(2003) 1 ΑΑΔ 700
[*700]30 Μαΐου, 2003
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
ΣΑΒΒΑΣ ΜΥΛΩΝΑ,
Εφεσείων-Ενάγων,
v.
ΜΙΧΑΛΗ ΜΕΣΑΡΙΤΗ,
Εφεσιβλήτου-Εναγομένου.
(Πoλιτική Έφεση Αρ. 11226)
Συμβάσεις ― Σύμβαση εκτέλεσης οικοδομικών εργασιών ― Κατά πόσο η σύμβαση ήταν παράνομη επειδή οι εργασίες εκτελέστηκαν από άτομο που δεν ήταν εγγεγραμμένο ως εργολήπτης, όπως απαιτούν οι πρόνοιες των Περί Εγγραφής και Ελέγχου Εργοληπτών και Τεχνικών Εργασιών Νόμων του 1973 έως 1975 ― Το θέμα κατά πόσο οι εκτελεσθείσες εργασίες είναι εργασίες εργολήπτου πρέπει να κρίνεται αντικειμενικά.
Το θέμα που εγείρεται στην παρούσα υπόθεση είναι κατά πόσο οι εργασίες που ανέλαβε να διεκπεραιώσει ο εφεσίβλητος-εναγόμενος για λογαριασμό του εφεσείοντος-ενάγοντος συνιστούσαν άσκηση εργασίας του εργολήπτη ή αποτελούσαν ανέγερση ή εκτέλεση οικοδομικού ή τεχνικού έργου ή άσκηση του επαγγέλματος του εργολήπτη.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο είχε αποφασίσει ότι οι εν λόγω εργασίες σε καμία περίπτωση δεν συνιστούσαν την εκτέλεση οικοδομικού έργου ή την καθ’ οιονδήποτε τρόπο άσκηση της εργασίας του εργολήπτη και κατά συνέπεια ο εφεσίβλητος-εναγόμενος, ο οποίος δεν ήταν εγγεγραμμένος εργολήπτης, εδικαιούτο στη συμφωνηθείσα αμοιβή για τις υπηρεσίες του και στα διάφορα άλλα έξοδα που επωμίσθηκε για τους σκοπούς της διεκπεραίωσης των οικοδομικών εργασιών στην υπό ανέγερση κατοικία του εφεσείοντος-ενάγοντος.
Ο εφεσείων-ενάγων εφεσίβαλε την απόφαση.
Αποφασίστηκε ότι:
Η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή. Το γεγονός ότι ο ίδιος ο εφεσίβλητος-εναγόμενος αποκάλεσε, κατά τη μαρτυρία του, τις υπηρεσίες που προσέφερε ως εργασίες εργολάβου, δεν μπορεί να έχει κανένα αποτέλεσμα, αφού το θέμα του κατά πόσο οι εργασίες αυτές [*701]ήταν εργασίες εργολήπτου πρέπει να κρίνεται αντικειμενικά.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον ενάγοντα κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 15/10/01 (Αρ. Αγωγής 12376/98) επί της ανταπαίτησης υπέρ του εναγόμενου για το ποσό των £5.768 το οποίο αντιπροσώπευε αμοιβή λόγω παροχής από τον εναγόμενο διαφόρων υπηρεσιών κατά την ανέγερση της κατοικίας του ενάγοντα.
Ε. Χ” Ευτυχίου, για τον Εφεσείοντα-Ενάγοντα.
Π. Μεσαρίτης, για τον Εφεσίβλητο-Εναγόμενο.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η απόφαση θα δοθεί από τον Π. Αρτέμη, Δ..
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων-ενάγων το 1995 διόρισε τον εφεσίβλητο-εναγόμενο ως πληρεξούσιο αντιπρόσωπο του για να επιβλέπει τις εργασίες στην υπό ανέγερση κατοικία του πρώτου, αφού ο ίδιος έλειπε στο εξωτερικό, με σκοπό να συντονίζει τους τεχνίτες στην οικοδομή και να προβαίνει στην αγορά των αναγκαίων υλικών, καθώς και να διενεργεί τις αναγκαίες πληρωμές, χρησιμοποιώντας τον τραπεζικό λογαριασμό του εφεσείοντα. Κατά την πορεία της οικοδόμησης προέκυψαν διαφορές μεταξύ τους που κατέληξαν σε αγωγή, με την οποία ο εφεσείων-ενάγων ζητούσε το ποσό των £8.973, που κατά τον ισχυρισμό του παρανόμως οικειοποιήθηκε ο εφεσίβλητος-εναγόμενος.
Ο τελευταίος, με τη σειρά του, ανταξίωσε το ποσό των £6.300 ως αμοιβή για τις υπηρεσίες που παρείχε στον εφεσείοντα-ενάγοντα κατά την ανέγερση της κατοικίας του. Όταν ορίστηκε η υπόθεση ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ο εφεσείων-ενάγων απέσυρε την απαίτησή του και η αγωγή εκδικάστηκε μόνο αναφορικά με την ανταπαίτηση.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού ανέλυσε τη μαρτυρία, κατέληξε στην έκδοση απόφασης επί της ανταπαίτησης υπέρ του εφεσίβλητου-εναγόμενου, για ποσό £5.768, το οποίο αναλυτικά αντιπροσώπευε £5.000 ως συμφωνηθείσα αμοιβή για τις υπηρεσίες του, £200 ως εύ[*702]λογη αμοιβή για την κατασκευή 5 αναμονών κλιματισμού, £168 για προσωπικές πληρωμές που έκαμε και £400 ως έξοδα κίνησης για τους σκοπούς της διεκπεραίωσης των πιο πάνω εργασιών.
Με την παρούσα έφεση εγείρεται ένα και μόνο θέμα (που ηγέρθη και πρωτόδικα και αποφασίστηκε εναντίον του εφεσείοντα-ενάγοντα) δηλαδή η εγκυρότητα της μεταξύ των διαδίκων σύμβασης.
Είναι η θέση του εφεσείοντα-ενάγοντα ότι η σύμβαση ήταν παράνομη, γιατί είχε ως αντικείμενο εργασίες εργολήπτη και ο εφεσίβλητος-εναγόμενος δεν ήταν εγγεγραμμένος ως εργολήπτης, όπως απαιτούν σχετικές νομοθετικές πρόνοιες. Παρόλο ότι ο εφεσείων βασίζεται σε τρεις λόγους έφεσης, εντούτοις στην ουσία ο λόγος είναι ένας και αφορά τον ισχυρισμό ότι υπήρξε παράβαση των Περί Εγγραφής και Ελέγχου Εργοληπτών Οικοδομικών και Τεχνικών Εργασιών Νόμων του 1973 έως 1995.
Το ερμηνευτικό άρθρο 2 του Νόμου προνοεί ότι «‘εργολήπτης’ σημαίνει πρόσωπον του οποίου η εργασία συνίσταται εις οικοδομικά ή τεχνικά έργα ή αμφότερα και εγγεγραμμένον συμφώνως προς τας διατάξεις του παρόντος Νόμου». Περαιτέρω, στο άρθρο 5 του ίδιου Νόμου αναφέρονται τα ακόλουθα:
«5(1) Τηρουμένων των διατάξεων του παρόντος Νόμου, κανένας δεν μπορεί να ασκεί την εργασία του εργολήπτη ή να ανεγείρει ή να εκτελεί οικοδομικό ή τεχνικό έργο ή να ασκεί το επάγγελμα του εργολήπτη, αν δεν είναι εγγεγραμμένος εργολήπτης και κάτοχος πιστοποιητικού και ετήσιας άδειας σε ισχύ.
(1Α) Κανένας δεν μπορεί να αναθέτει την εκτέλεση οικοδομικού ή τεχνικού έργου σε πρόσωπο που δεν είναι εγγεγραμμένος εργολήπτης και κάτοχος ετήσιας άδειας σε ισχύ της κατηγορίας στην οποία ανήκει το έργο.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
(4) Ουδείς μη εγγεγραμμένος και μη κάτοχος ετησίας αδείας εργολήπτης, δικαιούται να αξιώση δικαστικώς παρ΄οιουδήποτε προσώπου την είσπραξιν αμοιβής δι΄υπηρεσίας ή δαπάνας αφορώσας εις εργοληψίαν οικοδομικών ή άλλων τεχνικών έργων, εκτός δι΄υπηρεσίας ή δαπάνας προσφερθείσας ή γενομένας προ της ημερομηνίας ενάρξεως της ισχύος του παρόντος Νόμου ή εν σχέσει προς έργον αρξάμενον μεν προ της ημερομηνίας ενάρξεως της ισχύος του παρόντος Νόμου αλλά αποπερατωθέν μετά την έναρξιν τούτου.»
Προκύπτει από τα πιο πάνω πως το θέμα που εγείρεται στην υπό[*703]θεση αυτή είναι κατά πόσο οι εργασίες που ανέλαβε να διεκπεραιώσει ο εφεσίβλητος-εναγόμενος για λογαριασμό του εφεσείοντα-ενάγοντα συνιστούσαν άσκηση εργασίας του εργολήπτη ή αποτελούσαν ανέγερση ή εκτέλεση οικοδομικού ή τεχνικού έργου ή άσκηση του επαγγέλματος του εργολήπτη.
Όπως επεσήμανε το πρωτόδικο Δικαστήριο ο εφεσίβλητος-εναγόμενος εκτελούσε εργασίες επίβλεψης και συντονισμού της ανέγερσης της οικοδομής του εφεσείοντα, επισκεπτόμενος καθημερινά το χώρο της οικοδομής, καθοδηγώντας και συντονίζοντας τους τεχνίτες για τις εργασίες της ημέρας και αξιολογώντας τις προσφορές των τεχνιτών, παραλαμβάνοντας και τα οικοδομικά υλικά και πληρώνοντας τους τεχνίτες και προμηθευτές για λογαριασμό του εφεσείοντα.
Συμφωνούμε με το πρωτόδικο Δικαστήριο πως σε καμμία περίπτωση οι πιο πάνω εργασίες δεν συνιστούσαν την εκτέλεση οικοδομικού έργου ή την καθ΄οιονδήποτε τρόπο άσκηση της εργασίας του εργολήπτη. Ορθά αναφέρθηκαν πρωτόδικα τα ακόλουθα στην απόφαση του Δικαστηρίου:
«Η αξιολόγηση των προσφορών, η παραλαβή των υλικών, ο συντονισμός των εργασιών και η διενέργεια των πληρωμών δεν είναι οικοδομικές εργασίες εν τη εννοία του νόμου. Αποτελούν απλά εργασίες που ο κάθε ιδιοκτήτης οφείλει να προβεί προκειμένου να κτίσει το σπίτι του.»
Έτσι, είμαστε της άποψης πως δεν αλλάζει η κατάσταση, αν αντί να προβεί ο ίδιος ο ιδιοκτήτης στις εργασίες αυτές ανέθεσε την εκτέλεσή τους σε κάποιο τρίτο, στην προκείμενη περίπτωση στον εφεσίβλητο-εναγόμενο. Το γεγονός δε ότι ο ίδιος ο εφεσίβλητος-εναγόμενος αποκάλεσε, κατά τη μαρτυρία του, τις υπηρεσίες που προσέφερε ως εργασίες εργολάβου, δεν μπορεί να έχει κανένα αποτέλεσμα, αφού το θέμα του κατά πόσο οι εργασίες αυτές ήταν εργασίες εργολήπτου πρέπει να κρίνεται αντικειμενικά.
Κάτω από το φως των πιο πάνω η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντα-ενάγοντα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο