(2004) 1 ΑΑΔ 780
[*780]26 Μαρτίου, 2004
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΝΙΚΗ ΚΑΤΣΑΟΥΝΗ,
Εφεσείουσα,
ν.
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11283)
Διοικητικό Δίκαιο ― Ακύρωση διοικητικής απόφασης ― Αποζημιώσεις δυνάμει του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος ― Προϋποθέσεις επιδίκασης αποζημιώσεων ― Η ακύρωση διοικητικής απόφασης δεν θεμελιώνει αφ’ εαυτής αγώγιμο δικαίωμα για αποζημιώσεις.
Η εφεσείουσα καταχώρησε προσφυγή εναντίον της απόφασης της Ε.Ε.Υ. για μετακίνηση της από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο στο Λύκειο Παλλουριώτισσας, και το Ανώτατο Δικαστήριο τη δικαίωσε. Στη συνέχεια καταχώρησε αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο με την οποία ζητούσε αποζημιώσεις με βάση το Άρθρο 146.6 του Συντάγματος. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού θεώρησε ότι η εφεσείουσα είχε αγώγιμο δικαίωμα, απέρριψε, τελικά, την αγωγή πάνω στη βάση ότι η εφεσείουσα απέτυχε να αποδείξει την υπόθεσή της.
Η εφεσείουσα εφεσίβαλε την απόφαση.
Αποφασίστηκε ότι:
Εφόσον η εφεσείουσα, προτού καταχωρήσει την αγωγή, δεν απηύθυνε την αξίωσή της για αποζημίωση προς τον εφεσίβλητο, χωρίς αυτή να ικανοποιηθεί, δεν απέκτησε, ούτε είχε, αγώγιμο δικαίωμα.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα εις βάρος της εφεσείουσας.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Νίκολας ν. Γενικού Εισαγγελέα (2001) 1 Α.Α.Δ. 983.
[*781]Έφεση.
Έφεση από την ενάγουσα κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 21/12/01 (Αρ. Αγωγής 1318/96) με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή της για γενικές, τιμωρητικές και ειδικές αποζημιώσεις ύψους £1.500 για ταλαιπωρία και σωματική βλάβη την οποία υπέστη λόγω της απόφασης μετακίνησής της από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο όπου υπηρετούσε στο Λύκειο Παλλουριώτισσας, η οποία μετέπειτα ανακλήθηκε και την οποία η ενάγουσα προσέβαλε επιτυχώς με την υπ’ αρ. 835/93 προσφυγή.
Α. Σ. Αγγελίδης, για την Εφεσείουσα.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γαβριηλίδης, Δ..
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα ήταν αποσπασμένη και δίδασκε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου (ΠΑΚ). Με επιστολή της ημερομηνίας 20.7.1993, η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας πληροφόρησε την εφεσείουσα ότι είχε αποφασιστεί η απόσπασή της, για το έτος 1993-1994, από την ΠΑΚ στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Λευκωσίας για την εκτέλεση ειδικών καθηκόντων. Αυτό έγινε ενόψει της κατάργησης της ΠΑΚ.
Στις 10.8.1993 δημοσιεύθηκαν στον ημερήσιο τύπο οι μετακινήσεις και τοποθετήσεις καθηγητών από το Υπουργείο Παιδείας. Η εφεσείουσα μετακινήθηκε από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Λευκωσίας στο Λύκειο Παλλουτριώτισσας για εκπαιδευτικούς λόγους. Υπέβαλε ένσταση για τη μετακίνηση η οποία, όμως, απορρίφθηκε. Κατόπιν τούτου, καταχώρησε την υπ’ αριθμό 835/1993 προσφυγή, με την οποία ζητούσε δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση για τη μετακίνησή της στο Λύκειο Παλλουριώτισσας ήταν άκυρη. Ταυτόχρονα, με ενδιάμεση αίτηση, που καταχώρησε στα πλαίσια της προσφυγής, η εφεσείουσα πέτυχε, στις 18.1.1994, την έκδοση προσωρινού διατάγματος με το οποίο αναστάληκε η απόφαση για τη μετακίνησή της στο Λύκειο Παλλουριώτισσας.
Στις 27.1.1994 η επίδικη απόφαση ανακλήθηκε και η εφεσείουσα επέστρεψε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Λευκωσίας.
[*782]Στις 6.10.1995 το Ανώτατο Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση με την οποία ακύρωσε τη μετακίνηση της εφεσείουσας στο Λύκειο Παλλουριώτισσας. Η απόφαση εκδόθηκε αφού προηγουμένως απορρίφθηκε εισήγηση του δικηγόρου των καθ΄ων η αίτηση ότι η ανάκληση της 27.1.1994 κατέστησε την προσφυγή άνευ αντικειμένου. Το Δικαστήριο έκρινε ότι “πιθανόν στην παρούσα περίπτωση να προκλήθηκαν ζημιογόνα αποτελέσματα κατά την περίοδο που ίσχυε η ανακληθείσα πράξη της μετακίνησης”. Το αιτιολογικό με το οποίο ακυρώθηκε η επίδικη απόφαση ήταν ότι αυτή “ήταν παράτυπη και παράνομη γιατί έγινε από αναρμόδιο όργανο και συνιστούσε κατάφωρη παρανομία”.
Μετά την ακυρωτική απόφαση, η εφεσείουσα καταχώρησε την υπ΄ αριθμό 1318/1996 αγωγή ενώπιον του Ε.Δ. Λευκωσίας με την οποία αξίωσε από τον εφεσίβλητο γενικές και τιμωρητικές αποζημιώσεις, καθώς και ειδικές αποζημιώσεις συνολικού ύψους £1.500. Επικαλέσθηκε στην έκθεση απαιτήσεως ότι, λόγω της απόφασης που ακυρώθηκε, υπέστη οικογενειακή και προσωπική ταλαιπωρία, όπως και σωματική βλάβη. Με την υπεράσπιση ο εφεσίβλητος αρνήθηκε ότι η εφεσείουσα υπέστη την ισχυριζόμενη ή οποιαδήποτε βλάβη, ζημιά ή προσωπική ταλαιπωρία. Αρνήθηκε, επίσης, ότι η εφεσείουσα εδικαιούτο την ισχυριζόμενη ή οποιαδήποτε αποζημίωση, αποκατάσταση ή θεραπεία.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού θεώρησε ότι η εφεσείουσα είχε αγώγιμο δικαίωμα, απέρριψε, τελικά, την αγωγή πάνω στη βάση ότι η εφεσείουσα απέτυχε να αποδείξει την υπόθεσή της.
Με την έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης με την οποία το Δικαστήριο (α) απέρριψε τη μαρτυρία της εφεσείουσας, και, (β) δεν αποδέχθηκε, με ενδιάμεσες αποφάσεις του, την καταχώρηση εγγράφων από το φάκελο της εφεσείουσας στο Υπουργείο Παιδείας, όπως και το φάκελο της προσφυγής 835/1993.
Δε θα υπεισέλθουμε στην εξέταση των λόγων έφεσης. Και τούτο διότι, κατά την άποψή μας, εφόσον η εφεσείουσα, προτού καταχωρήσει την αγωγή, δεν απηύθυνε την αξίωσή της για αποζημίωση προς τον εφεσίβλητο, χωρίς αυτή να ικανοποιηθεί, δεν απέκτησε, ούτε είχε, αγώγιμο δικαίωμα. Σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφασή μας στην Χαράλαμπος Νίκολας ν. Γενικού Εισαγγελέα (2001) 1 Α.Α.Δ. 983.
“Όμως, κατά την άποψή μας, ενόψει της διατυπώσεως του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος, σύμφωνα με την οποία ο εξ [*783]αποφάσεως ή πράξεως ή παραλείψεως κηρυχθείσης ακύρου ζημιωθείς δικαιούται να επιδιώξει δικαστικώς αποζημίωσιν ή άλλην θεραπείαν «εφόσον η αξίωσις αυτού δεν ικανοποιήθη υπό του περί ου πρόκειται οργάνου, αρχής ή προσώπου», η περί αποζημιώσεως ή άλλης θεραπείας αξίωσις πρέπει να απευθύνεται, το πρώτον, προς την διοίκηση και, εφόσον αυτή δεν ικανοποιηθεί, τότε, πλέον, να καταχωρείται πολιτική αγωγή ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Διαφορετικά δεν γεννάται αγώγιμο δικαίωμα. Η θέση αυτή συνάδει και με το απόσπασμα από τον Κυριακόπουλο, το οποίο υιοθετήθηκε από το Εφετείο στην Petrides (πιο κάτω), σύμφωνα με το οποίο, «Η αποκατάστασις όμως δεν περιλαμβάνει και την ανόρθωσιν της υλικής ζημίας. Το Συμβούλιον Επικρατείας, ……… δεν επιδικάζη χρηματικάς καταβολάς……… Αν δε η διοίκησις αρνήται να εκπληρώση τοιαύτας υποχρεώσεις, α ν α κ ύ π τ ε ι π λ έ ο ν α σ τ ι κ ή δ ι α φ ο ρ ά δ ι ά τ η ν ο π ο ί α ν α ρ μ ό δ ι α ε ί ν α ι τ α π ο λ ι τ ι κ ά δ ι κ α σ τ ή ρ ι α,…» (Η έμφαση με αραιή γραφή δίδεται από το Εφετείο στην Petrides (1965) 1 C.L.R. 39, στη σελίδα 46).”
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος της εφεσείουσας.
H�έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος της εφεσείουσας.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο