(2001) 1 ΑΑΔ 2055
[*2055]19 Δεκεμβρίου, 2001
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟ, ΚΕΦ. 113,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΟΥΚΟΣ ΛΤΔ.,
Εφεσείοντες,
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
ΡΕΙΝΜΠΟΟΥ ΠΛΗΤΣΙΓΚ ΚΑΙ ΝΤΑΙΓΚ ΚΟ. ΛΤΔ.,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 10684)
Εταιρείες — Έφεση εναντίον απόφασης με την οποία είχε απορριφθεί αίτηση στηριζόμενη στις πρόνοιες του Άρθρου 215 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113, για έκδοση διατάγματος αναστολής της διαδικασίας διάλυσης εταιρείας — Απερρίφθη ως άνευ αντικειμένου.
Εταιρείες — Αίτηση για έκδοση διατάγματος αναστολής της διαδικασίας διάλυσης εταιρείας — Υπάγεται στη δικαιοδοσία του Προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου — Nόμος 82(1)/99, τροποποιητικός του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113.
Η εφεσείουσα καταχώρησε ενδιάμεση αίτηση με την οποία ζητούσε διάταγμα αναστολής της διαδικασίας για διάλυσή της. Η αίτηση για διάλυση (κύρια αίτηση) είχε υποβληθεί από την εφεσίβλητη εταιρεία η οποία ισχυριζόταν ότι η εφεσείουσα ήταν ανίκανη να πληρώσει τα χρέη της και ειδικά το εκ δικαστικής απόφασης χρέος ανερχόμενο στο ποσό των £91.398,96 πλέον τόκους και έξοδα. Είχε προηγηθεί άλλη παρόμοια αίτηση από το Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων εναντίον της εφεσείουσας. Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση. Η εφεσείουσα καταχώρησε την παρούσα έφεση και με το μοναδικό λόγο προσβάλλει ως εσφαλμένη την ερμηνεία που έδωσε το Δικαστήριο [*2056]για το Άρθρο 215 του Κεφ. 113. Ο δικηγόρος της εφεσίβλητης υποστήριξε ότι η έφεση πρέπει να απορριφθεί γιατί παρέμεινε χωρίς αντικείμενο, αφού εν τω μεταξύ η αίτηση για διάλυση είχε εκδικασθεί και είχε εκδοθεί τελική δικαστική απόφαση. Εναντίον της απόφασης αυτής δεν είχε ασκηθεί έφεση.
Αποφασίστηκε ότι:
Η παρούσα έφεση έχει απωλέσει το αντικείμενό της νοουμένου ότι είχε εκδοθεί το διάταγμα διάλυσης και εκκαθάρισης της εφεσείουσας, απόφαση η οποία είναι τελεσίδικη αφού δεν είχε ασκηθεί έφεση.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα-εταιρεία κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 18/11/99 (Αρ. Αίτησης 133/99) με την οποία απέρριψε την ενδιάμεση αίτησή της για έκδοση διατάγματος αναστολής της διαδικασίας για διάλυσή της.
Σ. Δράκος, για τους Εφεσείοντες.
Δ. Παπαχρυσοστόμου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Μ. Κρονίδης, Δ..
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσίβλητη εταιρεία καταχώρησε αίτηση, δυνάμει των προνοιών του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113, για τη διάλυση της εφεσείουσας Εταιρείας, ισχυριζόμενη ότι η τελευταία είναι ανίκανη να πληρώσει τα χρέη της και ειδικά το εκ δικαστικής απόφασης χρέος ανερχόμενο στο ποσό των £91.398,96 πλέον τόκους και έξοδα.
Ήταν κοινά αποδεκτό ότι προηγήθηκε άλλη παρόμοια αίτηση από το Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων εναντίον της εφεσείουσας εταιρείας.
Η εφεσείουσα, επικαλούμενη το πιο πάνω γεγονός και βασιζόμε[*2057]νη στις πρόνοιες του άρθρου 215 του Κεφ. 113 καταχώρησε και προώθησε ενδιάμεση αίτηση (στην κύρια αίτηση) με την οποία ζητούσε διάταγμα αναστολής της διαδικασίας. Η εφεσίβλητη υπέβαλε ένσταση ισχυριζόμενη ότι το άρθρο 215 δεν τυγχάνει εφαρμογής στην υπόθεση γιατί διαδικασία για διάλυση μιας εταιρείας δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν αγωγή ή άλλη διαδικασία που μπορεί να ανασταλεί.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού άκουσε την εκατέρωθεν επιχειρηματολογία, απέρριψε την αίτηση. Μετά από ανάλυση των γεγονότων και την ερμηνεία του άρθρου 215 του Νόμου, αντλώντας καθοδήγηση από τους Halsbury’s Laws of England, 3η Έκδοση, Τόμος 6, σελ. 501 και από το σύγγραμμα Palmer’s Company Law, Τόμος 1, σελ. 1448-1450, κατέληξε ως εξής:-
“Απ’ όλα τα ανωτέρω καθαρά συνάγεται το συμπέρασμα ότι ο σκοπός και η πρόθεση του νομοθέτη όταν νομοθετούσε τη δυνατότητα αναστολής διαδικασιών μετά την καταχώρηση αίτησης για εκκαθάριση εταιρείας, ήταν να προστατεύσει τα περιουσιακά στοιχεία και την ίση μεταχείριση μεταξύ πιστωτών. Να μην παρατηρείται δηλαδή το φαινόμενο “όποιος προλάβει ό,τι αρπάξει”. Με αυτή επομένως την ερμηνεία και έννοια πιστεύω ότι ο όρος “διαδικασίες” που υπόκεινται σε αναστολή μετά την υποβολή αιτήματος για εκκαθάριση εταιρείας δεν περιλαμβάνει και άλλη αίτηση για εκκαθάριση που υποβάλλεται για τον ίδιο σκοπό. Ο λόγος είναι ότι αν αφεθεί και προχωρήσει και η άλλη αίτηση, σε τίποτε δεν επηρεάζει τη διαδικασία προστασίας περιουσίας και πιστωτών. Εάν ασφαλώς η αίτηση είτε αυτή, είτε η προγενέστερη επιτύχει, εξεταζόμενη στο πλαίσιο των δικών της πάντα γεγονότων, νοείται ασφαλώς ότι η έτερη θα καταστεί πλέον άνευ αντικειμένου.”.
Η εφεσείουσα καταχώρησε την παρούσα έφεση και με το μοναδικό λόγο προσβάλλει ως εσφαλμένη την ερμηνεία που έδωσε το Δικαστήριο για το άρθρο 215 του Κεφ. 113.
Κατά την προφορική ενώπιον μας ακρόαση της έφεσης ο δικηγόρος της εφεσίβλητης υπέβαλε ότι η έφεση πρέπει να απορριφθεί γιατί παρέμεινε χωρίς αντικείμενο, γιατί εν τω μεταξύ η κυρίως αίτηση για διάλυση της εταιρείας έχει εκδικασθεί και εκδόθηκε τελική δικαστική απόφαση στις 22.6.2000. Εναντίον της απόφασης αυτής δεν ασκήθηκε έφεση.
Ο δικηγόρος της εφεσείουσας παραδέχθηκε τα πιο πάνω γεγονό[*2058]τα που ακολούθησαν την ασκηθείσα έφεση αλλά επέμενε ότι η παρούσα έφεση δεν απώλεσε το αντικείμενο της. Μας πληροφόρησε ότι κατεχώρησε αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο για να του παραχωρηθεί άδεια για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση του προνομιακού εντάλματος Certiorari. Το Ανώτατο Δικαστήριο αρνήθηκε να του παραχωρήσει τέτοια άδεια και κατεχώρησε έφεση. Τέλος, μας εκάλεσε να επιληφθούμε αυτεπάγγελτα θέματος δικαιοδοσίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Ισχυρίζεται ότι η εφεσιβαλλόμενη απόφαση εκδικάσθηκε από Πρόεδρο του Επαρχιακού Δικαστηρίου και όχι από πλήρες Επαρχιακό Δικαστήριο (Full Court).
Έχουμε μελετήσει τα εκατέρωθεν επιχειρήματα, σχετικά με τα εγερθέντα θέματα, καθώς και με το λόγο έφεσης που προβάλλεται από την εφεσείουσα.
Έχουμε καταλήξει ότι η παρούσα έφεση έχει απωλέσει το αντικείμενο της, νοουμένου ότι στην κυρίως αίτηση εκδόθηκε από τις 22.6.2000 το διάταγμα διάλυσης και εκκαθάρισης της εφεσείουσας Εταιρείας, απόφαση η οποία είναι τελεσίδικη αφού δεν ασκήθηκε οποιαδήποτε έφεση εναντίον της. Το θέμα καθίσταται ως εκ τούτου ακαδημαϊκό γιατί δεν θα έχει καμιά συνέπεια για τους διαδίκους. Το Εφετείο ασχολείται μόνο με την ουσιαστική επίλυση διαφοράς μεταξύ των διαδίκων η οποία υφίσταται κατά την έκδοση της απόφασης του. Εν πάση περιπτώσει, πέραν των πιο πάνω, εξετάσαμε και την επιχειρηματολογία και τις εισηγήσεις της εφεσείουσας όσον αφορά την ουσία του λόγου έφεσης που προέβαλε και έχουμε καταλήξει ότι δεν θα διαπιστώναμε οποιοδήποτε λάθος στην εφεσιβαλλόμενη απόφαση την οποία και επιδοκιμάζουμε. Περαιτέρω, όσον αφορά το εγερθέν κατά την ακρόαση από το δικηγόρο της εφεσείουσας, θέμα δικαιοδοσίας, έχουμε να παρατηρήσουμε ότι δεν αναπτύχθηκε και δεν θα μας απασχολήσει. Ο δικηγόρος της εφεσείουσας ανέφερε μόνο το θέμα χωρίς να προβάλει οποιουσδήποτε νομικούς λόγους. Εν πάση περιπτώσει ορθά επιλήφθηκε της επίδικης αίτησης μονομελές Δικαστήριο, από τον Πρόεδρο του Επαρχιακού Δικαστηρίου και όχι Πλήρες Επαρχιακό Δικαστήριο, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου 82(1)/99, τροποποιητικού του Κεφ. 113.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο