(2000) 1 ΑΑΔ 638
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 10427
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΠΙΚΗ, Π., ΗΛΙΑΔΗ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, ΔΔ.THAS MARITIME CO. LTD.,
Εφεσείοντες/Τριτοδιάδικοι
και
1. Στέλιος Ρήγας και Μερόπη Καπνουλλά, από τη Λευκωσία,
υπό την ιδιότητα των ως διαχειριστών της περιουσίας του
αποβιώσαντος Δημήτρη Καπνουλλά τέως από τα Λατσιά,
2. Μερόπης Καπνουλλά, από τη Λευκωσία,
Εφεσίβλητοι/Ενάγοντες
και
1. Ανδρέας Σταύρου, από τη Λεμεσό,
2. Ανδρέας Σωφρονίου, από τη Λεμεσό,
3. THAS M
ARITIME CO. LTD., από τη Λεμεσό,Εφεσίβλητοι/Εναγόμενοι
----------------------------
27 Απριλίου 2000
Για τους Εφεσείοντες: κ. Δ. Βάκης.
Για τους Εφεσιβλήτους: κ. Α.Σ. Αγγελίδης.
------------------------------
ΠΙΚΗΣ, Π
.: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθείαπό το Δικαστή Τ. Ηλιάδη.
--------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ
.: Οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες Στέλιος Ρήγας και Μερόπη Καπνουλλά, με την ιδιότητα τους ως διαχειριστές της περιουσίας του αποβιώσαντος Δημήτρη Καπνουλλά, καταχώρησαν εναντίον των εφεσιβλήτων-εναγομένων Αντρέα Σταύρου, Αντρέα Σωφρονίου και Thas Maritime Co. Ltd. την υπ’ αριθμό 620/90 αγωγή για αποζημιώσεις, ως αποτέλεσμα του θανάτου του Δημήτρη Καπνουλλά σε τροχαίο ατύχημα. Ο θάνατος ήταν το αποτέλεσμα σύγκρουσης του οχήματος που οδηγούσε ο Δημήτρης Καπνουλλάς με φορτηγό που έσερνε αρθρωτό όχημα (trailer) το οποίο οδηγείτο από τον εφεσίβλητο-εναγόμενο 1 (Αντρέα Σταύρου), που ενεργούσε ως οδηγός και/ή υπάλληλος των εφεσιβλήτων-εναγομένων 2 και 3. Επιπρόσθετα η Μερόπη Καπνουλλά ιδιοκτήτρια του οχήματος (το οποίο οδηγούσε ο αποβιώσας Δημήτρης Καπνουλλάς) καταχώρησε την υπ’ αριθμό 621/90 αγωγή εναντίον των ιδίων εφεσιβλήτων-εναγομένων ζητώντας αποζημιώσεις για τις ζημιές που υπέστη το όχημα της κατά την επίδικη σύγκρουση.Οι δύο αγωγές συνενώθηκαν στις 21/4/92. Στις 18/11/94 οι διάδικοι κατέληξαν σε συμφωνία σχετικά με το ύψος των αποζημιώσεων και παρέμεινε προς εκδίκαση το θέμα της ευθύνης. Στις 25/9/95 όταν οι αγωγές ήταν ορισμένες για ακρόαση οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες απέσυραν τις αγωγές εναντίον της εφεσίβλητης-εναγομένης 3 (Thas Maritime Co. Ltd.). Ως αποτέλεσμα το Δικαστήριο απέρριψε τις αγωγές εναντίον της πιο πάνω εταιρείας και όρισε ως νέα δικάσιμο την 7/9/95 με οδηγίες (που ήταν αποδεκτές εκ συμφώνου από όλες τις πλευρές), όπως ο εφεσίβλητος-εναγόμενος 1 (Αντρέας Σταύρου) καταχωρίσει αίτηση για έκδοση και επίδοση ειδοποίησης Τριτοδιαδίκου, στην μέχρι τότε εφεσίβλητη-εναγόμενη 3 εταιρεία (Thas Maritime Co. Ltd.). Οι ειδοποιήσεις επιδόθηκαν στην εταιρεία που καταχώρησε εμφάνιση με δικηγόρο και ακολούθως την υπεράσπιση της και στις δύο αγωγές. Προτού οι αγωγές ακουστούν η Thas Maritime Co. Ltd καταχώρησε αίτηση με την οποία ζητούσε
“Διαταγή και/ή οδηγίες του Δικαστηρίου με την οποία να παραμερίζεται και/ή αναστέλλεται η διαδικασία Τριτοδιαδίκου και/ή οποιαδήποτε οδηγία ή Διαταγή εν σχέσει με τη διαδικασία Τριτοδιαδίκου.”
Ηταν η θέση της Thas Maritime Co. Ltd ότι η έκδοση ειδοποίησης Τριτοδιαδίκου ήταν άκυρη αφού ήταν εκπρόθεσμη. Και τούτο γιατί ενώ η υπεράσπιση της Thas Maritime Co. Ltd στην 620/91 αγωγή καταχωρήθηκε στις 11/9/91 και η υπεράσπιση στην 621/91 αγωγή στις 30/5/90, η αίτηση για την έκδοση ειδοποίησης Τριτοδιαδίκου καταχωρήθηκε στις 16/10/95, δηλαδή τέσσερα περίπου χρόνια αργότερα, σε αντίθεση με τις πρόνοιες της
Διαταγής 10, Κανονισμού 2 που επιτρέπουν την καταχώριση αίτησης μέσα σε ένα μήνα από την καταχώριση της υπεράσπισης, αποκλείοντας παράταση της πιο πάνω προθεσμίας.Αντίθετα ο εφεσίβλητος-ενάγων 1 (Αντρέας Σταύρου) υποστήριξε ότι η καταχώριση αίτησης για την έκδοση και επίδοση Τριτοδιαδίκου εντός ενός μηνός σύμφωνα με τις πρόνοιες της Διαταγής 10 Κανονισμού 2 ήταν αδύνατη, αφού η Thas Maritime Co. Ltd ήταν ακόμα μέχρι τις 25/9/95 διάδικος και στις δύο αγωγές.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού πολύ ορθά παρατήρησε ότι ο κύριος σκοπός της Διαταγής 10 Κανονισμού 7 είναι η αποφυγή καταχώρισης πολλαπλών αγωγών που θα έχει ως αποτέλεσμα την ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης και τη μείωση των εξόδων, προχώρησε να εξετάσει κατά πόσο η σχετική έκδοση του διατάγματος ήταν
εκπρόθεσμη ή όχι. Στη σχετική απόφαση του το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού επεσήμανε ότι η εφεσείουσα-τριτοδιάδικη εταιρεία ήταν διάδικος μέχρι τις 25/9/95, “οι σχετικές πρόνοιες της Διαταγής 10, Κανονισμού 1 δεν μπορούσαν να τύχουν εφαρμογής ούτε κατά το χρόνο καταχώρισης της υπεράσπισης, ούτε εντός ενός μηνός από την ημερομηνία καταχώρισης της αίτησης”. Η χρονική προθεσμία του ενός μηνός θα έπρεπε να αρχίζει από τις 25/9/95, από την ημερομηνία δηλαδή που οι αγωγές εναντίον της εφεσείουσας-τριτοδιάδικης εταιρείας είχαν αποσυρθεί. Με τον πιο πάνω συλλογισμό το πρωτόδικο Δικαστήριο προχώρησε στην απόρριψη της αίτησης για τον παραμερισμό της διαδικασίας Τριτοδιαδίκου.Πρωταρχικά εγείρεται το ερώτημα κατά πόσο η ενδιάμεση απόφαση μπορεί να θεωρηθεί ως “απόφαση” μέσα στα πλαίσια που παρέχει το άρθρο 25 του περί Δικαστηρίων Νόμου αρ 14/60.
Οπως έχει τονισθεί από το Δικαστή Πική στην υπόθεση Χάσικος ν. Χαραλαμπίδη (1990) 1 Α.Α.Δ. 389,
“Ο όρος “απόφαση του δικαστηρίου” χρησιμοποιείται στη νομική ορολογία με δυο έννοιες:
Η πρώτη περιλαμβάνει την ολότητα του κειμένου της απόφασης του Δικαστηρίου, δηλαδή το σκεπτικό και το δηλωτικό μέρος ως προς το αποτέλεσμα. Η δεύτερη περιορίζεται σε εκείνο το μέρος που είναι καθοριστικό για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των διαδίκων.
Είναι με τη δεύτερη έννοια που ταυτίζεται ο όρος “απόφαση”, έννοια συνυφασμένη με την αποστολή της δικαστικής λειτουργίας για την επίλυση των επίδικων θεμάτων. Ούτε ο Περί Δικαστηρίων Νόμος, ούτε οποιοδήποτε άλλο νομοθέτημα, περιλαμβανομένων και των θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας, παρέχει ή αναγνωρίζει δικαίωμα έφεσης ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα ή το δηλωτικό ως προς τα δικαιώματα των διαδίκων μέρος της απόφασης.”
(Ιδε επίσης Apak Agro Union Des Cooperatives (Αρ. 1) [1992] 1 Α.Α.Δ. 1166, Πάφος Στόουν Σ. Εστέιτς Λτδ και άλλοι ν. Ευθυμίου Βαλαωρίτη και άλλου, Πολιτική Εφεση 9263 της 25/2/97, Evand Promotions Ltd και άλλοι ν. Rutman, Πολιτική Εφεση 9397 της 23/12/97, Ιεροδιακόνου και Θεοφάνους ν. Γεωργίου, Πολιτική Εφεση 10013 της 15/12/98
και Χρ. Ιωσηφίδης και άλλοι ν. Συνδέσμου Πολεοδόμων Κύπρου, Ανδρέα Δαβερώνα και Κυπριακής Δημοκρατίας (Αναθεωρητικές Εφέσεις 2594 και 2812 της 22/12/99).Στην παρούσα περίπτωση η πρωτόδικη απόφαση για την απόρριψη της αίτησης με την οποία επεζητείτο ο παραμερισμός της διαδικασίας Τριτοδιαδίκου δεν μπορεί παρά να χαρακτηρισθεί ως “απόφαση” που ήταν καθοριστική για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των διαδίκων. Ιδιαίτερα μπορεί να λεχθεί ότι η απόφαση ήταν καθοριστική για τους εφεσιβλήτους-ενάγοντες, αφού το αποτέλεσμα της προδιέγραφε κατά πόσο οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες θα μπορούσαν να προχωρήσουν εναντίον του Τριτοδιαδίκου ή όχι.
Από τα γεγονότα που προκύπτουν μέσα από το περιεχόμενο των φακέλων των δύο αγωγών φαίνεται ότι η υπεράσπιση του εναγομένου 1 στην αγωγή 620/90 καταχωρήθηκε στις 11/9/91 και η υπεράσπιση στην αγωγή 621/90 στις 30/5/90. Σύμφωνα με τις σχετικές δικονομικές διατάξεις η ειδοποίηση Τριτοδιαδίκου θα έπρεπε να καταχωρηθεί μέσα σε ένα μήνα από την καταχώριση της έκθεσης υπεράσπισης. Πιο συγκεκριμένα η Διαταγή 10 θεσμός 2 προνοεί ότι,
“Το Δικαστήριο ή ο Δικαστής μπορεί να δώσει άδεια να εκδοθεί και επιδοθεί προσεπίκληση τριτοδιάδικου κατόπιν υποβολής μονομερούς αίτησης υποστηριζόμενη από ένορκη δήλωση, ή, εάν το Δικαστήριο ή ο Δικαστής διατάξει να υποβληθεί διμερής αίτηση, η άδεια μπορεί να δοθεί μετά από ακρόαση της διμερούς αίτησης. Η αίτηση για έκδοση ειδοποιήσεως τριτοδιαδίκου θα υποβάλλεται το αργότερο εντός ενός μηνός από την ημερομηνία της καταχωρήσεως της εκθέσεως υπερασπίσεως. Η προθεσμία αυτή δεν παρατείνεται.”
Οι χρονικές προθεσμίες που καθορίζουν οι δικονομικοί κανόνες έχουν ως απώτερο σκοπό την όσο το δυνατό ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης. Εκεί όπου η αυστηρή εφαρμογή των χρονικών προθεσμιών μπορεί να αποβεί άδικη για ένα από τους διαδίκους, οι δικονομικοί κανόνες παρέχουν την ευχέρεια παράτασης μιας χρονικής προθεσμίας νοουμένου ότι μια τέτοια παράταση είναι δικαιολογημένη κάτω από τις περιστάσεις.
Στην παρούσα περίπτωση οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες αποδέχθηκαν την απόσυρση της αγωγής εναντίον της εφεσίβλητης-εναγομένης 3 (Thas Maritime Co. Ltd.) με πρόθεση να καταχωρίσουν ειδοποίηση Τριτοδιαδίκου εναντίον της εφεσίβλητης-εναγομένης 3. Η ειδοποίηση Τριτοδιαδίκου καταχωρήθηκε τέσσερα περίπου χρόνια μετά την καταχώριση των εκθέσεων υπερασπίσεων κατά παράβαση των σχετικών διατάξεων της Δ.10, θεσμός 2. Ομως οι σχετικές δικονομικές πρόνοιες της Δ.10, θεσμός 2 προνοούν ρητά ότι η ειδοποίηση Τριτοδιαδίκου θα πρέπει να καταχωρείται μέσα σε ένα μήνα από την καταχώριση της έκθεσης υπεράσπισης και ότι η χρονική αυτή περίοδος δεν παρατείνεται. Η πιο πάνω ρητή και αυστηρή πρόνοια αποκλείει οποιαδήποτε επέμβαση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε παράταση της χρονικής περιόδου του ενός μηνός.
Η έφεση γίνεται αποδεκτή. Η πρωτόδικη απόφαση ακυρώνεται και η διαδικασία ειδοποίησης Τριτοδιαδίκου παραμερίζεται. Οι εφεσίβλητοι-εναγόμενοι καταδικάζονται όπως καταβάλουν τα σχετικά έξοδα.
Π.
Δ.
Δ.
/ΔΓ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο