(2002) 1 ΑΑΔ 1810
[*1810]21 Νοεμβρίου, 2002
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚA ΜΕ ΤΟ AΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤAΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
(ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964, Ν. 33/64,
ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ (ΑΡ. 1) ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΙ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ
ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΕΡΕΥΝΑΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΙΣ 14.9.2002 ΓΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΤΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΥΛΙΔΗ 9Α, ΛΑΚΑΤΑΜΕΙΑ.
(Αίτηση Αρ. 111/2002)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Η αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari πρέπει να περιορίζεται στην εξέταση των λόγων για τους οποίους έχει παραχωρηθεί η άδεια ― Κατά πόσο η πιο πάνω αρχή είχε εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση όπου το Δικαστήριο αφού εξέτασε τον πρώτο λόγο, έδωσε άδεια χωρίς στην ουσία να επιληφθεί και να αποφασίσει επί των άλλων λόγων.
Στην υπόθεση αυτή Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου παραχώρησε άδεια στην αιτήτρια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση Certiorari για ακύρωση εντάλματος έρευνας της κατοικίας της που εκδόθηκε με βάση τις πρόνοιες του Άρθρου 183(2) του περί Τελωνείων και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου 82/67. Θεωρήθηκε πως αποδείχθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση για χορήγηση της άδειας επειδή με το Άρθρο 183(2) δεν εδίδετο εξουσία για έκδοση εντάλματος έρευνας αναφορικά με κατοικία. Στην Έκθεση που συνόδευε τη μονομερή αίτηση αναφέρονταν έξι λόγοι στους οποίους βασιζόταν η αιτήτρια.
Μετά τα πιο πάνω καταχωρήθηκε η παρούσα αίτηση, στην οποία δηλώνεται ότι η αιτήτρια βασίζεται στους ίδιους λόγους που περιέχονται [*1811]στην Έκθεση της, η οποία και επισυνάφθηκε.
Ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας που εμφανίζεται για τους καθ’ ων η αίτηση πρόβαλε προδικαστική ένσταση υποβάλλοντας πως δεν μπορούσε η αιτήτρια να προχωρήσει επί των υπόλοιπων λόγων στους οποίους βάσισε την αίτησή της.
Ο συνήγορος της αιτήτριας εισηγήθηκε πως, κάτω από τις συνθήκες, δεν αποκλειόταν από του να εγείρει και τους υπόλοιπους λόγους, αφού αυτοί περιέχονταν στην Έκθεσή του και έχοντας και υπόψη τη διαδικασία που επέλεξε ο Δικαστής πρωτοδίκως.
Αποφασίστηκε ότι:
Όπου το Δικαστήριο εξετάζει όλους τους λόγους που προβάλλονται και δίδει άδεια μόνο για ένα ή μερικούς, απορρίπτοντας τους άλλους, οι τελευταίοι αυτοί δεν μπορούν να εγερθούν στην Αίτηση με Κλήση. Το πρόβλημα όμως που δημιουργείται σε αυτή την περίπτωση είναι ότι το Δικαστήριο εδώ, αφού εξέτασε τον πρώτο λόγο, έδωσε άδεια χωρίς στην ουσία να επιληφθεί και να αποφασίσει επί των άλλων λόγων. Ως εκ τούτου κρίνεται ορθό και δίκαιο, καθώς και δικαιολογημένο υπό τις περιστάσεις, όπως επιτραπεί στην αιτήτρια να αναπτύξει όλους τους λόγους που περιέχονται στην Έκθεση της.
Εκδόθηκε διάταγμα ως ανωτέρω.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Ευθυμίου (1990) 1 Α.Α.Δ. 1,
Θεοδούλου (Αρ. 2) (1990) 1 Α.Α.Δ. 756,
Panaretou (1972) 1 C.L.R. 165.
Αίτηση.
Αίτηση διά κλήσεως, από το δικηγόρο της αιτήτριας στην οποία με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ημερ. 18/10/02 δόθηκε άδεια για να καταχωρήσει αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari για ακύρωση εντάλματος έρευνας της κατοικίας της, που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, με βάση τις πρόνοιες του Άρθρου 183(2) του Περί Τελωνείων και Φόρου Καταναλώσεως Νόμου 82/67 για παραχώρηση άδειας ώστε να επιτραπεί σ’ αυτή να αναπτύξει επιχειρηματολογία και για τους υπόλοι[*1812]πους λόγους οι οποίοι περιλήφθηκαν στην Έκθεση η οποία συνόδευε τη μονομερή αίτησή της, τους οποίους το Δικαστήριο ουσιαστικά δεν απέρριψε, αλλά εφόσον άκουσε επιχειρηματολογία επί του πρώτου λόγου, θεώρησε ότι είχε αποδειχθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση ώστε να δοθεί η αιτούμενη άδεια για έκδοση διατάγματος Certiorari.
Γ. Παπαϊωάννου, για την Αιτήτρια.
Π. Κληρίδης, Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας, για τους Καθ΄ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Με απόφαση μου στις 18.10.02 δόθηκε άδεια στην αιτήτρια για να καταχωρήσει αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari για ακύρωση εντάλματος έρευνας της κατοικίας της, που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 183(2) του Περί Τελωνείων και Φόρου Καταναλώσεως Νόμου 82/67.
Στην Έκθεση που συνόδευε τη μονομερή αίτηση αναφέρονταν έξι λόγοι, στους οποίους βασιζόταν η αιτήτρια. Αφού άκουσα επιχειρηματολογία επί του πρώτου λόγου, με τον οποίο υποβάλλετο στο Δικαστήριο ότι με το άρθρο 183(2) δεν εδίδετο εξουσία για έκδοση εντάλματος έρευνας αναφορικά με κατοικία, θεώρησα ότι αποδείχθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση για να δοθεί η άδεια και απέτρεψα ακολούθως το συνήγορο της αιτήτριας από του να αγορεύσει επί των υπόλοιπων λόγων που περιέχονταν στην αίτησή του.
Μετά από τα πιο πάνω καταχωρήθηκε η παρούσα αίτηση, στην οποία δηλώνεται ότι η αιτήτρια βασίζεται στους ίδιους λόγους που περιέχονται στην Έκθεσή της, η οποία και επισυνάφθηκε.
Ο ευπαίδευτος Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας που εμφανίζεται για τους καθ΄ων η αίτηση, πρόβαλε προδικαστική ένσταση υποβάλλοντας ότι δεν μπορούσε η αιτήτρια να προχωρήσει επί των υπόλοιπων λόγων στους οποίους βάσισε την αίτησή της, παρά μόνο για το λόγο της ύπαρξης ή μη εξουσίας για έκδοση εντάλματος ερεύνης κατοικίας, για τον οποίο ουσιαστικά και μόνο είχε δοθεί άδεια πρωτοδίκως, βασιζόμενος σε σχετική νομολογία.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας, χωρίς βασικά να αμφισβητεί τις γενικές αρχές και με αναφορά και πάλι σε αυθεντίες, εισηγήθηκε πως, κάτω από τις συνθήκες, δεν αποκλειόταν από του [*1813]να εγείρει και τους υπόλοιπους λόγους, αφού αυτοί περιέχονταν στην Έκθεσή του και έχοντας και υπόψη τη διαδικασία που επέλεξα πρωτοδίκως να ακολουθήσω.
Στην υπόθεση Ευθυμίου (1990) 1 Α.Α.Δ. 1 στη σελ. 6 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Σε καμιά από τις αποφάσεις στις οποίες έγινε αναφορά από τον δικηγόρο του αιτητή δεν υποστηρίζεται ότι η δικαιοδοσία για την έκδοση διατάγματος σερτιοράρι μπορεί να ασκηθεί για οποιουσδήποτε λόγους άλλους από εκείνους για τους οποίους είχε δοθεί η άδεια.
Υιοθέτηση τέτοιας αρχής θα εξουδετέρωνε την ανάγκη για την παροχή άδειας ως αναγκαίας προϋπόθεσης για την υποβολή αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος. Η δικαιοδοσία του δικαστηρίου περιορίζεται στην εξέταση των λόγων για τους οποίους επιδιώκεται η ακύρωση της απόφασης κατώτερου δικαστηρίου όπως βεβαιώνεται από την άδεια η οποία παραχωρείται και κατ’ ακολουθία διατυπώνεται στην αίτηση για την έκδοση εντάλματος σερτιοράρι.»
Επίσης, στη Θεοδούλου (Αρ.2) (1990) 1 Α.Α.Δ. 756, ο Πικής, Δ., όπως ήταν τότε, ανέφερε και πάλι τα πιο κάτω, στη σελ. 758:
«Όπως είχα την ευκαιρία να εξηγήσω και σε προγενέστερες αποφάσεις του Δικαστηρίου, η αίτηση για την έκδοση εντάλματος Certiorari πρέπει να περιορίζεται στους λόγους για τους οποίους έχει παραχωρηθεί η άδεια. Διαφορετικά, η ανάγκη για την παραχώρηση άδειας για την έκδοση προνομιακού εντάλματος θα εξουδετερωνόταν, καθώς και η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου να αρνηθεί την παραχώρησή της.»
Οι πιο πάνω αρχές με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όπου το Δικαστήριο εξετάζει όλους τους λόγους που προβάλλονται και δίδει άδεια μόνο για ένα ή μερικούς, απορρίπτοντας τους άλλους, οι τελευταίοι αυτοί δεν μπορούν να εγερθούν στην Αίτηση με Κλήση. Το πρόβλημα όμως που δημιουργείται σε αυτή την περίπτωση είναι ότι το Δικαστήριο εδώ, αφού εξέτασε τον πρώτο λόγο, έδωσε άδεια χωρίς στην ουσία να επιληφθεί και να αποφασίσει επί των άλλων λόγων.
Στην υπόθεση In Re Nina Panaretou (1972) 1 C.L.R. 165 ο Τριανταφυλλίδης, Π., ανέφερε τα ακόλουθα στη σελ. 167:
[*1814]“I am, indeed, satisfied that such an arguable case has been made out, in relation, at any rate, to the issue of a breach of a rule of natural justice, in view of the fact that because of the procedure followed the District Judge did not afford at all to the applicant or her counsel an opportunity to be heard before giving the direction complained of and I, therefore, have decided to grant leave to the applicant to apply for an order of certiorari. At this stage I will not limit the grounds on which the application is to be based and so counsel for the applicant is allowed to rely on the other ground, too, upon which an order of certiorari has been sought; I have allowed her to do so because I am not pronouncing at this stage as to whether on such ground there might properly be granted an order of certiorari.”
(H υπογράμμιση είναι δική μου).
Πρόθεση μου πρωτόδικα στην υπόθεση αυτή δεν ήταν να αποκλείσω ανάπτυξη των υπόλοιπων λόγων στην Αίτηση με Κλήση, όμως ο ευπαίδευτος Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας υπέβαλε πως το θέμα θα πρέπει να κριθεί με το τι λέχθηκε στην απόφαση και όχι με την πρόθεση του Δικαστή.
Στην ενδιάμεση απόφαση μου, αφού εξέφρασα την άποψη ότι υπήρχε εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση αναφορικά με το κατά πόσο ο Δικαστής είχε δικαιοδοσία να εκδώσει το ένταλμα, κατέληξα ως ακολούθως:
«Ως εκ τούτου δίδεται η αιτούμενη άδεια»
(Η υπογράμμιση είναι δική μου)
Η αιτούμενη όμως άδεια ήταν για όλους τους λόγους που περιέχονταν στην Έκθεση, λόγους που ουσιαστικά δεν απέρριψα.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω, δηλαδή την πρόθεσή μου πρωτόδικα, όπως επιμαρτυρείται από την κατάληξη της απόφασης, στην οποία μόλις αναφέρθηκα, και έχοντας υπόψη τη διαδικασία που ακολουθήθηκε και τα όσα λέχθηκαν και στην In re Nina Panaretou (πιο πάνω), κρίνω ορθό και δίκαιο, καθώς και δικαιολογημένο υπό τις περιστάσεις, όπως επιτραπεί στην αιτήτρια να αναπτύξει όλους τους λόγους που περιέχονται στην Έκθεσή της και αποφασίζω αναλόγως.
Εκδίδεται διάταγμα ως ανωτέρω.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο