(2003) 1 ΑΑΔ 11
[*11]13 Ιανουαρίου, 2003
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
Εφεσείων-Εναγόμενος,
ν.
ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΗ,
Εφεσιβλήτου-Ενάγοντα.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11138)
Αποζημιώσεις ― Γενικές αποζημιώσεις ― Άνδρας υπέστη κατάγματα των τριών πλευρών και μετατοπισμένο κάταγμα του έσω σφυρού ― Υπεβλήθη σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις σε διάστημα μιας εβδομάδας καθώς και σε τρίτη για αφαίρεση των υλικών οστεοσύνδεσης ― Άλλες βλάβες επηρέαζαν την κνήμη, τον αστράγαλο και τον τένοντα του κνημιαίου μυός ― Ήταν στο νάρθηκα για έξι εβδομάδες, ακολούθησε φυσιοθεραπεία και κινησιοθεραπεία και υπέστη πόνο και ταλαιπωρία για ένα έτος ― Μόνιμα κατάλοιπα: περιορισμός κινήσεων του ποδιού, ο οποίος επηρεάζει σε βαθύ κάθισμα, στην εργασία και στο βάδισμα σε ανώμαλο έδαφος και αλλοίωση της αρθριτικής επιφάνειας του έσω σφυρού με πιθανότητα μετατραυματικών οστεοαρθριτικών αλλοιώσεων ― Επιδίκαση £6.000 ως γενικές αποζημιώσεις ― Αυξήθηκαν κατ’ έφεση σε £12.000.
Αποζημιώσεις ― Απώλεια εισοδημάτων ― Έφεση εναντίον επιδικασθέντος ποσού, κρίθηκε άνευ ερείσματος.
Με την έφεση αυτή ο εφεσείων-εναγόμενος προσβάλλει το ποσό των £8.000 το οποίο επιδικάσθηκε στον εφεσίβλητο-ενάγοντα ως απώλεια εισοδημάτων του για οκτώ μήνες απουσίας από την εργασία του ένεκα τραυματισμού του σε τροχαίο ατύχημα. Ο εφεσίβλητος-ενάγων με αντέφεσή του, παραπονείται ότι το ποσό των £6.000 που του επιδικάσθηκε ως γενικές αποζημιώσεις δεν ήταν επαρκές, ενόψη της σοβαρότητας των τραυμάτων του και των μονίμων καταλοίπων του τραυματισμού του.
[*12]Αποφασίστηκε ότι:
1. Οι ισχυρισμοί του εφεσείοντος ότι ο εφεσίβλητος δεν είχε τεκμηριώσει τις απολαβές του, δεν αντανακλούν είτε στην αξιοπιστία του, η οποία δεν έχει προσβληθεί ως τέτοια, είτε στην αποτελεσματικότητα της μαρτυρίας του ως προς τις απολαβές του. Δεν διαπιστώνεται έρεισμα στην έφεση.
2. Η αντέφεση επιτυγχάνει και οι γενικές αποζημιώσεις αυξάνονται σε £12.000.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα υπέρ του εφεσίβλητου. Η αντέφεση επιτράπηκε με έξοδα υπέρ του εφεσίβλητου.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, που δόθηκε στις 13/7/01 (Αρ. Αγωγής 4438/97), με την οποία επιδικάστηκε προς όφελος του εφεσίβλητου το ποσό των £6.000 (με τόκο) ως γενικές αποζημιώσεις για τον τραυματισμό του σε τροχαίο ατύχημα και το ποσό των £10.145 (με τόκο) ως ειδικές αποζημιώσεις που περιλάμβαναν, πλην συμφωνηθεισών τοιαύτων, £8.000 απώλεια εισοδημάτων και αντέφεση από τον ενάγοντα ως προς την επάρκεια του ποσού των £6.000 που του επεδικάσθη ως γενικές αποζημιώσεις για τον τραυματισμό του στο εν λόγω ατύχημα για το οποίο αποφασίσθηκε ότι ο εναγόμενος ήταν αποκλειστικά υπεύθυνος.
Γ. Λουκαΐδης, για τον Εφεσείοντα.
Γ. Γεωργίου, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Δ. Χατζηχαμπής.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Η έφεση προέρχεται από απόφαση σε αγωγή η οποία, όσον αφορά την ευθύνη, συνεκδικάσθηκε με άλλες τρεις αγωγές εφ’ όσον όλες αφορούσαν απαιτήσεις εναντίον του ιδίου Εναγομένου για αποζημιώσεις σε σχέση με οδικό δυστύχημα στο οποίο ο εν λόγω Εναγόμενος εμπλέκετο ως ο οδηγός του ενός από τα δύο συγκρουσθέντα αυτοκίνητα. Ως προς το θέμα εκείνο [*13]απεφασίσθη ότι ο Εναγόμενος ήταν αποκλειστικά υπεύθυνος, η δε απόφαση αυτή δεν εφεσιβλήθη. Στη βάση αυτής της απόφασης, εξεδόθη ακόλουθα απόφαση προς όφελος του Εφεσίβλητου για £6.000 (με τόκο) ως γενικές αποζημιώσεις για τον τραυματισμό του και για £10.145 (με τόκο) ως ειδικές αποζημιώσεις που περιλάμβαναν, πλην συμφωνηθεισών τοιαύτων, £8.000 απώλεια εισοδημάτων.
Ο Εναγόμενος εφεσιβάλλει την απόφαση, ο δε Εφεσίβλητος κατεχώρησε αντέφεση ως προς την επάρκεια του ποσού των £6.000 που του επεδικάσθη ως γενικές αποζημιώσεις.
Η έφεση περιορίζεται στο επιδικασθέν στον Εφεσίβλητο ποσό των £8.000 ως απώλεια εισοδημάτων για οκτώ μήνες που απουσίασε από την εργασία του ένεκα του τραυματισμού του. Το παράπονο είναι ότι ο ευπαίδευτος δικαστής δεν έλαβε υπ΄όψη του την αντεξέταση του εφεσίβλητου στην οποία το θέμα αμφισβητήθηκε έντονα και από την οποία προκύπτει ότι ο εφεσίβλητος δεν θυμόταν αν οι απωλεσθείσες απολαβές του ήσαν μισθοί ή κέρδη. Αυτό βέβαια που είπε στην αντεξέταση του ο εφεσίβλητος δεν ήταν ότι δεν θυμόταν αλλά ότι για τον ίδιο δεν είχε σημασία αν οι απολαβές του από το συνεργείο του, που όταν έδιδε μαρτυρία είχε γίνει εταιρεία, ανερχόμενες σε £1.000 μηνιαίως, θεωρούντο κέρδος ή μισθός από αυτό. Λέγεται ακόμα ότι ο Εφεσίβλητος δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει τις ακριβείς εισπράξεις και τα ακριβή έξοδα του συνεργείου του, ή να παρουσιάσει τα λογιστικά βιβλία του, για να τεκμηριώσει τις απολαβές του. Αυτά όμως δεν αντανακλούν είτε στην αξιοπιστία του Εφεσίβλητου, η οποία εν πάση περιπτώσει δεν προσβάλλεται ως τέτοια, είτε στην αποτελεσματικότητα της μαρτυρίας του ως προς τις απολαβές του. Ο Εφεσίβλητος δεν θα αναμένετο να θυμάται για να απαντήσει ερωτήσεις που αφορούσαν λογιστικά στοιχεία, αν δε η υπεράσπιση είχε πρόθεση να διερευνήσει μέσω της αντεξέτασης ή άλλως πως την αξιοπιστία του Εφεσίβλητου επί των απολαβών του υπήρχαν διαθέσιμες δικονομικές διαδικασίες. Δεν διαπιστώνουμε λοιπόν έρεισμα στην έφεση.
Απομένει όμως η αντέφεση, με την οποία ο εφεσίβλητος προσβάλλει το επιδικασθέν σε αυτόν ποσό των £6.000 γενικών αποζημιώσεων ως έκδηλα ανεπαρκές. Η αντέφεση μας βρίσκει σύμφωνους. Ο εφεσίβλητος υπέστη ένα σοβαρό τραυματισμό αφού, εκτός από τα κατάγματα των τριών πλευρών, είχε και μετατοπισμένο κάταγμα του έσω σφυρού. Για τη θεραπεία αυτού υπέστη δύο χειρουργικές επεμβάσεις σε διάστημα μιας εβδομάδας καθώς και τρίτη για αφαίρεση των υλικών οστεοσύνδεσης. Διαπιστώθησαν όμως και άλλες βλάβες που επηρέαζαν την κνήμη, τον αστράγαλο και τον [*14]τένοντα του κνημιαίου μυός. Ήταν στο νάρθηκα για 6 εβδομάδες, ακολούθησε φυσιοθεραπεία και κινησιοθεραπεία και υπέστη πόνο και ταλαιπωρία για ένα έτος. Πέραν τούτων, υπάρχουν μόνιμα κατάλοιπα του τραυματισμού που συνίστανται αφ’ ενός σε περιορισμό των κινήσεων του ποδιού ο οποίος επηρεάζει τον εφεσίβλητο στο βαθύ κάθισμα, στην εργασία του και στο βάδισμα σε ανώμαλο έδαφος, και αφ΄ετέρου σε αλλοίωση της αρθριτικής επιφάνειας του έσω σφυρού με πιθανή εξέλιξη σε μετατραυματικές οστεοαρθριτικές αλλοιώσεις. Με όλα αυτά τα δεδομένα, θεωρούμε το επιδικασθέν ποσό των £6.000 ως έκδηλα ανεπαρκές και το αυξάνουμε σε £12.000.
Σαν αποτέλεσμα:
1. Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ του Εφεσίβλητου και εναντίον του εφεσείοντα.
2. Η αντέφεση επιτυγχάνει και η εφεσιβαλλόμενη απόφαση, ως προς το επιδικασθέν ποσό των γενικών αποζημιώσεων μόνο, τροποποιείται ώστε το ποσό αυτό να διαβάζει £12.000 αντί £6.000, μη τροποποιούμενη κατά τα λοιπά, με έξοδα υπέρ του Εφεσίβλητου και εναντίον του Εφεσείοντα.
Κατά τον υπολογισμό των εξόδων θα ληφθεί υπόψη ότι η έφεση και η αντέφεση ακούσθησαν και αποφασίσθησαν μαζί.
Η�έφεση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ του εφεσίβλητου. Η αντέφεση επιτρέπεται με έξοδα υπέρ του εφεσίβλητου.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο