(1999) 1 ΑΑΔ 1098
[*1098]13 Iουλίου, 1999
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Εφεσείων-Eναγόμενος,
ν.
ΑΛΙΚΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ,
Εφεσίβλητης-Eνάγουσας.
(Πολιτική Έφεση Aρ. 10305)
Αμέλεια — Τροχαίο ατύχημα — Επιμερισμός ευθύνης — Όχημα κτύπησε πεζή η οποία με γοργό βηματισμό άρχισε να διασταυρώνει κάθετα πολυσύχναστη λεωφόρο στη Λευκωσία — Κατά την ώρα του δυστυχήματος έβρεχε ελαφρά, τα φώτα του οχήματος ήταν σε λειτουργία και η εμβέλεια τους ήταν 20 μέτρα — Οδηγός του οχήματος και πεζή δεν είδαν τον άλλο παρά μόνο λίγα μέτρα ή λίγο χρόνο πριν να επισυμβεί το ατύχημα — Επιμερισμός ευθύνης σε ποσοστό 70% σε βάρος του οδηγού του οχήματος και 30% σε βάρος της πεζής — Επικυρώθηκε κατ’ έφεση.
Αποζημιώσεις — Γενικές αποζημιώσεις — Σωματικές βλάβες — Κάταγμα στο δεξιό ωλέκρανο, στην κνημιαία άκανθο του δεξιού γόνατος και δεξιά κλείδα — Θλάση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης — Ανάταξη και σταθεροποίηση με βίδα του κατάγματος του δεξιού ωλεκράνου και τοποθέτησή του σε νάρθηκα — Tο αριστερό γόνατο τοποθετήθηκε σε μηροκνημοποδικό νάρθηκα και το κάταγμα της δεξιάς κλείδας ακινητοποιήθηκε με οκτοειδή περίδεση — Ύπαρξη μόνιμης ουλής μήκους 11 εκ. στην πίσω πλευρά του δεξιού αγκώνα — Aναμενόμενα περιοδικά επεισόδια άλγους και δυσκαμψίας με την αλλαγή των καιρικών συνθηκών — Aνάγκη για νέα επέμβαση για αφαίρεση των υλικών της οστεοσύνθεσης του δεξιού αγκώνα — Eπιδικασθείσες αποζημιώσεις £9.000,- επί πλήρους ευθύνης — Eπικυρώθηκαν κατ’ έφεση.
Aποζημιώσεις — Eιδικές αποζημιώσεις — Aπώλεια εισοδήματος — Συμφωνηθέν ποσό £5.653,- καταβλήθηκε στην ενάγουσα από τους εργοδότες της με σκοπό την οικονομική ανακούφισή της όταν έπεσε θύ[*1099]μα τροχαίου ατυχήματος και απώλεσε τα εισοδήματά της — O εναγόμενος υποχρεούται να καταβάλει στην ενάγουσα το εν λόγω ποσό αναλόγως του βαθμού στον οποίο ευθύνεται.
Aποζημιώσεις — Γενικές αποζημιώσεις — Σωματικές βλάβες — Σταθερή άνοδος του επιπέδου των γενικών αποζημιώσεων.
Aπό τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα της υπόθεσης όπως διαπιστώθηκαν από το πρωτόδικο Δικαστήριο, προκύπτει ότι ο εφεσείων, ο οποίος οδηγούσε το αυτοκίνητό του στη λεωφόρο Mακαρίου στη Λευκωσία, έστριψε αριστερά στα φώτα, εισήλθε στη λεωφόρο Διγενή Aκρίτα και κτύπησε την εφεσίβλητη η οποία διασταύρωνε πεζή τη λεωφόρο Διγενή Aκρίτα και ενώ είχε καλύψει με γοργό βηματισμό ολόκληρο το πλάτος της πρώτης λωρίδας κυκλοφορίας και το μισό πλάτος της δεύτερης λωρίδας. Όταν η εφεσίβλητη άρχισε να διασταυρώνει, το αυτοκίνητο του εφεσείοντα ενδεχομένως να μην είχε εισέλθει ακόμα στη λεωφόρο Διγενή Aκρίτα από τη Mακαρίου ή να βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση από την εφεσίβλητη. O εφεσείων δεν είδε την εφεσίβλητη ενώ είχε ανεμπόδιστη ορατότητα. Oύτε όμως η εφεσίβλητη είδε τον εφεσείοντα.
Tο πρωτόδικο Δικαστήριο επιμέρισε την ευθύνη σε ποσοστό 70% σε βάρος του εφεσείοντα και 30% σε βάρος της εφεσίβλητης.
H εφεσίβλητη τραυματίστηκε σοβαρά. Yπέστη κάταγμα στο δεξιό ωλέκρανο, στην κνημιαία άκανθο του δεξιού γόνατος και δεξιά κλείδα. Yπέστη επίσης θλάση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. Kάτω από γενική αναισθησία έγινε ανάταξη και σταθεροποίηση με βίδα του κατάγματος του δεξιού ωλεκράνου και τοποθέτησή του σε νάρθηκα. Το αριστερό γόνατο τοποθετήθηκε σε μηροκνημοποδικό νάρθηκα και το κάταγμα της δεξιάς κλείδας ακινητοποιήθηκε με οκτοειδή περίδεση. Οι κινήσεις αποκαταστάθηκαν, διαπιστώθηκε όμως η ύπαρξη μόνιμης ουλής μήκους 11 εκ. στην πίσω πλευρά του δεξιού αγκώνα. Σύμφωνα με την πρόγνωση, είναι αναμενόμενα περιοδικά επεισόδια άλγους και δυσκαμψίας των γονάτων με την αλλαγή του καιρού. Για την αφαίρεση των υλικών της οστεοσύνθεσης του δεξιού αγκώνα θα ακολουθούσε νέα επέμβαση.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επιδίκασε ποσό £9.000 ως γενικές αποζημιώσεις επί πλήρους ευθύνης. Επίσης ποσό £5.653.- ειδικές αποζημιώσεις για απώλεια ημερομισθίων λόγω του δυστυχήματος.
Ο εφεσείων, με την παρούσα έφεση, αμφισβητεί:
[*1100]α) Τον επιμερισμό της ευθύνης,
β) Το ύψος των γενικών αποζημιώσεων, και
γ) Τη διαπίστωση ότι η εφεσίβλητη είχε δικαίωμα να εισπράξει από τον εφεσείοντα το συμφωνηθέν ποσό των £5.653.- ως ειδικές αποζημιώσεις για απώλεια εισοδήματος.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ο εφεσείων, είχε υπό τις περιστάσεις καθήκον επισκόπησης του δρόμου μπροστά του δεδομένου ότι έστριψε αριστερά στη Διγενή Ακρίτα και η εφεσίβλητη διασταύρωνε το δρόμο σε σημείο 60 μέτρων από τη στροφή. Αν ο εφεσείων εκτελούσε αυτό το σημαντικό καθήκον το οποίο βαρύνει σε κάθε περίπτωση όλους τους οδηγούς οχημάτων, θα έβλεπε έγκαιρα την εφεσίβλητη η οποία διασταύρωνε το δρόμο. Η παρούσα περίπτωση δεν αφορά περίπτωση ξαφνικής και απροσδόκητης κάθετης διασταύρωσης δρόμου από πεζό οπότε η ευθύνη του οδηγού σε περίπτωση δυστυχήματος είναι κατά κανόνα μειωμένη ή και ανύπαρκτη.
2. Είναι πάγια νομολογημένο ότι ο επιμερισμός της ευθύνης είναι θέμα που πρωταρχικά αποφασίζεται από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Το Εφετείο επεμβαίνει όταν διαπιστώνεται πλάνη νόμου ή γεγονότων. Στην προκείμενη περίπτωση ο πρωτόδικος Δικαστής προέβη σε ένα ισοζυγισμένο επιμερισμό της ευθύνης ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια επέμβασης.
3. Δεν υπάρχουν περιθώρια επέμβασης στο ποσό των γενικών αποζημιώσεων ενόψη των σοβαρών σωματικών βλάβων που υπέστη η εφεσείουσα, του πόνου και της ταλαιπωρίας της για μεγάλο χρονικό διάστημα, των μελλοντικών τους συνεπειών, καθώς επίσης και της παρατηρούμενης ανόδου του επιπέδου των γενικών αποζημιώσεων.
4. Η οικονομική διευθέτηση μεταξύ της εφεσίβλητης και των εργοδοτών της, σύμφωνα με την οποία η εφεσίβλητη εισέπραξε από τους εργοδότες της όλα τα ημερομίσθια της περιόδου απουσίας της από την εργασία της λόγω του ατυχήματος, δεν απαλλάσσει τον εφεσείοντα της ευθύνης να αποζημιώσει το θύμα του αναλόγως του βαθμού στον οποίο ευθύνεται. Τα ημερομίσθια καταβλήθηκαν υπό τον όρο επιστροφής τους κατά την έκταση που η εφεσίβλητη θα αποζημιωνόταν για το συγκεκριμένο κονδύλι της ζημιάς.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
[*1101]Αναφερόμενη υπόθεση:
Μαυροπετρή v. Λουκά (1995) 1 Α.Α.Δ. 66.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Nικολάου, A.E.Δ.) που δόθηκε στις 19 Iουνίου, 1998 (Aγωγή Aρ. 2669/94) με την οποία επιδικάστηκαν αποζημιώσεις ύψους £12.115,60 πλέον τόκοι υπέρ της εφεσίβλητης-ενάγουσας συνεπεία τροχαίου δυστυχήματος με ποσοστό ευθύνης 70% εναντίον του εφεσείοντα-εναγόμενου και 30% εναντίον της εφεσίβλητης ενάγουσας.
Α. Δράκος, για τον Eφεσείοντα.
Κ. Δημητριάδης, για την Eφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Α. Κραμβής.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Η έφεση στρέφεται εναντίον απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία ο εφεσείων κρίθηκε συνυπεύθυνος για την πρόκληση τροχαίου δυστυχήματος που συνέβη το βράδυ της 31.1.94 στη λεωφόρο Διγενή Ακρίτα στη Λευκωσία και σε απόσταση 60 περίπου μέτρων από την ελεγχόμενη με φώτα τροχαίας διασταύρωση της εν λόγω λεωφόρου με τη λεωφόρο Αρχ. Μακαρίου.
Το Δικαστήριο, καταλόγισε στον εφεσείοντα το 70% της ευθύνης για το δυστύχημα και το υπόλοιπο 30% στην εφεσίβλητη που ήταν και το θύμα του δυστυχήματος.
Οι διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με τις συνθήκες του δυστυχήματος και τις σωματικές βλάβες της εφεσίβλητης δεν αμφισβητούνται με την έφεση. Επί βάσεως πλήρους ευθύνης συμφωνήθηκαν ορισμένα κονδύλια των ειδικών ζημιών της εφεσίβλητης μεταξύ των οποίων και το ύψος του ποσού των ημεραργιών που κατ’ ισχυρισμό απώλεσε η εφεσίβλητη, και το οποίο καθορίστηκε στις £5653.
Με την έφεση αμφισβητούνται:
[*1102](α) Ο επιμερισμός της ευθύνης,
(β) Το ύψος των γενικών αποζημιώσεων, και
(γ) Η διαπίστωση ότι η εφεσίβλητη είχε δικαίωμα να εισπράξει από τον εφεσείοντα το συμφωνηθέν ποσό των £5653 ως ειδικές αποζημιώσεις για απώλεια εισοδήματος.
Οι διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με τις συνθήκες του δυστυχήματος, τον επιμερισμό της ευθύνης, τις σωματικές βλάβες της εφεσίβλητης και ό,τι έχει σχέση με το θέμα του υπολογισμού των γενικών αποζημιώσεων συνοψίζονται ως ακολούθως:
Η εφεσίβλητη κατά τον χρόνο του δυστυχήματος εργαζόταν στην Karreras of Cyprus Ltd. Στις 5.30 μ.μ. της 31.1.94 έφυγε από την εργασία της και με το ποδήλατό της πήγε προς τη λεωφόρο Διγενή Ακρίτα και Κυπράνορος. Όταν έφθασε στη Διγενή Ακρίτα κατέβηκε από το ποδήλατο και με γοργό βηματισμό άρχισε να διασταυρώνει κάθετα τη λεωφόρο, σπρώχνοντας το ποδήλατο.
Όταν έφθασε στο μέσο της δεύτερης λωρίδας του δρόμου είδε ένα αυτοκίνητο που ερχόταν από δεξιά σε σχέση με την πορεία της. Όταν είδε το αυτοκίνητο, τούτο ήταν τόσο κοντά της ώστε δεν της παρεχόταν οποιαδήποτε δυνατότητα αποφυγής του δυστυχήματος.
Ο εφεσείων, ο οποίος ήταν ο οδηγός του αυτοκινήτου, όπως ανέφερε, είδε και αυτός ξαφνικά μπροστά του την εφεσίβλητη, σε απόσταση 3-4 μέτρων και είπε πως η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη παρά το γεγονός ότι χρησιμοποίησε τα φρένα του αυτοκινήτου και επιχείρησε ελιγμό δεξιά.
Κατά την ώρα του δυστυχήματος έβρεχε ελαφρά, τα φώτα του αυτοκινήτου του εφεσείοντα ήταν σε λειτουργία και η εμβέλειά τους ήταν 20 μέτρα. Η εφεσίβλητη φορούσε σακκάκι χρώματος άσπρου με ουρανί και κόκκινο παντελόνι.
Όπως έχει προαναφερθεί, τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με τις σωματικές βλάβες που υπέστη η εφεσίβλητη είναι αδιαμφισβήτητα. Σύμφωνα με τα εν λόγω ευρήματα η εφεσίβλητη υπέστη κάταγμα στο δεξιό ωλέκρανο, στην κνημιαία άκανθο του δεξιού γόνατος και δεξιά κλείδα. Υπέστη επίσης θλάση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. Κάτω από γενική [*1103]αναισθησία έγινε ανάταξη και σταθεροποίηση με βίδα του κατάγματος του δεξιού ωλεκράνου και τοποθέτησή του σε νάρθηκα. Το αριστερό γόνατο τοποθετήθηκε σε μηροκνημοποδικό νάρθηκα και το κάταγμα της δεξιάς κλείδας ακινητοποιήθηκε με οκτοειδή περίδεση. Οι νάρθηκες στα πόδια και ο περίδεσμος από την κλείδα αφαιρέθηκαν έξι εβδομάδες μετά την τοποθέτησή τους. Τα κατάγματα πορώθηκαν και οι κινήσεις του δεξιού αγκώνα και του δεξιού γόνατος αποκαταστάθηκαν και έγιναν φυσιολογικές. Διαπιστώθηκε όμως η ύπαρξη μόνιμης ουλής μήκους 11 εκ. στην πίσω πλευρά του δεξιού αγκώνα. Σύμφωνα με την πρόγνωση, είναι αναμενόμενα περιοδικά επεισόδια άλγους και δυσκαμψίας των γονάτων με την αλλαγή του καιρού. Για την αφαίρεση των υλικών της οστεοσύνθεσης του δεξιού αγκώνα θα ακολουθούσε νέα επέμβαση.
Ο πρωτόδικος Δικαστής με βάση τα πιο πάνω ευρήματα που έχουν σχέση με τις συνθήκες του ατυχήματος κατέληξε στο συμπέρασμα πως τόσο ο εφεσείων όσο και η εφεσίβλητη υπέχουν ευθύνη για την πρόκληση του δυστυχήματος και προέβη στον καταμερισμό της ευθύνης. Παραθέτουμε αυτούσια τη σχετική περικοπή της απόφασης για να καταδειχθεί καλύτερα ο τρόπος με τον οποίο το Δικαστήριο προσέγγισε το θέμα το οποίο αποτελεί ένα από τα επίδικα θέματα της υπό συζήτησης έφεσης.
“Είναι καθαρό για μένα ότι και οι δυο ενεχόμενοι στο δυστύχημα ευθύνονται για τη διάπραξή του. Και οι δύο παραδέχθηκαν ότι δεν είδαν τον άλλο παρά μόνο λίγα μέτρα ή λίγο χρόνο πριν να επισυμβεί το δυστύχημα.
Το καθήκον μου είναι να καταμερίσω την ευθύνη μεταξύ τους εφόσον είναι εύρημα και απόφασή μου ότι και οι δύο ευθύνονται. Δεδομένης της απόστασης που κάλυψε η ενάγουσα μέχρι το σημείο που κτυπήθηκε, του φωτισμού που υπήρχε, ανάμεσα στον οποίο ήταν και τα φώτα του αυτοκινήτου του εναγομένου αλλά λαμβάνοντας ακόμα υπόψη και την παραδοχή του εναγομένου ότι θα έπρεπε να την είχε δει ενωρίτερα από τον χρόνο και τον τόπο που την είδε, αλλά και τις επικρατούσες καιρικές συνθήκες, η κατάληξή μου είναι ότι καταμερίζεται η ευθύνη μεταξύ τους σε ποσοστό 70% σε βάρος του εναγομένου και 30% σε βάρος της ενάγουσας.”
Από τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα της υπόθεσης όπως διαπιστώθηκαν από το πρωτόδικο Δικαστήριο, προκύπτει ότι κατά την ώρα που η εφεσίβλητη κτυπήθηκε από το αυτοκίνητο του εφεσείοντα αυτή είχε καλύψει με γοργό βηματισμό ολόκληρο το πλάτος [*1104]της πρώτης λωρίδας κυκλοφορίας της λεωφόρου και το μισό πλάτος της δεύτερης λωρίδας. Οταν η εφεσίβλητη άρχισε να διασταυρώνει, το αυτοκίνητο του εφεσείοντα ενδεχομένως να μην είχε ακόμα εισέλθει στη λεωφόρο Διγενή Ακρίτα από τη Μακαρίου ή να βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση από την εφεσίβλητη. Όταν όμως το αυτοκίνητο του εφεσείοντα ήταν στη λεωφόρο Διγενή Ακρίτα η παρουσία του δεν έγινε αντιληπτή από την εφεσίβλητη η οποία συνέχισε την πορεία της. Ο εφεσείων δεν είδε καθόλου την εφεσίβλητη ενώ είχε ανεμπόδιστη ορατότητα. Ο εφεσείων είχε υπό τις περιστάσεις καθήκον επισκόπησης του δρόμου μπροστά του δεδομένου ότι έστριψε αριστερά στη Διγενή Ακρίτα και η εφεσίβλητη διασταύρωνε το δρόμο σε σημείο 60 μέτρα από τη στροφή. Αν ο εφεσείων εκτελούσε αυτό το σημαντικό καθήκον το οποίο βαρύνει σε κάθε περίπτωση όλους τους οδηγούς οχημάτων θα έβλεπε έγκαιρα την εφεσίβλητη η οποία διασταύρωνε το δρόμο. Είναι σαφές ότι δεν πρόκειται για περίπτωση ξαφνικής και απροσδόκητης κάθετης διασταύρωσης δρόμου από πεζό οπότε η ευθύνη του οδηγού σε περίπτωση δυστυχήματος είναι κατά κανόνα μειωμένη ή και ανύπαρκτη.
Είναι πάγια νομολογημένο ότι ο επιμερισμός της ευθύνης είναι ζήτημα που πρωταρχικά αποφασίζεται από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Το Εφετείο επεμβαίνει όταν διαπιστώνεται πλάνη νόμου ή γεγονότων. Στην προκείμενη περίπτωση διαπιστώνουμε ότι ο πρωτόδικος Δικαστής προέβη σε ένα ισοζυγισμένο επιμερισμό της ευθύνης έτσι ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια επέμβασης.
Ύστερα από σύντομη αλλά ουσιαστική αναφορά στο δίκαιο το οποίο με βάση τη νομολογία διέπει το θέμα του υπολογισμού των γενικών αποζημιώσεων το Δικαστήριο καθόρισε το ύψος των γενικών αποζημιώσεων στις £9000.-. Παραθέτουμε το σχετικό μέρος της απόφασης:
“Οπως ανέφερα προηγούμενα, η εισήγηση του συνηγόρου της ενάγουσας είναι ότι το ποσό που πρέπει να της αποδοθεί είναι £20000.- ενώ η εισήγηση του συνηγόρου της υπεράσπισης είναι £6000.
Αφού συνεκτίμησα ολόκληρη τη μαρτυρία για το θέμα, το τί έπαθε, τον πόνο και τις ταλαιπωρίες που πέρασε με τρεις διαδοχικες εγχειρήσεις, τα κατάλοιπα τους που μεταξύ άλλων είναι ότι θα έχει ενοχλήματα σε αλλαγές καιρού αλλά και η μόνιμη ουλή που έχει, η δική μου θέση είναι ότι το δίκαιο ποσό στη βάση της πλήρους ευθύνης είναι £9000.-”.
[*1105]Το Εφετείο παρεμβαίνει για διαφοροποίηση του ύψους των γενικών αποζημιώσεων που επιδικάστηκαν πρωτόδικα στις περιπτώσεις όπου διαπιστώνεται ότι αυτές είτε είναι υπερβολικά χαμηλές είτε είναι υπερβολικά ψηλές ή όπου διαπιστώνεται ότι οι αποζημιώσεις καθορίστηκαν με βάση λανθασμένη αρχή. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής η παρατηρούμενη άνοδος του επιπέδου των γενικών αποζημιώσεων, τάση η οποία αντανακλά μεγαλύτερη ευαισθησία για τον ανθρώπινο πόνο. Λαμβάνεται τέλος υπόψη και η συνεχής μείωση της αξίας του χρήματος. Βλ. Μαυροπετρή ν. Λουκά (1995) 1 ΑΑΔ 16.
Οι σωματικές κακώσεις και βλάβες της εφεσίβλητης ήταν σοβαρές. Υποβλήθηκε σε τρεις εγχειρήσεις από τις οποίες η μια στο εξωτερικό. Το χέρι της παρέμεινε στο γύψο για ένα περίπου χρόνο και αυτό είχε συνέπειες. Υπέστη πόνο και ταλαιπωρία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτά τα στοιχεία καθώς και η πρόγνωση για τις μελλοντικές συνέπειες λήφθηκαν υπόψη και συνεκτιμήθηκαν δεόντως από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Εχουμε τη γνώμη ότι το ποσό των £9000 που το Δικαστήριο επιδίκασε υπέρ της εφεσίβλητης ως γενικές αποζημιώσεις είναι δίκαιο και λογικό γι’ αυτό δεν βλέπουμε ότι υπάρχουν περιθώρια επέμβασης για διαφοροποίηση του ποσού των γενικών αποζημιώσεων.
Το τρίτο και τελευταίο θέμα που έχουμε για συζήτηση είναι το θέμα των ημεραργιών της εφεσίβλητης. Από την αρχή ήταν παραδεκτό ότι η εφεσίβλητη απώλεσε λόγω του δυστυχήματος ημερομίσθια ανερχόμενα στις £5653.-. Το εν λόγω ποσό, σύμφωνα με αδιαμφισβήτητο εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, πληρώθηκε στην εφεσίβλητη από τους εργοδότες της στα πλαίσια γενικής πολιτικής που αυτοί ακολουθούν σε παρόμοιες περιπτώσεις υπό τον όρο επιστροφής του σε περίπτωση που η εφεσίβλητη θα επιτύγχανε να αποζημιωθεί για τη συγκεκριμένη εισοδηματική της απώλεια από τον αδικοπραγήσαντα, κατά την έκταση βέβαια που αυτός θα κρινόταν ότι ευθύνεται για το δυστύχημα.
Ο εφεσείων υποστήριξε πρωτόδικα και κατ’ έφεση πως δεν υπέχει υποχρέωση αποζημίωσης της εφεσίβλητης για απώλεια ημερομισθίων εφόσον η εφεσίβλητη εισέπραξε από τους εργοδότες της όλα τα ημερομίσθια της περιόδου που απουσίασε από την εργασία της λόγω του ατυχήματος χωρίς αυτή να υπέχει οποιαδήποτε υποχρέωση επιστροφής των εν λόγω ημερομισθίων στους εργοδότες της. Η θέση αυτή είναι εσφαλμένη. Η όποια οικονομική διευθέτηση μεταξύ της εφεσίβλητης και των εργοδοτών της η οποία αποσκοπούσε στην οικονομική της ανακούφιση ενόψει των αναγκών [*1106]που εκτάκτως προέκυψαν εξαιτίας του δυστυχήματος δεν απαλλάσσει τον εφεσείοντα της ευθύνης να αποζημιώσει το θύμα του αναλόγως του βαθμού στον οποίο ευθύνεται. Τα ημερομίσθια καταβλήθηκαν υπό τον όρο επιστροφής τους κατά την έκταση που η εφεσίβλητη θα αποζημιωνόταν για το συγκεκριμένο κονδύλι της ζημιάς.
Για τους λόγους που εξηγήσαμε η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο