(2004) 1 ΑΑΔ 1621
[*1621]30 Σεπτεμβρίου, 2004
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ ΑΕΡΟΓΡΑΜΜΕΣ ΛΤΔ,
Εφεσείουσα-Εναγομένη,
v.
ΕΙΡΗΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Εφεσίβλητης-Ενάγουσας.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11828)
Έφεση ― Δεν χωρεί έφεση εναντίον ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου η οποία δεν είναι καθοριστική αφ’ εαυτής για τα δικαιώματα των διαδίκων ― Τέτοια απόφαση, εφόσον επηρεάζει το αποτέλεσμα μπορεί να αναθεωρηθεί μέσα στα πλαίσια της έφεσης κατά της τελικής απόφασης.
Η έφεση αυτή στρέφεται κατά της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία επιτράπηκε στην εφεσίβλητη η τροποποίηση της εκθέσεως απαιτήσεως της στην Αγωγή 15855/98 Ε. Δ. Λευκωσίας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Παρόλον ότι η τροποποίηση η οποία επιδιώκεται είναι εκτεταμένη, η βάση της αγωγής παραμένει η ίδια. Είναι αυτή της παράνομης απόλυσης. Η ίδια είναι και η αξίωση. Με αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί να θεωρηθεί πως η επίδικη ενδιάμεση απόφαση με την οποία επιτράπηκε η τροποποίηση, είναι καθοριστική αφ’ εαυτής των δικαιωμάτων των διαδίκων.
2. Με βάση τη νομολογία η οποία επικροτήθηκε με την απόφαση της πλειοψηφίας της πλήρους Ολομέλειας στη Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1 Α.Α.Δ. 1530, δεν χωρεί έφεση εναντίον ενδιάμεσης απόφασης η οποία δεν είναι καθοριστική αφ’ εαυτής για τα δικαιώματα των διαδίκων.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα εις βάρος της εφεσείουσας.
[*1622]Αναφερόμενες υποθέσεις:
Κωνσταντίνου ν. Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ (2003) 1 Α.Α.Δ. 501,
Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1 Α.Α.Δ. 1530.
Έφεση.
Έφεση από την εναγόμενη εταιρεία κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 26/9/03 (Αρ. Αγωγής 15855/98) με την οποία δόθηκε άδεια στην ενάγουσα, στα πλαίσια της αγωγής της για παράνομη απόλυσή της, για τροποποίηση της έκθεσης απαίτησής της στην πιο πάνω αγωγή.
Π. Πολυβίου, για την Εφεσείουσα.
Κ. Μέσσιος, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γαβριηλίδης, Δ..
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση στρέφεται κατά της ενδιάμεσης απόφασης του Ε.Δ. Λευκωσίας, ημερομηνίας 26.9.2003, με την οποία επιτράπηκε στην εφεσίβλητη η τροποποίηση της εκθέσεως απαιτήσεώς της στην Αγωγή 15855/98 Ε.Δ. Λευκωσίας.
Την 31.3.2004, ύστερα από αίτημα του δικηγόρου της εφεσίβλητης, δώσαμε οδηγίες να καταχωρηθούν γραπτές αγορεύσεις αναφορικά με το κατά πόσο το Εφετείο έχει δικαιοδοσία να επιληφθεί της έφεσης. Αν, δηλαδή, η επίδικη απόφαση είναι εφέσιμη. Ταυτόχρονα, δώσαμε ημερομηνία για προφορικές διευκρινίσεις.
Ο δικηγόρος της εφεσείουσας υποστήριξε ότι η επίδικη απόφαση είναι εφέσιμη, ως καθοριστική για τα δικαιώματα των διαδίκων, για το λόγο ότι η αίτηση της εφεσίβλητης για τροποποίηση της εκθέσεως απαιτήσεως συνιστούσε κατάχρηση της δικαστικής εξουσίας διότι (α) υποβλήθηκε με υπέρμετρη και/ή αδικαιολόγητη, υπό τις περιστάσεις, καθυστέρηση και (β) η εφεσίβλητη καταχώρησε πολλαπλές προηγούμενες διαδικασίες.
Αντίθετη ήταν η θέση του δικηγόρου της εφεσίβλητης. Αφού απέρριψε τη θέση ότι η αίτηση για τροποποίηση συνιστούσε κατά[*1623]χρηση της δικαστικής διαδικασίας, εισηγήθηκε ότι η επίδικη απόφαση δεν είναι εφέσιμη ως μη καθοριστική για τα δικαιώματα των διαδίκων.
Σχετικά με το ζήτημα του εφέσιμου των ενδιάμεσων αποφάσεων στην Κωνσταντίνου ν. Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ (2003) 1 Α.Α.Δ. 501, λέχθηκαν τα ακόλουθα:
“… Στην απόφαση της Ολομέλειας στην Seco Ltd v. Κεντρικού Συμβουλίου Προσφορών κ.ά. (2000) 3 Α.Α.Δ. 85, ο Νικήτας Δ. επανέλαβε τις αρχές που υιοθέτησε η νομολογία μας, με ειδική αναφορά στην Χρ. Ιωσηφίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 871, απ’ όπου υιοθετήθηκε το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση του Νικολαϊδη Δ., με παραπομπή στην Evand Promotions Ltd and others v. Rutman (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1787 (υπό Πική, Π.):
“Στην υπόθεση Evand Promotions Ltd and others v. Rutman (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1787, επαναλήφθηκε ότι η έννοια του όρου «απόφαση» σημαίνει αποφάσεις, ενδιάμεσες ή τελικές, καθοριστικές για τα δικαιώματα των διαδίκων. Μόνο αποφάσεις που ενέχουν αυτό το στοιχείο είναι εφέσιμες. Τονίστηκε επίσης ότι η δευτεροβάθμια δικαιοδοσία δεν έχει ως σκοπό την επιτήρηση της πορείας ή της εξέλιξης της δίκης, αλλά των αποτελεσμάτων της, των καθοριστικών για τα δικαιώματα των διαδίκων. Ενδιάμεσες αποφάσεις, μη καθοριστικές αφ’ εαυτών για τα δικαιώματα των διαδίκων, εφόσον επηρεάζουν το αποτέλεσμα, μπορούν να αναθεωρηθούν μέσα στα πλαίσια της έφεσης κατά της τελικής απόφασης (βλέπε επίσης Ιεροδιακόνου κ.ά. ν. Γεωργίου (1998) 1 Α.Α.Δ. 2307).”
Οι ίδιες αρχές υιοθετήθηκαν στην Thas Maritime Co. Ltd v. Στ. Ρήγα κ.ά. (2000) 1 Α.Α.Δ. 638 και στην Price v. Gray, Π.Ε.11054, 26.3.2002.”
Η ανωτέρω νομολογία επικροτήθηκε με την απόφαση της πλειοψηφίας της πλήρους Ολομέλειας στη Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1 Α.Α.Δ. 1530.
Έχουμε συγκρίνει την αρχική έκθεση απαιτήσεως, όπως αυτή περιέχεται στο ειδικώς οπισθογραφημένο κλητήριο, με την τροποποιημένη έκθεση απαιτήσεως. Διαπιστώσαμε, όπως και το πρωτόδικο Δικαστήριο, ότι πρόκειται για εκτεταμένη τροποποίηση. Όμως η βάση της αγωγής παραμένει η ίδια. Είναι αυτή της παράνομης απόλυ[*1624]σης. Η ίδια είναι και η αξίωση. Με αυτά τα δεδομένα, δε βλέπουμε πως η επίδικη ενδιάμεση απόφαση, με την οποία επιτράπηκε η τροποποίηση, μπορεί να θεωρηθεί ως καθοριστική αφ’ εαυτής των δικαιωμάτων των διαδίκων. Οι λόγοι που προβάλλονται από το δικηγόρο της εφεσείουσας προς υποστήριξη της εισήγησής του ότι η επίδικη απόφαση είναι καθοριστική αφ’ εαυτής των δικαιωμάτων των διαδίκων ήτοι, (α) καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησης και (β) πολλαπλότητα, δεν είναι, κατά την άποψή μας, λόγοι στη βάση των οποίων θα μπορούσε να κριθεί, με βάση τη νομολογία, το αμιγώς νομικό δικαιοδοτικό ερώτημα του εφέσιμου ή μη της επίδικης απόφασης. Είναι απλώς λόγοι, νομικοί και πραγματικοί, στη βάση των οποίων θα μπορούσε, ενδεχόμενα, να επιτύχει η έφεση αν η επίδικη απόφαση ήταν εφέσιμη. Εξού και περιλήφθηκαν, ορθά, στο εφετήριο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος της εφεσείουσας.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος της εφεσείουσας.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο