(2003) 1 ΑΑΔ 1248
[*1248]29 Σεπτεμβρίου, 2003
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
MARKETRENDS (CAPITAL MARKET) LTD,
Εφεσείοντες,
v.
ΛΕΩΝΙΔΑ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11100)
Έφεση — Κατά της ακύρωσης προσωρινού διατάγματος εκδοθέντος μετά από μονομερή αίτηση — Αδυναμία για παροχή της θεραπείας που επιζητούσε ο αιτητής, λόγω μεταβολής των γεγονότων, τα οποία μεσολάβησαν στο διάστημα μεταξύ της έκδοσης της απόφασης του προσωρινού διατάγματος και της ακρόασης της έφεσης — Κατά πόσο εδικαιολογείτο η εξέταση της ουσίας της έφεσης.
Δικαστική απόφαση — Δεσμευτικότητα δικαστικής απόφασης — Αρχές απόκλισης από προηγούμενη νομολογία.
Οι εφεσείοντες-ενάγοντες καταχώρησαν την παρούσα έφεση εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία είχε απορριφθεί η αίτησή τους για έκδοση προσωρινού διατάγματος το οποίο θα εμπόδιζε τον εφεσίβλητο-εναγόμενο 1 από του να πωλήσει, διαθέσει ή αποξενώσει 30.000 μετοχές της εταιρείας Marketrends Financial Services Ltd που είχαν εκδοθεί στο όνομά του. Μετά από άδεια του Εφετείου κατατέθηκε από τις δύο πλευρές δήλωση ότι οι επίδικες μετοχές πωλήθηκαν από τον εφεσίβλητο στις 18.6.2001.
Ο εφεσίβλητος υποστήριξε ότι η έφεση θα πρέπει να απορριφθεί αφού η αίτηση έχει παραμείνει άνευ αντικειμένου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο υιοθέτησε την απόφαση της πλειοψηφίας στην υπόθεση Μαυρονικόλα ν. Φοινιώτη κ.ά., σύμφωνα με την οποία η εξέταση της ουσίας της έφεσης, όταν προκύψει αδυναμία παροχής της θεραπείας που επιζητά ο αιτητής λόγω μεταβολής των γεγονότων μεταξύ της έκδοσης της απόφασης του προσωρινού διατάγματος και [*1249]της έφεσης, έχει μόνο ακαδημαϊκή σημασία. Δεν παρουσιάστηκε ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου επιχειρηματολογία ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις που θα πρέπει να ικανοποιούνται για ανατροπή της υφιστάμενης νομολογίας.
Η έφεση απορρίφθηκε χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Μαυρονικόλα ν. Φοινιώτη κ.ά. (1997) 1 Α.Α.Δ. 1659,
Μαυρογένης ν. Βουλής των Αντιπροσώπων (Αρ.3) (1996) 1 Α.Α.Δ. 315,
Αποστολίδου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2588, ημερ. 27.9.2002,
Δήμος Αραδίππου ν. Γεωργίου (Αρ. 1) (2003) 3 A.A.Δ. 25,
Δήμος Αραδίππου ν. Γεωργίου (Αρ. 2) (2003) 3 A.A.Δ. 305.
Έφεση.
Έφεση από τους ενάγοντες κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 6/6/01 (Αρ. Αγωγής 2527/01) με την οποία απέρριψε αίτησή τους για έκδοση προσωρινού διατάγματος εμποδίζον τον εφεσίβλητο από του να πωλήσει ή με οποιοδήποτε τρόπο αποξενώσει 30.000 μετοχές της εταιρείας Marketrends Financial Services Ltd οι οποίες εκδόθηκαν στο όνομά του.
Χρ. Νικολάου, για τους Εφεσείοντες.
Λ. Χατζηπέτρου, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο Δικαστής Νικολαΐδης.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Στις 6.6.2001 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας απέρριψε αίτηση των εναγόντων-εφεσειόντων για έκδοση προσωρινού διατάγματος το οποίο θα εμπόδιζε τον εφεσίβλητο-εναγόμενο 1, από του να πωλήσει, διαθέσει ή με οποιοδήποτε τρόπο αποξενώσει 30.000 μετοχές της εταιρείας Marketrends Financial Services Ltd που είχαν εκδοθεί στο όνομά του. Εναντίον της απόφασης ασκήθηκε έφεση.
[*1250]
Ύστερα από σχετική άδεια που δόθηκε από το Εφετείο στις 21.6.2002, κατατέθηκε από τις δύο πλευρές δήλωση ότι οι επίδικες μετοχές πωλήθηκαν από τον εναγόμενο-εφεσίβλητο στις 18.6.2001.
Ακολούθως ο εφεσίβλητος υποστήριξε ότι η έφεση θα πρέπει να απορριφθεί, αφού η αίτηση έχει, μετά την πώληση των επίδικων μετοχών, παραμείνει άνευ αντικειμένου.
Οι εφεσείοντες υποστήριξαν ότι τυχόν επιτυχία της έφεσης δεν ήταν χωρίς πρακτική σημασία. Επισήμαναν ότι η διάγνωση της ορθότητας ή του εσφαλμένου της πρωτόδικης απόφασης συναρτάται άμεσα με την ενδεχόμενη δυνατότητα του εφεσιβλήτου να ισχυριστεί ότι η μονομερής αίτηση που προκάλεσε αρχικά την έκδοση του συντηρητικού διατάγματος, βασίστηκε σε ανεπαρκείς λόγους και να αξιώσει έτσι αποζημιώσεις βάσει του άρθρου 32 (3) του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, Ν.14/60.
Η υπόθεση, σύμφωνα πάντα με τους εφεσείοντες, δεν στερείται αντικειμένου και για ένα ακόμα λόγο. Τυχόν επιτυχία τους στην έφεση θα ανέτρεπε την πρωτόδικη απόφαση με την οποία είχαν καταδικαστεί σε καταβολή των εξόδων. Υποστηρίζουν περαιτέρω ότι αν γινόταν δεκτή η θέση ότι, επειδή ο εφεσίβλητος αποξενώθηκε του αντικειμένου της έφεσης δεν μπορεί να ελεγχθεί από το Εφετείο η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης θα καταλήγαμε σε κατάργηση του θεσμοθετημένου δικαιώματος διαδίκου να καταχωρήσει και προωθήσει έφεση.
Το θέμα εξετάστηκε από το Εφετείο στην υπόθεση Μαυρονικόλα ν. Φοινιώτη κ.ά. (1997) 1 Α.Α.Δ. 1659, η οποία αφορούσε έφεση κατά της ακύρωσης προσωρινού διατάγματος. Είχε προκύψει αδυναμία παροχής της θεραπείας που επιζητούσε ο αιτητής λόγω μεταβολής των γεγονότων στο διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ της έκδοσης της απόφασης του προσωρινού διατάγματος και της έφεσης. Το Εφετείο εξετάζοντας κατά πόσο ήταν δικαιολογημένη η εξέταση της ουσίας της έφεσης, κατά πλειοψηφία, αποφάσισε ότι, υπό τις συνθήκες, το ζήτημα δεν είχε τώρα παρά μόνο ακαδημαϊκή σημασία, χωρίς δυνατότητα να προκύψει οποιοδήποτε όφελος σε περίπτωση επιτυχίας της έφεσης. Αποτελεί αρχή, επισημάνθηκε, ότι τα δικαστήρια δεν πράττουν επί ματαίω και συνεπώς δεν δικαιολογείται η εξέταση της ουσίας της έφεσης.
Ο Πικής, Π., εκδίδοντας την απόφαση της μειοψηφίας δέχτη[*1251]κε ότι αντικείμενο της έφεσης είναι η θεώρηση της ορθότητας της απόφασης που εκκαλείται υπό το πρίσμα των λόγων της έφεσης. Θεώρησε περαιτέρω ότι υπήρχαν δύο ανεπίλυτα ζητήματα άμεσης πρακτικής σημασίας, η επιδίκαση εξόδων εις βάρος του εφεσείοντα ως επακόλουθο του αποτελέσματος και η υποχρέωσή του για αποζημίωση λόγω της αρχικής έκδοσης του διατάγματος χωρίς ειδοποίηση στους εναγομένους σύμφωνα με την εγγύηση που έδωσε βάσει του άρθρου 9(2) του Κεφ.6. Τα ίδια επιχειρήματα είχε προβάλει ενώπιόν μας και ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσειόντων, χωρίς όμως αναφορά στη συγκεκριμένη απόφαση.
Ανεξάρτητα αν κάποιος συμφωνεί με τη μια ή την άλλη αντιμετώπιση, είμαστε δεσμευμένοι από την απόφαση της πλειοψηφίας και συνεπώς αναγκασμένοι να την ακολουθήσουμε. Δεν μας έχει αναφερθεί καμιά από τις προϋποθέσεις που θα πρέπει να ικανοποιούνται για ανατροπή υφιστάμενης νομολογίας (Μαυρογένης ν. Βουλής των Αντιπροσώπων (Αρ.3) (1996) 1 Α.Α.Δ. 315, 335, 336, Αποστολίδου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2588, ημερ. 27.9.2002, Δήμος Αραδίππου ν. Γεωργίου (Αρ. 1) (2003) 3 Α.Α.Δ. 25, Δήμος Αραδίππου ν. Γεωργίου (Αρ. 2) (2003) 3 Α.Α.Δ. 305).
Πριν καταλήξουμε θα θέλαμε να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας για τη μεγάλη βοήθεια που αμφότεροι οι συνήγοροι έδωσαν στο Δικαστήριο και την ικανοποίησή μας για την επιμέλεια με την οποία χειρίστηκαν την υπόθεση ενώπιόν μας.
Η έφεση απορρίπτεται, αλλά κάτω από τις περιστάσεις αποφασίσαμε να μην εκδόσουμε οποιαδήποτε διαταγή ως προς τα έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο