(1998) 1 ΑΑΔ 1876
[*1876]15 Oκτωβρίου, 1998
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
SAMATA ENTERPRISES LTD,
Eφεσείοντες-Eναγόμενοι,
ν.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ,
Eφεσιβλήτου-Eνάγοντα.
(Πολιτική Έφεση Aρ. 10154)
Πολιτική Δικονομία — Συνένωση αγωγών — Δ.14, θ.2 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας — Εφαρμοστέες αρχές.
Στην παρούσα υπόθεση, το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε αίτηση των εναγομένων-εφεσειόντων για συνένωση δύο αγωγών λόγω του ότι δεν ικανοποιείτο το ουσιώδες κριτήριο για τη συνένωση που θέτει η Δ.14, θ.2 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, ήτοι η ύπαρξη κοινού πραγματικού ή νομικού ζητήματος, όπως αυτά διαπιστώνονται αποκλειστικά από την Έκθεση Απαιτήσεως των αγωγών και ανεξάρτητα από το περιεχόμενο των υπερασπίσεων.
Αποφασίστηκε κατ’ έφεση ότι η ερμηνεία που έδωσε η πρωτόδικος δικαστής στην επίμαχη διάταξη, η οποία ρητά αναφέρεται στις απαιτήσεις των αγωγών, ήταν ορθή.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους εναγομένους κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Xατζηγιάννη-Iωσήφ, E.Δ.), που δόθηκε στις 8 Δεκεμβρίου, 1997 (Aρ. Aγωγών 8633/95 και 8634/95), με την οποία απορρίφθηκε αίτημά τους για συνένωση των αγωγών.
Α. Λαδάς με Χρ. Ιερείδη, για τους Eφεσείοντες.
[*1877]Μ. Δημητριάδου, για τον Eφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Στις 8.12.97 δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας απέρριψε αίτηση των εναγομένων-εφεσειόντων με την οποία ζητούσαν την έκδοση διατάγματος για συνένωση των αγωγών 8633/95 και 8634/95. Η πρώτη αγωγή εγείρεται από κάποιο Γεώργιο Σταύρου και η δεύτερη από τους 1. I.Philippou & Guevherian, 2. Χρίστο Φιλίππου και 3. John Guevherian. Και οι δυο αγωγές στρέφονται εναντίον των εφεσειόντων.
H επίδικη αίτηση στηριζόταν στη Δ.14 θ.2 που, σε μετάφραση, έχει ως εξής:
“Όταν δύο ή περισσότερες αγωγές εκκρεμούν στο ίδιο Δικαστήριο, είτε από τους ίδιους είτε διαφορετικούς ενάγοντες εναντίον των ιδίων ή διαφορετικών εναγομένων, και οι απαιτήσεις των αγωγών αυτών συνεπάγονται κοινό ζήτημα νόμου ή γεγονότος τέτοιας σημασίας ανάλογα με τα υπόλοιπα ζητήματα, τα οποία συνεπάγονται οι αγωγές αυτές, ώστε να καθιστούν επιθυμητή τη συνένωση των αγωγών, το Δικαστήριο ή ο Δικαστής μπορεί να διατάξει να συνενωθούν αυτές.”
Η δικαστής απέρριψε το αίτημα γιατί διαπίστωσε από τις Eκθέσεις Aπαιτήσεως και στις δυο αγωγές πως, στην πρώτη οι ενάγοντες αξίωναν ποσό £7,015, πλέον £2,561.20 Φ.Π.Α., ως υπόλοιπο οφειλόμενο για εργασίες μετατροπών που εκτέλεσαν ως εργολάβοι σε οικοδομή των εφεσειόντων, ενώ η δεύτερη αγωγή αφορούσε £3,000 υπόλοιπο αμοιβής για την ετοιμασία αρχιτεκτονικών σχεδίων και επίβλεψη των εργασιών στην ίδια οικοδομή.
Η δικαστής έκρινε πως οι δυο αγωγές στηρίζονταν σε ολωσδιόλου διαφορετική βάση, με μοναδικό κοινό γεγονός πως οι εργασίες των εργολάβων και η ετοιμασία των αρχιτεκτονικών σχεδίων αφορούσε στο ίδιο κτίριο.
Ο συνήγορος των εφεσειόντων εισηγήθηκε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, και εδώ, και αυτή ήταν και η βασική θέση του, πως το Δικαστήριο θα έπρεπε να είχε εξετάσει και το περιεχόμενο των Εκθέσεων Υπερασπίσεως και Ανταπαιτήσεως των εφεσειόντων, προτού αποφανθεί αν η επίδικη αίτηση για συνένωση πληρούσε τις πρόνοιες της Δ.14 θ.2.
Η δικαστής, ερμηνεύοντας την πιο πάνω Διαταγή, είπε πως το [*1878]ουσιώδες κριτήριο για τη συνένωση αγωγών είναι η ύπαρξη κοινού πραγματικού ή νομικού ζητήματος, όπως αυτά διαπιστώνονται αποκλειστικά από την Έκθεση Απαιτήσεως των αγωγών, και ανεξάρτητα από το περιεχόμενο των υπερασπίσεων.
Συμφωνούμε με την ερμηνεία που έδωσε η πρωτόδικος δικαστής στην επίμαχη διάταξη, η οποία ρητά αναφέρεται στις απαιτήσεις των αγωγών.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο