόνο μετά την καταχωρηση της αγωγής, οι εφεσείοντες δεν έλαβαν κανένα μέτρο για να προχωρήσουν την αγωγή τους προς εκδίκαση, παραλείποντας να υποβάλουν την Έκθεση Απαίτησής τους. Η έκθεση απαίτησης των εφεσειόντων καταχωρήθηκε τελικά λίγες μέρες πριν την ακρόαση της παρούσας έφεσης, 2 1/2 χρόνια μετά την καταχώρηση της αγωγής τους. Η στάση αυτή των εφεσειόντων της μη προώθησης της αγωγής τους για τόσο μεγάλο διάστημα, αφήνει να νοηθεί ότι η επιδιωκόμενη έκδοση των προσωρινών διαταγμάτων αποτελούσε αυτοσκοπό για τους εφεσείοντες. Το κύριο έρεισμα για την παροχή προσωρινής θεραπείας είναι το επείγον του πράγματος, λόγω της αντικειμενικής αδυναμίας της άμεσης διεξαγωγής της δίκης. Το αντικειμενικό αυτό δεδομένο έχει εκλείψει με την πάροδο τόσο μακρού διαστήματος, αφού οι εφεσείοντες για 2 1/2 χρόνια δεν προώθησαν την αγωγή τους για τη δίκη, που είναι η καθιερωμένη διαδικασία για τον καθορισμό των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των διαδίκων.”
Η ευπαίδευτη συνήγορος των εφεσειόντων ήταν ειλικρινής [*1576]στην τοποθέτησή της. Το σημείωμα εμφάνισης καταχωρίστηκε στις 25.8.97 και άρχισε από τότε η προθεσμία των 10 ημερών για την καταχώριση της έκθεσης απαίτησης. Όμως, όπως εξήγησε, στις πλείστες περιπτώσεις, με την έκδοση παρεμπίπτοντος διατάγματος λύεται και η διαφορά στην ουσία της. Έχουμε και εν προκειμένω εκτροπή και χρήση του μηχανισμού για την έκδοση παρεμπίπτοντος διατάγματος για σκοπό διαφορετικό από εκείνο που είναι ταγμένο να εξυπηρετήσει. Ας σημειωθεί πως οι εφεσείοντες ζήτησαν και η έφεση εκδικάστηκε κατά προτεραιότητα ως επείγουσα. Ενώ, όπως φάνηκε, κάθε άλλο παρά ενδιαφέρτηκαν να προωθήσουν την αγωγή. Η αγωγή αφέθη στάσιμη με την προσδοκία της ικανοποίησης του ουσιαστικού αιτήματός της, με παρεμπίπτον διάταγμα.
Πάνω στη βάση της πιο πάνω νομολογίας η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο