(2003) 1 ΑΑΔ 929
[*929]2 Ιουλίου, 2003
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ (Σ. ΣΤΑΥΡΙΝΙΔΗΣ Α.Ε.Δ.) ΗΜΕΡ. 23/5/03 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΥΠ΄ΑΡΙΘΜΟ 1610/93,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 30.3(Β) ΚΑΙ (Γ) ΤΟΥ
ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡ. 6.1 ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ
MOYSTAKAS SHIPPING AGENCIES LTD.
(Αίτηση Αρ. 53/2003)
Προνομιακά εντάλματα — Certiorari — Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari προς ακύρωση ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού με την οποία δεν είχε επιτραπεί η υποβολή ερώτησης από το δικηγόρο της ενάγουσας-αιτήτριας, με το σκεπτικό ότι η εν λόγω ερώτηση δεν καλυπτόταν από τα δικόγραφα — Ισχυρισμός για υπέρβαση δικαιοδοσίας και ύπαρξη νομικού λάθους το οποίο ήταν εμφανές στην όψη της απόφασης — Κρίθηκε ότι, δεν υπήρχε εκ πρώτης όψεως συζητήσιμο θέμα για χορήγηση της αιτούμενης άδειας.
Η αιτήτρια ζήτησε άδεια από το Ανώτατο Δικαστήριο για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari με το οποίο να ακυρώνεται ενδιάμεση απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού. Με την εν λόγω απόφαση δεν είχε επιτραπεί η υποβολή ερώτησης από το δικηγόρο της αιτήτριας επειδή δεν καλυπτόταν από τα δικόγραφα. Η αιτήτρια εισηγήθηκε ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο [*930]Λεμεσού υπερέβη τη δικαιοδοσία του και/ή ενήργησε αντισυνταγματικά και/ή κατά παράβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Αιτητών και επίσης ότι υπήρχε νομικό σφάλμα έκδηλο στην όψη της απόφασης.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Εκείνο που επιδιώκεται με την έκδοση του αιτούμενου εντάλματος είναι η υπαγόρευση στο Επαρχιακό Δικαστήριο του τρόπου με τον οποίο θάπρεπε, και πρέπει, να αποφασίσει σε σχέση με θέμα της δικαιοδοσίας του. Αυτό δεν είναι επιτρεπτό από τη νομολογία. Χωρίς, μάλιστα, να υπεισέρχεται καν θέμα αν προσφέρεται ή όχι παράλληλο ένδικο μέσο και, αν ναι, κατά πόσο συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις για παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο δεν χωρεί αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari.
2. Με την ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου να μη επιτρέψει συγκεκριμένη ερώτηση, δεν εγείρεται θέμα προσβολής των συνταγματικών δικαιωμάτων της αιτήτριας δυνάμει του Άρθρου 30.3(β) και (γ) του Συντάγματος. Αλλά και αν ακόμα ήθελε θεωρηθεί ότι εγείρετο με την ενδιάμεση απόφαση τέτοιο θέμα, και πάλι, δεν θάπρεπε να γίνει δεκτό ότι υπάρχει υπέρβαση δικαιοδοσίας, όπως αναφέρεται στη Χριστοφίδης (Αρ. 1) (1993) 1 Α.Α.Δ. 613, στην οποία παρέπεμψε ο συνήγορος της αιτήτριας.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Κωνσταντινίδης κ.ά. (1995) 1 Α.Α.Δ. 847,
G.M.P. Katsambas Ltd (2003) 1 Α.Α.Δ. 766,
Χριστοφίδης (Αρ. 1) (1993) 1 Α.Α.Δ. 613.
Αίτηση.
Αίτηση της αιτήτριας εταιρείας για έκδοση διατάγματος Certiorari προς ακύρωση των ενδιάμεσων αποφάσεων του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, ημερομηνίας 23/5/03, οι οποίες εκδόθηκαν στα πλαίσια της αγωγής 1610/93.
Ε. Πουργουρίδης, για την Αιτήτρια.
Cur. adv. vult.
[*931]ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση η αιτήτρια ζητά να της παρασχεθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari για την ακύρωση ενδιάμεσων αποφάσεων του Ε.Δ. Λεμεσού, ημερομηνίας 23.5.2003, οι οποίες εκδόθηκαν στο πλαίσιο της αγωγής 1610/93.
Η νομική βάση της αίτησης είναι η ακόλουθη:
“(α) Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού υπερέβη τη δικαιοδοσία του και/ή ενήργησε αντισυνταγματικά και/ή κατά παράβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Αιτητών.
(β) Υπάρχει νομικό σφάλμα έκδηλο στην όψη των αποφάσεων.”
Η πραγματική βάση της αίτησης, όπως αυτή προκύπτει από την αίτηση και την ένορκο δήλωση του Μ. Μουστάκα, από τη Λεμεσό, είναι ότι, κατά την εκδίκαση της ως άνω αγωγής, το Ε.Δ. Λεμεσού, με ενδιάμεσές του αποφάσεις “απέκλεισε παράνομα και/ή αντισυνταγματικά μαρτυρία την οποία θέλησαν να προσφέρουν οι αιτητές προς υποστήριξη της υπεράσπισης τους στην ανταπαίτηση των αντιδίκων και/ή της απάντησης τους στην υπεράσπιση τους κατά τρόπο που ουσιαστικά εμπόδισε τους Αιτητές από του να προβάλουν οιανδήποτε υπεράσπιση και/ή απάντηση και/ή κατά τρόπο που προδιέγραψε το αποτέλεσμα της εν λόγω διαδικασίας.”
Το κύριο σκεπτικό των επίδικων ενδιάμεσων αποφάσεων ήταν ότι ερωτήσεις οι οποίες υποβλήθηκαν από το δικηγόρο της ενάγουσας, κατά την κύρια εξέταση του ΜΕ1 Μ. Μουστάκα, δεν καλύπτονταν από τα δικόγραφα.
Με το σκεπτικό του Επαρχιακού Δικαστηρίου διαφωνεί ο δικηγόρος της αιτήτριας γιατί, κατά την άποψή του, οι ερωτήσεις που υποβλήθηκαν και/ή οι πιθανές απαντήσεις “καλύπτονται από τα δικόγραφα των αιτητών έστω και αν τα εν λόγω δικόγραφα δεν είναι υποδειγματικά.” Και εδώ έγκειται το έκδηλο νομικό σφάλμα στην όψη των αποφάσεων.
Κατά την ακρόαση της αίτησης, ο δικηγόρος της αιτήτριας περιόρισε την αίτησή του στην ενδιάμεση απόφαση η οποία περιέχεται στη σελίδα 12 των πρακτικών του Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Από τα πιο πάνω είναι σαφές ότι εκείνο το οποίο επιδιώκεται να επιτευχθεί με την έκδοση του αιτούμενου εντάλματος Certiorari, εφόσον χορηγηθεί η σχετική άδεια, είναι η ανατροπή της επίδικης εν[*932]διάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου, ως εσφαλμένης, ώστε να επιτραπεί ότι έχει αποκλεισθεί να δοθεί ως μαρτυρία. Επιδιώκεται, δηλαδή, η υπαγόρευση στο Επαρχιακό Δικαστήριο του τρόπου με τον οποίο θάπρεπε, και πρέπει, να αποφασίσει σε σχέση με θέμα της δικαιοδοσίας του. Κάτι τέτοιο δεν είναι, σύμφωνα με τη νομολογία, επιτρεπτό. Χωρίς, μάλιστα, να υπεισέρχεται καν θέμα αν προσφέρεται ή όχι παράλληλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία και, αν ναι, κατά πόσο συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις που να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνεται παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. Σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση του Κωνσταντινίδη, Δ., στην Ανδρέας Κωνσταντινίδης κ.ά. (1995) 1 Α.Α.Δ. 837, στη σελίδα 850:
“Η έρευνά μου με οδήγησε στην υπόθεση In Re Aeroporos and Others (1988) 1 C.L.R. 302. Είχε ζητηθεί άδεια για καταχώριση αίτησης certiorari προς ακύρωση εντάλματος σύλληψης και έρευνας με προοπτική, όπως επισημάνθηκε, να αποκλεισθεί κατ΄ακολουθίαν η προσαγωγή σε ποινική διαδικασία αποδεικτικού υλικού που εξασφαλίστηκε με την εκτέλεσή τους. Ο δικαστής, όπως ήταν τότε, Γ.Μ. Πικής, απέρριψε το αίτημα για σειρά λόγων. Ως προς το ζήτημα που εξετάζουμε σήμερα, ενδιαφέρει η επισήμανση πως το αποδεκτό μαρτυριάς συνιστά θέμα που εμπίπτει στο τομέα του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Αποδοκιμάστηκε η προσπάθεια να προκαταληφθεί η απόφαση του Δικαστηρίου πάνω στο θέμα και τονίστηκε, με αναφορά στην απόφαση του Προέδρου Μ. Τριανταφυλλίδη In Re Malikides and Others (1980) 1 C.L.R. 472 πως δεν είναι επιτρεπτή η έκδοση προνομιακού εντάλματος με σκοπό την υπαγόρευση στο πρωτόδικο Δικαστήριο του τρόπου με τον οποίο θα πρέπει να αποφασίσει σε σχέση με θέμα που εμπίπτει στη δικαιοδοσία του. (Βλ. επίσης Αναφορικά με την αίτηση της Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1(A) Α.Α.Δ. 116). Στην παρούσα υπόθεση επιδιώκεται, ευθέως πλέον, η ανατροπή της ενδιάμεσης απόφασης του Πρωτόδικου Δικαστηρίου ως εσφαλμένης, για να αποκλειστεί ό,τι επετράπη να προσαχθεί ως μαρτυρία. Κατά τα πιο πάνω, τα οποία υιοθετώ, δεν παρέχεται η δυνατότητα για τέτοια παρέμβαση.”
Σχετική με το ίδιο ζήτημα είναι και η πρόσφατη απόφαση του Κρονίδη, Δ., στην G.M.P. Katsambas Ltd (2003) 1 Α.Α.Δ. 766.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας υποστήριξε, επίσης, διαζευκτικά, ότι, με την επίδικη ενδιάμεσή του απόφαση, το Επαρχιακό Δικα[*933]στήριο υπερέβη, εκ πρώτης όψεως, τη δικαιοδοσία του και, επομένως, δικαιούται στην αιτούμενη άδεια ανεξάρτητα του κατά πόσο προσφέρεται ή όχι άλλο ένδικο μέσο και ανεξάρτητα του κατά πόσο, αν όντως προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο, συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις κατά τα προαναφερθέντα. Σύμφωνα με την εισήγησή του, εφόσον με την επίδικη ενδιάμεση απόφαση προσβάλλονται συνταγματικά δικαιώματα της αιτήτριας, συγκεκριμένα παραβιάζονται τα δικαιώματά της βάσει του Άρθρου 30.3(β) και (γ) του Συντάγματος (δικαίωμα προβολής ισχυρισμών στο Δικαστήριο και δικαίωμα προσαγωγής μέσω αποδείξεως και εξέτασης μαρτύρων), δικαιούται στην αιτούμενη θεραπεία, η δε νομολογία ότι δεν επιτρέπεται ο έλεγχος της ορθότητας ενδιάμεσων αποφάσεων σε θέματα τα οποία εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του Επαρχιακού Δικαστηρίου, με στόχο την υποκατάστασή τους, δεν έχει εφαρμογή. Με παρέπεμψε σχετικά στη Χριστοφίδης (Αρ.1) (1993) 1 Α.Α.Δ. 613.
Η εισήγηση του δικηγόρου της αιτήτριας δεν με βρίσκει σύμφωνο. Στην προκείμενη περίπτωση το Επαρχιακό Δικαστήριο δεν εμπόδισε το δικηγόρο της αιτήτριας να προσάξει αποδείξεις ή να εξετάσει το μάρτυρά του. Δεν επέτρεψε, απλώς, συγκεκριμένη ερώτηση. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα από τα πρακτικά της διαδικασίας στις σελίδες 11 έως 12:
“Ε. Μπορείς να εξηγήσεις τον λόγο που είσπραξες αυτή την επιταγή;
κ. Τσιρίδης:
Ενσταση, δεν προκύπτει ισχυρισμός στο δικόγραφο του συνάδελφου ότι εισπράχθηκαν οποιαδήποτε ποσά για οποιουσδήποτε συγκεκριμένους λόγους ή αόριστους λόγους. Δεν δίδονται λόγοι γιατί τα είσπραξε λέει έγινε διακανονισμός. Μπορεί να πει είχαμε λογαριασμούς του χρωστούσαμε και μας χρωστούσε ή κάναμε την τάδε δουλειά για λόου του και επειδή τα συμφωνήσαμε πήγαμε πάτσι, δεν μπορεί να πει λόγο που είσπραξε τις £4,000. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι έγινε διακανονισμός άρα συμφωνήσαμε μεταξύ μας τα λεφτά τα οποία δώσαμε είτε χρησιμοποιήθηκαν για δικές τους αμοιβές και πατσίσαμε. Δεν προβάλλεται ισχυρισμός ότι αυτά τα ποσά εισπράχθηκαν για να πληρωθούν πιστωτές των Εναγομένων. Στην παράγραφο 4 λέει ότι γι’ αυτά τα ποσά έγινε διακανονισμός, να μας πει τον διακανονισμό που έγινε και πότε έγινε.
κ. Πουργουρίδης:
Επαναλαμβάνω την παράγραφο 3.
[*934]
Δικαστήριο:
Δεν θα επιτρέψω την ερώτηση για το λόγο ότι στην παράγραφο 3 που επικαλείται η πλευρά του Ενάγοντος υπάρχει αναφορά ότι αν αυτά τα ποσά εισπράχθηκαν πληρώθηκαν για λογαριασμό και για τις υποχρεώσεις των Εναγομένων. Στην παράγραφο 4 γίνεται σαφής αναφορά ότι για τα ποσά αυτά έγινε διευθέτηση και/η διακανονισμός μεταξύ τους και οι Εναγόμενοι δεν νομιμοποιούνται και/ή δεν δικαιούνται να τα απαιτούν. Οποιαδήποτε αναφορά για ποιο λόγο εισπράχθηκαν δεν μπορεί να αναφερθεί.
κ. Πουργουρίδης:
Επειδή η ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου με εμποδίζει από του να συνεχίσω με την υπεράσπιση στην ανταξίωση αιτούμαι όπως η υπόθεση αναβληθεί για να πάρω ένδικα μέσα εναντίον της ενδιάμεσης απόφασης.”
Ακολούθως το Δικαστήριο ανέβαλε την ακρόαση.
Αλλά και αν ακόμα ήθελε θεωρηθεί ότι, με την επίδικη ενδιάμεση απόφαση, εγείρεται θέμα προσβολής των υπό αναφορά συνταγματικών δικαιωμάτων της αιτήτριας, και πάλι, κατά την άποψή μου, δεν θάπρεπε να γίνει δεκτό ότι υπάρχει υπέρβαση δικαιοδοσίας, όπως αναφέρεται στη Χριστοφίδης, πιο πάνω. Η ορθή προσέγγιση είναι ότι ούτε σε τέτοια περίπτωση εγείρεται θέμα υπέρβασης δικαιοδοσίας. Σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την Κωνσταντινίδης, πιο πάνω, το οποίο και υιοθετώ απόλυτα:
“Κατά την ακρόαση ζήτησα τις απόψεις του κ. Τριανταφυλλίδη αναφορικά με την ύπαρξη καν δυνατότητας αναθεώρησης με προνομιακό ένταλμα ενδιάμεσης απόφασης τέτοιας φύσης. Ανέφερα πως μου φαινόταν ότι επιδιωκόταν ο έλεγχος της ορθότητας της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου πάνω σε θέμα που ενέπιπτε στη δικαιοδοσία του, με στόχο την υποκατάστασή της. Ο κ. Τριανταφυλλίδης είδε διαφορά ανάλογα με το αν η αποδοχή ή απόρριψη της μαρτυρίας αναφέρεται σε κρίση σε σχέση με τους κανόνες της απόδειξης απλώς ή με την κατ΄ισχυρισμό παραβίαση συνταγματικών δικαιωμάτων. Θα ήταν, όπως εισηγήθηκε, ανεπίτρεπτη η αναθεώρηση στην πρώτη περίπτωση, αλλά επιτρεπτή στη δεύτερη.
Δεν μπορώ να διακρίνω τέτοια διαφορά. Σε κάθε περίπτωση δικαιοδοτικού θέματος είναι το ίδιο το θέμα που συνιστά τον [*935]προσδιοριστικό παράγοντα. Εν προκειμένω, το θέμα είναι το παραδεκτό των γραπτών καταθέσεων ως μαρτυρίας και αυτό δεν αλλοιώνεται ανάλογα με τους λόγους που προτείνονται ως αποκλείοντες την προσαγωγή τους.”
Η αιτήτρια απέτυχε να δείξει ότι υπάρχει, στην ουσία, εκ πρώτης όψεως συζητήσιμο ζήτημα το οποίο να δικαιολογεί να της παρασχεθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης Certiorari με σκοπό την ακύρωση της επίδικης ενδιάμεσης απόφασης.
Η αίτηση απορρίπτεται.
H�αίτηση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο