(2002) 1 ΑΑΔ 1699
[*1699]23 Οκτωβρίου, 2002
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
1. LONDON CLUBS LTD,
2. RITZ CASINO LTD,
Εφεσείοντες-Καθ΄ων η αίτηση,
ν.
ΡΟΔΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ,
Εφεσιβλήτου-Αιτητή.
(Πολιτικές Εφέσεις Αρ. 11149, 11150)
Πτώχευση ― Ποίος ο σκοπός της πτωχευτικής διαδικασίας ― Η χρήση της εν λόγω διαδικασίας για άσκηση πίεσης επί του εξ αποφάσεως χρεώστη για να πληρώσει το εξ αποφάσεως χρέος του, αποτελεί κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας.
Το 1991 εκδόθηκαν υπέρ των εφεσειόντων και εναντίον του εφεσίβλητου δύο αποφάσεις για £5.000 και £9.800. Μετά την έκδοση των αποφάσεων καταχωρίστηκε εναντίον του εφεσίβλητου αίτηση για την πληρωμή των εξ αποφάσεως χρεών του με μηνιαίες δόσεις. Το Δικαστήριο διέταξε τον εφεσίβλητο να πληρώνει £100 μηνιαίως για κάθε μια από τις δύο εκκρεμούσες αποφάσεις εναντίον του. Ο εφεσίβλητος δεν ήταν συνεπής με την πληρωμή των δόσεων και γι’ αυτό οι εφεσείοντες επέδωσαν σ’ αυτόν δύο ειδοποιήσεις πτώχευσης αναφορικά με τις δύο εκκρεμούσες αποφάσεις. Οι ειδοποιήσεις αποσύρθηκαν από τους εφεσείοντες στις 11/2/99 αφού ο εφεσίβλητος συμφώνησε να πληρώνει £300.- μηνιαίως. Ο εφεσίβλητος δεν ανταποκρίθηκε και οι εφεσείοντες επέδωσαν σ’ αυτόν άλλες δύο ειδοποιήσεις πτώχευσης.
Ο εφεσίβλητος, με αίτημα του στο Δικαστήριο, ζήτησε την ακύρωση των πιο πάνω ειδοποιήσεων με την εισήγηση πως η πτωχευτική διαδικασία που άρχισαν οι εφεσείοντες αποτελούσε κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας, δεδομένου ότι εχρησιμοποιείτο για αλλότριους σκοπούς ολωσδιόλου αντίθετους με αυτούς που σκοπεί η πτωχευτική διαδικασία.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο συμφώνησε με την εισήγηση του εφεσί[*1700]βλητου και διέταξε την ακύρωση των δύο ειδοποιήσεων.
Οι εφεσείοντες καταχώρησαν εφέσεις.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η πτωχευτική διαδικασία δεν σκοπεί στον εξαναγκασμό του χρεώστη να εξοφλήσει χρέος του προς συγκεκριμένο άτομο. Σκοπός της είναι η προστασία και διασφάλιση της περιουσίας του υπό πτώχευση ώστε να χρησιμοποιηθεί όπως ο Νόμος ορίζει για την ικανοποίηση εξ ολοκλήρου ή μερικώς και κατ’ ισονομία όλων των πιστωτών.
2. Τα γεγονότα αποδεικνύουν καθαρά την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης. Η διαδικασία που ανελήφθη από τους εφεσείοντες ήταν καταπιεστική εις βάρος του εφεσίβλητου, γιατί δεν απέβλεπε με την ορθή χρήση της δικαστικής διαδικασίας στην εκτέλεση των υπέρ των αποφάσεων, αλλά με την κατάχρηση της να καταπιέσουν τον εφεσίβλητο.
Οι εφέσεις απορρίφθηκαν με έξοδα.
Εφέσεις.
Εφέσεις από τις καθ’ ων η αίτηση αλλοδαπές εταιρείες - διαχειρίστριες καζίνων κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 22/6/01 (Αρ. Αγωγών 76/01 & 77/01) με την οποία αποδέκτηκε την αίτηση του αιτητή - εφεσίβλητου και ακύρωσε την πτωχευτική διαδικασία την οποία προώθησαν εναντίον του οι εταιρείες, ως εξ’ αποφάσεως πιστωτές του αιτητή, κατόπιν εκ μέρους του παράλειψης πληρωμής μηνιαίων δόσεων σύμφωνα με σχετικό διάταγμα το οποίο εξέδωσε το Δικαστήριο.
Ελ. Κάρμιου για Ντ. Μιχαηλίδη, για τους Εφεσείοντες.
Α. Ευτυχίου, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Το 1991 εκδόθηκαν υπέρ των εφεσειόντων και εναντίον του εφεσίβλητου δυο αποφάσεις στις αγωγές 10336/90, 10342/90 για £5,000 και £9,800 στερλίνες αντίστοιχα. Οι εφεσείοντες είναι αλλοδαπές εταιρείες, που, καθώς η ονομασία τους δηλώνει διαχειρίζονται καζίνα. Μετά την έκδοση των απο[*1701]φάσεων καταχωρίστηκε εναντίον του εφεσίβλητου αίτηση για την πληρωμή των εξ αποφάσεως χρεών του με μηνιαίες δόσεις. Το Δικαστήριο διέταξε τον εφεσίβλητο να πληρώνει ΛΚ100 μηνιαίως για κάθε μια από τις δυο εκκρεμούσες αποφάσεις εναντίον του, με την πρώτη δόση να αρχίζει την 1.2.93. Προφανώς ο εφεσίβλητος δεν ήταν συνεπής με την πληρωμή των μηνιαίων δόσεων και γι΄αυτό οι εφεσείοντες επέδωσαν σ΄αυτόν δύο ειδοποιήσεις πτώχευσης, αναφορικά με τις δυο εκκρεμούσες αποφάσεις, με αριθ. 1157/98 και 1158/98 αντίστοιχα. Οι ειδοποιήσεις αποσύρθηκαν από τους εφεσείοντες στις 11.2.99 αφού ο εφεσίβλητος συμφώνησε να πληρώνει £300 μηνιαίως. Ο εφεσίβλητος φαίνεται πως δεν ανταποκρίθηκε πάλιν στην πιο πάνω υπόσχεση του, και γι’ αυτό οι εφεσείοντες επέδωσαν σ΄αυτόν άλλες δύο ειδοποιήσεις πτώχευσης με αριθμ.76/01 και 77/01.
Ο εφεσίβλητος, με αίτημα του στο Δικαστήριο, ζήτησε την ακύρωση των πιο πάνω ειδοποιήσεων με την εισήγηση πως η πτωχευτική διαδικασία που άρχισαν οι εφεσείοντες αποτελούσε κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας, δεδομένου ότι εχρησιμοποιείτο για αλλότριους σκοπούς ολωσδιόλου αντίθετους με αυτούς που σκοπεί η πτωχευτική διαδικασία, όπως διαλαμβάνεται στα άρθρα 4, 9 και 19 του περί Πτωχεύσεως Νόμου Κεφ. 5. Οι εφεσείοντες έφεραν ένσταση στην αίτηση του εφεσίβλητου. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού κατέγραψε στην απόφαση του τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα της υπόθεσης, που συνοψίζουμε πιο πάνω, συμφώνησε, και ορθά κατά την γνώμη μας, με την εισήγηση του δικηγόρου του εφεσίβλητου.
Είναι φανερό πως οι εφεσείοντες χρησιμοποίησαν δυο φορές εναντίον του εφεσίβλητου τη πτωχευτική διαδικασία για να τον πιέσουν να πληρώσει το εξ αποφάσεως χρέος του. Η πτωχευτική όμως διαδικασία δεν σκοπεί στον εξαναγκασμό του χρεώστη να εξοφλήσει χρέος του προς συγκεκριμένο άτομο. Σκοπός της πτωχευτικής διαδικασίας είναι η προστασία και διασφάλιση της περιουσίας του υπό πτώχευση ώστε να χρησιμοποιηθεί όπως ο νόμος ορίζει για την ικανοποίηση εξ ολοκλήρου ή μερικώς και κατ΄ισονομία όλων των πιστωτών.
Δεν εξηγήθηκε στο πρωτόδικο Δικαστήριο γιατί δεν προωθήθηκε η ορθή διαδικασία είσπραξης της εξ αποφάσεως οφειλής του εφεσίβλητου, μετά που προφανώς αμέλησε να καταβάλει τις εξ £100 μηνιαίες δόσεις για το κάθε ένα από τα εξ αποφάσεως χρέη του. Υπήρχε σχετικό διάταγμα του Δικαστηρίου, το οποίο οι ίδιοι οι εφεσείοντες δεν προώθησαν προς εκτέλεση. Και εφόσο υπήρχε αυτό το διάταγμα, σύμφωνα με το οποίο ο εφεσίβλητος μπορούσε να [*1702]πληρώνει £200 το μήνα και για τα δυο του χρέη, αιωρείται το ερώτημα πώς η κατάσταση του μεταβλήθηκε, μετά την καταχώρηση των πρώτων ειδοποιήσεων πτώχευσης, ώστε να αναλάβει εκουσίως να πληρώνει £300 το μήνα.
Τα πιο πάνω γεγονότα αποδεικνύουν καθαρά την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης. Η διαδικασία που ανελήφθη από τους εφεσείοντες ήταν καταπιεστική εις βάρος του εφεσίβλητου, γιατί δεν απέβλεπε με την ορθή χρήση της δικαστικής διαδικασίας στην εκτέλεση των υπέρ των αποφάσεων, αλλά με την κατάχρηση της να καταπιέσουν τον εφεσίβλητο.
Οι εφέσεις κρίνονται αβάσιμες και κατ’ ακολουθίαν απορρίπτονται με έξοδα.
Οι εφέσεις απορρίπτονται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο