(2001) 1 ΑΑΔ 46
[*46]23 Ιανουαρίου, 2001
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΘΑΛΕΙΑ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΥ,
Εφεσείουσα,
v.
ΑΝΔΡΕΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ ΧΡ. ΠΕΛΙΔΗ,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10181)
Έφεση ― Αντικανονική έφεση ― Παρέκκλιση από τους Θεσμούς δεν καθιστά την έφεση άκυρη αλλά απλώς αντικανονική ― Η αντικανονικότητα έφεσης μπορεί να θεραπευθεί.
Ο Διευθυντής του Κτηματολογίου, μετά από επιτόπια εξέταση για καθορισμό συνόρων, αποφάσισε ότι το διαφιλονικούμενο τεμάχιο μεταξύ της εφεσείουσας και του εφεσίβλητου αποτελούσε μέρος του τεμαχίου γης που ήταν εγγεγραμμένο στο όνομα της εφεσείουσας. Εναντίον της απόφασης αυτής καταχωρήθηκε από τον εφεσίβλητο έφεση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 80 του περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, Κεφ. 224.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η απόφαση του Διευθυντή του Κτηματολογίου ήταν αναιτιολόγητη και με βάση τις αρχές που διέπουν το θέμα αιτιολόγησης των αποφάσεων και κατ’ αναλογία με διοικητικές αποφάσεις, ακύρωσε την απόφαση και διέταξε την επανεξέταση της αίτησης.
Η εφεσείουσα προσέβαλε την πρωτόδικη απόφαση ισχυριζόμενη ότι κακώς και εσφαλμένα το Επαρχιακό Δικαστήριο χειρίστηκε την υπόθεση ωσάν να επρόκειτο περί διοικητικής απόφασης και ως εκ τούτου η πρωτόδικη απόφαση έπρεπε να ακυρωθεί.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η αιτιολογία της απόφασης του Διευθυντή δεν απαιτείτο από το [*47]Νόμο να περιέχεται στην κοινοποίηση της απόφασής του αλλά θα έπρεπε να είχε δοθεί με δήλωση που θα επακολουθούσε μετά την καταχώρηση έφεσης εναντίον της απόφασής του.
2. Στην παρούσα περίπτωση ο Διευθυντής του Κτηματολογίου, ο οποίος ενώθηκε ως εφεσίβλητος 2 στην πρωτόδικη διαδικασία, δεν εμφανίστηκε και δεν έλαβε μέρος στη δίκη ούτε και καταχώρησε στο Δικαστήριο δήλωση με τους λόγους της απόφασης του κατά παράβαση των επιτακτικών προνοιών των Περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Κανονισμών του 1956.
3. Παρέκκλιση από τους κανονισμούς δεν καθιστά την έφεση άκυρη αλλά απλώς αντικανονική και αντικανονικότητά της μπορεί να θεραπευθεί. Στην παρούσα περίπτωση κανένα διάβημα δεν έγινε για να θεραπευθεί η αντικανονικότητα και το Επαρχιακό Δικαστήριο κακώς προχώρησε να εκδικάσει την υπόθεση χωρίς να έχει ενώπιον του όλα τα στοιχεία που επιτακτικά προνοούνταν από τους Κανονισμούς.
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα υπέρ της εφεσείουσας. Διατάχθηκε επανεκδίκαση της υπόθεσης από άλλο δικαστή.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Κάκουλλου ν. Ποχουζούρη κ.ά. (1992) 1(Β) Α.Α.Δ. 1503.
Έφεση.
Έφεση από την αιτήτρια κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Χατζηγιάννη-Ιωσήφ, Ε.Δ.) ημερομηνίας 28/1/98 (Γεν. Αίτηση 5/91) η οποία ακύρωσε την απόφαση του Διευθυντή του Κτηματολογίου με την οποία, κατόπιν επιτόπιας εξέτασης για καθορισμό συνόρων, κρίθηκε ότι το διαφιλονεικούμενο τεμάχιο γης, μεταξύ της εφεσείουσας και του εφεσίβλητου, αποτελούσε μέρος του τεμαχίου γης της εφεσείουσας.
Φρ. Αθανασιάδου, για την Εφεσείουσα.
Α. Ξυψιτή, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Ο Διευθυντής του Κτηματολογίου, μετά από [*48]επιτόπια εξέταση για καθορισμό συνόρων, αποφάσισε ότι το διαφιλονεικούμενο τεμάχιο μεταξύ της παρούσας εφεσείουσας και του εφεσίβλητου αποτελούσε μέρος και ανήκε στο τεμάχιο γης που ήταν εγεγραμμένο επ’ ονόματι της εφεσείουσας. Εναντίον της απόφασης του Διευθυντή του Κτηματολογίου καταχωρήθηκε από τον εφεσίβλητο έφεση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 80 του Περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, Κεφ.224.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο, αφού ανέλυσε την ενώπιον του μαρτυρία και αναφέρθηκε στην επί του θέματος νομολογία, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η απόφαση του Διευθυντή του Κτηματολογίου ήταν αναιτιολόγητη και με βάση τις αρχές που διέπουν το θέμα αιτιολόγησης των αποφάσεων και κατ’ αναλογία με διοικητικές αποφάσεις, ακύρωσε την απόφαση του Διευθυντή και διέταξε την επανεξέταση της αίτησης για καθορισμό των συνόρων από το Διευθυντή του Κτηματολογίου.
Η προσβληθείσα απόφαση του Διευθυντή αναφέρει τα ακόλουθα:
“Σας ειδοποιώ ότι η διαφορά σας για το σύνορο μεταξύ των πιο πάνω αναφερομένων κτημάτων που εξετάστηκε σε επιτόπια εξέταση στις 2.7.1990 έχει διερευνηθεί και αποφάσισα ως εξής:
Η έκταση γης που σημειώνεται με κόκκινο χρώμα στο σχέδιο που είναι κολλημένο στο πίσω μέρος της ειδοποίησης αυτής αποτελεί μέρος του κτήματος υπό τεμάχιο 24/1/1 του Κυβερνητικού Χωρομετρικού Σχεδίου 37/21.Ι.ΙΙ σε κλίμακα 1:1000 και είναι μέρος της εγγραφής 7086 επ΄ονόματι της Θάλειας Ιωάννου Κλεοβούλου.”
Η εφεσείουσα με την παρούσα της έφεση προσβάλλει την εν λόγω απόφαση. Είναι η θέση της εφεσείουσας ότι κακώς και εσφαλμένα το Επαρχιακό Δικαστήριο χειρίστηκε την υπόθεση ωσάν να επρόκειτο περί διοικητικής απόφασης και ως εκ τούτου η πρωτόδικη απόφαση, υπέβαλε, έπρεπε να ακυρωθεί.
Σχετικοί επί του θέματος είναι οι Κανονισμοί 5 και 6 των Περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Κανονισμών του 1956. Οι Κανονισμοί αυτοί προνοούν τα ακόλουθα:
“5. (1) Except as hereinbefore in these Rules or by Law otherwise expressed, all appeals and applications to the Court under the Law [*49]shall be made by summons in Form 2, with such variations as circumstances may require, and shall be supported by affidavit or affidavits of the facts relied upon, and filed with the Registrar together with a copy of the Director’s order, notice or decision appealed against.
(2) All interested parties shall be joined as parties to the proceedings: Provided that, unless otherwise directed by the Court, the Director shall not be joined as a party except in proceedings under section 41, 43, 58, 59, 68, 69 and 69A of the Law.
(3) Where the Director is not a party to the proceedings, the applicant shall, nevertheless, cause an office copy of the summons (Form 2) to be served on him.
6(1) The Director shall, when so requested by a person agrieved by any order, notice or decision of the Director made or given under the provisions of the Law, who signifies his intention to appeal against such order, notice or decision, furnish such person with a statement of his reasons thereof, which statement shall be filed with the Registrar together with the summons (Form 2).
(2) Where an office copy of the summons (Form 2) is served on the Director under the provisions of Rule 5, he shall, within fourteen days after the date of such service, file with the Registrar a statement of his reasons for the order, notice or decision appealed against, unless he shall have previously supplied such statement to the person aggrieved under the provisions of paragraph (1) of this rule: Provided that the Director may, within the aforesaid period of fourteen days, apply to the Court ex parte for an extension of time, and shall forthwith give notice of any extension allowed by the Court to all parties to the proceedings.
(3) On filing his statement of reasons with the Registrar, the Director shall leave, for each party to the proceedings, a copy thereof for service plus a duplicate of such copy for the affidavit of service.”
(Η υπογράμμιση είναι δική μας).
Έτσι, προκύπτει από τα πιο πάνω πως η αιτιολογία της απόφασης του Διευθυντή δεν απαιτείτο από το Νόμο να περιέχεται στην κοινοποίηση της απόφασης του αλλά θα έπρεπε να είχε δοθεί με δήλωση που θα επακολουθούσε μετά την καταχώρηση έφεσης εναντίον [*50]της απόφασής του.
Στην έφεση του εναντίον της απόφασης του Διευθυντή ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου ο παρών εφεσίβλητος (τότε εφεσείων) συνένωσε και το Διευθυντή Κτηματολογίου ως εφεσίβλητο 2. Ο Διευθυντής Κτηματολογίου ως εφεσίβλητος 2 στην πρωτόδικη διαδικασία δεν εμφανίστηκε και δεν έλαβε μέρος στη δίκη.
Προκύπτει αδιαμφισβήτητα από τα ενώπιον μας στοιχεία ότι η έφεση που γίνεται σύμφωνα με τους Κανονισμούς με κλήση του Τύπου 2, είχε επιδοθεί στο Διευθυντή του Κτηματολογίου, αφού αυτός είχε συνενωθεί ως εφεσίβλητος 2. Ο τελευταίος προφανώς παρέλειψε να καταχωρήσει στο Δικαστήριο δήλωση με τους λόγους της απόφασης του, κατά παράβαση των επιτακτικών προνοιών των Κανονισμών.
Στην υπόθεση Κάκουλλου ν. Ποχουζούρη και Άλλης (1992) 1 Α.Α.Δ.(Β) 1503, αποφασίστηκε πως παρέκκλιση από τους Κανονισμούς δεν καθιστά την έφεση άκυρη αλλά απλώς αντικανονική και η αντικανονικότητα της μπορεί να θεραπευθεί. Στην παρούσα περίπτωση κανένα διάβημα δεν έγινε για να θεραπευθεί η αντικανονικότητα και το Επαρχιακό Δικαστήριο κακώς προχώρησε να εκδικάσει την υπόθεση χωρίς να έχει ενώπιον του όλα τα στοιχεία που επιτακτικά προνοούνταν από τους Κανονισμούς.
Κατά συνέπεια των πιο πάνω, η έφεση γίνεται αποδεκτή και η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου παραμερίζεται. Διατάσσεται η επανεκδίκαση της υπόθεσης-έφεσης εναντίον της απόφασης του Διευθυντή του Κτηματολογίου από άλλο Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου, αφού εξετασθεί το αν και πώς μπορεί να υπάρξει συμμόρφωση με τις πρόνοιες των Κανονισμών 5 και 6 που προαναφέραμε.
Τα έξοδα της έφεσης επιδικάζονται υπέρ της εφεσείουσας.
Η�έφεση επιτρέπεται με έξοδα υπέρ της εφεσείουσας. Διατάσσεται επανεκδίκαση της υπόθεσης από άλλο δικαστή.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο