(1998) 1 ΑΑΔ 1815
[*1815]29 Σεπτεμβρίου, 1998
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑOY, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
REMEDICA LTD.,
Eφεσείοντες-Eναγόμενοι,
ν.
BAYER AΚTIENGESELLSCHAFT,
Eφεσιβλήτων-Eναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 9998)
Πολιτική Δικονομία — Αίτηση για οδηγίες — Πρέπει να εκδίδεται εντός δέκα ημερών από τη συμπλήρωση των δικογράφων — Παραβίαση του χρονοδιαγράμματος αυτού δεν συνιστά απλή παρατυπία η οποία θεραπεύεται με τη Δ.64 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας — Παρέχεται όμως ευκαιρία στο διάδικο που επέδειξε πλημμέλεια να διορθώσει το διάβημά του.
Πολιτική Δικονομία — Διάκριση μεταξύ άκυρης και παράτυπης διαδικασίας — Δ.64 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας — Δεν καταργεί τις διατάξεις των Θεσμών.
Μετά πάροδο ενός σχεδόν χρόνου από το κλείσιμο των δικογράφων αγωγής για παραβίαση Προνομίου Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας, οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες, με αίτηση διά κλήσεως, ζήτησαν την έκδοση οδηγιών, βάσει της Δ.30, Κ.1, για αποκάλυψη και επιθεώρηση εγγράφων.
Κατά την ακροαματική διαδικασία της αίτησης, οι εφεσείοντες-εναγόμενοι εισηγήθηκαν ότι δυνάμει της Δ.30, Κ.1(β), η κλήση για οδηγίες πρέπει να εκδίδεται μέσα σε δέκα ημέρες από τη συμπλήρωση των δικογράφων και ως εκ τούτου η αίτηση ήταν εκπρόθεσμη.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η Δ.64 θεράπευε την κατάσταση, που χαρακτήρισε απλή παρατυπία.
Σε έφεση με στόχο την ακύρωση της πρωτόδικης απόφασης, αποφασίστηκε ότι:
[*1816]1. Η Δ.64 δεν καταργεί τις διατάξεις των θεσμών, στην παρούσα περίπτωση τα χρονικά πλαίσια που καθορίζονται σ’ αυτούς. Παρέχεται όμως με τη Δ.64 ευκαιρία στο διάδικο, που επέδειξε πλημμέλεια στην εφαρμογή των θεσμών, στα πλαίσια που ορίζει η Δ.64, να διορθώσει το διάβημά του ούτως ώστε να μη θεωρείται άκυρο το δικόγραφό του.
2. Ο Καν.7 της Δ.30 παρέχει δικαίωμα στον εναγόμενο, σε περίπτωση που ο ενάγων δεν εκδώσει μέσα στην οριζόμενη προθεσμία κλήση για οδηγίες, να υποβάλει αίτηση για διάταγμα απόρριψης της αγωγής. Σε τέτοια περίπτωση, το Δικαστήριο μπορεί να θεωρήσει αυτή την αίτηση, του εναγομένου, ως κλήση για οδηγίες. Στην παρούσα περίπτωση όμως, όπου οι εφεσίβλητοι δεν ήταν υποχρεωμένοι να καταχωρήσουν κλήση για οδηγίες, αφού η αγωγή είναι σε κλητήριο ένταλμα Δ.2, Κ.6, αλλά επέλεξαν να ζητήσουν την έκδοση της, όπως προβλέπεται στην παρ. (δ) της Δ.30, Κ.1, οι εφεσείοντες δεν μπορούσαν να καταχωρήσουν αίτηση για απόρριψη της αγωγής, βάσει του Καν.7 της Δ.30.
3. Η επίδικη αίτηση θα έπρεπε να είχε απορριφθεί από το πρωτόδικο Δικαστήριο ως εκπρόθεσμη.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα, τόσο πρωτόδικα όσο και κατ’ έφεση.
Aναφερόμενη υπόθεση:
Αθανασιάδη v. Αλεξάνδρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 945.
Έφεση.
Έφεση από τους εναγομένους κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Kορφιώτης, A.E.Δ.), που δόθηκε στις 11 Iουνίου, 1997 (Aρ. Aγωγής 3730/95), με την οποία αποφασίστηκε ότι η αίτηση των εναγόντων για οδηγίες ήταν εμπρόθεσμη.
Κ. Κακουλλή για Γ. Κακογιάννη, για τους Eφεσείοντες.
Σ. Δράκος για Φ. Ποιητή, για τους Eφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Με αγωγή που καταχώρισαν οι εφεσίβλη[*1817]τοι-ενάγοντες, στις 23.6.1995, αξιώνουν διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να εμποδίζονται οι εφεσείοντες-εναγόμενοι να παραβιάζουν το Προνόμιο Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας αρ.1301, που ισχυρίζονται πως κατέχουν. Τούτο αφορά στην κατασκευή της ουσίας ciprofloxacin.
Στις 3.3.1997, με αίτηση δια κλήσεως, οι εφεσίβλητοι ζήτησαν την έκδοση οδηγιών, βάσει της Δ.30 Κ.1, με εξειδικευμένο αίτημα την αποκάλυψη και επιθεώρηση εγγράφων.
Κατά την ακροαματική διαδικασία της επίδικης αίτησης ηγέρθησαν πολλά ζητήματα, που άπτονταν και του τύπου της αιτήσεως αλλά και της ουσίας της. Ένα από αυτά ήταν και η εισήγηση των εφεσειόντων, που επαναλήφθηκε και εδώ, πως η αίτηση ήταν εκπρόθεσμη, μιας και καταχωρίστηκε ένα σχεδόν χρόνο μετά το κλείσιμο των δικογράφων. Η Δ.30 Κ.1(β) προβλέπει πως η κλήση για οδηγίες πρέπει να εκδίδεται μέσα σε δέκα ημέρες από το χρόνο κατά τον οποίο τα δικόγραφα θα θεωρούνται συμπληρωμένα.
Ο πρωτόδικος δικαστής ασχολήθηκε με το πιο πάνω ζήτημα και έκρινε πως η Δ.64 θεράπευε την κατάσταση, που χαρακτήρισε απλή παρατυπία. Αναφέρθηκε δε σχετικά στην υπόθεση Μαίρη Αθανασιάδη ν. Ηρώ Αλεξάνδρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 945, προφανώς όμως δεν αντελήφθη ορθά το σκεπτικό της. Όπως έχει ειπωθεί στην υπόθεση εκείνη, και επαναλήφθηκε πολλές φορές, η Δ.64 δεν καταργεί τις διατάξεις των θεσμών, μας ενδιαφέρουν εδώ τα χρονικά περιθώρια που καθορίζονται σ’ αυτούς, Οι διατάξεις πρέπει να τηρούνται. Παρέχεται όμως με την Δ.64 ευκαιρία στο διάδικο, που επέδειξε πλημμέλεια στην εφαρμογή των θεσμών, στα πλαίσια που ορίζει η Δ.64, να δορθώσει το διάβημα του ώστε να μην θεωρείται άκυρο το δικόγραφο του.
Στην υπόθεση που συζητούμε οι εφεσείοντες ήγειραν το ζήτημα του εκπρόθεσμου της αίτησης, και οι εφεσίβλητοι δεν υπέβαλαν οποιοδήποτε διορθωτικό αίτημα στο Δικαστήριο.
Βέβαια, ο Καν.7 της Δ.30, παρέχει δικαίωμα στον εναγόμενο, στην περίπτωση που ο ενάγων δεν εκδώσει μέσα στην οριζόμενη προθεσμία κλήση για οδηγίες, να υποβάλει αίτηση για διάταγμα απόρριψης της αγωγής. Σ’ αυτή δε την περίπτωση το Δικαστήριο μπορεί να θεωρήσει αυτή την αίτηση, του εναγομένου, ως κλήση για οδηγίες. Στην υπό συζήτηση όμως υπόθεση, εφόσον η αγωγή είναι σε κλητήριο ένταλμα Δ.2 Κ.6, η κλήση για οδηγίες εκ [*1818]μέρους των εφεσιβλήτων, ως εναγόντων στην αγωγή, δεν ήταν υποχρεωτική, αλλά επέλεξαν να την εκδώσουν, όπως προβλέπεται στην παραγρ.(δ) της Δ.30 Κ.1, που λέγει:
“Αυτός ο Κανονισμός δεν θα εφαρμόζεται σε αγωγές στις οποίες καταχωρείται, εντός δέκα ημερών από το χρόνο κατά τον οποίο τα δικόγραφα θα θεωρούνται συμπληρωμένα (closed), κοινή δήλωση, υπογραμμένη από όλους τους διαδίκους στην αγωγή, σύμφωνα με την οποία δεν απαιτείται κλήση για οδηγίες για το λόγο ότι δεν υπάρχει ανάγκη για κανένα από τα διατάγματα που θα μπορούσαν να ζητηθούν σύμφωνα με αυτή, ή σε αγωγές στις οποίες το αμφισβητούμενο ποσό ή η αξία του επίδικου ζητήματος (όπως καθορίζεται στον Περί Δικαστηρίων Νόμο), δεν υπερβαίνει τις πενήντα λίρες, ή σε αγωγές στις οποίες το κλητήριο ένταλμα είναι ειδικά οπισθογραφημένο σύμφωνα με τη Διαταγή 2, Κανονισμός 6, αλλά σε οποιαδήποτε τέτοια αγωγή ή διαδικασία κλήσης για οδηγίες μπορεί να εκδοθεί με πρωτοβουλία οποιουδήποτε διαδίκου σ’ αυτή”.
Δεν μπορούσαν επομένως οι εφεσείοντες να καταχωρήσουν αίτηση για απόρριψη της αγωγής, βάσει του Καν.7 της Δ.30, εφόσον η έκδοση κλήσεως για οδηγίες εναπόκειτο στην επιλογή των εφεσιβλήτων.
Ο συνήγορος των εφεσιβλήτων μας είπε πως αντιπροσώπευε συνάδελφο του με οδηγίες να υποστηρίξει την πρωτόδικη απόφαση. Δεν πρότεινε όμως τίποτε σε απάντηση των επιχειρημάτων του συνηγόρου των εφεσειόντων. Ενόψει του εκπρόθεσμου της επίδικης αίτησης αυτή θάπρεπε να είχε απορριφθεί από το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Η έφεση γίνεται αποδεκτή, η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Η επίδικη αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα στην πρωτόδικη διαδικασία και εδώ.
H έφεση επιτρέπεται με έξοδα, τόσο πρωτόδικα όσο και κατ’ έφεση.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο