(2004) 1 ΑΑΔ 644
[*644]12 Μαρτίου, 2004
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ALI SHARIF,
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
2. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
3. ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ΄ων η αίτηση.
(Αίτηση Αρ. 23/2004)
Προνομιακά εντάλματα ― Habeas Corpus ― Διατάγματα κράτησης και απέλασης ― Αίτηση για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus προς απελευθέρωση του αιτητή του οποίου το διάταγμα απέλασης αναστάληκε ενόψει της αίτησής του για πολιτικό άσυλο παρέμεινε, όμως, σε ισχύ το διάταγμα κράτησής του ― Απόρριψη αίτησης λόγω μη δυνατότητας άσκησης δικαστικού ελέγχου της νομιμότητας κράτησης για σκοπούς απέλασης με ένταλμα Habeas Corpus ― Υιοθέτηση των νομολογηθέντων στην υπόθεση Valentine Popa v. Δημοκρατίας, τα οποία υιοθετήθηκαν και στην πρόσφατη απόφαση στην Oktru.
Ο αιτητής ο οποίος γεννήθηκε στο Πακιστάν στις 25.12.1975 ήλθε στην Κύπρο με πλοίο στις 5.11.2003 και στις 8.11.2003 ζήτησε πολιτικό άσυλο. Στις 9.11.2003 καταδικάστηκε σε τετράμηνη φυλάκιση για παράνομη είσοδο στη Δημοκρατία. Ενώ βρισκόταν στις Κεντρικές Φυλακές υπέβαλε αίτημα, χωρίς ημερομηνία για παραχώρηση πολιτικού ασύλου. Στις 12.2.2004 αποφυλακίστηκε αλλά την ίδια μέρα ο Λειτουργός Μετανάστευσης εξέδωσε διάταγμα απέλασής του ως απαγορευμένου μετανάστη και ταυτόχρονα, διάταγμα κράτησής του μέχρις ότου απελαθεί. Το διάταγμα απέλασης αναστάληκε την ίδια μέρα ενόψει της αίτησής του για πολιτικό άσυλο. Παρέμεινε όμως σε ισχύ το διάταγμα κράτησής του.
Ο αιτητής υπέβαλε την παρούσα αίτηση για έκδοση προνομιακού [*645]εντάλματος Habeas Corpus με στόχο την απελευθέρωσή του υποστηρίζοντας ότι το διάταγμα κράτησής του εκδόθηκε παράνομα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι δεν είχε εξουσία να εκδικάσει την παρούσα αίτηση, συμφωνώντας απόλυτα με την απόφαση του Εφετείου στην Oktru στην οποία υιοθετήθηκαν τα νομολογηθέντα στην υπόθεση Valentine Popa v. Δημοκρατίας αναφορικά με την αδυναμία ελέγχου της νομιμότητας κράτησης για σκοπούς απέλασης με ένταλμα Habeas Corpus.
Η αίτηση απορρίφθηκε χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Oktru (2004) 1 Α.Α.Δ. 608,
Barqawi (2003) 1 Α.Α.Δ. 1417.
Αίτηση.
Αίτηση από τον αιτητή, Πακιστανό υπήκοο, εναντίον του οποίου είχε εκδοθεί στις 12/2/04, διάταγμα κράτησης και απέλασής του ως απαγορευμένου μετανάστη, για έκδοση διατάγματος Habeas Corpus το οποίο να διατάζει την άμεση αποφυλάκισή του από τις Κεντρικές Φυλακές, όπου κρατείται.
Γ. Ερωτοκρίτου, για τον Αιτητή.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Καθ΄ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά την πιο κάτω θεραπεία:
“Την έκδοση Εντάλματος Habeas Corpus ad Subjiciendum το οποίο να απευθύνεται προς την Αστυνομία για να παρουσιάσει τον αναφερόμενο Ali Sharif, ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στη Λευκωσία, αμέσως μετά τη λήψη του παρόντος εντάλματος για να αφεθεί ελεύθερος και/ή αποφυλακισθεί.”
Σύμφωνα με την ένορκο δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, ο αιτητής γεννήθηκε στο Πακιστάν στις 25.12.1975. Αποφάσισε να φύγει από τη χώρα του γιατί κινδύνευε η ζωή του. Έφυγε με πλοίο [*646]πιστεύοντας ότι θα έφθανε στην Ισπανία. Τον ξεγέλασαν, όμως, και αντί στην Ισπανία τον έφεραν στην Κύπρο στις 5.11.2003 τα μεσάνυχτα. Κοιμήθηκε τρεις μέρες σε ένα καταφύγιο. Στις 8.11.2003 παρουσιάστηκε στην ΑΔΕ Λάρνακας και ανέφερε στους επί καθήκοντι αστυνομικούς ότι ήταν Πακιστανός υπήκοος και ότι ήλθε στην Κύπρο με πλοίο. Ζήτησε πολιτικό άσυλο.
Το τι ακολούθησε στη συνέχεια παρατίθεται στην ένορκο δήλωση που υποστηρίζει την ένσταση των καθ΄ων η αίτηση. Επειδή ο αιτητής δεν είχε οποιαδήποτε έγγραφα ή ταυτότητα, συνελήφθη για αυτόφωρο αδίκημα. Την επομένη, 9.11.2003, παρουσιάστηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας το οποίο, μετά από παραδοχή του, τον καταδίκασε σε τέσσερις μήνες φυλάκιση για παράνομη είσοδο στη Δημοκρατία. Ενώ βρισκόταν στις Κεντρικές Φυλακές, υπέβαλε αίτηση, χωρίς ημερομηνία, για παραχώρηση πολιτικού ασύλου. Ο σχετικός φάκελος ανοίχθηκε στις 24.11.2003 (Τεκμήριο 1). Στις 12.2.2004 αποφυλακίστηκε. Την ίδια μέρα, επειδή ο αιτητής ήταν απαγορευμένος μετανάστης δυνάμει του άρθρου 6(1)(κ) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105, ο Λειτουργός Μεταναστεύσεως εξέδωσε, δυνάμει του άρθρου 14, διάταγμα απέλασής του και, ταυτόχρονα, διάταγμα κράτησης του μέχρις ότου απελαθεί (Τεκμήριο 2). Το διάταγμα απέλασης αναστάληκε την ίδια μέρα ενόψει της αίτησης του αιτητή για πολιτικό άσυλο (Τεκμήριο 1). Παρέμεινε, όμως, σε ισχύ το διάταγμα κράτησης.
Εκείνο το οποίο επιδιώκεται με την παρούσα αίτηση είναι η έκδοση διατάγματος Habeas Corpus για απελευθέρωση του αιτητή πάνω στη βάση ότι, για τους λόγους που επικαλέσθηκε ο δικηγόρος του, το διάταγμα κράτησής του εκδόθηκε παράνομα.
Έχω την άποψη ότι, στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας, δεν έχω δικαιοδοσία να προχωρήσω στο δικαστικό έλεγχο της νομιμότητας του διατάγματος κράτησης εφόσον η νομιμότητα του εν λόγω διατάγματος, που στην ουσία αποτελεί και το μόνο επίδικο ζήτημα της παρούσας διαδικασίας, εμπίπτει στην αναθεωρητική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση του συναδέλφου Καλλή, Δ., στην Oktru (2004) 1 Α.Α.Δ. 608, είναι σχετικό και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο:
“Αναφορικά με την αδυναμία ελέγχου της νομιμότητας κράτησης για σκοπούς απέλασης με ένταλμα Habeas Corpus στην υπόθεση Valentine Popa v. Δημοκρατίας, Αίτηση 7/2000, 14.1.2000 λέχθηκαν τα εξής:
[*647]“Στην Πολιτίδης (1999) 1 Α.Α.Δ. 1256 κρίθηκε ότι το ζήτημα της κράτησης του αιτητή για σκοπούς απέλασης ’εμπίπτει όχι στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου στο οποίο ανήκει το ένταλμα Habeas Corpus .... αλλά στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου που σημαίνει ότι θα μπορούσε να εξεταστεί μόνο στο πλαίσιο της Αναθεωρητικής Δικαιοδοσίας βάσει του άρθρου 146.1 του Συντάγματος’.
Συμφωνώ με τα νομολογηθέντα στην Πολιτίδης και τα υιοθετώ. Το ένταλμα Habeas Corpus αποτελεί θεραπεία που χορηγείται δυνάμει του άρθρου 155.4 του Συντάγματος. Καθώς έχει νομολογηθεί η εξουσία για χορήγηση διαταγμάτων δυνάμει του άρθρου 155.4 καλύπτει τα ζητήματα εκείνα τα οποία δεν εμπίπτουν εντός της δικαιοδοσίας που έχει δημιουργηθεί από το άρθρο 146.1 του Συντάγματος (Βλ. Haros v. Republic 4 R.S.C.C. 39, Vassiliou and Another v. Police Disciplinary Committee (1979) 1 C.L.R. 46).
Εφόσον η νομιμότητα των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, η οποία στην ουσία αποτελεί και το μόνο επίδικο ζήτημα της παρούσης διαδικασίας, εμπίπτει εντός της δικαιοδοσίας που έχει δημιουργηθεί από το άρθρο 146.1 του Συντάγματος, το δικαστήριο δεν έχει εξουσία να προβεί σε δικαστικό έλεγχο της νομιμότητας των πιο πάνω διαταγμάτων με διάταγμα Habeas Corpus. Περαιτέρω η αναστολή των πιο πάνω διαταγμάτων θα μπορούσε να εξεταστεί μόνο στα πλαίσια προσφυγής δυνάμει του άρθρου 146.1 του Συντάγματος.”
Υιοθετώ τα νομολογηθέντα στις πιο πάνω υποθέσεις. Κρίνω ότι η κράτηση του αιτητή για σκοπούς απέλασης δεν ελέγχεται με ένταλμα Habeas Corpus. Έπεται πως η παρούσα αίτηση δεν μπορεί να πετύχει και απορρίπτεται.”
(Βλ. σχετικά και Barqawi (2003) 1 Α.Α.Δ. 1417).
Η αίτηση απορρίπτεται. Όμως, υπό τις περιστάσεις, θεωρώ δίκαιο να μην εκδώσω διαταγή για τα έξοδα.
Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο