(1999) 1 ΑΑΔ 1755
[*1755]19 Οκτωβρίου, 1999
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΗΛΙΑΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
1. ΘΕΟΔΩΡΑ ΚΟΡΕΛΛΗ,
2. ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΡΕΛΛΗΣ,
Εφεσείοντες-Εναγόμενοι,
v.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟY ΛΟΥΚΑ,
Εφεσιβλήτου-Ενάγοντα.
(Πολιτική Έφεση Aρ. 9883)
Αμέλεια — Τροχαίο ατύχημα — Επιμερισμός ευθύνης — Διασταύρωση ελεγχόμενη από φώτα τροχαίας — Στροφή αυτοκινήτου δεξιά — Σύγκρουση με επερχόμενο αυτοκίνητο ενώ το φως ήταν πράσινο και για τους δύο — Παράλειψη του οδηγού του αυτοκινήτου που έστριβε δεξιά να σταματήσει στο μέσο του δρόμου και να δώσει προτεραιότητα στην οδηγό του άλλου αυτοκινήτου — Επιμερισμός ευθύνης από το πρωτόδικο Δικαστήριο σε 60% εις βάρος του οδηγού του αυτοκινήτου που έστριβε δεξιά και 40% εις βάρος της οδηγού του άλλου αυτοκινήτου — Επικυρώθηκε κατ’ έφεση.
Αμέλεια — Τροχαίο ατύχημα — Επιμερισμός ευθύνης — Οχήματα τα οποία οδηγούνται από αντίθετη κατεύθυνση και ένα στρίβει δεξιά αποκόπτοντας την πορεία του άλλου — Διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου — Εξαρτάται πάντα από τα ιδιάζοντα περιστατικά της κάθε υπόθεσης.
Ενώ η εφεσείουσα που ήταν μαθητευόμενη οδηγός, οδηγούσε το όχημα του πατέρα της τύπου πικ-απ με συνοδηγό τον ίδιο, κατά μήκος της κύριας οδού Λάρνακας-Δεκέλειας, συγκρούσθηκε με το αυτοκίνητο του εφεσίβλητου το οποίο ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση με πρόθεση να στρίψει από τα φώτα τροχαίας δεξιά προς τον παρακαμπτήριο που οδηγεί στον κύριο δρόμο Λάρνακας-Λευκωσίας. Τη στιγμή που τα δύο οχήματα εισέρχονταν στον χώρο της διασταύρωσης των φώτων, λειτουργούσε κανονικά το πράσινο φως και για τα δύο οχήματα. Η σύγκρουση έγινε σε ένα σημείο που απείχε 22.40 μέτρα από το σημείο ΑΛΤ του εφεσίβλητου και 20.90 [*1756]μέτρα από το σημείο ΑΛΤ της εφεσείουσας. Πριν από τη σύγκρουση το όχημα της εφεσίβλητης είχε αφήσει ίχνη φρένων 3.40 μέτρα.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επιμέρισε την ευθύνη κατά 60% σε βάρος του εφεσίβλητου και κατά 40% σε βάρος της εφεσείουσας.
Με την έφεση της η εφεσείουσα επιζητεί την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης ισχυριζόμενη ότι δεν φέρει καμιά ευθύνη για το ατύχημα.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η κατανομή ευθύνης σε περιπτώσεις όπου οχήματα οδηγούνται από αντίθετη κατεύθυνση και ένας στρίβει δεξιά αποκόπτοντας την πορεία του από την αντίθετη ερχόμενου οχήματος, επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και εξαρτάται πάντα από τα ιδιάζοντα περιστατικά της κάθε υπόθεσης.
2. Η εφεσείουσα εισήλθε στη διασταύρωση με ταχύτητα που δεν της επέτρεπε να αντιμετωπίσει ορατούς κινδύνους, όπως η διακίνηση του αυτοκινήτου του εφεσιβλήτου στη διασταύρωση. Η παράλειψη αυτή συνέβαλε ουσιωδώς στη σύγκρουση που ακολούθησε. Η κατανομή της ευθύνης του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν εύλογη και ως εκ τούτου δεν δικαιολογείται η επέμβαση του Εφετείου.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Alexandrou v. Gamble (1974) 1 C.L.R. 5,
Avgousti v. Hadjichristodoulou (1975) 1 C.L.R. 35,
Dieti v. Loizides (1978) 1 C.L.R. 233,
Panayiotou v. Christofi a.o. (1983) 1 C.L.R. 143,
Kasinou v. Efstathiou (1984) 1 C.L.R. 77,
Avraam v. Andreou a.o. (1988) 1 C.L.R. 39,
Ιωάννη ν. Χ”Αναστάση (1991) 1 Α.Α.Δ. 345,
Τεμβριώτου ν. Αντωνιάδη (1994) 1 Α.Α.Δ. 494,
[*1757]
Χήρα ν. Παπαϊωάννου (1995) 1 Α.Α.Δ. 665.
Έφεση.
Έφεση από τους εναγόμενους κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Kληρίδης, A.E.Δ.) που δόθηκε στις 20 Δεκεμβρίου, 1996 (Aγωγή Aρ. 3468/93) με την οποία επιμερίστηκε στην εναγόμενη 1 ποσοστό ευθύνης 40% ως συντρέχουσα αμέλεια για πρόκληση τροχαίου ατυχήματος.
Α. Κλεάνθους, για τους Eφεσείοντες.
Γ. Κουκούνης, για τον Eφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Τ. Ηλιάδη.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Γύρω στις 5 μ.μ. της 8/7/90 η εφεσείουσα, που ήταν μαθητευόμενη οδηγός, οδηγούσε το υπ’ αριθμό SP 332 όχημα τύπου πικ-απ με συνοδηγό τον πατέρα της (που ήταν ο ιδιοκτήτης του οχήματος) κατά μήκος της κύριας οδού Λάρνακας - Δεκέλειας. Την ίδια ώρα ο εφεσίβλητος οδηγούσε το υπ’ αριθμό ΥΗ 392 τύπου πικ-απ από την αντίθετη κατεύθυνση με πρόθεση να στρίψει από τα φώτα τροχαίας δεξιά προς τον παρακαμπτήριο που οδηγεί στον κύριο δρόμο Λάρνακας - Λευκωσίας. Ο εφεσίβλητος είδε το όχημα της εφεσείουσας να πλησιάζει στη διασταύρωση των φώτων τροχαίας από 50 περίπου μέτρα μακριά.
Κρίνουμε σκόπιμο να παραθέσουμε σε συντομία τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου μέσα στα πλαίσια των δύο εκ διαμέτρου αντίθετων ισχυρισμών που προβλήθηκαν από τις δύο πλευρές.
Ο εφεσίβλητος ακολουθώντας ένα προπορευόμενο όχημα άρχισε να στρίβει δεξιά για να εισέλθει στον παρακαμπτήριο, ενώ ήταν αναμμένο το πράσινο βέλος που επέτρεπε τη στροφή προς τα δεξιά. Αφού κάλυψε μια μικρή απόσταση το πράσινο βέλος, που διαρκούσε μόνο 5΄΄, έσβησε και ο εφεσίβλητος συνέχισε την πορεία του με το πράσινο φως. Από την αντίθετη πλευρά η εφεσείουσα πλησίασε τα φώτα τροχαίας όταν το χρώμα μετατράπηκε σε πράσινο που της επέτρεπε να συνεχίσει την πορεία της (μετά που έσβησε το πράσινο βέλος από την αντίθετη κατεύθυνση) [*1758]και χωρίς να σταματήσει, συνέχισε για να περάσει τα φώτα κατευθυνόμενη προς Δεκέλεια με κάποια κεκτημένη ταχύτητα. Πρέπει να σημειωθεί ότι τη στιγμή που τα δύο οχήματα εισέρχονταν στο χώρο της διασταύρωσης των φώτων, λειτουργούσε κανονικά το πράσινο φως και για τα δύο οχήματα. Σε κάποιο σημείο ενώ τα δύο οχήματα βρίσκονταν σε μια απόσταση 7-8 μέτρων μακριά το ένα από το άλλο, το όχημα του εφεσιβλήτου άρχισε να στρίβει δεξιά για να εισέλθει στον παρακαμπτήριο. Η σύζυγος του εφεσιβλήτου που είδε το όχημα της εφεσείουσας να έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση φώναξε στον εφεσίβλητο “πρόσεχε εν να μας κτυπήσουν”. Την ίδια περίπου στιγμή που η εφεσείουσα συνειδητοποίησε την πιθανότητα σύγκρουσης, εφάρμοσε τα φρένα και αφήνοντας το τιμόνι έπιασε με τα δύο χέρια της το κεφάλι της. Ο πατέρας της που καθόταν δίπλα της, έπιασε αμέσως το τιμόνι στρίβοντας το όχημα ελαφρά προς τα αριστερά, χωρίς όμως να καταφέρει να αποφύγει τη σύγκρουση. Το μπροστινό μέρος του οχήματος της εφεσείουσας κτύπησε στην αριστερή πλευρά του οχήματος του εφεσιβλήτου προκαλώντας του ζημιές που συμφωνήθηκαν ότι ανέρχονταν σε £1.000. Η σύγκρουση έγινε σε ένα σημείο που απείχε 22.40 μέτρα από το σημείο ΑΛΤ του εφεσιβλήτου και 20.90 μέτρα από το σημείο ΑΛΤ της εφεσείουσας. Πριν από τη σύγκρουση το όχημα της εφεσείουσας είχε αφήσει ίχνη φρένων 3.40 μέτρα.
Με βάση τα πιο πάνω ευρήματα το πρωτόδικο Δικαστήριο κατένειμε την ευθύνη κατά 60% σε βάρος του εφεσιβλήτου και κατά 40% σε βάρος της εφεσείουσας.
Η ευθύνη του εφεσιβλήτου βασίστηκε στο ότι χωρίς να έχει δικαίωμα προτεραιότητας απέκοψε την πορεία της εφεσείουσας.
Οι λόγοι που οδήγησαν το πρωτόδικο Δικαστήριο να κατανείμει ποσοστό 40% ευθύνης στην εφεσείουσα βασίστηκαν στο ότι,
“Παρά τη δυνατότητα έγκαιρης συνειδητοποίησης του κινδύνου, η εναγομένη 1 σε καμιά ενέργεια προέβηκε είτε ελαττώνοντας ταχύτητα, ή προειδοποιώντας τον ενάγοντα με τη σειρήνα της ή τα φώτα της, και αυτό συνιστά αμέλεια. Όπως επίσης συνιστά αμέλεια η μη ψύχραιμη αντιμετώπιση του πραγματικού πλέον κινδύνου που δημιουργήθηκε, με το να προβεί σε αποτρεπτική ενέργεια με το τιμόνι, αντί να το αφήσει.”
Με την παρούσα έφεση η εφεσείουσα επιζητεί την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης ισχυριζόμενη ότι δεν φέρει καμιά ευ[*1759]θύνη για το ατύχημα. Είναι η θέση της εφεσείουσας ότι είχε εφαρμόσει τα φρένα της και δεν είχε υποχρέωση να ηχήσει τη σειρήνα της, ένα πιθανό στοιχείο συντρέχουσας αμέλειας που δεν μπορούσε να εξεταστεί αφού δεν έχει συμπεριληφθεί στις λεπτομέρειες αμέλειας.
Η κατανομή ευθύνης σε περιπτώσεις όπου οχήματα οδηγούνται από αντίθετη κατεύθυνση και ένας στρίβει δεξιά αποκόπτοντας την πορεία του από την αντίθετη κατεύθυνση ερχόμενου οχήματος, επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και εξαρτάται πάντα από τα ιδιάζοντα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. (Βλέπε
Alexandrou v. Gamble (1974) 1 C.L.R. 5,
Avgousti v. Hadjichristodoulou (1975) 1 C.L.R. 35,
Dieti v. Loizides (1978) 1 C.L.R. 233,
Panayiotou v. Christofi and another (1983) 1 C.L.R. 143,
Kasinou v. Efstathiou (1984) 1 C.L.R. 77,
Avraam v. Andreou and another (1988) 1 C.L.R. 39,
Ιωάννη ν. Χ” Αναστάση (1991) 1 Α.Α.Δ. 345,
Τεμβριώτου ν. Αντωνιάδη (1994) 1 A.A.Δ. 494 και
Χήρα ν. Παπαϊωάννου (1995) 1 A.A.Δ. 665.
Έχουμε εξετάσει προσεκτικά τους λόγους έφεσης που έχουν προβληθεί και έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι ορθή. Η εφεσείουσα εισήλθε στη διασταύρωση με ταχύτητα που δεν της επέτρεπε να αντιμετωπίσει ορατούς κινδύνους, όπως η διακίνηση του αυτοκινήτου του εφεσιβλήτου στη διασταύρωση. Η παράλειψη αυτή συνέβαλε ουσιωδώς στη σύγκρουση που ακολούθησε. Η κατανομή ευθύνης στην οποία προέβη το πρωτόδικο Δικαστήριο ήταν εύλογη και εν πάση περιπτώσει δεν δικαιολογεί βάσιμο λόγο για επέμβαση.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος των εφεσειόντων.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο