(1999) 1 ΑΑΔ 778
[*778]20 Mαΐου, 1999
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
1. ΠΑΝΙΚΟΣ ΛΟΪΖΟΥ,
2. ΣΚΕΥΗ ΛΟΪΖΟΥ,
Eφεσείοντες-Eναγόμενοι,
v.
ΛΑΪΚΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ (ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙΣ) ΛΤΔ.,
Eφεσίβλητης-Eνάγουσας.
(Πολιτική Έφεση Aρ. 10183)
Πολιτική Δικονομία — Αίτηση για παραμερισμό απόφασης που εκδόθηκε στην απουσία των εναγομένων — Αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην αντιμετώπιση της αγωγής, παντελής έλλειψη ενδιαφέροντος για την υπόθεση καθώς και μη έγκαιρη καταχώρηση της αίτησης για παραμερισμό — Αποτελούν λόγους απόρριψης της.
Οι εφεσείοντες, εναγόμενοι 1 και 2 στην αγωγή, επιδιώκουν την ακύρωση της απόφασης δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 18.2.98 με την οποία απερρίφθη το αίτημά τους για παραμερισμό απόφασης που εκδόθηκε την 1.7.91 υπέρ της ενάγουσας. Η αίτηση για παραμερισμό της απόφασης κατεχωρήθη στις 18.2.94.
Οι εφεσείοντες ισχυρίσθηκαν στην ένορκη δήλωση τους, προς υποστήριξη της αίτησης για παραμερισμό της απόφασης που εκδόθηκε εναντίον τους, πως δεν υπέγραψαν το συμβόλαιο ενοικιαγοράς,αντικείμενο της αγωγής. Υποστήριξαν επίσης ότι όταν παρέλαβαν το κλητήριο ένταλμα, επικοινώνησαν με την ενάγουσα, η οποία τους διαβεβαίωσε ότι η αγωγή θα αποσυρόταν.
Αποφασίστηκε ότι:
Από τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα, προκύπτει ότι οι εφεσείοντες όχι μόνο δεν ενήργησαν έγκαιρα στην αντιμετώπιση της αγωγής που τους είχε επιδοθεί, αλλά επέδειξαν παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος για την υπόθεση. Η κρίση του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι [*779]μετά τη διαγωγή αυτή, δεν θα άξιζε σε τίποτε η εξέταση του ισχυρισμού των εφεσειόντων, για πρώτη φορά στην αίτηση για παραμερισμό της απόφασης, και να τους δοθεί άδεια να υπερασπιστούν, είναι ορθή.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Per Curiam: Προκαλεί αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι η επίδικη αίτηση καταχωρήθηκε τέσσερα χρόνια πριν από την έκδοση της απόφασης.
Έφεση.
Έφεση από τους εναγόμενους 1 και 2 εναντίον της ενδιάμεσης απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Mεττούρης, E.Δ.) που δόθηκε στις 18 Φεβρουαρίου, 1998 με την οποία απέρριψε αίτημα τους να παραμερίσει απόφαση που εκδόθηκε την 1 Iουλίου, 1991 υπέρ της ενάγουσας-εφεσίβλητης.
Π. Αγγελίδης, για τους Eφεσείοντες.
Κλ. Χ”Πίττας, για την Eφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Οι εφεσείοντες, εναγόμενοι 1 και 2 στην αγωγή, επιδιώκουν την ακύρωση της απόφασης δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, που δόθηκε στις 18.2.98, και με την οποία απέρριψε αίτημα τους να παραμερίσει απόφαση που εκδόθηκε την 1.7.91 από το Δικαστήριο υπέρ της ενάγουσας.
Προτού εξετάσουμε την ουσία της έφεσης θέλουμε να παρατηρήσουμε πως μας προκάλεσε αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι η επίδικη αίτηση καταχωρίστηκε στις 18.2.94, και η απόφαση εκδόθηκε ακριβώς τέσσερα χρόνια αργότερα. Για κανένα λόγο δεν δικαιολογείται αυτή η καθυστέρηση στη διεκπεραίωση των υποθέσεων ενώπιον του Δικαστηρίου.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέγραψε τους λόγους της ετυμηγορίας του, αφού ασχολήθηκε επιμελώς με τα γεγονότα της υπόθεσης και τη νομική πτυχή, βασισμένη σε καλά γνωστές αρχές.
Οι εφεσείοντες ισχυρίστηκαν στην ένορκη δήλωση τους, προς υποστήριξη της αίτησης για παραμερισμό της απόφασης που εκ[*780]δόθηκε εναντίον τους, πως δεν υπέγραψαν το συμβόλαιο ενοικιαγοράς, αντικείμενο της αγωγής. Προχώρησαν μάλιστα να αναφέρουν πως όταν παρέλαβαν το κλητήριο ένταλμα ήλθαν σε επικοινωνία με την ενάγουσα, η οποία και τους διαβεβαίωσε πως η αγωγή θα αποσυρόταν. Η εφεσίβλητη-ενάγουσα απορρίπτει τον ισχυρισμό αυτό στην ένορκη ομολογία της που κατατέθηκε εκ μέρους της.
Το Δικαστήριο δεν αποδέκτηκε την υπό συζήτηση αίτηση λόγω της συμπεριφοράς των εφεσειόντων, την οποία χαρακτήρισε ως κλασσική περίπτωση περιφρόνησης των δικαστικών διαδικασιών.
Συμφωνούμε με την κρίση του πρωτόδικου δικαστή. Είναι αρκετό να παραθέσουμε τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα, από τα οποία αποδεικνύεται πως οι εφεσείοντες επέδειξαν όχι μόνο αμέλεια στην αντιμετώπιση της αγωγής, που τους είχε επιδοθεί, αλλά και παντελή έλλειψη οποιουδήποτε ενδιαφέροντος για την υπόθεση. Μετά τη διαγωγή αυτή δεν θα άξιζε σε τίποτε η εξέταση του ισχυρισμού που πρόβαλαν οι εφεσείοντες, για πρώτη φορά στην αίτηση για παραμερισμό της απόφασης, και να τους δοθεί άδεια να υπερασπιστούν.
Αντιγράφουμε τα γεγονότα από την πρωτόδικη απόφαση.
«Η απόφαση εξεδόθη την 1.7.91 και η παρούσα αίτηση για τον παραμερισμό της κατεχωρήθη στις 18.3.94 δηλαδή μετά από δύο χρόνια και εφτά μήνες, περίπου. Προτού καταχωρηθεί η αγωγή η ενάγουσα με επιστολή του δικηγόρου της ημερομηνίας 14.1.91, ετερμάτισε τη συμφωνία ενοικιαγοράς και εκαλούσε τους εναγόμενους να παραδώσουν τα επίδικα αυτοκίνητα εντός 7 ημερών. Μετά την έκδοση της αποφάσεως στην απουσία των εναγομένων ακολούθησε στις 2.8.91 η έκδοση εντάλματος παραδόσεως των τριών αυτοκινήτων και αργότερα επιστολή εκ μέρους της ενάγουσας με την οποία επληροφορούσε τους εναγομένους περί της πωλήσεως αυτών με πλειστηριασμό.
Κι’ ενώ λοιπόν, επεσυνέβησαν τα ως άνω γεγονότα, τόσο πριν όσο και μετά την καταχώρηση της αγωγής και πιο πέρα και μετά ακόμα την έκδοση της αποφάσεως και παρά το γεγονός ότι οι εναγόμενοι έλαβαν γνώση όλων των πιο πάνω ενεργειών από πλευράς ενάγουσας, εν τούτοις, ουδέν ενδιαφέρον επέδειξαν καθ’ όλη την ως άνω μεγάλη χρονική διάρ[*781]κεια και η πρώτη φορά που απεφάσισαν να αντιδράσουν ήτο η στιγμή που επληροφορήθησαν για την εκτέλεση του εντάλματος Κινητών Σιέριφ Ν. 4320/92 για την πώληση δύο αυτοκινήτων περιουσίας των εναγομένων, η πώληση των οποίων ήτο ορισμένη στις 25.2.94, αλλά ανεστάλη κατόπιν αιτήσεως των εναγομένων ημερομηνίας 18.2.94.»
Ενόψει των ανωτέρω η έφεση απορρίπτεται ως αβάσιμη με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο