(1999) 1 ΑΑΔ 1005
[*1005]25 Iουνίου, 1999
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ,
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ EX PARTE ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (ΑΡ. 3)
ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ
ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 113.2 ΚΑΙ 155.4 ΤΟΥ
ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3, 9, 11 ΚΑΙ 15 ΤΟΥ ΠΕΡΙ
ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ)
ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (Ν. 33/64) ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 9 ΤΟΥ
ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1960 (Ν. 14/60)
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡ. 4961/95 ΤΟΥ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ:
UNITICA ENTERPRISES LIMITED,
Ενάγοντες,
v.
THE SLOVAK REPUBLIC,
Εναγομένης.
(Πολιτική Έφεση Aρ. 10470)
Πολιτική Δικονομία — Έφεση εναντίον πρωτόδικης απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου με την οποία απερρίφθη αίτημα χορήγησης άδειας για καταχώρηση αίτησης Certiorari προς ακύρωση του κλητηρίου εντάλματος — Κατά πόσο η έφεση πρέπει να επιδοθεί στους αντιδίκους του εφεσείοντα στην αγωγή — Κρίθηκε ότι δεν αποτελούν άμεσα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, με την έννοια της Δ.35, θ.5 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε μέρος του αιτήματος του εφε[*1006]σείοντα, που αφορούσε τη χορήγηση άδειας υποβολής αίτησης certiorari για ακύρωση του κλητηρίου εντάλματος ως εξ υπαρχής άκυρου. Το μέρος αυτό της απόφασης προσβάλλεται με την παρούσα έφεση, η οποία ορίστηκε για προδικασία. Στο πλαίσιο της διαδικασίας υποβολής αίτησης για έκδοση certiorari, σε σχέση με τους λόγους για τους οποίους το αίτημα εγκρίθηκε, περιήλθε σε γνώση των καθ’ ων η αίτηση, η παρούσα έφεση, οπόταν εμφανίστηκαν κατά την ορισθείσα ημερομηνία μέσω του δικηγόρου τους και ζήτησαν να ακουστούν στην έφεση. Επικαλέσθηκαν προς τούτο τη Δ.35, θ.5 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Αποφασίστηκε ότι:
Το αντικείμενο της διαδικασίας για παροχή άδειας για υποβολή αιτήματος προς έκδοση προνομιακού εντάλματος, διακρίνεται από εκείνο της παροχής ενδιάμεσης θεραπείας (απαγορευτικού ή άλλου διατάγματος) σε πολιτική δίκη. Στο προκαταρκτικό στάδιο της άδειας, το θέμα σχετίζεται αποκλειστικά με το δικαίωμα του αιτητή. Αντίθετα, στην περίπτωση αιτήματος για παροχή ενδιάμεσης θεραπείας, το επίδικο θέμα έχει άμεση σχέση με τα δικαιώματα του εναγομένου, των οποίων επιδιώκεται ο περιορισμός μέσω του ζητούμενου διατάγματος. Η Δ.35, θ.5 επιβάλλει επίδοση σε κάθε πρόσωπο που επηρεάζεται άμεσα από την έφεση. Η παροχή της ενδιάμεσης θεραπείας, που επιζητείται, θα επηρεάσει άμεσα τα δικαιώματα του αντιδίκου. Το ίδιο δεν ισχύει σε έφεση για την παροχή άδειας υποβολής αιτήματος για προνομιακό ένταλμα. Σύμφωνα με την απόφαση της Ολομέλειας στην Φιλίππου, ο λόγος της οποίας παραμένει από κάθε άποψη ισχυρός, το πρόσωπο, εναντίον του οποίου θα στραφεί το αίτημα για άδεια, αν αυτό γίνει δεκτό, δεν αποτελεί επηρεαζόμενο μέρος, για τους σκοπούς της πιο πάνω διάταξης, ώστε να επιβάλλεται η επίδοση της έφεσης σ’ αυτό.
Διαταγή ως ανωτέρω.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Φιλίππου (1993) 1 Α.Α.Δ. 857,
Johnson v. Ple (1987) 1 C.L.R. 311,
Isorropimene Zootrofe v. Kaloudes (1988) 1 C.L.R. 45,
Cyprus Sulphur κ.ά. v. Παραρλάμα κ.ά. (1990) 1 Α.Α.Δ. 1040,
[*1007]Περρέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692,
R. v. Newcastle-Under-Lyme Justices Ex parte Whitehouse [1952] 2 All E.R. 531,
Hadjicostas (1984) 1 C.L.R. 513,
Louis Vuitton v. Δέρμοσακ Λτδ κ.ά. (1992) 1 Α.Α.Δ. 1453,
Resola (Cyprus) Ltd v. Χρίστου (1998) 1 Α.Α.Δ. 598,
Timberland Co. of U.S.A. v. Evans & Sons Limited κ.ά. (1998) 1 Α.Α.Δ. 1179,
Stavros Hotel Appartments Ltd (1994) 1 A.A.Δ. 836,
B. P. Cyprus Ltd (1996) 1(B) A.A.Δ. 861.
Προδικασία έφεσης.
Προδικασία της έφεσης κατά της πρωτόδικης απόφασης του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Nικήτας, Δ.) που δόθηκε στις 5 Mαρτίου, 1999 (Aίτηση Aρ. 15/99) με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση ως προς το μέρος που αφορούσε τη χορήγηση άδειας υποβολής αίτησης για την έκδοση προνομιακού διατάγματος certiorari για την ακύρωση του κλητηρίου εντάλματος. Oι καθ’ ων η αίτηση διεκδικούν δικαίωμα ακρόασης, ως πρόσωπα άμεσα επηρεαζόμενα από την έφεση.
Κ. Βελάρης, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, μαζί με Ε. Αντωνίου, Δικηγόρο της Δημοκρατίας, για τον Aιτητή.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ.Μ. Πικής, Π.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Στη Φιλίππου (1993) 1 Α.Α.Δ. 857, η Ολομέλεια αποφάσισε ότι σε έφεση κατά απόφασης, απορριπτικής αιτήματος για την παροχή άδειας για την υποβολή αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος, το πρόσωπο, εναντίον του οποίου θα στραφεί το αίτημα, αν αυτό γίνει δεκτό, δεν αποτελεί επηρεαζόμενο μέρος για τους σκοπούς της Δ.35, θ. 5, των Θεσμών Πολιτικής [*1008]Δικονομίας, ώστε να επιβάλλεται η επίδοση της έφεσης σ’ αυτό. Το μέρος εναντίον του οποίου η αίτηση δυνητικά θα στραφεί, αν το αίτημα εγκριθεί, δεν αποτελεί μέρος στη διαδικασία. Υποδεικνύεται ότι αποδοχή της έφεσης δε θα είχε οποιεσδήποτε συνέπειες στα δικαιώματα του μελλοντικού διαδίκου. τα οποία, αναμφιβόλως, θα έχει την ευχέρεια να υπερασπισθεί στο πλαίσιο της διαδικασίας που θα εγερθεί.
Η Δ.35, θ. 5, προβλέπει ότι ειδοποίηση έφεσης επιδίδεται “... upon all parties directly affected by the appeal, ...”. Σκοπός της επίδοσης είναι η παροχή ευκαιρίας στον επηρεαζόμενο να ακουστεί στη δίκη.
Στην προκείμενη περίπτωση, το πρωτόδικο Δικαστήριο αρνήθηκε μερικώς το αίτημα του εφεσείοντα. Συγκεκριμένα, απέρριψε το μέρος του αιτήματος του, που αφορούσε τη χορήγηση άδειας για την υποβολή αίτησης για certiorari για την ακύρωση του κλητηρίου εντάλματος ως εξ υπαρχής άκυρου. Αυτό το μέρος της απόφασης του Δικαστηρίου προσβάλλεται με την παρούσα έφεση, η οποία ορίστηκε ενώπιόν μας για προδικασία. Σε σχέση με τους λόγους, για τους οποίους εγκρίθηκε το αίτημα, υποβλήθηκε αίτηση για την παροχή της αιτουμένης θεραπείας. Στο πλαίσιο εκείνης της διαδικασίας, περιήλθε σε γνώση των καθ’ ων η αίτηση η παρούσα έφεση, οπόταν εμφανίστηκαν κατά την ορισθείσα ημερομηνία μέσω του δικηγόρου τους του κ. Παπαευσταθίου και ζήτησαν να ακουστούν στην έφεση. Διεκδικούν δικαίωμα ακρόασης, ως πρόσωπα άμεσα επηρεαζόμενα από την έφεση, βάσει της Δ.35, θ.5. Οι ακόλουθες αυθεντίες, τις οποίες επικαλέστηκαν, υποστηρίζουν, όπως εισηγήθηκαν, τη θέση τους: Johnson v. Pole (1987) 1 C.L.R. 311· Isorropimene Zootrofe v. Kaloudes (1988) 1 C.L.R. 45· Cyprus Sulphur κ.ά. ν. Παραρλάμα κ.ά. (1990) 1 Α.Α.Δ. 1040. Αναφέρθηκαν, επίσης, στην Τζεννάρο Περρέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692, στην οποία εξηγείται ότι θεωρείται παραδεκτό για το πρωτόδικο δικαστήριο ν’ ακούσει στο στάδιο υποβολής του αιτήματος για την παροχή άδειας και τα δύο μέρη. Σε τέτοια περίπτωση, πρέπει να διευκρινιστεί, το δικαστήριο επιλαμβάνεται της ουσίας της αίτησης. Προς αυτή την ανάγκη συσχετίζεται πιθανή απόφαση του δικαστηρίου ν’ ακούσει και τα δύο μέρη στο προκαταρκτικό στάδιο της διαδικασίας - (R. v. Newcastle-Under-Lyme Justices Ex parte Whitehouse [1952] 2 All E.R. 531. In re HjiCostas (1984) 1 C.L.R. 513).
Το αντικείμενο της διαδικασίας, για την παροχή άδειας για την υποβολή αιτήματος για την έκδοση προνομιακού εντάλματος, δια[*1009]κρίνεται από εκείνο της παροχής ενδιάμεσης θεραπείας (απαγορευτικού ή άλλου διατάγματος) σε πολιτική δίκη. Η διαδικασία για την παροχή άδειας έχει χαρακτήρα αναγνωριστικό των δικαιωμάτων του αιτητή να επικαλεσθεί τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου. Αποδοχή του αιτήματος δεν ενέχει οποιοδήποτε επηρεασμό των δικαιωμάτων του προσώπου ή της αρχής, που θα καταστούν διάδικοι στη διαδικασία η οποία θα ακολουθήσει. Στο προκαταρκτικό στάδιο της άδειας, το θέμα σχετίζεται αποκλειστικά με το δικαίωμα του αιτητή. Αντίθετα, στην περίπτωση αιτήματος για την παροχή ενδιάμεσης θεραπείας (εξαιρετικό μέτρο, όπως αναγνωρίζει η νομολογία), το επίδικο θέμα έχει άμεση σχέση με τα δικαιώματα του εναγομένου, των οποίων επιδιώκεται ο περιορισμός μέσω του ζητουμένου διατάγματος. Αίτημα για προσωρινό διάταγμα εξετάζεται στην απουσία του εναγομένου, εφόσον το ζήτημα είναι κατεπείγον, που αποτελεί και το δικαιοδοτικό όρο για την παροχή θεραπείας στην απουσία του αντιδίκου - (βλ. Άρθρο 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, ΚΕΦ. 6 και τις αποφάσεις Louis Vuitton v. Δέρμοσακ Λτδ και Άλλης (1992) 1 Α.Α.Δ. 1453· RESOLA (CYPRUS) LTD. ν. Χρίστου (1998) 1 A.A.Δ. 598· THE TIMBERLAND CO. OF U.S.A. v. EVANS & SONS LIMITED κ.ά. (1998) 1 A.A.Δ. 1197· In Re Stavros Hotel Appartments Ltd. (1994) 1 A.A.Δ. 836 και In Re B.P. CYPRUS LTD. (1996) 1 A.A.Δ. 861). Η ίδια εξαίρεση δεν ισχύει στην έφεση. Η Δ.35, θ.5, επιβάλλει επίδοση σε κάθε πρόσωπο που επηρεάζεται άμεσα από την έφεση. Η παροχή της ενδιάμεσης θεραπείας, που επιζητείται, θα επηρεάσει άμεσα τα δικαιώματα του αντιδίκου. Το ίδιο δεν ισχύει σε έφεση για την παροχή άδειας υποβολής αιτήματος για προνομιακό ένταλμα. Ο λόγος της Φιλίππου είναι από κάθε άποψη ισχυρός. οριοθετεί την έκβαση του θέματος που επιλαμβανόμεθα. Οι πελάτες του κ. Παπαευσταθίου δεν έχουν λόγο στην έφεση.
Δίδονται οδηγίες όπως ο εφεσείων υποβάλει περίγραμμα αγόρευσης μέσα σε 45 ημέρες, μετά την υποβολή του οποίου η έφεση θα οριστεί για ακρόαση.
Διαταγή ως ανωτέρω.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο