(1999) 1 ΑΑΔ 1311
[*1311]10 Σεπτεμβρίου, 1999
[ΠΙΚΗΣ, Π. ΝΙΚΗΤΑΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
1. ΒΕΡΕΓΓΑΡΙΑ Π. ΠΑΠΑΚΟΚΚΙΝΟΥ,
2. ΑΛΕΚΑ Π. ΠΑΠΑΚΟΚΚΙΝΟΥ, ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Γ. ΠΑΠΑΚΟΚΚΙΝΟΥ,
Αιτήτριες-Εφεσείουσες,
v.
ΔΗΜΟΥ ΠΑΦΟΥ (ΑΡ. 1),
Καθ’ ου η αίτηση-Εφεσίβλητου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 9724)
Δικαιοδοσία Δικαστηρίων — Εφετείο — Διεύρυνση Εφετείου — Συνιστά θέμα διακριτικής εξουσίας που εξαρτάται από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε υπόθεσης και πρέπει να ασκείται με τρόπο δικαστικό προς καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων της δικαιοσύνης — Προϋποθέσεις οι οποίες διαγράφονται από τη νομολογία.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση 9724 των εφεσειουσών - αιτητριών.
Οι αιτήτριες καταχώρησαν την παρούσα αίτηση στοχεύοντας στην ακύρωση και τον παραμερισμό της απόφασης του Εφετείου στην πιο πάνω έφεση για ισχυριζόμενα τυπικά και ουσιαστικά σφάλματα.
Κατά την ακρόαση, ο συνήγορος των αιτητριών ζήτησε τη διεύρυνση του Εφετείου, λόγω σπουδαιότητας του θέματος το οποίο εγείρεται το οποίο, όπως εισηγήθηκε, είναι συνυφασμένο με την αρχή η οποία αναγνωρίσθηκε από την Δικαστική Επιτροπή της Βουλής των Λόρδων στην Ex p Pinochet Ugarte (No 2). Σύμφωνα με την εν λόγω αρχή, η Δικαστική Επιτροπή της Βουλής των Λόρδων στην Αγγλία, η οποία συνιστά το ανώτατο τελεσίδικο δικαστήριο της χώρας, έχει εξουσία να αποκενώσει (vacate) ή αποβάλει προηγούμενη απόφασή της οποτεδήποτε καταφαίνεται ότι είναι το προϊόν άδικης διαδικασίας (unfair procedure). Ο λόγος τον οποίο επικαλέσθηκε ο δικηγόρος των αιτητριών προς διεύρυνση του Εφετείου δεν εγείρετο στη αίτηση.
[*1312]Αποφασίστηκε ότι:
1. Η διεύρυνση του Εφετείου είναι παραδεκτή, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις οι οποίες διαγράφονται από τη νομολογία.
2. Στην προκείμενη περίπτωση, ο λόγος για τον οποίο επιδιώκεται η διεύρυνση του Εφετείου δεν εγείρεται.
Το αίτημα για διεύρυνση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Ex p Pinochet Ugarte (No 2) [1999] 1 All E.R. 577,
Κορέλλης (1999) 1 A.A.Δ. 1122,
HadjiSavvas v. Republic (1986) 2 C.L.R. 154,
Al-Hamad v. Police (1988) 2 C.L.R. 164,
Γενικός Εισαγγελέας v. Αρτεμίου κ.ά. (1991) 2 Α.Α.Δ. 150,
Γενικός Εισαγγελέας v. Λαζαρίδη κ.ά. (1991) 2 Α.Α.Δ. 330,
Γεωργίου v. Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ (1999) 1 Α.Α.Δ. 1043.
Αίτηση.
Οι αιτήτριες ζητούν, στο πλαίσιο αίτησης για ακύρωση και παραμερισμό της απόφασης του Εφετείου ημερομηνίας 23 Δεκεμβρίου, 1998 στην Πολιτική Έφεση 9724, διεύρυνση του Εφετείου λόγω της σπουδαιότητας του θέματος το οποίο εγείρεται.
Μ. Τριανταφυλλίδης με Α. Παπακόκκινου, η οποία εμφανίζεται και αυτοπροσώπως, για τις Αιτήτριες-εφεσείουσες.
Χρ. Γεωργιάδης, για τον Καθ’ ου η αίτηση-εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η έφεση των αιτητριών, Πολιτική Έφεση 9724, κάτω από τον τίτλο της οποίας υποβάλλεται η παρούσα αίτηση, [*1313]απορρίφθηκε με έξοδα εις βάρος τους. Όπως διασαφηνίζεται στο αιτητικό, επιζητείται η ακύρωση και ο παραμερισμός της απόφασης του Εφετείου για τυπικά και ουσιαστικά σφάλματα. Η θεραπεία που επιδιώκεται διατυπώνεται ως ακολούθως:
«... δια του οποίου να Ακυρώνη και/ή Παραμερίζει (set aside) και/ή Ανατρέπει την Απόφαση και το Σκεπτικόν της, την εκδοθείσαν την 23ην Δεκεμβρίου 1998 στην υπό τον άνω αριθμόν και Τίτλον Έφεση, λόγω Παρατυπίας και/ή λάθους Νόμου και/ή Λανθασμένα επικαλουμένου υπό του Δικαστηρίου Νόμου και/ή η Καθοδήγηση που έδωσε Το Δικαστήριον στον εαυτόν του για την έκδοση της Απόφασης είναι λανθασμένη, ....»
Κατά την ακρόαση, ο κ. Τριανταφυλλίδης ζήτησε τη διεύρυνση του Εφετείου, λόγω της σπουδαιότητας του θέματος το οποίο εγείρεται, συνυφασμένου, ως η εισήγησή του, με την αρχή η οποία αναγνωρίζεται από τη Δικαστική Επιτροπή της Βουλής των Λόρδων στην Ex p Pinochet Ugarte (No 2) [1999] 1 All E.R. 577. Σύμφωνα με την αρχή αυτή, το ανώτατο τελεσίδικο δικαστήριο της χώρας, η Δικαστική Επιτροπή της Βουλής των Λόρδων στην Αγγλία, έχει εξουσία να αποκενώσει (vacate) ή αποβάλει προηγούμενη απόφασή της, οποτεδήποτε καταφαίνεται ότι είναι το προϊόν άδικης διαδικασίας, (unfair procedure). Πρόκειται για εξουσία, η οποία ανήκει αποκλειστικά στην τελευταία βαθμίδα των Δικαστηρίων της χώρας - πέραν της οποίας δεν υπάρχει έφεση - χάριν της διασφάλισης των θεμελιωδών κανόνων απονομής της δικαιοσύνης. Η εξουσία είναι σύμφυτη και έχει ως αντικείμενο την αποκένωση της δίκης από απόφαση του τελικού Δικαστηρίου, διαβρωμένης από θεσμική αδικία. Περιορίζεται σε περιπτώσεις όπου καταφαίνεται ότι: (σελ. 585)
«... through no fault of a party, he or she has been subjected to an unfair procedure.»
(Ελληνική μετάφραση, ελεύθερη.)
«... χωρίς να έχει υποπέσει σε σφάλμα ο διάδικος έχει υποβληθεί σε άδικη διαδικασία.»
Η φρασεολογία, η οποία χρησιμοποιείται για την κατάρριψη της απόφασης - “to vacate”, «εκκενώνω», «αποκενώνω» - χαρακτηρίζει τη φύση της. Η απόφαση αποβάλλεται και η δίκη αποκαθαίρεται από το απότοκο της δυσνομίας ή, ακριβέστερα, της θεσμικής αδικίας. Υποδείξαμε στον κ. Τριανταφυλλίδη ότι η εφαρμογή [*1314]της αρχής της Pinochet στην Κύπρο αποτέλεσε το αντικείμενο απόφασης της Ολομέλειας, η οποία εκδόθηκε την προηγούμενη ημέρα - Αίτημα Αχιλλέα Κορέλλη (1999) 1 Α.Α.Δ. 1122 (απόφαση πλειοψηφίας) - και μεριμνήσαμε ώστε να διατεθούν σ’ αυτόν αντίγραφα των αποφάσεων της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας. Αφού θεώρησε το κείμενό τους, ο κ. Τριανταφυλλίδης μας ανέφερε ότι επιμένει στο αίτημά του, διαδηλώνοντας συγχρόνως τη συμφωνία του με την απόφαση της μειοψηφίας. Η πλειοψηφία έκρινε ότι η αρχή της Pinochet δεν τυγχάνει εφαρμογής στην Κύπρο και, για τους λόγους που εξηγούνται στην απόφασή της, αποφάσισε ότι δεν παρέχεται η δυνατότητα διαγραφής δικαστικής απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στη δευτεροβάθμια δικαιοδοσία του και επανανοίγματος της ακρόασης της υπόθεσης, για τους λόγους που υιοθετούνται στην απόφαση Pinochet.
Υποδείξαμε στον κ. Τριανταφυλλίδη ότι ο λόγος, τον οποίο επικαλείται προς διεύρυνση του Εφετείου, δεν εγείρεται στην αίτηση. Δεν επιζητείται αποκένωση της διαδικασίας με την απάλειψη της εκδοθείσας απόφασης, λόγω άδικης διαδικασίας. Αντίθετα, επιζητείται η ακύρωση ή ο παραμερισμός της απόφασης, λόγω λαθών του Δικαστηρίου στη θεώρηση του νόμου, λαθών τα οποία προσδιορίζονται σε έκταση στην ένορκη ομολογία, η οποία συνοδεύει την παρούσα αίτηση. Ο κ. Τριανταφυλλίδης αντέδρασε με την παράκληση όπως το αίτημα κριθεί με «επιείκεια και γενναιοδωρία», δεδομένου ότι η απόφαση, της οποίας επιζητείται η ακύρωση, εκδόθηκε πριν την απόφαση Pinochet. Τελικά, ο κ. Τριανταφυλλίδης ζήτησε την άδεια του Δικαστηρίου να αποσύρει την παρούσα αίτηση και να καταχωρήσει νέα, μαζί με γραπτή αίτηση για τη διεύρυνση του Εφετείου. Το Δικαστήριο έκρινε ότι τέτοια επιφύλαξη δεν θα μπορούσε να γίνει δεχτή, οπόταν ο κ. Τριανταφυλλίδης επέμενε στο αίτημά του και η απόφασή μας επιφυλάχθηκε.
Είναι παραδεκτή η διεύρυνση του Εφετείου, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις οι οποίες διαγράφονται από τη νομολογία. (Βλ. μεταξύ άλλων HadjiSavvas v. Republic (1986) 2 C.L.R. 154. Al-Hamad v. Police (1988) 2 C.L.R. 164. Γενικός Εισαγγελέας ν. Αρτεμίου & Άλλου (1991) 2 Α.Α.Δ. 150. Γενικός Εισαγγελέας ν. Λαζαρίδη & Άλλου (1991) 2 Α.Α.Δ. 330.)
Στην προκείμενη περίπτωση, ο λόγος για τον οποίο επιδιώκεται η διεύρυνση του Εφετείου δεν εγείρεται. Ως προς το πότε μπορεί να χωρήσει παρέμβαση με απόφαση του εφετείου, υπάρχει μακρά νομολογία. Η τελευταία απόφαση επί του θέματος είναι η Ειρήνη Γεωργίου ν. Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ. (1999) 1 Α.Α.Δ. [*1315]1043. Δεν θα ασχοληθούμε με το θέμα, εφόσον δεν έχουμε ακόμα επιληφθεί της ουσίας της αίτησης.
Το αίτημα για διεύρυνση αορρίπτεται με έξοδα.
Η αίτηση ορίζεται για ακρόαση στις 28/9/99.
Το αίτημα για διεύρυνση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο