Ο εφεσίβλητος, ο οποίος είναι επαγγελματίας οδηγός φορτηγού αυτοκινήτου, προσλήφθηκε στην υπηρεσία των εφεσειόντων τον Φεβρουάριο 1993 και εργαζόταν στο λατομείο ως οδηγός φορτηγού αυτοκινήτου. Το λατομείο βρίσκεται σε ύψωμα. Η μεταφορά του υλικού από τα σημεία εξόρυξης προς το μέρος της επεξεργασίας, γινόταν με φορτηγά αυτοκίνητα μέσω χωμάτινου δρόμου. Στα σημεία στροφής, από το ένα διάζωμα προς το άλλο, ο δρόμος παρουσίαζε κλίση. Σύμφωνα με αναντίλεκτη μαρτυρία, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες δούλευαν τα φορτηγά στο χώρο του λατομείου ήταν σκληρές, με αποτέλεσμα, να προκαλούνται περισσότερες φθορές στα οχήματα.

Στις 21.10.93 το φορτηγό που οδηγούσε ο εφεσίβλητος έπαθε βλάβη και οι εφεσείοντες του έδωσαν το αυτοκίνητο με αριθμό εγγραφής CK 293 για να συνεχίσει την εργασία του. Επρόκειτο για ένα παμπάλαιο φορτηγό που συνήθιζαν να χρησιμοποιούν ως εφεδρικό. Οταν ο εφεσίβλητος οδήγησε το εν λόγω φορτηγό, διαπίστωσε ότι παρουσίαζαν πρόβλημα το κιβώτιο ταχυτήτων και το σύστημα φρένων. Ανέφερε το γεγονός στο μηχανικό και στον επιστάτη των εφεσειόντων και το φορτηγό οδηγήθηκε στο μηχανουργείο του λατομείου για επιδιόρθωση.

Γύρω στις 3.00 μ.μ. της ίδιας ημέρας (25.10.1993) ενώ ο εφεσίβλητος οδηγούσε αργά το εφεδρικό αυτοκίνητο στη στροφή του δεύτερου διαζώματος προς το πρώτο με τη δεύτερη ταχύτητα, γιατί η πρώτη ταχύτητα δεν εφάρμοζε και κάνοντας παράλληλα χρήση των φρένων του οχήματος, το αυτοκίνητο, "πέταξε" τη δεύτερη ταχύτητα με αποτέλεσμα να προκληθεί αύξηση της ταχύτητας του ένεκα της κατωφέρειας. Ο εφεσίβλητος προσπάθησε να επαναφέρει τη δεύτερη ταχύτητα και να συγκρατήσει το αυτοκίνητο με τα φρένα αλλά η προσπάθεια απέβη άκαρπη. Το σύστημα ταχυτήτων δεν λειτούργησε καθόλου ούτε και το σύστημα φρένων λειτούργησε ικανοποιητικά. Στα αριστερά υπήρχε γκρεμός και στα δεξιά όχθος. Ο κίνδυνος να πέσει το αυτοκίνητο στο γκρεμό ήταν ορατός και για να αποφύγει το χειρότερο, αποφάσισε να οδηγήσει το φορτηγό στον όχθο με προοπτική να ακινητοποιηθεί. Το φορτηγό προσέκρουσε στον όχθο και έγειρε ακινητοποιημένο στην αριστερή πλευρά. Ο εφεσίβλητος τραυματίστηκε σοβαρά. Με την αγωγή που κίνησε εναντίον των εφεσειόντων τους απέδωσε ευθύνη για το δυστύχημα και διεκδίκησε αποζημιώσεις.

Οι αποζημιώσεις συμφωνήθηκαν πριν από την ακρόαση και έτσι το μόνο επίδικο ζήτημα ήταν η διάγνωση και ο επιμερισμός της ευθύνης. Οπως έχει προαναφερθεί, η ευθύνη καταλογίστηκε εξ ολοκλήρου στους εφεσείοντες. Με την έφεση, αμφισβητούν την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης και επιδιώκουν την ανατροπή της. Οι εφεσείοντες προώθησαν τους λόγους έφεσης Α και Δ. Οι υπόλοιποι λόγοι έφεσης έχουν εγκαταληφθεί. Παραθέτουμε αυτούς που εξετάζουμε:

Η πρώτη σημαντική διαπίστωση του πρωτόδικου δικαστηρίου είναι ότι η γενεσιουργός αιτία του δυστυχήματος ήταν η κατά τον κρίσιμο χρόνο της οδήγησης, κάτω από τις συνθήκες που εξέθεσε ο εφεσίβλητος, εκδηλωθείσα δυσλειτουργία δύο βασικών συστημάτων λειτουργίας του οχήματος ήτοι, των φρένων και των ταχυτήτων τα οποία, καθώς είναι γνωστό, συνδέονται άμεσα με το θέμα της ασφαλούς οδήγησης.

Καθόσον αφορά τις αιτίες που αντιστοίχως προκάλεσαν τη δυσλειτουργία των εν λόγω συστημάτων, η πρωτόδικος δικαστής μολονότι συζητά το θέμα, στο τέλος διαπιστώνει ότι αδυνατεί να καταλήξει σε ασφαλές συμπέρασμα με βάση την υπάρχουσα μαρτυρία. Οι εξηγήσεις που η δικαστής δίδει αναφορικά με αυτή την αδυναμία είναι σωστές και δικαιολογούν πλήρως την κατάληξη. Διαπιστώνουμε και εμείς ότι τα στοιχεία μαρτυρίας που είχε η πρωτόδικος δικαστής ενώπιον της πράγματι δεν παρείχαν δυνατότητα εξαγωγής ασφαλούς συμπεράσματος αναφορικά με αυτή τη πτυχή του θέματος.

Η δεύτερη βασική διαπίστωση, η οποία συνδέεται με την πρώτη, είναι ότι η δυσλειτουργία στο σύστημα ταχυτήτων και στο σύστημα των φρένων δεν οφειλόταν σε οποιαδήποτε πράξη ή παράλειψη του εφεσίβλητου.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι εφεσείοντες είχαν πλέον το βάρος να αποδείξουν ότι δεν ευθύνονταν για το δυστύχημα. Εδώ κάνουμε παρένθεση για να υπενθυμίσουμε ότι οι πιο πάνω διαπιστώσεις του πρωτόδικου δικαστηρίου στηρίχθηκαν, κατά κύριο λόγο, στη μαρτυρία του εφεσίβλητου η οποία αξιολογήθηκε ως αξιόπιστη, κρίση που δεν έχει αμφισβητηθεί με την έφεση. Συνεπώς, η μαρτυρία του εφεσίβλητου αναφορικά με τις συνθήκες του δυστυχήματος και για ό,τι είχε προηγηθεί αναφορικά με τη μηχανική κατάσταση του φορτηγού CK 293 πρέπει να θεωρείται ότι αποτελεί το ουσιώδες μέρος του όλου φάσματος των πραγματικών γεγονότων της υπόθεσης.

Η αδιαφορία που στην προκείμενη περίπτωση επέδειξαν οι εφεσείοντες προδιαγράφει και το βαθμό της αμέλειας τους ενώ, τα ίδια τα γεγονότα θεμελιώνουν την παράλειψή τους να εκπληρώσουν το καθήκον τους προς τον εργοδοτούμενο τους εφεσίβλητο για παροχή ασφαλούς μέσου εργασίας. Βλ. United Brick Works Ltd v. Ευαγγέλου (1992) 1 ΑΑΔ 123.

Καταλήγουμε πως δεν δικαιολογείται επέμβασή μας στις διαπιστώσεις και την κατάληξη του Επαρχιακού Δικαστηρίου.