(2003) 1 ΑΑΔ 1521
[*1521]30 Οκτωβρίου, 2003
[ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ESSA MURAD KHLAIEF,
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
2. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
3. ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ,
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ (AP.2),
Καθ’ ων η αίτηση.
(Αίτηση Αρ. 106/2003)
Προνομιακά εντάλματα ― Habeas Corpus ― Αίτηση για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus για απελευθέρωση του αιτητή ο οποίος εκρατείτο για σκοπούς απέλασης ― Απόρριψη αίτησης λόγω του ότι ο έλεγχος της νομιμότητας των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης εμπίπτει εντός της Αναθεωρητικής Δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 146.1 του Συντάγματος ― Η εξουσία για χορήγηση προνομιακών διαταγμάτων δυνάμει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος καλύπτει ζητήματα τα οποία δεν εμπίπτουν εντός της δικαοδοσίας που έχει δημιουργηθεί από το Άρθρο 146.1 του Συντάγματος.
Προνομιακά εντάλματα ― Habeas Corpus ― Διάταγμα κράτησης και απέλασης ― Παρατεταμένη κράτηση ― Εφαρμοστέες αρχές αναφορικά με το εύλογο του χρόνου κράτησης.
Ο αιτητής, ο οποίος δηλώνει Παλαιστίνιος, έφθασε στην Κύπρο παρανόμως από μη εγκεκριμένο λιμάνι στις 13.4.2002. Στις 15.4.2002 καταδικάσθηκε σε τετράμηνη φυλάκιση. Μετά την αποφυλάκισή του τέθηκε υπό κράτηση δυνάμει διαταγμάτων προς απέλασή του, αλλά αφέθηκε ελεύθερος στις 5.8.2002 για να υποβάλει αίτημα για άσυλο. Το αίτημά του απορρίφθηκε από την Αρχή Προσφύγων. Ο αιτητής συνελήφθη στις 9.6.2003 και την επόμενη εξεδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασής του. Έκτοτε κρατείται προς το σκοπό απέλασής του, δεν έχει όμως ακόμα απελαθεί, καθ’ όσον δεν έχει εξακριβωθεί η [*1522]εθνικότητά του στην απουσία διαβατηρίου ή άλλων ταξιδιωτικών εγγράφων ή άλλων εγγράφων ως προς την ταυτότητά του. Από εξετάσεις που έχουν γίνει πιστεύεται ότι ο αιτητής είναι Ιορδανός με άλλο όνομα.
Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά την έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus με σκοπό την αποφυλάκισή του.
Ο αιτητής είχε υποβάλει παρόμοιο αίτημα και στην αίτηση 91/2003 το οποίο απορρίφθηκε στις 14.10.2003. Ο αιτητής ισχυρίσθηκε ότι η κράτηση του είναι παράνομη και αδικαιολόγητη και αποτελεί υπέρβαση εξουσίας. Ισχυρίσθηκε περαιτέρω ότι η κράτηση του “είναι αντίθετη με το Σύνταγμα, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τον περί Προσφύγων Νόμο, τη Διεθνή Σύμβαση περί Προσφύγων της Γενεύης, τη Διεθνή Σύμβαση περί Πολιτικών Δικαιωμάτων και το Νόμο περί Πολιτικών Δικαιωμάτων”.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η αδυναμία ελέγχου της νομιμότητας κράτησης για σκοπούς απέλασης με ένταλμα Habeas Corpus, η οποία έχει διαπιστωθεί στην Αίτηση 91/2003, έχει διαπιστωθεί και στις υποθέσεις Πολιτίδης ν. Αστυνομίας και Valentine Popa v. Δημοκρατίας. Τα νομολογηθέντα στις πιο πάνω αποφάσεις υιοθετούνται και στην παρούσα υπόθεση. Η κράτηση του αιτητή για σκοπούς απέλασης δεν ελέγχεται με ένταλμα Habeas Corpus. Έπεται πως η παρούσα αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει.
2. Δεν χρειάζεται να διατυπωθεί τελική άποψη επί του κατά πόσο το Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να ελέγξει τη νομιμότητα παρατεταμένης κράτησης προς απέλαση, επειδή η αίτηση δεν θα μπορούσε να επιτύχει έστω και αν υφίστατο τέτοια δικαιοδοσία. Οι λόγοι είναι οι εξής:
α) Το εύλογο της περιόδου κράτησης για σκοπούς απέλασης πρέπει να εξετάζεται σε συνάρτηση με τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης. Σύμφωνα με τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, η απέλαση του αιτητή δεν έχει καταστεί δυνατή εξ αιτίας του ιδίου του αιτητή, ο οποίος δεν έχει δώσει τα απαιτούμενα στοιχεία για διακρίβωση της χώρας στην οποία πρέπει να απελαθεί.
β) Με βάση τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, οι καθ’ ων η αίτηση έχουν ενεργήσει με εύλογο τρόπο.
Στην Αίτηση 91/2003 το Δικαστήριο εξέφρασε τη γνώμη ότι [*1523]κέκτηται εξουσίας να ελέγξει τη νομιμότητα παρατεταμένης κράτησης προς απέλαση και ότι η εξουσία αυτή μόνο στα πλαίσια αίτησης Habeas Corpus μπορεί να ασκηθεί και να είναι αποτελεσματική.
Η αίτηση απορρίφθηκε χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Khlaief (Αρ. 1) (2003) 1 Α.Α.Δ. 1402,
Πολιτίδης (1999) 1 Α.Α.Δ. 1256,
Popa v. Δημοκρατίας, Αίτηση 7/2000, ημερ. 14.1.2000.
Αίτηση.
Αίτηση από τον αιτητή-αλλοδαπό κρατούμενο στις Κεντρικές Φυλακές βάσει διαταγμάτων κράτησης και απέλασής του για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus ad Subjiciendum για να αφεθεί ελεύθερος ή/και αποφυλακισθεί.
Γ. Ερωτοκρίτου, για τον Αιτητή.
Α. Μαππουρίδης, για τους Καθ’ ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΑΛΛΗΣ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά την πιο κάτω θεραπεία:
«Α. Την έκδοση Εντάλματος Habeas Corpus ad Subjiciendum το οποίο να απευθύνεται προς την Αστυνομία για να παρουσιάσει τον αναφερόμενο ESSA MURAD KHLAIEF, ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στη Λευκωσία, αμέσως μετά τη λήψη του παρόντος εντάλματος για να αφεθεί ελεύθερος και/ή αποφυλακισθεί.»
Παρόμοιο αίτημα είχε υποβληθεί και στην αίτηση 91/2003 το οποίο απορρίφθηκε από τον αδελφό Δικαστή κ. Χατζηχαμπή (βλ. Essa Murad Khlaief (Αρ. 1) (2003) 1 Α.Α.Δ. 1402).
Τα γεγονότα που περιβάλλουν την παρούσα αίτηση είναι ταυτόσημα με εκείνα της αίτησης 91/2003. Τα παραθέτω:
Ο αιτητής, όπως ισχυρίζεται, αφίχθηκε στην Κύπρο στις 13.4.02 [*1524]παράνομα από μη εγκεκριμένο λιμάνι. Στις 14.4.02 συνελήφθηκε και αφού κατηγορήθηκε γραπτώς, στις 15.4.02 παρουσιάσθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου Λευκωσίας και καταδικάστηκε σε 4 μήνες φυλάκιση. Μετά την αποφυλάκιση του τέθηκε υπό κράτηση στα Αστυνομικά Κρατητήρια των Κεντρικών Φυλακών βάσει διαταγμάτων κράτησης και απέλασης.
Στις 5.8.02 αφέθηκε ελεύθερος για να υποβάλει αίτηση ως αιτητής ασύλου καθ’ ότι δεν έγινε κατορθωτή η απέλαση του και αφού οι αρμόδιες αρχές δεν είχαν στη διάθεση τους το διαβατήριο του.
Ακολούθως στις 6.8.02 προσήλθε στα γραφεία της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Λευκωσίας και υπέβαλε αίτηση πολιτικού ασύλου με στοιχεία, EISSA MURAD KHIEF, Παλαιστίνιος υπήκοος 23 χρονών. Στις 7.8.02 δόθηκε επιστολή στον αιτητή με την οποία καλείτο σε συνέντευξη στις 17.9.02. Ο αιτητής δεν εμφανίστηκε στη συνέντευξη και στις 29.10.02 η Αρχή Προσφύγων απέρριψε την αίτηση. Στις 21.11.02 στάληκε επιστολή από την Αρχή Προσφύγων στον αιτητή στη διεύθυνση που είχε δώσει, ότι η αίτηση του για πολιτικό άσυλο απορρίφθηκε.
Ο αιτητής δεν βρέθηκε στη δοθείσα διεύθυνση, θεωρήθηκε ως αναζητούμενο πρόσωπο και τα στοιχεία του τοποθετήθηκαν στο Στοπ-Λιστ.
Σύμφωνα με επιστολή της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών ημερ. 6.12.02 ο αιτητής φαίνεται να είναι Ιορδανός υπήκοος.
Έγιναν περαιτέρω εξετάσεις και ανακρίσεις και παρ’ όλο που δεν έχει εξακριβωθεί, πιστεύεται ότι ο αιτητής είναι Ιορδανός υπήκοος με τα πιο κάτω στοιχεία:
AL MRUALI FAHED γεννήθηκε στις 13.5.80 εις Αμμάν υπ. αρ. διαβ. G344285, αφίχθηκε στην Κύπρο στις 12.4.02 και του παραχωρήθηκε άδεια επισκέπτου μέχρι 14.4.02.
Στις 22.1.03 ο αιτητής πέρασε από τα γραφεία του Κλάδου Ασύλου για να εξασφαλίσει Confirmation Letter για να προβεί σε ανανέωση της άδειας παραμονής του καθότι είχε λήξει στις 7.11.02.
Με την ευκαιρία αυτή ο αρμόδιος λειτουργός τον υπέβαλε σε προσωπική συνέντευξη, δίνοντας του δεύτερη ευκαιρία αφού η αίτηση του είχε ήδη απορριφθεί από την Αρχή Προσφύγων στις 29.10.02.
[*1525]
Η αρμόδιος λειτουργός ετοίμασε εισήγηση η οποία τέθηκε ενώπιον της Αρχής Προσφύγων στις 31.3.03 για απόφαση.
Η Αρχή αποφάσισε όπως απορρίψει το αίτημα του αιτητή για πολιτικό άσυλο ως πρόδηλα αβάσιμη σύμφωνα με το άρθρο 12(1) (ε) του Νόμου, καθότι εσκεμμένα προέβη σε ψευδείς και παραπλανητικές παραστάσεις ότι είναι Παλαιστίνιος από τη Δυτική Όχθη. Η Αρχή Προσφύγων κοινοποίησε την απόφαση της στον αιτητή με επιστολή ημερ. 11.4.2003. Η διεύθυνση που στάληκε η επιστολή είχε δηλωθεί από τον ίδιο. Η επιστολή επιστράφηκε στον Κλάδο Ασύλου και καταχωρήθηκε στο φάκελο του γιατί δεν κατέστη δυνατή η επίδοση της. Έκτοτε ο αιτητής αναζητείτο και στις 9.6.03 συνελήφθηκε και τέθηκε υπό κράτηση. Στις 10.6.03 εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασης. Ο αιτητής δεν απελάθηκε εφόσον δεν κατέχει διαβατήριο ή ταξιδιωτικά έγγραφα, τα οποία αναμένονται να διαβιβασθούν από την Interpol Ιορδανίας στην Κυπριακή Αστυνομία το συντομότερο. Σχετικά ο πρόξενος της Κύπρου στην Ελλάδα επικοινώνησε με την Ιορδανική Πρεσβεία στην Αθήνα ζητώντας επίσπευση της αποστολής των στοιχείων.
Μετά την απόρριψη της Αίτησης 91/2003 – στις 14.10.2003 – ο αιτητής επανήλθε με νέα αίτηση στις 21.10.2003. Βασίσθηκε επί των γεγονότων τα οποία υποστήριζαν την Αίτηση 91/2003. Ισχυρίσθηκε ότι η κράτηση του είναι παράνομη και αδικαιολόγητη και αποτελεί υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας. Ισχυρίσθηκε περαιτέρω ότι η κράτηση του «είναι αντίθετη με το Σύνταγμα, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τον περί Προσφύγων Νόμο, τη Διεθνή Σύμβαση περί Προσφύγων της Γενεύης, τη Διεθνή Σύμβαση περί Πολιτικών Δικαιωμάτων και το Νόμο περί Πολιτικών Δικαιωμάτων».
Από την άλλη οι καθ’ ων η αίτηση βασίσθηκαν στα πιο πάνω γεγονότα. Ισχυρίσθηκαν ότι ο αιτητής «δεν απελάθηκε εφόσον δεν κατέχει διαβατήριο ή ταξιδιωτικά έγγραφα». Ισχυρίσθηκαν επίσης ότι τα ταξιδιωτικά έγγραφα του αιτητή αναμένονται να διαβιβασθούν από την Interpol Ιορδανίας στην Κυπριακή Αστυνομία το συντομότερο.
Σχετικά ο πρόξενος της Κύπρου στην Ελλάδα επικοινώνησε με την Ιορδανική Πρεσβεία στην Αθήνα ζητώντας επίσπευση της αποστολής των στοιχείων.
Στην Αίτηση 91/2003 ο Χατζηχαμπής, Δ. έκρινε ότι η νομιμότητα της απόφασης για απέλαση, για εφαρμογή της οποίας εξεδόθησαν [*1526]τα διατάγματα σύλληψης και κράτησης του αιτητή, προς το σκοπό απέλασης του δεν μπορούν «να ελεγχθούν με αίτηση της φύσεως της παρούσας η οποία ανάγεται στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου». Κρίθηκε επίσης ότι «η νομιμότητα τους εμπίπτει στη σφαίρα του διοικητικού δικαίου και ανάγεται στην αποκλειστική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του άρθρου 146 του Συντάγματος, θα κριθεί δε στα πλαίσια προσφυγής που άσκησε ο αιτητής καθόσον εγείρεται σ’ αυτή».
Παρά τις πιο πάνω διαπιστώσεις του ο Χατζηχαμπής, Δ. έκρινε ότι το Δικαστήριο κέκτειται εξουσία να ελέγξει τη νομιμότητα παρατεταμένης κράτησης προς απέλαση. Έθεσε το θέμα ως εξής:
«Είναι η θεωρημένη μου γνώμη ότι, παρά την έλλειψη ρητής συνταγματικής ή νομοθετικής πρόνοιας επί τούτου, κράτηση διενεργούμενη προς το σκοπό απέλασης δεν μπορεί να είναι δυνητικά απεριόριστη αλλά περιορίζεται σε τέτοιο χρόνο που είναι εύλογος, λαμβανομένων υπ΄όψη όλων των περιστάσεων, για να γίνει η απέλαση. Η κράτηση είναι περιορισμός του συνταγματικού δικαιώματος της ελευθερίας. Η απόκλιση επιτρέπεται από το Άρθρο 11.2(στ) “προς το σκοπό απελάσεως”. Δεν μπορεί να καθίσταται αυτοσκοπός με την επ΄αόριστο αναβολή της απέλασης, ούτε να απολήγει ουσιαστικά σε αδικαιολόγητη κράτηση. Γενομένη με την προοπτική της απέλασης, εξυπακούεται ότι η απέλαση θα γίνει εντός του ευλόγου χρόνου που απαιτείται προς διευθέτηση της. Άλλως, ο λόγος της συνέχισης της καταρρέει. Τούτο επιτάσσει δε όχι μόνο το όλο πνεύμα του Άρθρου 11 προς το σκοπό προστασίας των δικαιωμάτων του αλλοδαπού αλλά και η ίδια η επιδίωξη της απέλασης που είναι η άνευ χρονοτριβής αποκατάσταση της νομιμότητας με το ακραίο και αποτελεσματικό μέτρο της απομάκρυνσης του διαπιστωθέντος μη δικαιούμενου να ευρίσκεται στη Δημοκρατία αλλοδαπού.
Φρονώ λοιπόν ότι το Δικαστήριο κέκτειται εξουσία να ελέγξει τη νομιμότητα παρατεταμένης κράτησης προς απέλαση. Η εξουσία αυτή δε μόνο στα πλαίσια αίτησης habeas corpus μπορεί να ασκηθεί και να είναι αποτελεσματική.
.........................................................................................................
Σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση βεβαίως, η κρίση επί του κατά πόσο η κράτηση έχει υπερβεί τον εύλογο χρόνο είναι κρίση πραγματική που πρέπει να λαμβάνει υπ΄όψη όλα τα ενώπιον του Δικαστηρίου δεδομένα. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως και [*1527]πάντοτε, αυτή ταύτη η διάρκεια της κράτησης είναι σχετική. Τέσσερις μήνες δεν είναι μικρό διάστημα. Όμως δεν μπορεί να θεωρηθεί in abstracto. Πρέπει να συσχετισθεί προς τους λόγους της καθυστέρησης απέλασης και τις υφιστάμενες δυνατότητες διεκπεραίωσης της. Ενώπιον μου υπάρχει αναφορά στη δυσκολία που η διοίκηση αντιμετωπίζει ως προς τη χώρα στην οποία θα πρέπει να απελάσει τον Αιτητή. Έχει κάποια πληροφόρηση ότι ενδέχεται να είναι Ιορδανός στον οποίο εξεδόθη Ιορδανικό διαβατήριο με όνομα άλλο εκείνου το οποίο ο ίδιος λέγει ότι είναι το όνομα του. Είναι λογικό ότι χρειάζεται κάποιος χρόνος για επιβεβαίωση των πληροφοριών αυτών. Ούτε φαίνεται να είναι ευχερές, εν όψει των συνθηκών που επικρατούν στην Παλαιστίνη, να επιβεβαιωθεί ο ισχυρισμός του Αιτητή ότι είναι Παλαιστίνιος. Ο ίδιος δεν παρουσίασε οποιοδήποτε έγγραφο ως προς την ταυτότητα και χώρα προέλευσης του. Εν όψει τούτων, φρονώ ότι δεν μπορεί να συμπεράνω ότι έχει παρέλθει ο εύλογος χρόνος για κράτηση του Αιτητή προς το σκοπό απέλασης του στο στάδιο που εξετάζεται η παρούσα αίτηση, η οποία και απορρίπτεται.»
Η αδυναμία ελέγχου της νομιμότητας κράτησης για σκοπούς απέλασης με ένταλμα Habeas Corpus η οποία έχει διαπιστωθεί στην Αίτηση 91/2003 έχει διαπιστωθεί και στην υπόθεση Πολιτίδης (1999) 1 Α.Α.Δ. 1256. Έχει, επίσης, διαπιστωθεί και στην υπόθεση Valentine Popa v. Δημοκρατίας, Αίτηση 7/2000, 14.1.2000 στην οποία λέχθηκαν και τα εξής:
“Στην Πολιτίδης (πιο πάνω) κρίθηκε ότι το ζήτημα της κράτησης του αιτητή για σκοπούς απέλασης ‘εμπίπτει όχι στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου στο οποίο ανήκει το ένταλμα Habeas Corpus .... αλλά στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου που σημαίνει ότι θα μπορούσε να εξεταστεί μόνο στο πλαίσιο της Αναθεωρητικής Δικαιοδοσίας βάσει του άρθρου 146.1 του Συντάγματος’.
Συμφωνώ με τα νομολογηθέντα στην Πολιτίδης και τα υιοθετώ. Το ένταλμα Habeas Corpus αποτελεί θεραπεία που χορηγείται δυνάμει του άρθρου 155.4 του Συντάγματος. Καθώς έχει νομολογηθεί η εξουσία για χορήγηση διαταγμάτων δυνάμει του άρθρου 155.4 καλύπτει τα ζητήματα εκείνα τα οποία δεν εμπίπτουν εντός της δικαιοδοσίας που έχει δημιουργηθεί από το άρθρο 146.1 του Συντάγματος (Βλ. Haros v. Republic και 4 R.S.C.C. 39, Vassiliou and Another v. Police Disciplinary Committee (1979) 1 C.L.R. 46).
[*1528]Εφόσον η νομιμότητα των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, η οποία στην ουσία αποτελεί και το μόνο επίδικο ζήτημα της παρούσης διαδικασίας, εμπίπτει εντός της δικαιοδοσίας που έχει δημιουργηθεί από το άρθρο 146.1 του Συντάγματος, το δικαστήριο δεν έχει εξουσία να προβεί σε δικαστικό έλεγχο της νομιμότητας των πιο πάνω διαταγμάτων με διάταγμα Habeas Corpus. Περαιτέρω η αναστολή των πιο πάνω διαταγμάτων θα μπορούσε να εξεταστεί μόνο στα πλαίσια προσφυγής δυνάμει του άρθρου 146.1 του Συντάγματος.»
Υιοθετώ τα νομολογηθέντα στις πιο πάνω υποθέσεις. Κρίνω ότι η κράτηση του αιτητή για σκοπούς απέλασης δεν ελέγχεται με ένταλμα Habeas Corpus. Έπεται πως η παρούσα αίτηση δεν μπορεί να πετύχει και απορρίπτεται.
Δεν χρειάζεται να διατυπώσω τελική άποψη επί του κατά πόσο το Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να ελέγξει τη νομιμότητα παρατεταμένης κράτησης προς απέλαση. Τούτο γιατί η αίτηση δεν θα μπορούσε να πετύχει έστω και αν υφίστατο τέτοια δικαιοδοσία. Οι λόγοι είναι οι εξής:
Το εύλογο της περιόδου κράτησης για σκοπούς απέλασης πρέπει να εξετάζεται σε συνάρτηση με τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης. Στην παρούσα υπόθεση οι καθ’ ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι η απέλαση του αιτητή δεν έχει καταστεί δυνατή γιατί ο αιτητής δεν έχει δώσει τα στοιχεία που χρειάζονται για διακρίβωση της χώρας στην οποία πρέπει να απελαθεί.
Η έλλειψη των πληροφοριών που επικαλούνται οι καθ’ ων η αίτηση οφείλεται σε παράλειψη του αιτητή. Αυτή η έλλειψη πληροφοριών αποτελεί τον μοναδικό λόγο για την μη έγκαιρη απέλαση του αιτητή. Ούτως εχόντων των πραγμάτων θεωρώ ότι ο αιτητής δεν μπορεί να οικοδομήσει επί των δικών του παραλείψεων. Δεδομένης της έλλειψης των στοιχείων τα οποία είναι απαραίτητα για την διεκπεραίωση της απέλασης αυτό που τυγχάνει εξεταστέο είναι κατά πόσο οι καθ’ ων η αίτηση έχουν ενεργήσει με εύλογο τρόπο προς την κατεύθυνση της εξασφάλισης των αναγκαίων στοιχείων. Με βάση τα γεγονότα της παρούσας αίτησης θεωρώ ότι οι καθ’ ων η αίτηση έχουν ενεργήσει με εύλογο τρόπο.
Για τους πιο πάνω λόγους η αίτηση απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Η�αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
[*1529]
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο