(1999) 1 ΑΑΔ 1630
[*1630]30 Σεπτεμβρίου, 1999
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
1. ΚΥΡΙΑΚΟY ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑ ΦΕΛΛΑ,
2. ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑ ΦΕΛΛΑ,
Eφεσείουσες-Aιτήτριες,
ν.
ΑΝΔΡΕΑ ΙΑΚΩΒΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ (AΡ. 3),
Eφεσιβλήτου-Kαθ’ου η αίτηση.
(Πολιτική Έφεση Aρ. 10243)
Έφεση — Κατά ενδιάμεσης απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου με την οποία απερρίφθη σωρεία αιτήσεων των εφεσειουσών για τον λόγο ότι το περιεχόμενο τους ήταν ακατάληπτο και δεν μπορούσε να παρασχεθεί οποιαδήποτε θεραπεία — Οι εφεσείουσες δεν εκπροσωπούνταν από δικηγόρο — Το “εφετήριο” δεν καταρτίσθηκε σύμφωνα με τους θεσμούς περί Πολιτικής Δικονομίας — Η έφεση απερρίφθη.
Οι εφεσείουσες που ήσαν υπερήλικες, ήσαν εγγεγραμμένες ιδιοκτήτριες κατά 1/5 ιδανικό μερίδιο σε ένα χωράφι στο χωριό Ορούντα. Ο ιδιοκτήτης του υπόλοιπου μέρους του κτήματος ζήτησε την πώληση ολόκληρου του κτήματος με δημόσιο πλειστηριασμό γιατί προφανώς δεν μπορούσε να διαιρεθεί ώστε να εκδοθούν ξεχωριστοί τίτλοι στους ιδιοκτήτες. Η πώληση έγινε.
Οι εφεσείουσες καταχώρησαν έφεση-αίτηση, 943/96, στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εναντίον της απόφασης του Διευθυντή του Κτηματολογίου, να προχωρήσει στην πώληση του κτήματος με δημόσιο πλειστηριασμό. Ακολούθησαν πάρα πολλές “αιτήσεις” οι οποίες όμως δεν πληρούσαν του δικονομικούς θεσμούς. Όλες οι διαδικασίες διεξάγονταν από το γιο της μιας από τις αιτήτριες και ανεψιό της άλλης, μετά από άδεια που του παραχώρησε το πρωτόδικο Δικαστήριο δυνάμει του Άρθρου 30 του περί Δικηγόρων Νόμου. Το Εφετείο, όταν ορίσθηκε ενώπιον του η παρούσα έφεση η οποία εστρέφετο κατά της ενδιάμεσης απόφασης με την οποία δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας απέρριψε σωρεία αιτήσεων γιατί το περιεχόμενό τους δεν ήταν κατανοητό, διέκοψε αυτή την εκπροσώπηση για τους [*1631]λόγους που αναφέρονται στην απόφαση του ημερ. 7.6.99.
Η απόφαση στην αίτηση-έφεση 943/96 έχει ήδη εκδοθεί.
Το Εφετείο απέρριψε την έφεση και αποφάνθηκε ότι δεν υπήρχε τίποτε να εξετάσει, για τους λόγους που αναφέρονται πιο πάνω.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση.
Έφεση από τις αιτήτριες κατά της ενδιάμεσης απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Iντιάνος, A.E.Δ.) που δόθηκε στις 28 Mαΐου, 1999 (Aίτηση Aρ. 943/96) με την οποία απορρίφθηκαν οι αιτήσεις που εκκρεμούσαν στο εν λόγω Δικαστήριο και οι οποίες ήταν ενδιάμεσες στην αίτηση-έφεση 943/96 γιατί το περιεχόμενο τους ήταν ακατάληπτο και δεν μπορούσε να παρασχεθεί οποιαδήποτε θεραπεία.
Aυτοπρόσωπη παρουσία Eφεσειουσών.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας A΄, για τον Eφεσίβλητο (παρακολουθεί τη διαδικασία).
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Τα γεγονότα που καταγράφονται παρακάτω διαπιστώθηκαν στο φάκελο της έφεσης από δική μας έρευνα. Και τούτο σε μια προσπάθεια να ξεδιαλύνουμε το ξεκίνημα της ουσίας της υπόθεσης, με αφορμή την οποία κατακλύστηκε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας και το Ανώτατο Δικαστήριο με αναρίθμητες ‘αιτήσεις’. Τοποθετούμε τη λέξη σε εισαγωγικά για το λόγο που θα φανεί παρακάτω.
Οι 2 εφεσείουσες, που είναι υπερήλικες, ήσαν εγγγεγραμμένες ιδιοκτήτριες κατά 1/5 ιδανικό μερίδιο σε ένα χωράφι στο χωριό Ορούντα, έκτασης 15 σκαλών και 3 προσταθιών. Τα υπόλοιπα 3/5 ήσαν ιδιοκτησία, κατά 1/5 ιδανικό μερίδιο, του Πέτρου Δ. Χ΄Σάββα, Ειρήνης Δ. Χ΄Σάββα και Ανδρούλας Χ. Τιριτέλλη. Οι τρεις τελευταίοι πώλησαν τα μερίδια τους στον Ανδρέα Ι. Νικοδήμου, ενεγράφησαν δε στο όνομα του στις 22.4.96. Στις 6.9.96 ο Νικοδήμου κατέθεσε στο Επαρχιακό Κτηματολόγιο Λευκωσίας αίτηση για πώληση, με δημόσιο πλειστηριασμό, ολόκληρου του κτήματος, σύμφωνα με το άρθρο 28(1) του Κεφ.224, γιατί προφανώς δεν [*1632]μπορούσε να διαιρεθεί, ώστε να εκδοθούν ξεχωριστοί τίτλοι στους ιδιοκτήτες. Το κτηματολόγιο αποδέχθηκε την αίτηση, μετά που απέρριψε ένσταση των εφεσειουσών. Η πώληση του κτήματος ορίστηκε για την 1.12.96. Από δηλώσεις που έγιναν στο πρωτόδικο Δικαστήριο αντιλαμβανόμαστε πως η πώληση έχει γίνει.
Οι εφεσείουσες καταχώρισαν έφεση - αίτηση, 943/96, στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, εναντίον της απόφασης του Διευθυντή του Κτηματολογίου, να προχωρήσει στην πώληση του κτήματος με δημόσιο πλειστηριασμό. Με αφετηρία την αίτηση αυτή, όπως είπαμε πιο πριν, ακολούθησε πλημμυρίδα καταχώρισης εγγράφων στα πρωτοκολλητεία του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας και του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που έφεραν μεν τον τίτλο ‘αιτήσεις’, αλλά δεν πληρούσαν κανένα από τους δικονομικούς θεσμούς, είτε ως προς την ουσία ή τον τύπο. Σε ένα απ΄αυτά τα διαβήματα, που ορίστηκε ενώπιον του γράφοντος, ειπώθηκαν τα εξής:
“Επισυνάπτω αυτούσια την αίτηση με όλα τα έγγραφα της, για να αιτιολογήσω, καθώς πιστεύω, την άποψη μου πως αποτελούν συνονθύλευμα ασύντακτου λόγου, με ανάκατες αόριστες αναφορές σε πλήθος άρθρων της Νομοθεσίας, και κυρίως του Συντάγματος. Προσπάθησα να διακρίνω μέσα σ΄αυτή την πλημμυρίδα κειμένων, εναντίον ποιάς απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου σκοπούν να στραφούν οι αιτούμενες θεραπείες και πώς αιτιολογούνται. Δεν μπόρεσα να εντοπίσω αυτά τα στοιχεία. Επιπλέον η αίτηση δεν ικανοποιεί κανένα από τους διαδικαστικούς κανόνες ή θεσμούς, που τηρούνται σε αιτήσεις αυτής της φύσεως.”
Όλες τις διαδικασίες ενώπιον των Δικαστηρίων διεξήγαγε, μετά που του δόθηκε άδεια από το πρωτόδικο Δικαστήριο, σύμφωνα με το άρθρο 30 του περί Δικηγόρων Νόμου, ο Ε. Ευθυμίου, γιος της μιας από τις αιτήτριες και ανεψιός της άλλης. Όταν όμως ήταν ορισμένη η υπό συζήτηση έφεση ενώπιον μας, κρίναμε ορθό να διακόψουμε αυτή την εκπροσώπηση, για τους λόγους που αναφέρονται στην απόφαση μας, ημερ. 7.6.99. Αναβάλαμε δε την ακρόαση της έφεσης για να δώσουμε την ευκαιρία στις εφεσείουσες να διορίσουν, αν ήθελαν, δικηγόρο για να παρουσιάσει την υπόθεση τους ή να μας πουν οι ίδιες, ό,τι ήθελαν. Την ημέρα της ακρόασης 23.9.99, οι εφεσείουσες μας είπαν πως είχαν δίκαιο στην υπόθεση και μας παρακάλεσαν να το αποδώσουμε.
Το αντικείμενο της έφεσης είναι η ενδιάμεση απόφαση δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, με την οποία απέρριψε [*1633]σωρεία αιτήσεων που είχε ενώπιον του και οι οποίες ήσαν ενδιάμεσες στην αίτηση - έφεση 943/96, γιατί το περιεχόμενο τους ήταν ακατάληπτο και δεν μπορούσε να παρασχεθεί οποιαδήποτε θεραπεία. Ήταν με τη συναίνεση του κ. Ευθυμίου που όλες οι αιτήσεις είχαν συγκεντρωθεί για να αποφασιστούν από το Δικαστήριο. Ο αριθμός τους ανερχόταν σε περίπου 15, ο ακριβής αριθμός δεν μπορούσε να καθοριστεί. Είναι αυτή η απόφαση που προσβάλλεται με την παρούσα ‘έφεση’. Βάζουμε πάλιν σε εισαγωγικά τη λέξη έφεση γιατί, επαναλαμβάνουμε, το ‘εφετήριο’ δεν συνάδει με τους θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας ούτε ως προς τον τύπο ούτε ως προς το περιεχόμενο. Είναι σωρεία εγγράφων αδιάκριτα επισυνημμένων στο εφετήριο, μαζί με ένορκες δηλώσεις.
Αντιλαμβανόμαστε πως έχει εκδοθεί η απόφαση στην αίτηση - έφεση 943/96, εναντίον της απόφασης του Διευθυντή του Kτηματολογίου.
Δεν υπάρχει τίποτε να εξετάσουμε, για τους λόγους που αναφέρουμε πιο πάνω, και η έφεση απορρίπτεται.
H έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο