(2003) 1 ΑΑΔ 501
[*501]21 Απριλίου, 2003
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΝΙΚΗΤΑΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
Εφεσείων-Ενάγων,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ ΑΕΡΟΓΡΑΜΜΕΣ ΛΤΔ,
Εφεσίβλητης-Εναγόμενης.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11332)
Έφεση ― Δεν χωρεί έφεση εναντίον ενδιάμεσης απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου η οποία δεν είναι καθοριστική αφ’ εαυτής για τα δικαιώματα των διαδίκων ― Τέτοια απόφαση, εφόσον επηρεάζει το αποτέλεσμα, μπορεί να αναθεωρηθεί μέσα στα πλαίσια της έφεσης κατά της τελικής απόφασης.
Η έφεση αυτή στρέφεται κατά της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία είχε απορριφθεί αίτηση του εφεσείοντος-ενάγοντος για παράταση του χρόνου καταχώρισης περαιτέρω και καλύτερων λεπτομερειών.
Το Εφετείο απέρριψε την έφεση επειδή δεν ήταν καθοριστική «αφ’ εαυτής» για οποιοδήποτε δικαίωμα των διαδίκων. Το Εφετείο διαφοροποίησε την παρούσα υπόθεση από την υπόθεση Λυσσιώτης ν. Δημοκρατίας, διότι εκεί με την απόρριψη της αίτησης για παράταση χρόνου για καταχώριση αίτησης παραμερισμού απόφασης που είχε εκδοθεί στην απουσία του εφεσείοντος, καθορίστηκαν τα δικαιώματα του εφεσείοντος, υπό την έννοια ότι η απόφαση που είχε εκδοθεί στην απουσία του κατέστη τελεσίδικη, με αποτέλεσμα να μην υπόκειται πλέον ούτε σε παραμερισμό ούτε σε ανατροπή με οποιοδήποτε ένδικο μέσο.
Η έφεση απορρίφθηκε χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Seco Ltd v. Κεντρικού Συμβουλίου Προσφορών (2000) 3 Α.Α.Δ. 85,
Ιωσηφίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 871,
[*502]
Evant Promotions Ltd a.o. v. Rutman (1997) 1(Γ) A.A.Δ. 1787,
Thas Maritime Co. Ltd v. Ρήγα κ.ά. (2000) 1 Α.Α.Δ. 638,
Price v. Gray, Π.Ε. 11054, ημερ. 26.3.2002,
Λυσσιώτης ν. Δημοκρατίας (2000) 1 Α.Α.Δ. 364.
Έφεση.
Έφεση από τον ενάγοντα κατά της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 1/3/02 (Αρ. Αγωγής 1456/98) με την οποία απορρίφθηκε αίτησή του για παράταση του χρόνου καταχώρησης περαιτέρω και καλύτερων λεπτομερειών, σύμφωνα με διάταγμα του ιδίου Δικαστηρίου ημερομηνίας 7/6/99.
Χρ. Παρπόττα, για τον Εφεσείοντα.
Στ. Πολυβίου, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Ρ. Γαβριηλίδης.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση στρέφεται κατά της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερομηνίας 1.3.2002, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση του εφεσείοντος/ενάγοντα για παράταση του χρόνου καταχώρησης περαιτέρω και καλύτερων λεπτομερειών σύμφωνα με διάταγμα του ίδιου Δικαστηρίου, ημερομηνίας 7.6.1999.
Κατά την ακρόαση της έφεσης εγείραμε αυτεπάγγελτα το ζήτημα, ως απτόμενο της δικαιοδοσίας του Εφετείου, κατά πόσο η προσβαλλόμενη απόφαση είναι εφέσιμη και ζητήσαμε τις επί τούτου απόψεις των δικηγόρων των διαδίκων. Και οι δύο δικηγόροι υποστήριξαν το εφέσιμο της προσβαλλόμενης απόφασης με την εισήγηση ότι αυτή είναι καθοριστική για τα δικαιώματα των διαδίκων.
Η εισήγηση των δικηγόρων των διαδίκων δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Στην απόφαση της Ολομέλειας στην SECO Ltd v. Κεντρικού Συμβουλίου Προσφορών (2000) 3 Α.Α.Δ. 85, ο Νικήτας Δ. επανέλαβε τις αρχές που υιοθέτησε η νομολογία μας, με ειδική ανα[*503]φορά στην Χρ. Ιωσηφίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 871, απ΄όπου υιοθετήθηκε το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση του Νικολαΐδη, Δ., με παραπομπή στην Evant Promotions Ltd and others v. Rutman (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1787 (υπό Πική, Π.):
“Στην υπόθεση Evant Promotions Ltd and others v. Rutman (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1787, επαναλήφθηκε ότι η έννοια του όρου «απόφαση» σημαίνει αποφάσεις, ενδιάμεσες ή τελικές, καθοριστικές για τα δικαιώματα των διαδίκων. Μόνο αποφάσεις που ενέχουν αυτό το στοιχείο είναι εφέσιμες. Τονίστηκε επίσης ότι η δευτεροβάθμια δικαιοδοσία δεν έχει ως σκοπό την επιτήρηση της πορείας ή της εξέλιξης της δίκης, αλλά των αποτελεσμάτων της, των καθοριστικών για τα δικαιώματα των διαδίκων. Ενδιάμεσες αποφάσεις, μη καθοριστικές αφ΄εαυτών για τα δικαιώματα των διαδίκων, εφόσον επηρεάζουν το αποτέλεσμα, μπορούν να αναθεωρηθούν μέσα στα πλαίσια της έφεσης κατά της τελικής απόφασης (βλέπε επίσης Ιεροδιακόνου κ.ά. ν. Γεωργίου (1998) 1 Α.Α.Δ. 2307).”
Οι ίδιες αρχές υιοθετήθηκαν στην Thas Maritime Co. Ltd v. Στ. Ρήγα κ.ά. (2000) 1 Α.Α.Δ. 638 και στην Price v. Gray, Π.Ε.11054, 26.3.2002.
Στη προκείμενη περίπτωση, η απόφαση για απόρριψη της αίτησης για παράταση του χρόνου καταχώρησης περαιτέρω και καλύτερων λεπτομερειών δεν είναι καθοριστική “αφ’ εαυτής” για οποιοδήποτε δικαίωμα των διαδίκων. Ενδέχεται, βέβαια, να επηρεάσει το αποτέλεσμα. Όμως, σε τέτοια περίπτωση, αυτή θα μπορεί να αναθεωρηθεί μέσα στα πλαίσια της έφεσης κατά της τελικής απόφασης.
Η υπόθεση Λυσσιώτης ν. Δημοκρατίας (2000) 1 Α.Α.Δ. 364, όπου το Εφετείο επιλήφθηκε έφεσης κατά ενδιάμεσης απόφασης με την οποία απορρίφθηκε αίτηση του εφεσείοντος για παράταση του χρόνου των δεκαπέντε ημερών για καταχώρηση αίτησης παραμερισμού απόφασης που είχε εκδοθεί στην απουσία του (Δ.33 θ.5), την οποία επικαλέσθηκε η δικηγόρος της εφεσίβλητης, διαφοροποιείται από την παρούσα διότι εκεί, με την απόρριψη της αίτησης, καθορίστηκαν τα δικαιώματα του εφεσείοντος υπό την έννοια ότι η απόφαση που είχε εκδοθεί στην απουσία του κατέστη τελεσίδικη με αποτέλεσμα να μην υπόκειται πλέον ούτε σε παραμερισμό ούτε σε ανατροπή με οποιοδήποτε ένδικο μέσο.
Η έφεση απορρίπτεται χωρίς διαταγή για τα έξοδα.
[*504]Η έφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο