(2000) 1 ΑΑΔ 634
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 10348
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΠΙΚΗ, Π., ΗΛΙΑΔΗ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ/στών
Πανίκος Παντελή, άλλως Πανίκος Κωνσταντίνου,
άλλως Πανίκος Παντελή Κωνσταντίνου, εκ Καϊμακλίου,
Εφεσείων-Ενάγων
- και -
1. Νικόλας Χριστοφή, εκ Στροβόλου,
2. Ανδρέας Χ”Μηνάς, εκ Στροβόλου,
Εφεσίβλητοι-Εναγόμενοι
------------------------
27 Απριλίου, 2000
Για τον Εφεσείοντα: Χρ. Λειβαδιώτου (κα).
Για τους Εφεσίβλητους: Π. Λιβέρας.
------------------------
Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ.Μ. Πικής, Π.
------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η έφεση στρέφεται κατά απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, βάσει της οποίας απορρίφθηκε αγωγή του εφεσείοντος για αποζημιώσεις, σε σχέση με σωματικές βλάβες που υπέστη σε τροχαίο δυστύχημα, στη Λεωφόρο Μακαρίου Γ΄, στο Καϊμακλί. Το μοτοποδήλατο, που οδηγούσε ο εφεσείων (YX 183), συγκρούστηκε με αυτοκίνητο (TYT 089), το οποίο οδηγούσε ο εφεσίβλητος 1, εναντίον του οποίου ηγέρθη η αγωγή. Συνάμα, η αγωγή στράφηκε και εναντίον του εφεσίβλητου 2, στην υπηρεσία του οποίου τελούσε ο εφεσίβλητος 1.
Αφού αξιολόγησε τη μαρτυρία, το Δικαστήριο κατέληξε ότι ο εφεσίβλητος 1 δεν έφερε ευθύνη για τη σύγκρουση. Αιτία της σύγκρουσης, διαπίστωσε, υπήρξε ο απερίσκεπτος τρόπος, με τον οποίο οδηγούσε το μοτοποδήλατό του ο εφεσείων.
Στο σχεδιάγραμμα, που ετοίμασε ο αστυνομικός που διερεύνησε τα αίτια της σύγκρουσης, αποτυπώνονται η σκηνή του δυστυχήματος και τα ίχνη που άφησαν τα δύο οχήματα στο δρόμο.
Κατέθεσαν οι οδηγοί και των δύο οχημάτων. Πρόβαλαν διϊστάμενες εκδοχές για την πορεία τους πριν τη σύγκρουση και τη δυνατότητα που παρεχόταν σε εκάτερο να την αποφύγει.
Υπό την αίρεση ορισμένων επιφυλάξεων, το Δικαστήριο έκρινε και τους δύο οδηγούς αξιόπιστους. Γνώμονα για τον έλεγχο της ορθότητας των δύο εκδοχών και, τελικά, για τη διακρίβωση των περιστατικών του δυστυχήματος αποτέλεσε η πραγματική μαρτυρία, προσέγγιση καθ’ όλα παραδεκτή
*.Ο ισχυρισμός του εφεσείοντος - ότι το αυτοκίνητο αναφάνηκε στη σκηνή και η ανάγκη για τη λήψη μέτρων προς αποτροπή της σύγκρουσης έγινε αισθητή μόνο όταν χώριζε τα δύο οχήματα απόσταση πέντε μέτρων - ελέγχθηκε με αναφορά στα ίχνη τροχοπέδησης του μοτοποδηλάτου. Τα ίχνη τροχοπέδησης, όντως, υποδηλώνουν προσπάθεια αποφυγής της σύγκρουσης εκ μέρους του εφεσείοντος
. ταυτόχρονα παρέχουν ενδείξεις για την απόσταση που χώριζε τα δύο οχήματα, όταν ο κίνδυνος έγινε αισθητός. Η ζημιά στα δύο οχήματα, ιδιαίτερα στο αυτοκίνητο των εφεσιβλήτων, είναι η άλλη πτυχή της πραγματικής μαρτυρίας, από την οποία αντλήθηκαν συμπεράσματα για το δυστύχημα. ιδιαίτερα για την κατεύθυνση και πορεία του αυτοκινήτου.Ο εφεσείων προσβάλλει τα ευρήματα του Δικαστηρίου, στο βαθμό που συναρτώνται με τα ίχνη τροχοπέδησης, ως απότοκο της εσφαλμένης καθοδήγησης ως προς την πραγματική μαρτυρία. Συγκεκριμένα, το Δικαστήριο θεώρησε ότι τα ίχνη τροχοπέδησης εκτείνονταν σε 11.40 μέτρα, ενώ, στην πραγματικότητα, είχαν μήκος μόνο πέντε μέτρων. Λειτουργώντας κάτω από αυτό το σφάλμα, το Δικαστήριο θεώρησε τον ισχυρισμό του εφεσείοντος - ότι η παρουσία του αυτοκινήτου του εφεσίβλητου στο δρόμο κατέστη ορατή μόνο όταν το χώριζε απόσταση 5 μέτρων από το σημείο της σύγκρουσης - ως, εξ αντικειμένου, ανυπόστατο. Το ότι το Δικαστήριο λειτούργησε κάτω από σφάλμα, είναι πρόδηλο και παραδεκτό και από τους εφεσίβλητους
. όπως βέβαιο είναι ότι το σφάλμα επενέργησε ουσιωδώς στα ευρήματά του. Ακροσφαλές φαίνεται, επίσης, να είναι και το εύρημα του Δικαστηρίου ότι η ζημιά, που προκλήθηκε στο αυτοκίνητο, ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης, στο κέντρο του εμπρόσθιου μέρους του με κλίση προς τα δεξιά, είναι αποκαλυπτική της πορείας που ακολούθησε πριν τη σύγκρουση. Και στο σημείο αυτό το πρωτόδικο Δικαστήριο φαίνεται να έχει υποπέσει σε σφάλμα. Το μέρος του αυτοκινήτου, όπου ενεπλάκη στη σύγκρουση, δεν υποδηλώνει, αφ’ εαυτού, ή σε συνδυασμό με το σημείο του δρόμου όπου σημειώθηκε η σύγκρουση, την προγενέστερη πορεία του αυτοκινήτου.Η εσφαλμένη καθοδήγηση του Δικαστηρίου, ως προς την πραγματική μαρτυρία - μήκος ιχνών τροχοπέδησης - καθιστά, αφ’ εαυτής, τα ευρήματα του Δικαστηρίου ακροσφαλή, γεγονός που ανατρέπει το βάθρο της απόφασης. Η εσφαλμένη πιθανολόγηση της θέσης του αυτοκινήτου, με αναφορά στη ζημιά του, επίσης, τείνει να κλονίσει τα ευρήματα του Δικαστηρίου.
Αναπόφευκτα, η πρωτόδικη απόφαση πρέπει να παραμεριστεί και η υπόθεση να επανεκδικαστεί από άλλο δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα.
Η πρωτόδικη απόφαση παραμαρίζεται. Διατάσσεται η επανεκδίκαση της υπόθεσης, ως ανωτέρω.
Τα έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας θα ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της δεύτερης δίκης.
&# 9;Π.
&# 9;Δ.
&# 9;Δ.
/ΜΠ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο