(1998) 1 ΑΑΔ 1671
[*1671]22 Σεπτεμβρίου, 1998
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ/στές]
MICHAEL SERDOBOV ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Εφεσείοντες-Eναγόμενοι,
ν.
RUSSIAN INDEPENDENT AIRLINES S.A.,
Εφεσιβλήτων-Eναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 9851)
Πολιτική Δικονομία — Έφεση — Παροχή ασφάλειας για τα έξοδα της έφεσης από τους εφεσείοντες-εναγομένους — Οι περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμοί Δ.35, θ.2 — Εφαρμοστέες αρχές.
Λέξεις και Φράσεις —“Any appeal” στη Δ.35, θ.2 των περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών — Ο όρος αυτός περιλαμβάνει τόσο οποιασδήποτε φύσης έφεση όσο και οποιαδήποτε έφεση, είτε αυτή καταχωρείται από τον ενάγοντα είτε από τον εναγόμενο.
Οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες ζητούν με την αίτησή τους την παροχή ασφάλειας για τα έξοδα της έφεσης από τους εφεσείοντες-εναγόμενους, που προσβάλλουν με την έφεσή τους την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, με την οποία κατέστησε απόλυτο, προσωρινό απαγορευτικό διάταγμα υπέρ των εφεσιβλήτων-εναγόντων.
Οι καθ’ ων η αίτηση εφεσείοντες-εναγόμενοι ενίστανται στην αίτηση, αμφισβητώντας το δικαίωμα των εφεσιβλήτων-εναγόντων να ζητήσουν τέτοιο διάταγμα. Ισχυρίστηκαν ότι μόνο εναγόμενος μπορεί να το ζητήσει.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Σκοπός της πρόνοιας για ασφάλεια εξόδων είναι η προστασία του διαδίκου εναντίον του οποίου προβάλλεται απαίτηση και ως εκ τούτου είναι λογικό το δικαίωμα για τέτοια ασφάλεια να υπάρχει και υπέρ επιτυχόντα πρωτόδικα ενάγοντα, ο οποίος άγεται ενώπιον του Εφετείου από τον ανεπιτυχόντα εναγόμενο. Η θέση του εφεσίβλητου στην έφεση είναι ανάλογη με εκείνη του εναγομένου στην [*1672]πρωτόδικη διαδικασία.
2. Η ειδική πρόνοια της Δ.35, θ.2 για περιπτώσεις έφεσης δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι περιορίζεται από τις πρόνοιες της Δ.60, θ.1, που αναφέρεται ειδικά σε πρωτόδικη διαδικασία.
Ενόψει των ανωτέρω, εκδίδεται διάταγμα εναντίον των καθ’ ων η αίτηση εφεσειόντων-εναγομένων, παροχής ασφάλειας εξόδων για την έφεση συνολικού ύψους £3.191 ως η αίτηση, το οποίο να δοθεί εντός 30 ημερών από σήμερα. Η έφεση θα θεωρείται απορριφθείσα αν οι καθ’ ων η αίτηση παραλείψουν να δώσουν τη διαταχθείσα ασφάλεια εντός του πιο πάνω χρόνου. Η έφεση αναστέλλεται μέχρις ότου οι καθ’ ων η αίτηση παράσχουν την ασφάλεια.
Η αίτηση επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ των αιτητών, εφεσιβλήτων-εναγόντων.
Aναφερόμενη υποθέση:
Dence v. Mason [1879] W.N. 31.
Aίτηση.
Aίτηση με την οποία οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες ζητούν διάταγμα για παροχή ασφάλειας για τα έξοδα της έφεσης από τους εφεσείοντες-εναγομένους, οι οποίοι με την έφεσή τους προσβάλλουν την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, με την οποία κατέστησε απόλυτο προσωρινό απαγορευτικό διάταγμα υπέρ των εφεσιβλήτων-εναγόντων.
Βορκάς για Π. Σαρρή, για τους Aιτητές, Eφεσίβλητους - Eνάγοντες.
Κιτρομηλίδης, για τους Kαθ’ων η αίτηση, Eφεσείοντες-Eναγομένους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Με την αίτηση τους αυτή οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες ζητούν την παροχή ασφάλειας για τα έξοδα της έφεσης από τον εφεσείοντα-εναγόμενο, που με την έφεση του προσβάλλει την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, με την οποία κατέστησε απόλυτο προσωρινό απαγορευτικό διάταγμα υπέρ των εφεσιβλήτων-εναγόντων.
Η αίτηση των εφεσιβλήτων-εναγόντων βασίζεται στους περί [*1673]Πολιτικής Δικονομίας Θεσμούς Δ.35 θ.2 και Δ.60 θ.1.
Ο καθ’ ου η αίτηση εφεσείων-εναγόμενος ενίσταται στην αίτηση αμφισβητώντας το δικαίωμα των εφεσιβλήτων-εναγόντων να απαιτήσουν ασφάλεια εξόδων για την έφεση, καθώς και την εξουσία του Δικαστηρίου να εκδώσει τέτοιο διάταγμα, με βάση το επιχείρημα ότι, σύμφωνα με τους θεσμούς, μόνο εναγόμενος μπορεί να ζητήσει τέτοιο διάταγμα. Όπως δήλωσε ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα δεν αμφισβητείται ούτε το αιτούμενο ποσό ασφάλειας, αλλά ούτε και η ύπαρξη ειδικών περιστάσεων που να δικαιολογούν την έκδοση τέτοιου διατάγματος, αν υπάρχει εξουσία προς τούτο.
Το σχετικό μέρος της Δ.35 θ.2 προνοεί τα ακόλουθα:
“. . . . Such deposit or other security for costs to be occasioned by any appeal shall be made or given as may be directed under special circumstances by the court of Appeal.”
Στους αντίστοιχους Αγγλικούς θεσμούς προνοούνται τα ακόλουθα στη Δ.58, θ.9(5):
“The Court of Appeal may make such order as to the whole or any part of an appeal as may be just, and may in special circumstances, order that such security shall be given for the costs of an appeal as may be just”.
Η Δ.60 θ.1 προνοεί ως ακολούθως:
“A plaintiff (and, in respect of a counter-claim, which is not merely in the nature of a set-off, a defendant) ordinarily resident out of Cyprus may, at any stage of the action, be ordered to give security for costs, though he may be temporarily resident in Cyprus”.
H αντίστοιχη πρόνοια των Αγγλικών Θεσμών (Ο.65 r.6Α) αναφέρει τα ακόλουθα:
“A plaintiff ordinarily resident out of the jurisdiction may be ordered to give security for costs, though he may be temporarily resident within the jurisdiction”.
Στην Αγγλία έχει αποφασισθεί ότι διάταγμα για ασφάλεια για έξοδα στην έφεση μπορεί να εκδοθεί εναντίον του εφεσείοντα, είτε αυτός ήταν ενάγων ή εναγόμενος στο πρωτόδικο Δικαστήριο. Στην υπόθεση Dence v. Mason [1879] W.N. 31, προβλήθηκε το επιχείρη[*1674]μα ότι δεν μπορούσε να εκδοθεί τέτοιο διάταγμα γιατί ήταν ο εναγόμενος που εφεσίβαλε την απόφαση και η περίπτωση ήταν διαφορετική από έφεση που καταχωρείται από τον ενάγοντα, ο οποίος είναι ο διάδικος που φέρει τον εναγόμενο ενώπιον του Δικαστηρίου. Το επιχείρημα αυτό απορρίφθηκε και αποφασίστηκε ότι ήταν άσχετο το ποιός εφεσίβαλε την απόφαση.
Μία προσεκτική εξέταση των αντίστοιχων προνοιών των Κυπριακών και των Αγγλικών Θεσμών οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ουσιαστικά οι πρόνοιες είναι οι ίδιες. Θα μπορούσε επιπρόσθετα κάποιος να επιχειρηματολογήσει ότι η φράση “any appeal” που περιέχεται στην Κυπριακή Δ.35 θ.2 είναι ακόμη ισχυρότερη από τη φρασεολογία των Αγγλικών Θεσμών. Ο όρος αυτός ορθά ερμηνευόμενος περιλαμβάνει τόσο οποιασδήποτε φύσης έφεση όσο και οποιαδήποτε έφεση, είτε αυτή καταχωρείται από τον ενάγοντα είτε από τον εναγόμενο.
Σκοπός της πρόνοιας για ασφάλεια εξόδων είναι η προστασία του διαδίκου εναντίον του οποίου προβάλλεται απαίτηση και ως εκ τούτου είναι λογικό το δικαίωμα για τέτοια ασφάλεια να υπάρχει και υπέρ επιτυχόντα πρωτόδικα ενάγοντα, ο οποίος άγεται ενώπιον του Εφετείου από τον ανεπιτυχόντα εναγόμενο. Η θέση του εφεσίβλητου στην έφεση είναι ανάλογη με εκείνη του εναγόμενου στην πρωτόδικη διαδικασία.
Κάτω από τις συνθήκες αυτές θεωρούμε ότι η ειδική πρόνοια της Δ.35 θ.2 για περιπτώσεις έφεσης δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι περιορίζεται από τις πρόνοιες της Δ.60 θ.1, που αναφέρεται ειδικά σε πρωτόδικη διαδικασία.
Έχοντας υπόψη ότι ο καθ’ ου η αίτηση εφεσείων-εναγόμενος δεν έχει αμφισβητήσει την ύπαρξη ειδικών περιστάσεων που να δικαιολογούν την έκδοση διατάγματος αλλά ούτε και το επίδικο ποσό της ασφάλειας, εκδίδουμε διάταγμα παροχής ασφάλειας εξόδων για την έφεση συνολικού ποσού £3.191 ως η αίτηση, το οποίο να δοθεί εντός 30 ημερών από σήμερα. Αν ο καθ’ου η αίτηση παραλείψει να δώσει την διαταχθείσα ασφάλεια εντός του πιο πάνω χρόνου, η έφεση θα θεωρείται ως απορριφθείσα. Η έφεση αναστέλλεται μέχρις ότου ο καθ’ ου η αίτηση παράσχει την ασφάλεια. Τα έξοδα της αίτησης επιδικάζονται υπέρ των αιτητών, εφεσίβλητων-εναγόντων.
H αίτηση επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ των αιτητών, εφεσιβλήτων-εναγόντων.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο