(2001) 1 ΑΑΔ 1779
[*1779]26 Νοεμβρίου, 2001
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΛΑΜΠΡΟΣ ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΛΑΜΠΡΙΑΝΟΥ,
Εφεσείων-Αιτητής,
v.
1. ΕΥΦΗΜΙΑΣ ΛΑΜΠΡΙΑΝΟΥ ΜΙΧΑΗΛ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟΥ &
ΧΩΡΟΜΕΤΡΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ,
Εφεσιβλήτων-Καθ’ ων η αίτηση.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10777)
Ακίνητη ιδιοκτησία — Διάδικοι — Έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο εναντίον της απόφασης του Διευθυντή του Κτηματολογίου που λήφθηκε κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου του 1965, Ν. 9/65, Άρθρο 51(1) — Κατά πόσο ο Διευθυντής του Κτηματολογίου έπρεπε να είχε συνενωθεί ως διάδικος.
Ο εφεσείων καταχώρησε αίτηση-έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου η οποία εκκρεμεί προς εκδίκαση, χωρίς να είναι σ’ αυτή διάδικος ο Διευθυντής του Κτηματολογίου (ο Διευθυντής), επιδιώκοντας την ακύρωση της απόφασής του σχετικά με διαφορά που προέκυψε με την καθ’ ης η αίτηση-εφεσίβλητη. Η εφεσίβλητη καταχώρησε ένσταση εγείροντας θέμα πως η έφεση δεν ήταν νομότυπη. Η δικηγόρος του εφεσείοντος εξασφάλισε διάταγμα με το οποίο είχε παραταθεί ο χρόνος των 30 ημερών (που προβλέπεται από το Άρθρο 80 του Κεφ. 224 για την καταχώρηση έφεσης στο Επαρχιακό Δικαστήριο για ακύρωση απόφασης του Διευθυντή Κτηματολογίου) ώστε να επιτύχει την προσθήκη του Διευθυντή Κτηματολογίου ως εφεσίβλητου 2 στην έφεση. Ο Διευθυντής του Κτηματολογίου προστέθηκε ως 2ος εφεσίβλητος και καταχώρησε ένσταση στην έφεση. Η εφεσίβλητη 1 ζήτησε την ακύρωση του πιο πάνω διατάγματος επειδή είχε εκδοθεί μετά από μονομερή αίτηση και επειδή το Άρθρο 80 του Κεφ. 224 επιτρέπει την παράταση χρόνου των 30 ημερών μόνο όταν ενεργοποιούνται οι περιστάσεις που το ίδιο το άρθρο καθορίζει, που δεν ίσχυαν στην υπόθεση. Το Δικαστήριο ακύρωσε το προηγούμενο [*1780]διάταγμα του. Εναντίον αυτής της απόφασης, ασκήθηκε η παρούσα έφεση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η απόφαση του Διευθυντή, αντικείμενο της έφεσης ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου, ελήφθη κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου του 1965, Ν. 9/65, που τέθηκε σε ισχύ την 1.1.67.
2. Η παραπομπή του Άρθρου 51(1) του Ν. 9/65 στις πρόνοιες των Άρθρων 80 και 81 του Κεφ. 224, αφορά αποκλειστικά στη διαδικασία.
3. Το Δικαστήριο λειτούργησε με τη λανθασμένη εντύπωση πως, επειδή το Άρθρο 51 του Ν. 9/65 εξομοιώνει τη διαδικασία έφεσης με αυτή που προβλέπεται στα Άρθρα 80 και 81 του Κεφ. 224, έπεται πως εφαρμόζονται οι διατάξεις του Κανονισμού 5(2) των περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμησις Κανονισμών) του 1965, σύμφωνα με τις οποίες ο Διευθυντής πρέπει να συνενώνεται ως διάδικος στην έφεση. Όμως αυτό ισχύει μόνο αναφορικά με τα άρθρα του Κεφ. 224 που απαριθμούνται στα οποία δεν περιλαμβάνεται το άρθρο της παρούσας διαδικασίας. Ορθά επομένως δεν συνενώθηκε στην έφεση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου ο Διευθυντής ως διάδικος.
Η έφεση επιτράπηκε. Δεν εκδόθηκε διαταγή για έξοδα και επίσης ακυρώθηκε η διαταγή για έξοδα εναντίον του εφεσείοντος στο πρωτόδικο Δικαστήριο.
Έφεση.
Έφεση από τον αιτητή κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου που δόθηκε στις 31/3/00 (Αρ. Έφεσης 141/97) με την οποία αποδέχθηκε την αίτηση της εφεσίβλητης 1 ημερομ. 13/1/99 και ακύρωσε προηγούμενο διάταγμά του ημερομ. 27/10/98 για προσθήκη του Διευθυντή του Κτηματολογίου ως 2ου εφεσίβλητου, σχετικά με διαφορά η οποία προέκυψε μεταξύ αυτού και της καθ’ ης η αίτηση.
Ευαγγελία Πουλλά - Μακαρούνα, για τον Εφεσείοντα.
[*1781]Δ. Βασιλειάδου για Λ. Θεοφάνους, για την Εφεσίβλητη 1.
Καμιά εμφάνιση, για τον Εφεσίβλητο 2.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Χρ. Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο ενώπιον μας εφεσείων καταχώρισε στις 26.9.97 αίτηση-έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου επιδιώκοντας την ακύρωση της απόφασης του Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, που εκδόθηκε στις 28.8.97, σχετικά με διαφορά του που προέκυψε με την καθ’ ης η αίτηση - εφεσίβλητη στην έφεση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου, και εδώ. Η εφεσίβλητη καταχώρισε ένσταση στην πιο πάνω πρωτόδικη διαδικασία εγείροντας ως προδικαστικό ζήτημα πως η έφεση δεν ήταν νομότυπη γιατί δεν προστέθηκε σ’ αυτή ως 2ος εφεσίβλητος ο Διευθυντής του Κτηματολογίου. Η δικηγόρος του εφεσείοντα, για να αντιμετωπίσει προφανώς το ενδεχόμενο να απορριφθεί από το Δικαστήριο η έφεση της, έκρινε πιο σίγουρο να προβεί στα αναγκαία δικονομικά διαβήματα ώστε να προστεθεί στην έφεση της ως εφεσίβλητος και ο Διευθυντής του Κτηματολογίου. Καταχώρισε αρχικά αίτηση για τροποποίηση του τίτλου της έφεσης, για να επιτύχει την προσθήκη του πιο πάνω λειτουργού στον τίτλο της. Προβλήθηκε όμως ένσταση από την αντίδικο εφεσίβλητη και η αίτηση αποσύρθηκε. Στις 21.10.98 η δικηγόρος του εφεσείοντος προχώρησε σε άλλο δικονομικό μέτρο. Καταχώρισε μονομερή αίτηση παράτασης του χρόνου των 30 ημερών (που προβλέπεται στο άρθρο 80 του Κεφ.154 για την καταχώριση έφεσης στο Επαρχιακό Δικαστήριο για ακύρωση απόφασης του Διευθυντή Κτηματολογίου), ώστε να επιτύχει την προσθήκη του ως εφεσίβλητου 2 στην έφεση. Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου εξέδωσε το σχετικό διάταγμα. Ο Διευθυντής του Κτηματολογίου, ως 2ος εφεσίβλητος πλέον, καταχώρισε στις 7.1.99 ένσταση στην έφεση. Στο μεταξύ η εφεσίβλητη 1 με αίτηση της, ημερ. 13.1.99, ζήτησε την ακύρωση του διατάγματος που εξεδόθη στις 27.10.98 στην μονομερή αίτηση του εφεσείοντα. Εισηγήθηκε πως η αίτηση δεν μπορούσε να ήταν μονομερής. Είχε στο θέμα λόγο, και αποστερήθηκε του δικαιώματος να τον προβάλει. Επιπλέον, υποδείκνυε πως το άρθρο 80 του Κεφ.224 επιτρέπει την παράταση του χρόνου των 30 ημερών μόνο όταν ενεργοποιούνται οι περιστάσεις που το ίδιο το άρθρο καθορίζει, που δεν ίσχυαν στην υπόθεση. Το Δικαστήριο αποδέχθηκε την πιο πάνω ένσταση και ακύρωσε το προηγούμενο διάταγμα του. Εναντίον αυ[*1782]τής, της τελευταίας απόφασης, ασκήθηκε η έφεση που μας απασχολεί.
Δεν θα σχολιάσουμε την πορεία της υπόθεσης ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου που συνοψίσαμε πιο πάνω. Να πούμε μόνο πως ήταν καθ’ ολοκληρίαν τρωτή. Θα επικεντρωθούμε στην ουσία του ζητήματος, η λύση του οποίου θα οδηγήσει και στην ακρόαση της έφεσης που καταχωρίστηκε από τον εφεσείοντα στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου στις 26.9.97, και η οποία, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω, νόμιμα εκκρεμεί προς εκδίκαση ως έχει. Χωρίς να είναι δηλαδή διάδικος σ’ αυτή ο Διευθυντής του Κτηματολογίου.
Η απόφαση του Διευθυντή Κτηματολογίου, αντικείμενο της έφεσης ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου, ελήφθη κατ’ εφαρμογήν των διατάξεων του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου του 1965, Ν.9/65, που τέθηκε σε ισχύ την 1.1.67. Τούτο καθίσταται πρόδηλο από το περίγραμμα αγόρευσης της δικηγόρου του εφεσείοντος, στο οποίο αναφέρεται πως η επίδικη απόφαση του Διευθυντή ελήφθη στις 28.8.97, «σύμφωνα με το άρθρο 51 του Νόμου 9/65», το οποίο προβλέπει τα εξής:
«Παν πρόσωπον ούτινος τα νόμιμα συμφέροντα παραβλάπτοναι εξ οιασδήποτε διαταγής, γνωστοποιήσεως ή αποφάσεως του Διευθυντού δυνάμει του παρόντος Νόμου, δύναται εντός τριάκοντα ημερών από της κοινοποιήσεως εις αυτόν των άνω να υποβάλη έφεσιν τω Επαρχιακώ Δικαστηρίω· επί τούτω αι διατάξεις των άρθρων 80 και 81 του περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμησις) Κανονισμών θα τυγχάνωσι, τηρουμένων των αναλογιών, εφαρμογής επί της τοιαύτης εφέσεως ως και επί εφέσεως ασκηθείσης δυνάμει των διατάξεων του ειρημένου Νόμου:
Νοείται ότι το Ανώτατον Δικαστήριον δύναται να εκδώση Κανονισμούς δι’ οιονδήποτε ζήτημα ή διαδικασίαν αγομένην ενώπιον οιουδήποτε δικαστηρίου δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου.»
...............................................................................................................
Το λάθος που έγινε από την αρχή, και συνέχισε σ’ ολόκληρη τη διαδικασία, προέκυψε από την εντύπωση των δικηγόρων των διαδίκων και του πρωτόδικου Δικαστηρίου πως, επειδή το άρθρο 51 του Ν.9/65 εξομοιώνει τη διαδικασία έφεσης με αυτή που προβλέπεται στα άρθρα 80 και 81 του Κεφ.224, έπεται πως εφαρμόζονται οι διατάξεις του Κανονισμού 5(2) των περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Δια[*1783]κατοχή, Εγγραφή και Εκτίμησις) Κανονισμών του 1965 που προνούν:
«All interested parties shall be joined as parties to the proceedings: Provided that, unless otherwise directed by the Court, the Director shall not be joined as a party except in proceedings under sections 42, 44, 60, 61, 70, 71 and 78 of the Law.»
Σε μετάφραση:
«Όλοι οι ενδιαφερόμενοι διάδικοι θα συνενωθούν στη διαδικασία: Νοουμένου ότι, εκτός αν διαφορετικά διατάξει το Δικαστήριο, ο Διευθυντής δεν θα συνενωθεί ως διάδικος εκτός σε διαδικασία βάσει των άρθρων 42, 44, 60, 61, 70, 71 και 78 του Νόμου.»
Δεν είναι ορθή η θέση που υιοθετήθηκε, γιατί η παραπομπή από το άρθρο 51(1) του Ν.9/65 στις πρόνοιες των άρθρων 80 και 81 του Κεφ.224, αφορά αποκλειστικά στη διαδικασία. Δεν μεταβάλλει ποσώς την ουσία της νομικής κατάστασης που δημιουργεί το άρθρο 51 του Ν.9/65, και που αναφέρεται ρητά σε απόφαση του Διευθυντή που λαμβάνεται σύμφωνα με τις διατάξεις του πιο πάνω Νόμου. Η εξαίρεση, αναφορικά με τη συμπερίληψη του Διευθυντή ως διάδικου στην έφεση που γίνεται στον πιο πάνω Κανονισμό, αφορά μόνο στα άρθρα του Κεφ.224 που απαριθμούνται.
Ορθά επομένως δεν συνενώθηκε στην έφεση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου ο Διευθυντής του Κτηματολογίου ως διάδικος. Η έφεση καταχωρίστηκε μέσα στην καθορισμένη από το Νόμο προθεσμία των 30 ημερών, και αναμένεται να προωθηθεί στην ακρόαση.
Η έφεση επιτρέπεται για τους λόγους που εξηγούμε πιο πάνω, και η πρωτόδικη απόφαση, αντικείμενο της έφεσης, ακυρώνεται. Ενόψει όμως της αιτιολογίας της απόφασης μας δεν γίνεται οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα. Ακυρώνεται όμως και η διαταγή για έξοδα εναντίον του εφεσείοντα στο πρωτόδικο Δικαστήριο.
Η έφεση επιτρέπεται. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα και επίσης ακυρώνεται η διαταγή για έξοδα εναντίον του εφεσείοντος στο πρωτόδικο Δικαστήριο.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο