(2001) 1 ΑΑΔ 1324
[*1324]18 Σεπτεμβρίου, 2001
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΜΩΣΑΪΚΑ ΛΤΔ.,
Εφεσείοντες-Ενάγοντες,
v.
ΑΝΔΡΕΑ ΣΙΑΚΑΛΛΗ,
Εφεσιβλήτου-Εναγομένου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10690)
Δικαιοδοσία Δικαστηρίων ― Τα γεγονότα τα οποία συνθέτουν το αγώγιμο δικαίωμα όπως προσδιορίζονται από τη δικογραφία είναι εκείνα τα οποία συγχρόνως στοιχειοθετούν και τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου.
Τον Απρίλιο του 1996 οι εφεσείοντες συμφώνησαν όπως προμηθεύσουν τον εφεσίβλητο με διάφορα είδη δαπέδου για την ανεγειρόμενη οικοδομή του εφεσίβλητου στο χωριό Ψευδάς της επαρχίας Λάρνακας. Οι εφεσείοντες παρέδωσαν στον τόπο της οικοδομής τα εμπορεύματα, για τα οποία εξέδωσαν τιμολόγια για συνολικό ποσό £6.596,64, έναντι του οποίου ο εφεσίβλητος πλήρωσε, ως ισχυρίζονται οι εφεσείοντες το ποσό των £4.000. Με την αγωγή που καταχωρήθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, ζητείται η πληρωμή του υπόλοιπου ποσού. Ο εφεσίβλητος ήγειρε προδικαστική ένσταση για τη δικαιοδοσία του εκδικάζοντος Δικαστηρίου, ισχυριζόμενος ότι η βάση της αγωγής είχε προκύψει καθ’ ολοκληρία στο χωριό Ψευδάς της Επαρχίας Λάρνακας, που ήταν ο τόπος της σύναψης και της κατ’ ισχυρισμό διάρρηξης της επίδικης σύμβασης και ότι ο ίδιος διαμένει στο χωριό Ψευδάς.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο με ενδιάμεση απόφαση του έκρινε ότι δεν έχει δικαιοδοσία εκδίκασης της αγωγής και διέταξε την αναστολή της διαδικασίας. Με την έφεση προσβάλλεται η πιο πάνω απόφαση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Στην παρούσα υπόθεση υπάρχει ρητή παραδοχή του διευθυντή [*1325]των εφεσειόντων ότι συμφωνήθηκε ως τόπος πληρωμής το χωριό Ψευδάς συγχρόνως με την παράδοση των εμπορευμάτων. Και αυτό πράγματι εφάρμοσαν οι διάδικοι αφού στις τρεις πρώτες περιπτώσεις αμέσως με την παράδοση εξοφλείτο επί τόπου, στο Ψευδά, το τιμολόγιο. Πέραν τούτου οι εφεσείοντες επεδίωξαν την πληρωμή των καθυστερημένων, επισκεπτόμενοι επανειλημμένα το χωριό Ψευδάς και την κατοικία του εφεσίβλητου.
2. Η κατάληξη του Δικαστηρίου ότι ο τόπος σύναψης της συμφωνίας ήταν το χωριό Ψευδάς και ότι ο τόπος πληρωμής ήταν το ίδιο χωριό, υποστηρίζεται τόσο από τη μαρτυρία που παρουσιάστηκε ενώπιον του όσο και από τη δικογραφία.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Σαφαρίνο Λτδ ν. Σταυρινού Λτδ (1991) 1 Α.Α.Δ. 1059.
Έφεση.
Έφεση από τους ενάγοντες κατά της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 7/12/99 (Αρ. Αγωγής 5063/97) με την οποία έκρινε ότι δεν είχε δικαιοδοσία εκδίκασης της αγωγής του, με συνέπεια την αναστολή της διαδικασίας.
Χρ. Παπανδρέου, για τους Εφεσείοντες.
Α. Μυλωνάς, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Μ. Κρονίδης, Δ..
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση στρέφεται εναντίον ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία κρίθηκε ότι δεν έχει δικαιοδοσία εκδίκασης της αγωγής με συνέπεια την αναστολή της διαδικασίας.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στην απόφαση του αυτή αφού άκουσε τη μαρτυρία τεσσάρων μαρτύρων που είχαν κληθεί από τους εφεσείοντες και τη μαρτυρία του εφεσίβλητου.
[*1326]
Η προδικαστική ένσταση για τη δικαιοδοσία του εκδικάζοντος Δικαστηρίου εγείρεται στην Έκθεση Υπεράσπισης και Ανταπαίτησης του εφεσίβλητου και έχει ως εξής:-
“Ο εναγόμενος εγείρει προδικαστική ένσταση και ισχυρίζεται ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας δεν έχει δικαιοδοσία στην παρούσα υπόθεση για τους πιο κάτω λόγους -
(1) Η βάσις της αγωγής έχει προκύψει καθ’ ολοκληρίαν στο χωριό Ψευδάς της Επαρχίας Λάρνακος. Συγκεκριμένα η επίδικος σύμβασις συνήφθη και κατ’ ισχυρισμό διαρρήχθη στο χωριό Ψευδάς της Επαρχίας Λάρνακος.
(2) Ο εναγόμενος εργάζεται και διαμένει στο χωριό Ψευδάς της Επαρχίας Λάρνακος”.
Οι εφεσείοντες στην απάντηση στην Υπεράσπιση και Ανταπαίτηση αναφέρουν στην παράγραφο 2 τα εξής:-
“Αναφορικά με την προδικαστική ένσταση οι Ενάγοντες ισχυρίζονται ότι ο τόπος διαρρήξεως της σύμβασης ήταν η έδρα των Εναγόντων στη Λευκωσία όπου ο Εναγόμενος έπρεπε να αναζητήσει τους Ενάγοντες για αποπληρωμή των οφειλομένων εμπορευμάτων.”.
Συνοπτικά τα γεγονότα που οδήγησαν στην έγερση της αγωγής από τους εφεσείοντες είναι τα εξής:-
Τον Απρίλιο του 1996 οι εφεσείοντες συμφώνησαν όπως προμηθεύσουν τον εφεσίβλητο με διάφορα είδη δαπέδου ήτοι γρανίτη και μωσαϊκά έναντι τιμήματος για την ανεγειρόμενη οικοδομή του εφεσίβλητου στο χωριό Ψευδάς της Επαρχίας Λάρνακας.
Πράγματι μεταξύ των ημερομηνιών 4.4.96 και 3.5.96 οι εφεσείοντες παρέδωσαν στον τόπο της οικοδομής, το χωριό Ψευδάς, τους γρανίτες και τα μωσαϊκά. Εξέδωσαν δε προς τούτο τιμολόγια για συνολικό ποσό £6.596,64 σεντ. Ο εφεσίβλητος πλήρωσε, ως ισχυρίζονται οι εφεσείοντες, έναντι το ποσό των £4.000,=. Με την αγωγή ζητείται η πληρωμή του υπόλοιπου ποσού.
Από τη μαρτυρία που παρουσιάστηκε στο Δικαστήριο προκύπτουν τα ακόλουθα:-
[*1327]Η θυγατέρα του εφεσίβλητου επισκέφθηκε το εργοστάσιο των εφεσειόντων στα Λατσιά όπου επιθεώρησε τα εμπορεύματα των εφεσειόντων. Ακολούθως, ο Διευθυντής των εφεσειόντων μετέβη στην οικοδομή στο χωριό Ψευδάς της Επαρχίας Λάρνακας όπου αφού καταμέτρησε το χώρο στον οποίο θα τοποθετούντο οι γρανίτες και τα μωσαϊκά κατέληξε σε συμφωνία με τον εφεσίβλητο τόσο για το χρόνο της παράδοσης, όσο και τον τρόπο και τόπο πληρωμής. Τα πιο πάνω εξάγονται αβίαστα από την αντεξέταση του Διευθυντή των εφεσειόντων ο οποίος κατέθεσε ότι στο χωριό Ψευδάς έγινε η πώληση και ότι η συμφωνία τους ήταν με την παράδοση κάθε μέρους της παραγγελίας θα επληρώνετο επί τόπου.
Με δύο επάλληλους και συναφείς λόγους έφεσης οι εφεσείοντες προσβάλλουν την ετυμηγορία του Δικαστηρίου.
Το θέμα της τοπικής δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου διέπεται από το άρθρο 21 του περί Δικαστηρίου Νόμου αρ. 14/60, το οποίο έχει ως εξής:-
“21.-(1) Το Επαρχιακό Δικαστήριο, τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 19, θα έχει πρωτόδικη δικαιοδοσία για να ακούει και αποφασίζει οποιαδήποτε αγωγή σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 22 όταν -
(α) η βάση της αγωγής έχει προκύψει είτε εξ ολοκλήρου είτε μερικά εντός των ορίων της επαρχίας για την οποία το δικαστήριο καθιδρύθηκε·
(β) ο εναγόμενος ή οποιοσδήποτε από τους εναγομένους, κατά το χρόνο της έγερσης της αγωγής, διαμένει ή διεξάγει επάγγελμα εντός της επαρχίας για την οποία καθιδρύθηκε το δικαστήριο.”
Το δε συγκεκριμένο θέμα που παρουσιάζεται στην παρούσα υπόθεση διέπεται, ως προς τον τόπο πληρωμής, από το άρθρο 49 του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ. 149 που έχει ως εξής:-
“49. Αν η υπόσχεση ορίστηκε να εκπληρωθεί χωρίς όχληση του δανειστή και δεν ορίστηκε τόπος εκπλήρωσης, ο οφειλέτης υποχρεούται να οχλήσει το δανειστή για να ορίσει εύλογο τόπο για την εκπλήρωση της υπόσχεσης και εκπληρώσει αυτήν στον τόπο αυτό.”.
Είναι δεδομένο από την ερμηνεία του πιο πάνω άρθρου ότι αν [*1328]δεν έχει συμφωνηθεί ρητά ο τόπος πληρωμής τότε θεωρείται ο τόπος που διεξάγει τις εργασίες του ο δανειστής. Εάν όμως έχει συμφωνηθεί τότε ο τόπος πληρωμής είναι αυτός που συμφωνήθηκε.
Στην παρούσα υπόθεση υπάρχει ρητή παραδοχή του διευθυντή των εφεσειόντων ότι συμφωνήθηκε ως τόπος πληρωμής το χωριό Ψευδάς συγχρόνως με την παράδοση των εμπορευμάτων. Και αυτό πράγματι εφάρμοσαν οι διάδικοι αφού στις τρεις πρώτες περιπτώσεις αμέσως με την παράδοση εξοφλείτο επί τόπου, στον Ψευδά, το τιμολόγιο. Πέραν τούτου οι εφεσείοντες επεδίωξαν την πληρωμή των καθυστερημένων, επισκεπτόμενοι επανηλειμμένα το χωριό Ψευδάς, και την κατοικία του εφεσίβλητου.
Στην Έκθεση Υπεράσπισης, ρητά και με τις αναγκαίες λεπτομέρειες αναφέρεται η προδικαστική ένσταση ότι τόσο η συμφωνία όσο και η παράδοση των εμπορευμάτων και η εξόφληση του τιμήματος συμφωνήθηκε και επραγματοποιείτο στο χωριό Ψευδάς. Η Απάντηση των εφεσειόντων αναφέρεται μόνο στον τόπο πληρωμής. Εκ τούτου συνάγεται ότι οι εφεσείοντες συμφωνούν ότι η συμφωνία συνομολογήθηκε στο χωριό Ψευδάς. Τα γεγονότα τα οποία συνθέτουν το αγώγιμο δικαίωμα όπως προσδιορίζονται από τη δικογραφία είναι εκείνα τα οποία συγχρόνως στοιχειοθετούν και τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου. (Βλ. Σαφαρίνο Λτδ. ν. Σταυρινού Λτδ. (1991) 1 Α.Α.Δ. 1059).
Η πρωτόδικη απόφαση, κατά συνέπεια είναι ορθή. Η κατάληξη του Δικαστηρίου ότι τόπος σύναψης της συμφωνίας ήταν το χωριό Ψευδάς και ότι ο τόπος πληρωμής ήταν το ίδιο χωριό, υποστηρίζεται τόσο από τη μαρτυρία που παρουσιάστηκε ενώπιον του όσο και από τη δικογραφία.
Παραπονούνται ακόμα οι εφεσείοντες ότι το Δικαστήριο, χωρίς καμιά μαρτυρία και θέτοντας ανεπίτρεπτα τη δική του γνώση, θεώρησε ότι το χωριό Ψευδάς οριοθετείται στην Επαρχία Λάρνακας και όχι στη Λευκωσία.
Η θέση αυτή, η οποία δεν φαίνεται να τέθηκε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, τίθεται για πρώτη φορά ενώπιον μας. Δεν είναι όμως ορθή. Η όλη υπόθεση ενώπιον του Δικαστηρίου συνεζητείτο στη βάση ότι το χωριό Ψευδάς δεν οριοθετείται στην Επαρχία Λευκωσίας. Πέραν τούτου, από το σύνολο της μαρτυρίας προκύπτει ότι το χωριό Ψευδάς οριοθετείται στην Επαρχία Λάρνακας. Αυτό εξάγεται και από τα δικόγραφα. Οι εφεσείοντες [*1329]στην Απάντησή τους όσον αφορά την προδικαστική ένσταση που προβάλλεται στην Υπεράσπιση του εφεσίβλητου δεν αρνούνται ότι το χωριό Ψευδάς οριοθετείται στην Επαρχία Λάρνακας. Έπεται ότι και ο λόγος αυτός είναι ανεδαφικός και απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο