(1998) 1 ΑΑΔ 2123
[*2123]16 Νοεμβρίου, 1998
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
1. EVAND PROMOTIONS LTD,
2. ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΔΟΥ,
3. ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΔΟΥ,
4. ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΠΑΔΟΥ, ΑΛΛΩΣ ΆΝΤΖΗΛ ΛΟΥΠΕΣΚΟΥ,
5. ΙΚΑΡΙΑ ΑΠΑΡΤΜΕΝΤΣ ΛTΔ,
Αιτητές-Εφεσείοντες,
ν.
FRANK RUTMAN (AP. 2),
Kαθ’ ου η αίτηση-Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Aρ. 9397)
Έφεση — Έξοδα — Αίτηση για παράταση χρόνου για υποβολή αίτησης για αναθεώρηση απόφασης εξόδων που ψηφίστηκαν από τον Πρωτοκολλητή — Η καθυστέρηση οφείλετο σε σφάλμα του δικηγόρου των αιτητών ως προς την αφετηρία του χρόνου για υποβολή της αίτησης και δεν προκάλεσε σοβαρή δυσμένεια στην άλλη πλευρά — Διακριτική ευχέρεια — Ασκήθηκε υπέρ των αιτητών, ενόψει των γεγονότων της παρούσας υπόθεσης.
Στις 14.5.1998, οι εφεσείοντες υπέβαλαν αίτηση για την αναθεώρηση του καταλόγου εξόδων τα οποία ψηφίστηκαν από τον Πρωτοκολλητή, όπως προβλέπει η Δ.59, θ.35 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Το Πρωτοκολλητείο θεώρησε την αίτηση εκπρόθεσμη και αρνήθηκε την καταχώρησή της.
Οι εφεσείοντες ζήτησαν άδεια από το Ανώτατο Δικαστήριο με αίτημα να υποβάλουν αίτηση για την έκδοση διατάγματος τύπου Mandamus που να υποχρεώνει τον Πρωτοκολλητή του Ανωτάτου Δικαστηρίου να δεχθεί την αίτησή τους για την αναθεώρηση του καταλόγου. Το αίτημα απερρίφθη με απόφαση που εκδόθηκε στις 15.7.1998.
Στις 16.5.1998 υποβλήθηκε η παρούσα αίτηση με την οποία οι αι[*2124]τητές επιδιώκουν παράταση του χρόνου για την υποβολή αίτησης σχετικά με την αναθεώρηση της αμφισβητηθείσας απόφασης του Πρωτοκολλητή. Οι αιτητές ισχυρίσθηκαν ότι η μη συμμόρφωση με τις θεσμικές διατάξεις οφείλεται σε νομικό σφάλμα το οποίο ευχερώς συγχωρείται, ιδιαίτερα στην απουσία οποιασδήποτε ένδειξης δυσμενούς επηρεασμού των συμφερόντων της άλλης πλευράς, όπως σ’ αυτή την υπόθεση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το συμφέρον της δικαιοσύνης αποτιμούμενο στο πλαίσιο της συγκεκριμένης υπόθεσης αποτελεί τη συνισταμένη για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου να παρατείνει την προθεσμία για την υποβολή έφεσης. Η τήρηση των προθεσμιών και γενικά των κανόνων που διέπουν τη λήψη δικαστικών μέτρων, αποτελεί παράγοντα, ο οποίος άπτεται σε κάθε περίπτωση των συμφερόντων της δικαιοσύνης. Ο παράγων αυτός δεν είναι αφ’ εαυτού καθοριστικός, εκτός όπου επιδεικνύεται αδιαφορία για τα θέσμια, σε βαθμό και έκταση που υπονομεύει το θεσμικό πλαίσιο επίκλησης των δικαιοδοσιών του Δικαστηρίου. Καθυστέρηση οφειλόμενη σε σφάλμα του δικηγόρου του αιτητή μπορεί να συγχωρηθεί εφόσο δεν προκαλείται σοβαρή δυσμένεια στην άλλη πλευρά. Ιδιαιτέρως όταν το σφάλμα δεν οφείλεται σε αμέλεια, αλλά σε εσφαλμένη ερμηνεία ή θεώρηση των θεσμικών κανόνων. Ο ρόλος των γεγονότων της υπόθεσης στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου είναι κυριαρχικός.
2. Στην παρούσα διαδικασία λαμβάνεται ως δεδομένο ότι ο δικηγόρος των αιτητών λειτούργησε κάτω από σφάλμα ως προς την αφετηρία του χρόνου σε σχέση με την υποβολή αίτησης για την αναθεώρηση καταλόγου εξόδων.
3. Ενόψει των διαπιστώσεων της παρούσας υπόθεσης, το συμφέρον της δικαιοσύνης επιβάλλει όπως ο χρόνος παραταθεί ώστε να παρασχεθεί η δυνατότητα στους αιτητές να υποβάλουν αίτηση για την αναθεώρηση της απόφασης του Πρωτοκολλητή αναφορικά με την κλίμακα των εξόδων.
Η αίτηση επιτρέπεται με έξοδα υπέρ του καθ’ ου η αίτηση.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Georghiou v. Republic (1968) 1 C.L.R. 411,
[*2125]Χόππη v. Παναγή (1993) 1 Α.Α.Δ. 140,
Harbin v. Gordon [1914] 2 K.B. 577,
Madurasinghe v. Penguin Electronics [1993] 1 W.L.R. 989,
Παπακόκκινου κ.ά. v. Δήμου Πάφου (1998) 1 A.A.Δ. 634,
Stabilad v. Stephens & Carter [1998] 4 All E.R. 129.
Aίτηση.
Aίτηση με την οποία οι αιτητές ζητούν παράταση του χρόνου για την υποβολή αίτησης προς αναθεώρηση της απόφασης του Πρωτοκολλητή, αναφορικά με την κλίμακα των εξόδων της έφεσης την οποία αμφισβητούν.
Κ. Ταλαρίδης με Ν. Ταλαρίδου, για τους Aιτητές-Eφεσείοντες.
Κ. Δημητριάδης, για τον Kαθ’ ου η αίτηση-Eφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π..
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η Πολιτική Έφεση αρ. 9397 απορρίφθηκε με έξοδα σε βάρος των εφεσειόντων. Ο εφεσίβλητος υπέβαλε κατάλογο εξόδων προς ψήφιση από τον Πρωτοκολλητή. Οι εφεσείοντες αμφισβήτησαν την κλίμακα στην οποία υποβλήθηκε ο κατάλογος εξόδων. Στις 24 Απριλίου 1998, ο Πρωτοκολλητής απέρριψε την ένστασή τους και προχώρησε στον υπολογισμό των εξόδων στην κλίμακα £250,000 - £1,000,000, αντί εκείνης των £50,000 - £250,000, όπως η εισήγηση των εφεσειόντων.
Η ένσταση των εφεσειόντων και η απόρριψή της στη συνέχεια, άφησε ανοιχτό το πεδίο για την υποβολή αίτησης για τη δικαστική αναθεώρηση της απόφασης του Πρωτοκολλητή στο επίμαχο ζήτημα, όπως προβλέπεται στη Δ.59, θ.18 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Στις 13 Μαΐου 1998, ο δικηγόρος του εφεσίβλητου εφοδίασε τους δικηγόρους των εφεσειόντων με το προβλεπόμενο, από την [*2126]προαναφερθείσα διάταξη, πιστοποιητικό καθορισμού των εξόδων, χρονολογημένο με την ημερομηνία κατά την οποία έγινε η ψήφιση, όπως προβλέπει η Δ.59, θ.35. Την επομένη, στις 14 Μαΐου 1998, οι εφεσείοντες εμφανίστηκαν στο Πρωτοκολλητείο του Ανωτάτου Δικαστηρίου και υπέβαλαν αίτηση για την αναθεώρηση του καταλόγου. Το Πρωτοκολλητείο θεώρησε την αίτηση εκπρόθεσμη και αρνήθηκε την καταχώρησή της, γεγονός που βεβαιώθηκε και γραπτώς.
Οι εφεσείοντες εξαιτήθηκαν άδεια από το Ανώτατο Δικαστήριο με αίτημα να υποβάλουν αίτηση για την έκδοση προστακτικού διατάγματος τύπου mandamus, που να υποχρεώνει τον Πρωτοκολλητή του Ανωτάτου Δικαστηρίου να δεχθεί την αίτησή τους για την αναθεώρηση του καταλόγου. Το Δικαστήριο απέρριψε το αίτημα με απόφαση που εκδόθηκε στις 15 Ιουλίου 1998. Έκρινε ότι ο χρόνος για την υποβολή αίτησης προς αναθεώρηση καταλόγου εξόδων, ενεργοποιείται από την ημέρα κατά την οποία εκδίδεται η απόφαση του Πρωτοκολλητή και όχι από την ημέρα που επιδίδεται το πιστοποιητικό από το δικαιούχο στους υπόχρεους να καταβάλουν τα έξοδα, ως η θέση των αιτητών.
Η απόφαση του Δικαστηρίου επισφράγησε την τύχη της αίτησης που υποβλήθηκε στις 14 Μαΐου 1998, για την αναθεώρηση της απόφασης του Πρωτοκολλητή για τα έξοδα. Δύο μέρες αργότερα υποβλήθηκε η παρούσα αίτηση με την οποία οι αιτητές επιδιώκουν παράταση του χρόνου για την υποβολή αίτησης προς αναθεώρηση του καταλόγου των εξόδων. Συνοπτικά, η καθυστέρηση αποδίδεται στην εσφαλμένη θεώρηση εκ μέρους των δικηγόρων των αιτητών των σχετικών θεσμικών διατάξεων που αφορούν την κάθε μια, στην υποβολή αίτησης σχετικά με την αναθεώρηση αμφισβητηθείσας απόφασης του Πρωτοκολλητή. Η μή συμμόρφωση με τις θεσμικές διατάξεις οφείλεται, υπέβαλαν, σε νομικό σφάλμα το οποίο ευχερώς συγχωρείται, ιδιαίτερα στην απουσία οποιασδήποτε ένδειξης δυσμενούς επηρεασμού των συμφερόντων της άλλης πλευράς, όπως σ’ αυτή την υπόθεση.
Έγινε αναφορά, από τη δικηγόρο των αιτητών, σε σειρά δικαστικών αποφάσεων Κυπριακών και Αγγλικών, καθώς και βοηθημάτων αποκαλυπτικών της πρακτικής που ακολουθείται. (Αναφορά έγινε στις αποφάσεις Niki Chr. Georghiou v. Republic (Minister of Interior and Another) (1968) 1 C.L.R. (411)· Θεόδωρος Χόππη ν. Ιάκωβου Παναγή (1993) 1 Α.Α.Δ. 140· Ηarbin v. Gordon [1914] 2 K.B. 577· Madurasinghe v. Penguin Electronics [1993] 1 W.L.R. 989· και στο Sweet & Maxwell, The [*2127]Supreme Court Practice [1991] Vol. 1 σελ. 17.).
Στην ένστασή του ο καθ’ ου η αίτηση-εφεσίβλητος εκδηλώνει την εμμονή του στην τήρηση των θεσμών και τη σημασία τους γενικά για τα δικαιώματα των διαδίκων. Δεν προβάλλει κανένα ισχυρισμό για δυσμενή επηρεασμό των συμφερόντων του, πέραν εκείνου που μπορεί να θεραπευθεί με την κατάλληλη διαταγή για τα έξοδα σχετικά με την παρούσα διαδικασία, στα οποία δικαιούται, που αποτελεί απόρροια της καθυστέρησης των αιτητών να δράσουν μέσα στην προθεσμία που τάσσεται από τους θεσμούς.
Το συμφέρον της δικαιοσύνης αποτιμούμενο στο πλαίσιο της συγκεκριμένης υπόθεσης, αποτελεί τη συνισταμένη για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου να παρατείνει την προθεσμία για την υποβολή έφεσης. Η τήρηση των προθεσμιών και γενικά των κανόνων που διέπουν τη λήψη δικαστικών μέτρων, αποτελεί παράγοντα, ο οποίος άπτεται σε κάθε περίπτωση των συμφερόντων της δικαιοσύνης, όπως εξηγήσαμε στη Χόππη (ανωτέρω) και πιο πρόσφατα στην Βερεγγάρια Παπακόκκινου κ.ά. ν. Δήμου Πάφου (1998) 1 A.A.Δ. 634· δεν είναι όμως αφ’ εαυτού καθοριστικός, όπως αναγνωρίζει η νομολογία, εκτός όπου επιδεικνύεται αδιαφορία για τα θέσμια, σε βαθμό και έκταση που υπονομεύει το θεσμικό πλαίσιο επίκλησης των δικαιοδοσιών του Δικαστηρίου. Καθυστέρηση οφειλόμενη σε σφάλμα του δικηγόρου του αιτητή μπορεί να συγχωρηθεί εφόσο δεν προκαλείται σοβαρή δυσμένεια στην άλλη πλευρά· όλως ιδιαίτερα όταν το σφάλμα οφείλεται όχι σε αμέλεια, αλλά σε εσφαλμένη ερμηνεία ή θεώρηση θεσμικών κανόνων. Ο κυριαρχικός ρόλος που διαδραμάτιζαν τα γεγονότα της υπόθεσης στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας η οποία παρέχεται στο Δικαστήριο, υπογραμμίζεται και στην πρόσφατη απόφαση του Αγγλικού Εφετείου Stabilad v. Stephens & Carter [1998] 4 All E.R. 129.
Στην προκείμενη περίπτωση πρέπει να σημειωθεί ότι δεν εγείρεται προς εξέταση, ούτε αποτελεί αντικείμενο της διαδικασίας η ορθότητα της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε σχέση με την ερμηνεία τoυ θ.18, σε συνδυασμό με το θ.35, της Δ.59, ούτε θα εκφέρουμε οποιαδήποτε άποψη επί του θέματος. Στην παρούσα διαδικασία λαμβάνεται ως δεδομένο ότι ο δικηγόρος των αιτητών λειτούργησε κάτω από σφάλμα ως προς την αφετηρία του χρόνου σε σχέση με την υποβολή αίτησης για την αναθεώρηση καταλόγου εξόδων. Η παράταση του χρόνου δεν θα έχει οποιεσδήποτε ανεπανόρθωτες συνέπειες για τα δικαιώ[*2128]ματα του καθ’ ου η αίτηση.
Υπό το πρίσμα αυτών των διαπιστώσεων, το συμφέρον της δικαιοσύνης επιβάλλει όπως ο χρόνος παραταθεί ώστε να παρασχεθεί η δυνατότητα στους αιτητές να υποβάλουν αίτηση για την αναθεώρηση της απόφασης του Πρωτοκολλητή αναφορικά με την κλίμακα των εξόδων την οποία αμφισβητούν· επιδικάζονται έξοδα υπέρ του καθ’ ου η αίτηση.
H αίτηση επιτρέπεται με έξοδα υπέρ του καθ’ ου η αίτηση.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο