(2000) 1 ΑΑΔ 1694
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 10610
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΠΙΚΗ, Π., ΗΛΙΑΔΗ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, ΔΔ.Νίκος Λάρκος, από την Κοντέα
και τώρα στη Δρομολαξιά,
Εφεσείοντας/Καθ’ου η αίτηση
και
Ελένη Παναγή Κατσιαρή, από το Λιοπέτρι,
Εφεσίβλητη/Αιτήτρια
-------------------------------
23 Οκτωβρίου 2000
Για τον Εφεσείοντα: κ. Αντ. Μιχαηλίδης.
Για την Εφεσίβλητη: κ. Θ. Θωμά.
-------------------------------
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί
από το Δικαστή Τ. Ηλιάδη.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ
.:
(α) Τα γεγονότα
Στις 16/9/91 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας στην υπ’ αριθμό 505/91 αγωγή εκδόθηκε εκ συμφώνου απόφαση εναντίον του εφεσείοντος για £5.500 με τόκους και έξοδα. Στις 16/2/98 η εφεσίβλητη με μονομερή αίτηση ζήτησε από τον Πρωτοκολλητή Πτωχεύσεων του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας την έκδοση ειδοποίησης πτώχευσης εναντίον του εφεσείοντος. Στις 9/3/98 ο εφεσείων καταχώρησε αίτηση με την οποία ζητούσε τον παραμερισμό της πιο πάνω ειδοποίησης για διάφορους λόγους που τελικά περιορίστηκαν στην εισήγηση ότι η σχετική αίτηση ήταν ανυπόγραφη.
Οι εφεσίβλητοι έφεραν ένσταση στη σχετική αίτηση και ζήτησαν την απόρριψη της γιατί οι μόνοι λόγοι που θα μπορούσαν να προβληθούν σύμφωνα με τον Πτωχευτικό Θεσμό 40(2) είναι ότι ο καθ’ου η αίτηση
(α) Εχει εξοφλήσει το χρέος του ή
(β) Εχει ανταπαίτηση, ανταξίωση ή συμψηφισμό που
υπερβαίνει το χρέος του.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο με μια σύντομη απόφαση απέρριψε την αίτηση αφού βρήκε ότι οι ισχυρισμοί που προβλήθηκαν δεν συμπεριλαμβάνονταν μέσα στους λόγους του Πτωχευτικού Θεσμού
40(2).Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων προσβάλλει την εγκυρότητα της πρωτόδικης απόφασης ισχυριζόμενος ότι,
(α) Η πτωχευτική ειδοποίηση είναι ανυπόγραφη και
(β) Η απόφαση δεν είναι δεόντως αιτιολογημένη.
(β) Η πτωχευτική ειδοποίηση ήταν ανυπόγραφη
Αναφορικά με τον πρώτο λόγο ο εφεσείων ισχυρίζεται ότι η ειδοποίηση ήταν ανυπόγραφη και/ή η υπογραφή δεν ανήκε στο πρόσωπο που φέρεται ότι την είχε υπογράψει και/ή ότι η υπογραφή τέθηκε από μη δικηγόρο και/ή ότι δεν ανήκε σε εξουσιοδοτημένο πρόσωπο και/ή ότι στο σημείο που υπήρχε η υπογραφή υπήρχαν σβησίματα. Οι ισχυρισμοί του εφεσείοντος είναι γενικοί και αόριστοι και ο ίδιος δεν παρουσίασε οποιαδήποτε μαρτυρία για να αποδείξει τους ισχυρισμούς του. Είναι ορθό ότι η πτωχευτική ειδοποίηση (που περιέχεται στο σχετικό φάκελο του Δικαστηρίου) στο χώρο της υπογραφής του εφεσείοντος φέρει κάποια σβησίματα αλλά όμως υπάρχει μια υπογραφή. Το Πρωτοκολλητείο έχει αποδεχθεί την καταχώριση της ειδοποίησης, προφανώς αφού ικανοποιήθηκε ότι πληρούσε την προϋπόθεση της ύπαρξης της δέουσας υπογραφής. Δεν τέθηκε τίποτε ενώπιον μας που να κλονίζει το τεκμήριο υπογραφής της αίτησης.
(γ) Η απόφαση δεν ήταν αιτιολογημένη
Ο εφεσείων ισχυρίστηκε επίσης ότι η πρωτόδικη απόφαση δεν ήταν αιτιολογημένη και/ή δεόντως αιτιολογημένη, αφού απέρριψε την αίτηση χωρίς να εξηγήσει τους λόγους που το οδήγησαν σε αυτή την απόφαση.
Κρίνουμε σκόπιμο σε αυτό το στάδιο να παραθέσουμε τόσο το θεσμό 40(2) όσο και το μέρος εκείνο της απόφασης το οποίο αναφέρεται στην απόρριψη της αίτησης.
Ο Θεσμός 40(2) των Πτωχευτικών Κανόνων (Κεφ. 6) προνοεί τα ακόλουθα:
“There shall also be indorsed an intimation to the debtor that if he has a counterclaim, set-off, or cross demand which equals or exceeds the amount of the judgment debt or sum ordered to be paid, and which he could not have set up in the action or proceedings in which the judgment or order was obtained, he must within the time specified in the notice file an affidavit to that effect with the Registrar. Such affidavit shall be indorsed with an address within the town in which the registry of the Court is situated at which notices to the debtor may be left by the Registrar.”
Το σχετικό μέρος της απόφασης αναφέρει τα ακόλουθα:
“Εχοντας υπόψη μου το σχετικό θεσμό, θ. 40 Δ.2 των Πτωχευτικών Θεσμών βρίσκω ότι το θέμα που εγείρει ο χρεώστης είναι τέτοιο που δεν θα μπορούσε να εγερθεί με την ένορκη δήλωση με την οποία το ήγειρε. Με το συνοπτικό αυτό τρόπο, δηλαδή αυτό της ένορκης δήλωσης, το μόνο θέμα που μπορεί να εγερθεί είναι κατά πόσο υπήρχε ανταπαίτηση, ανταξίωση ή συμψηφισμός το οποίο δεν μπορούσε να προβληθεί στη διαδικασία στην οποία λήφθηκε η επίδικη απόφαση.”
Εχει επανειλημμένα τονιστεί ότι μια δικαστική απόφαση πρέπει να περιέχει τη σχετική αιτιολόγηση. Το άρθρο 30.2 του Συντάγματος επιβάλλει την αιτιολόγηση ως απαραίτητο στοιχείο της εγκυρότητας μιας δικαστικής απόφασης. (Ιδε
Ioannidou v. Dikeos [1969] 1 CLR 235, Pioneer Candy Ltd. v. Tryfon and Sons Ltd. [1981] 1 CLR 440, Δρουσιώτης ν. Ιερωνυμίδη [1990] 1 CLR 1026 και Βασιλείου και άλλες ν. Μενελάου και άλλου [1990] 1 CLR 1125). Η αξιολόγηση εξαρτάται από την ανάλυση της μαρτυρίας που παρουσιάζεται και η έκταση της ποικίλει ανάλογα με το χαρακτήρα και την έκταση της μαρτυρίας που παρουσιάζεται.Στην παρούσα περίπτωση δεν έχει δοθεί οποιαδήποτε προφορική μαρτυρία και η υπόθεση εκδικάστηκε με βάση το συνοπτικό περιεχόμενο των ενόρκων δηλώσεων που καταχωρήθηκαν. Οι περιπτώσεις που παρέχονται στον καθ’ου η αίτηση για να προσβάλει την εγκυρότητα μιας πτωχευτικής ειδοποίησης περιορίζονται σε δύο μόνο λόγους. Δεν υπήρξε οποιαδήποτε καταφυγή σε κανένα από αυτούς τους δύο λόγους. Δεν δόθηκε μαρτυρία που θα επέβαλλε την ανάλυση και την αξιολόγηση της. Το ερώτημα που εγειρόταν ήταν ένα απλό νομικό ερώτημα και η απάντηση του ήταν εξίσου απλή. Δεν παρατηρείται οποιαδήποτε ασάφεια στην απόφαση που θα μπορούσε να επηρεάσει την εγκυρότητα της. (Κυπριανού ν. Κυπριανού [1994] 1 CLR 145). Ο,τι απαιτείτο ήταν ο ορθός προσδιορισμός των επίδικων θεμάτων και η εφαρμογή των νομικών αρχών με βάση την ένορκη μαρτυρία που είχε παρουσιασθεί. (Ιδε Chr. Zannetos Constructions Ltd. v. Phoenix Constructions Ltd., Πολιτική Εφεση 8523 της 15/5/1998). Ετσι μέσα στα πιο πάνω πλαίσια έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η απόφαση είναι αιτιολογημένη και ότι η συνοπτική της εικόνα δεν μπορεί να επηρεάσει την εγκυρότητα της.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντα.
Π.
Δ.
Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο