(2004) 1 ΑΑΔ 1233
[*1233]5 Ιουλίου, 2004
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
C. MALATHOURAS & SONS LTD,
Εφεσείοντες,
v.
ΛΑΪΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΛΤΔ,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11247)
Συμπεράσματα Δικαστηρίου ― Επέμβαση Εφετείου ― Έφεση κατά των διαπιστώσεων και συμπερασμάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου σε υπόθεση που αφορούσε το κατά πόσο υπήρχε εν ισχύι ασφάλιση που να καλύπτει εργοδοτούμενο των εφεσειόντων κατά την οδήγηση των οχημάτων τους ― Κατάληξη πρωτόδικου Δικαστηρίου αντιφατική προς τις διαπιστώσεις του ― Η επέμβαση του Εφετείου κρίθηκε αναγκαία.
Μηχανοκίνητα οχήματα ― Ασφαλιστικό συμβόλαιο ― Κατά πόσο σύμφωνα με τον περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων (Ασφάλεια υπέρ Τρίτων) Νόμο, Κεφ. 333 θα πρέπει να είναι έγγραφο ― Διάκρισή του από το πιστοποιητικό ασφάλισης.
Συμβάσεις ― Δεσμευτικότητα σύμβασης ― Η πρόθεση δημιουργίας έννομης σχέσης και η ύπαρξη αντιπαροχής αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για τον καταρτισμό δεσμευτικής σύμβασης.
Απόδειξη ― Εξωγενής μαρτυρία ― Αρχή ότι η εξωγενής μαρτυρία η οποία έχει σκοπό να αντικρούσει, τροποποιήσει, προσθέσει ή αφαιρέσει από τους όρους γραπτής συμφωνίας, δεν είναι αποδεκτή – Κατά πόσο η εν λόγω αρχή ίσχυε στην παρούσα υπόθεση.
Ο ασφαλιστικός αντιπρόσωπος των εφεσιβλήτων, παρά τις οδηγίες του διευθυντή των εφεσειόντων, δεν προέβη σε ασφάλιση συγκεκριμένου εργοδοτουμένου της εταιρείας των εφεσειόντων ονόματι Παπαγιάννη αναφορικά με το ήδη ασφαλισμένο όχημα της εταιρείας υπ’ αρ. εγγραφής ΑΑΒ916. Η παράλειψη ανακαλύφθηκε όταν ο Παπαγιάννης ενεπλάκη σε δυστύχημα ενώ οδηγούσε το όχη[*1234]μα ΑΑΒ916. Με αγωγή τους, οι εφεσείοντες ζήτησαν από τους εφεσίβλητους να καλύψουν τη ζημιά που προκλήθηκε στο πιο πάνω όχημα στη βάση της συμφωνίας ασφάλισης.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο προέβη στις ακόλουθες διαπιστώσεις:
1) Ότι δόθηκαν οδηγίες στον ασφαλιστή και ότι είχε συναφθεί συμφωνία μεταξύ των μερών η οποία προνοούσε όπως ο Παπαγιάννης καλυφθεί ώστε να μπορεί να οδηγεί όλα τα αυτοκίνητα των εφεσειόντων.
2) Κατά το χρόνο του δυστυχήματος τόσο ο διευθυντής των εφεσειόντων, όσο και ο ασφαλιστικός αντιπρόσωπος των εφεσιβλήτων, ήταν με την εντύπωση ότι υπήρχε εν ισχύι ασφαλιστική κάλυψη. Ο τελευταίος λίγες ημέρες μετά το ατύχημα διαπίστωσε ότι από λάθος του δεν είχε προβεί στις αναγκαίες ενέργειες ούτως ώστε να καλυφθεί ασφαλιστικά ο Παπαγιάννης.
Το Δικαστήριο παρά ταύτα, απέρριψε την αγωγή γιατί θεώρησε πως δεν μπορούσε να χωρήσει διόρθωση (rectification) στο ασφαλιστικό συμβόλαιο για το όχημα ΑΑΒ916 γιατί αυτό είχε συνομολογηθεί σε προηγούμενο χρόνο και συνεπώς, κατά το χρόνο της συνομολόγησης της αρχικής συμφωνίας, δεν υπήρχε λάθος από κοινού, όπως απαιτείται για να χωρήσει διόρθωση.
Στη συνέχεια το Δικαστήριο κατέληξε ότι η συμφωνία μεταξύ των εφεσειόντων και των εφεσιβλήτων «παρέμεινε στο επίπεδο της προφορικής συμφωνίας χωρίς υλοποίηση» αφού ο αντιπρόσωπος των εφεσιβλήτων δεν κατέγραψε ή και δεν εκτέλεσε τους όρους της προφορικής συμφωνίας με το διευθυντή των εφεσειόντων. Το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέτασε και το κατά πόσο θα μπορούσε να δοθεί μαρτυρία για την τροποποίηση του ασφαλιστικού εγγράφου με νέα μεταγενέστερη προφορική συμφωνία, και έδωσε αρνητική απάντηση, στη βάση της αρχής που απαγορεύει τη δεκτότητα εξωγενούς μαρτυρίας επί εγγράφου.
Το Δικαστήριο προχώρησε ακόμα και αποφάσισε ότι σύμφωνα με τον περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων (Ασφάλεια υπέρ Τρίτων) Νόμο, Κεφ. 333, που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, εξυπακούεται η έκδοση ασφαλιστικού συμβολαίου, με αποτέλεσμα να προκύπτει ότι το ασφαλιστήριο πρέπει να είναι έγγραφο, αφού ο νόμος δεν καλύπτει, ούτε και προνοεί προφορική συμφωνία για ασφάλιση.
Εναντίον των πιο πάνω διαπιστώσεων του πρωτόδικου Δικαστη[*1235]ρίου ασκήθηκε η παρούσα έφεση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η αρχή ότι δεν γίνεται δεκτή εξωγενής μαρτυρία για να τροποποιήσει, προσθέσει ή αφαιρέσει από τους όρους γραπτής συμφωνίας, δεν ισχύει στην παρούσα υπόθεση. Σκοπός της μαρτυρίας που δόθηκε ήταν να αποδείξει τη σύναψη νέας συμφωνίας μεταξύ των διαδίκων της οποίας το κύριο σώμα αποτελείτο από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο που ήδη υπήρχε. Τα μέρη συνήψαν προφορική συμφωνία ασφάλισης των πιο πάνω οχημάτων με οδηγό τον Παπαγιάννη, οι λοιποί όροι της οποίας, πλην του ύψους του ασφαλίστρου, είναι ταυτόσημοι με τους όρους του υφιστάμενου ασφαλιστηρίου.
2. Εκείνο που έχει σημασία είναι η πρόθεση και των δύο μερών να συνάψουν νέα συμφωνία ασφάλισης του οχήματος με την οποία θα ήταν ασφαλισμένος και ο Παπαγιάννης και η ύπαρξη αντιπαροχής και όχι αν η αντιπαροχή έχει καταβληθεί. Και τα δύο αυτά στοιχεία υπάρχουν. Έπεται ότι οι διάδικοι συνήψαν προφορική συμφωνία ασφάλισης και του οχήματος με την οποία καλυπτόταν και ο Παπαγιάννης.
3. Το Άρθρο 5 του Κεφ. 333 αναφέρεται στο πιστοποιητικό ασφάλισης το οποίο θα πρέπει να φέρει κάθε οδηγός μαζί του για να μπορεί να αποδεικνύει στην αστυνομία την ασφαλιστική του κάλυψη. Όμως, αυτό δεν καθιστά απαραίτητη την προϋπόθεση και το ασφαλιστήριο, η συμφωνία ασφάλισης, να είναι γραπτή.
4. Ενόψει των ανωτέρω η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται και εκδίδεται διάταγμα που αναγνωρίζει την ύπαρξη ασφάλισης μεταξύ των εφεσειόντων και των εφεσιβλήτων που κάλυπτε και ασφάλιζε τον Παπαγιάννη να οδηγεί το όχημα ΑΑΒ916 κατά τον ουσιώδη χρόνο.
Δεδομένου ότι οι ζημιές έχουν συμφωνηθεί στο ποσό των £4.500 εκδίδεται απόφαση υπέρ των εφεσειόντων και εναντίον των εφεσιβλήτων για ποσό £4.500 δυνάμει συμφωνίας ασφαλιστικής κάλυψης, για ζημιά που προκλήθηκε στο αυτοκίνητο των εφεσειόντων υπ’ αρ. εγγραφής ΑΑΒ916.
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα πρωτοδίκως και κατ’ έφεση εναντίον των εφεσιβλήτων. Εκδόθηκε διάταγμα και απόφαση ως ανωτέρω.
[*1236]Αναφερόμενη υπόθεση:
Georgiades v. Georgiades (1988) 1 C.L.R. 428.
Έφεση.
Έφεση από την ενάγουσα εταιρεία κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας που δόθηκε στις 30/10/01 (Αρ. Αγωγής 1307/98) με την οποία απέρριψε την αγωγή τους για αποζημιώσεις δυνάμει συμφωνίας ασφαλιστικής κάλυψης για ζημιά η οποία προκλήθηκε σε όχημα της εταιρείας με αρ. εγγρ. ΑΑΒ 916 με οδηγό συγκεκριμένο εργοδοτούμενο της εταιρείας στη βάση ότι η συμφωνία παρέμεινε σε προφορικό επίπεδο και δεν περιλήφθηκε σε έγγραφο ασφαλιστήριο.
Αντ. Παπαλλής, για τους Εφεσείοντες.
Λ. Αστραίου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο Δικαστής Νικολαΐδης.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Στις 6.2.1997 ο διευθυντής των εφεσειόντων κάλεσε τον ασφαλιστικό αντιπρόσωπο των εφεσιβλήτων Χρυσόστομο Παπαχαραλάμπους, για να προβεί σε ασφαλιστική κάλυψη ενός καινούργιου αυτοκινήτου της εταιρείας, με αρ. εγγραφής YP 889. Δόθηκαν οδηγίες όπως η ασφάλιση καλύπτει και συγκεκριμένο εργοδοτούμενο της εταιρείας ονόματι Παπαγιάννη, ο οποίος ήταν ηλικίας κάτω των 25 ετών, τόσο για το καινούργιο αυτοκίνητο, όσο και για τα δύο ήδη ασφαλισμένα οχήματα της εταιρείας, τα υπ’ αρ. εγγραφής SY 361 και ΑΑΒ 916. Ο ασφαλιστικός αντιπρόσωπος ασφάλισε τον Παπαγιάννη για το ΥΡ 899, παρέλειψε όμως να τον περιλάβει στην ασφάλιση των δύο άλλων αυτοκινήτων. Η παράλειψη ανακαλύφθηκε στις 5.5.1997, όταν ο Παπαγιάννης ενεπλάκη σε δυστύχημα, ενώ οδηγούσε το όχημα ΑΑΒ 916.
Το πρωτόδικο δικαστήριο δέκτηκε ότι δόθηκαν σχετικές οδηγίες στον ασφαλιστή. Δέκτηκε ακόμα ότι είχε συναφθεί συμφωνία μεταξύ των μερών. Συγκεκριμένα κατέληξε ότι στις 6.2.1997, ο διευθυντής των εφεσειόντων συμφώνησε με τον Παπαχαραλάμπους να ασφαλίσει το αυτοκίνητο υπ’ αρ. εγγραφής YP 889, με την ασφάλεια να καλύπτει ονομαστικά και τον Παπαγιάννη. Δόθηκαν επίσης [*1237]οδηγίες να καλυφθεί ο Παπαγιάννης και για τα δύο, ήδη ασφαλισμένα με το ασφαλιστικό συμβόλαιο υπ’ αρ. 3421-1960194, αυτοκίνητα των εφεσειόντων, με αρ. εγγραφής ΑΑΒ 916 και SY 361. Η συμφωνία προνοούσε όπως ο Παπαγιάννης καλυφθεί ώστε να μπορεί να οδηγεί όλα τα αυτοκίνητα των εφεσειόντων.
Κατά το χρόνο του δυστυχήματος τόσο ο διευθυντής των εφεσειόντων, όσο και ο Παπαχαραλάμπους, ήταν με την εντύπωση ότι υπήρχε εν ισχύϊ ασφαλιστική κάλυψη. Ο Παπαχαραλάμπους στις 20.5.1997 διαπίστωσε ότι από λάθος του δεν είχε προβεί στις αναγκαίες ενέργειες ούτως ώστε να καλυφθεί ασφαλιστικά και ο Παπαγιάννης.
Το πρωτόδικο δικαστήριο, παρά ταύτα, απέρριψε την αγωγή γιατί θεώρησε ότι δεν μπορούσε να χωρήσει διόρθωση (rectification) στα δύο ασφαλιστικά συμβόλαια για τα οχήματα ΑΑΒ 916 και SY 361, γιατί αυτά είχαν συνομολογηθεί σε προηγούμενο χρόνο και συνεπώς, κατά το χρόνο της συνομολόγησης της αρχικής αυτής συμφωνίας, δεν υπήρχε λάθος από κοινού, όπως απαιτείται για να χωρήσει διόρθωση.
Στη συνέχεια κατέληξε ότι η συμφωνία μεταξύ των εφεσειόντων και των εφεσιβλήτων «παρέμεινε στο επίπεδο της προφορικής συμφωνίας χωρίς υλοποίηση», αφού ο Παπαχαραλάμπους δεν κατέγραψε ή και δεν εκτέλεσε τους όρους της προφορικής συμφωνίας με το διευθυντή των εφεσειόντων. Προχώρησε ακόμα το πρωτόδικο δικαστήριο και εξέτασε κατά πόσο η προφορική συμφωνία των μερών αποτελούσε νέα παράλληλη συμφωνία (collateral agreement) εκείνης με ημερομηνία 21.10.1996 ή ακόμα νέο όρο αυτής, αλλά κατέληξε ότι δεν είχε δοθεί σαφής αναφορά προς αυτή την κατεύθυνση, ενώ δεν μπορούσε να δοθεί μαρτυρία για την τροποποίηση του ασφαλιστικού εγγράφου με νέα μεταγενέστερη προφορική συμφωνία, αφού δεν είναι αποδεκτή εξωγενής μαρτυρία επί εγγράφου, που αφορά την προσθήκη ή την τροποποίηση του ή που να είναι αντίθετη με τους όρους του εγγράφου (βλέπε Georgiades v. Georgiades (1988) 1 C.L.R. 428).
Το Δικαστήριο προχώρησε ακόμα και αποφάσισε ότι σύμφωνα με τον περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων (Ασφάλεια υπέρ Τρίτων) Νόμο, Κεφ. 333, που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, εξυπακούεται η έκδοση ασφαλιστικού συμβολαίου, με αποτέλεσμα να προκύπτει ότι το ασφαλιστήριο πρέπει να είναι έγγραφο, αφού ο νόμος δεν καλύπτει, ούτε και προνοεί προφορική συμφωνία για ασφάλιση. Έτσι, τελικά, το Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή των εφεσειόντων.
[*1238]
Εναντίον των πιο πάνω διαπιστώσεων του πρωτόδικου δικαστηρίου ασκήθηκε η παρούσα έφεση. Θα προχωρήσουμε στην εξέταση της έφεσης στηριζόμενοι βέβαια πάνω στις διαπιστώσεις του πρωτόδικου δικαστηρίου επί των γεγονότων. Το Δικαστήριο αποφάσισε, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι δόθηκαν οδηγίες από τους εφεσείοντες προς τον αντιπρόσωπο των εφεσιβλήτων όπως στα υφιστάμενα ασφαλιστικά συμβόλαια για τα οχήματα ΑΑΒ 916 και SY 361 περιληφθεί ο εργοδοτούμενός τους Παπαγιάννης. Το πρωτόδικο δικαστήριο δέκτηκε ότι η συμφωνία του διευθυντή των εφεσειόντων με τον ασφαλιστικό αντιπρόσωπο των εφεσιβλήτων, για ασφάλιση του Παπαγιάννη σε όλα τα αυτοκίνητα της εταιρείας, παρέμεινε στο επίπεδο της προφορικής συμφωνίας «χωρίς υλοποίηση». Υποθέτουμε ότι με αυτή τη διατύπωση εννοεί ότι θεωρεί πως η συμφωνία δεν έλαβε τη μορφή τελικού, ολοκληρωμένου και συμπληρωμένου εγγράφου. Δέχεται όμως ότι τα μέρη συνήψαν συμφωνία για κάλυψη του Παπαγιάννη.
Θεωρούμε ότι το συμπέρασμα του πρωτόδικου δικαστηρίου για εξωγενή μαρτυρία είναι λανθασμένο. Πράγματι στην υπόθεση Georgiades v. Georgiades (1988) 1 C.L.R. 428, στην οποία αναφέρεται, αποφασίστηκε ορθά, ότι όταν συμφωνία διατυπωθεί εγγράφως, εξωγενής μαρτυρία η οποία έχει σκοπό να αντικρούσει, τροποποιήσει, προσθέσει ή αφαιρέσει από τους όρους της συμφωνίας, δεν είναι αποδεκτή.
Η αρχή όμως αυτή δεν ισχύει στην παρούσα υπόθεση. Η μαρτυρία που δόθηκε, δεν είχε σκοπό να τροποποιήσει, αντικρούσει ή προσθέσει σε υφιστάμενη συμφωνία. Σκοπός της ήταν να αποδείξει ότι είχε συναφθεί μεταξύ των διαδίκων νέα συμφωνία της οποίας το κύριο σώμα αποτελείτο από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο που ήδη υπήρχε. Δεν πρόκειται για μαρτυρία η οποία τείνει να αποδείξει την αντικατάσταση ή τροποποίηση του παλαιού ασφαλιστηρίου, αλλά μαρτυρία που αποδεικνύει τη νέα προφορική συμφωνία ασφάλισης των οχημάτων ΑΑΒ 916 και SY 361 με την οποία καλυπτόταν και ο Παπαγιάννης. Έτσι καταλήγουμε ότι τα μέρη συνήψαν προφορική συμφωνία ασφάλισης των πιο πάνω οχημάτων με οδηγό και τον Παπαγιάννη, οι λοιποί όροι της οποίας, πλην του ύψους του ασφαλίστρου, είναι ταυτόσημοι με τους όρους του υφιστάμενου ασφαλιστηρίου.
Εκείνο που έχει σημασία στις συμβάσεις είναι η πρόθεση των μερών και σ’ αυτή την περίπτωση η πρόθεση ήταν καθαρή. Και οι δύο πλευρές επιθυμούσαν τη σύναψη νέας συμφωνίας ασφάλισης των [*1239]δύο οχημάτων με την οποία θα ήταν ασφαλισμένος και ο Παπαγιάννης.
Μας απασχόλησε το θέμα της αντιπαροχής. Σε περίπτωση ύπαρξης συμφωνίας θα πρέπει να υπάρχει αντιπαροχή. Ο διευθυντής των εφεσειόντων Ανδρέας Μαλαθούρας στην κατάθεσή του ενώπιον του Δικαστηρίου κατέθεσε ότι πλήρωσε το ασφάλιστρο επιμένοντας ότι κατέβαλλε πάντα οποιοδήποτε ποσό του ζητούσε ο Παπαχαραλάμπους για τις ασφάλειές του. Χαρακτηριστικές οι απαντήσεις του: «ό,τι μου έφερνε πλήρωνα», «εγώ πλήρωσα κύριε» και «πλήρωσα και ξαναπλήρωσα και ό,τι μου έλεγε τον πλήρωνα».
Εξηγώντας ακόμα τον τρόπο με τον οποίο συνήφθη η σύμβαση ανέφερε τα ακόλουθα:
«Α. Του είπα “Χρυσόστομε γράψε τον Γιώργο Παπαγιάννη πάνω σε όλα τα αυτοκίνητα για να μην έχουμε προβλήματα. Πόσα σου οφείλω “να σε πληρώσω, καφέ δεν θα πιούμε έχω πολλή δουλειά, να σε πληρώσω και να πας στο καλό”.
Ε. Τι σου απάντησε ο Χρυσόστομος;
Α. “Εν τάξει δεν έχει πρόβλημα”. Τον πλήρωσα και έφυγε.»
Επίσης σε άλλο σημείο αναφέρει ότι όταν πλήρωσε στον Παπαχαραλάμπους το ποσό των £300 για το YP 889 του είπε “κάλυψε τον να οδηγά ο Γεώργιος Παπαγιάννης πάνω σε όλα τα αυτοκίνητά μας” και πλήρωσα δεν είδα τόση τεράστια διαφορά από ό,τι πλήρωνα για τα άλλα δύο αυτοκίνητα ή τα ιδιόκτητά μου αυτοκίνητα ή ο,τιδήποτε άλλο. Όσα μου έλεγε του έδινα. Εγώ δεν είχα πρόβλημα να μην πληρώσω».
Το ύψος της αντιπαροχής συνάγεται από τη διαφορά που οι εφεσείοντες κατέβαλαν για ασφάλιση του Παπαγιάννη για το όχημα ΥP 889. Όμως, ακόμα κι’ αν θεωρηθεί ότι το ασφάλιστρο δεν έχει πληρωθεί, δεν σημαίνει ότι και η σύμβαση δεν έχει συναφθεί, αφού η καταβολή του ασφαλίστρου δεν συνιστά προϋπόθεση εφαρμογής και υλοποίησης της ασφαλιστικής σύμβασης. Στο κάτω-κάτω θα μπορούσαν οι εφεσίβλητοι να αξιώσουν την καταβολή του ασφαλίστρου. Εκείνο το οποίο ενδιαφέρει στην παρούσα περίπτωση είναι αν υπάρχει αντιπαροχή και όχι αν έχει καταβληθεί. Και αντιπαροχή υπάρχει.
Ακόμα, ο Μ.Ε.2 Ιωάννης Παχίτας που ήταν παρών κατά τη συνάντηση του Μαλαθούρα με τον Παπαχαραλάμπους, η μαρτυρία του οποίου έγινε επίσης αποδεκτή, είπε ότι ο ασφαλιστής στην πα[*1240]ρουσία του διαβεβαίωσε τον Μαλαθούρα ότι ήταν όλα εντάξει από τώρα και στο εξής «για τον άνθρωπό του» (εννοώντας προφανώς τον Παπαγιάννη) να οδηγά όλα τα αυτοκίνητά του.
Καταλήγουμε συνεπώς ότι οι διάδικοι συνήψαν προφορική συμφωνία ασφάλισης και των άλλων δύο οχημάτων, με την οποία καλυπτόταν και ο Παπαγιάννης.
Παραμένει ένα άλλο θέμα. Το Δικαστήριο αποφάσισε ότι σύμφωνα με το Κεφ. 333 που ίσχυε τότε, το ασφαλιστήριο συμβόλαιο θα πρέπει να είναι έγγραφο, αφού ο Νόμος δεν καλύπτει ούτε και προνοεί προφορική συμφωνία για ασφάλιση. Συνεπώς, δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή η ύπαρξη προφορικής συμφωνίας των μερών.
Το συμπέρασμα αυτό δεν είναι ορθό. Τίποτε στο Κεφ.333 δεν προϋποθέτει την ύπαρξη γραπτής συμφωνίας. Για παράδειγμα το άρθρο 4 που αναφέρεται στις προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί το ασφαλιστήριο, δεν περιλαμβάνει κάτι τέτοιο ως προϋπόθεση εγκυρότητας. Βέβαια όλα τα ασφαλιστήρια είναι έγγραφα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνία ασφάλισης που δεν είναι έγγραφη δεν είναι έγκυρη. Απλώς αυτό απαιτεί η εύκολη απόδειξη μιας πολύπλοκης συμφωνίας, όπως είναι η ασφαλιστική κάλυψη. Στην παρούσα περίπτωση και αυτή η δυσκολία ξεπερνιέται, αφού έχουμε σαφή απόδειξη των όρων της προφορικής συμφωνίας που δεν είναι άλλοι από τους όρους του προϋπάρχοντος ασφαλιστηρίου, πλέον της κάλυψης του Παπαγιάννη.
Το άρθρο 5 του Κεφ.333, το οποίο σχολιάζει το Δικαστήριο, αναφέρεται στο πιστοποιητικό ασφάλισης το οποίο θα πρέπει να φέρει κάθε οδηγός για να μπορεί να αποδεικνύει στην αστυνομία την ασφαλιστική του κάλυψη. Όμως, αυτό δεν καθιστά απαραίτητη την προϋπόθεση και το ασφαλιστήριο, η συμφωνία ασφάλισης, να είναι γραπτή. Παράλειψη επίδειξης του πιστοποιητικού μπορεί να είναι αδίκημα, σύμφωνα με το άρθρο 10 του Νόμου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι και η συμφωνία θα πρέπει να είναι γραπτή.
Πριν όμως ολοκληρώσουμε, θα πρέπει να πούμε ότι άνκαι η διατύπωση των θεραπειών που αξιώνονται δεν είναι ορθή, εν τούτοις, από το όλο πνεύμα του σώματος της έκθεσης απαίτησης τεκμαίρεται η ορθή αξίωση.
Η έφεση επιτυγχάνει και η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Εκδίδεται διάταγμα του Δικαστηρίου που αναγνωρίζει την ύπαρξη ασφάλισης μεταξύ των εφεσειόντων και των εφεσιβλήτων, που κάλυπτε και ασφάλιζε το Γεώργιο Παπαγιάννη, υπάλληλο των εφεσει[*1241]όντων, να οδηγεί τα οχήματα ΑΑΒ 916 και SY 361 κατά τον ουσιώδη χρόνο.
Δεδομένου ότι οι ζημιές έχουν συμφωνηθεί στο ποσό των £4.500 εκδίδεται απόφαση υπέρ των εφεσειόντων και εναντίον των εφεσιβλήτων για ποσό £4.500 δυνάμει συμφωνίας ασφαλιστικής κάλυψης, για ζημιά που προκλήθηκε στο αυτοκίνητο των εφεσειόντων υπ’ αρ. εγγραφής ΑΑΒ 916.
Τα έξοδα της παρούσας διαδικασίας, τόσο κατ’ έφεση, όσο και πρωτοδίκως θα βαρύνουν τους εφεσίβλητους.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα πρωτοδίκως και κατ’ έφεση εναντίον των εφεσιβλήτων. Εκδίδεται διάταγμα και απόφαση ως ανωτέρω.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο